Ποιοι και γιατί επιδιώκουν την τριτοκοσμική εκτροπή

Τι είναι αυτό που έκανε τον πρωθυπουργό να οδηγήσει τη χώρα στην περιπέτεια ενός τόσο αμφιλεγόμενου και εξόφθαλμα καταστροφικού δημοψηφίσματος; Λαϊκή εντολή πρόσφατη, ισχυρή και αδιαμφισβήτητη τη διέθετε. Η εντολή ζητούσε αποτελεσματικότερη διαπραγμάτευση που θα φέρει καλύτερες λύσεις. Παράλληλα όμως τον δέσμευε στην παραμονή στο ευρώ και την Ε.Ε. Τι αλλάζει με το Δημοψήφισμα; Μα είναι πλέον καθαρό: εντολή για ρήξη και έξοδο, αν οι εταίροι δεν δεχτούν τα όποια αιτήματα εμείς υποβάλουμε. Άρα η ευθύνη του αδιεξόδου στις πλάτες του λαού. Το συγκρουσιακό περιεχόμενο των τελευταίων τηλεοπτικών spots υπέρ του όχι δείχνει ξεκάθαρα την επιδίωξη της ρήξης με τη μετάθεση των ευθυνών στους «Ανάλγητους Εταίρους» που θέλουν την ταπείνωσή μας κι όχι το συμβιβασμό. Είναι προφανές πως δεν βελτιώνεις το τόσο αρνητικό κλίμα του απόλυτου απομονωτισμού που δημιούργησες, ώστε να επιτύχεις επωφελέστερη συμφωνία. Το δημοψήφισμα αποτελεί ένα άλλοθι και μια φάση στην παραπλάνηση του ελληνικού λαού. Στο πεντάμηνο ταξίδι αυτής της θεωρητικής ανίερης αλλά τόσο ταιριαστής στα πλαίσια του εθνολαϊκισμού, συγκυβέρνησης, ταξίδι χωρίς συγκεκριμένη στόχευση, χωρίς σχεδιασμό, φάνηκε πως η πιο συγκροτημένη επιμέρους άποψη ήταν εκείνη της ρήξης και εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Βασικός της φορέας οι ιδεοληπτικές τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ που δεν έκρυψαν ποτέ τις φαντασιώσεις τους για τη μετατροπή της Ελλάδας σε μια «Σοσιαλιστική - Λαϊκή Δημοκρατία». Η επαφή τους με την πραγματικότητα είναι τέτοια που ταυτίζουν τον Πούτιν με τον Μπρέσνιεφ.

Συμπαραστάτες τους, έξω από το ΣΥΡΙΖΑ, είναι πλήθος συμφερόντων που βλέπουν πως η ρήξη κρύβει μεγάλες ευκαιρίες. Είναι η «συμμορία της Δραχμής» που τοκίζουν στην καταστροφή για να εξαγοράσουν «μπιρ παρά» την Ελλάδα, να «ξεπλύνουν» μέσω της καταστροφής το βρώμικο τόπο της διαπλεκόμενης απόκτησης του πλούτου τους ή να αποδεσμευτούν από τις υποχρεώσεις τους.

Την παραπάνω πραγματικότητα δυστυχώς δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται οι ιδεοληπτικοί κύκλοι του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν την ιστορική τους ευκαιρία για ανατροπή.

Η υλοποίηση του στόχου τους δεν είναι συμβατή με τους ευρωπαϊκούς κανόνες και απαιτεί παράλληλα την περιστολή λειτουργίας του δημοκρατικού πλαισίου της χώρας. Κινήσεις των τελευταίων μηνών και μεθοδεύσεις εντός και εκτός Βουλής πείθουν πως κάποιοι προωθούν ένα σχέδιο εξουσίας που διαμορφώνει συνθήκες διακυβέρνησης της χώρας έξω από κανόνες. Κάποιοι που διαπνέονται από ολοκληρωτική αντίληψη για την εξουσία. Στο όνομα πάντα του λαϊκού συμφέροντος, προσπαθούν να μας μεταβάλλουν σε μια ξεκομμένη περίκλειστη χώρα, επιλέγοντας τον επικίνδυνο δρόμο της πολιτικής και κοινωνικής σύγκρουσης. Γνωρίζουν καλά πως η πόλωση αποτελεί προϋπόθεση διεκπεραίωσης του σχεδίου τους. Εξού και η υιοθέτηση εξαρχής της διχαστικής λογικής: «ή Εμείς ή Αυτοί». Η πολιτική συκοφάντηση της άλλης άποψης, η πρακτορολογία, η δημιουργία εχθρών έξω και μέσα στη χώρα, η μηδενική ανοχή της σάτιρας, ο αυταρχισμός, οι ακραίες κοινοβουλευτικές συμπεριφορές, η οικοδόμηση ενός σκληρά κομματικού κράτους, η εκτροπή σε φαλκίδευση των δημοκρατικών κανόνων, διά πράξεων νομοθετικού περιεχομένου (που προκάλεσε την απαξιωτική παρέμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης), η διαβεβαίωση του υπουργού Άμυνας, ενώπιων του ανέκφραστου πρωθυπουργού, πως «οι ένοπλες δυνάμεις διασφαλίζουν τη σταθερότητα στο εσωτερικό της χώρας», μας επιστρέφουν στις πιο σκοτεινές εποχές της σύγχρονης ιστορίας μας.

Μέσα στη σύγχυση, την οργή και τον πόνο κατάφερε μια ομάδα ιδεοληπτικών να οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή και η μισή κοινωνία να την ακολουθεί. Ωστόσο, το όποιο αποτέλεσμα ξεπερνά τους σημερινούς Έλληνες. Έχει να κάνει με τα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές, με το μέλλον της πατρίδας μας.

Ναι στην ελπίδα της Ευρώπης, όχι στην ολέθρια μετάβασή μας στον Τρίτο Κόσμο.