1. Η απόφαση του υπουργικού συμβουλίου είναι ομόφωνη. Ούτε μια διαφοροποίηση, ούτε μια παραίτηση. Αυτό να το θυμόμαστε σε ό,τι θα ακολουθήσει. Δεν υπάρχουν υπουργοί λιγότερο ή περισσότερο ανεύθυνοι από άλλους. Ούτε «σώφρων» Τσίπρας και «κακά βαρίδια» γύρω του.
2. Θα ζήσουμε μια βδομάδα αξέχαστη, κάπως σαν Βενεζουέλα. Βουλή σε συνεχές σόου με Ζωή Κωνσταντοπούλου πρωθιέρεια, τράπεζες σε δυσλειτουργία, χρηματιστήριο σε καταβαράθρωση (αν ανοίξει καν), περαιτέρω δημοσιονομική κατάρρευση, τουριστικές ακυρώσεις, κόσμος στα σούπερ μάρκετ, μίντια σε παράκρουση, αυταρχικές συμπεριφορές απέναντι στους αντιφρονούντες (θυμηθείτε όσους Κύπριους τολμούσαν να πουν «Ναι» στο σχέδιο Ανάν, λίγα χρόνια πριν), γενική αβεβαιότητα, ίσως και διχαστικές καταστάσεις. Ακόμα πιο αξέχαστη θα είναι η συνέχεια, από τις 6 Ιουλίου και μετά.
3. Αυτό που κυρίως θα αναδειχτεί αυτή τη βδομάδα θα είναι ο εθνικισμός, ο αντιευρωπαϊσμός και η αντιδυτικότητα (που κυριαρχούν σε μεγάλο μέρος και υφέρπουν σε ακόμα μεγαλύτερο, στην ελληνική κοινωνία), οι συνωμοσιολογίες, οι προφητείες των Παϊσιων, οι λαϊκισμοί των γνωστών ραδιοτηλεοπτικών αστέρων. Αυτό που κυρίως θα αποκρυφτεί είναι το δυτικό υπόστρωμα της χώρας. Αυτό που θα ηττηθεί είναι, έτσι κι αλλιώς, η ευρωπαϊκή προοπτική μας και η εικόνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ελληνική κοινωνία.
4. Η διατύπωση του ερωτήματος στο δημοψήφισμα, σύμφωνα με όσα είπε ο πρωθυπουργός, θα είναι «Ναι ή Όχι στην πρόταση των θεσμών». Το αποτέλεσμα δεν είναι βέβαιο, γιατί -με τα μέχρι τώρα δημοσκοπικά δεδομένα- ο κόσμος είναι πλειοψηφικά με την κυβέρνηση και ταυτόχρονα με το ευρώ. Αλλά το 1897, το 1922 και το 1974 μάς ωθούν πιθανότατα στο «Όχι».
5. Αν πλειοψηφήσει το «Όχι», τότε βγαίνουμε από το ευρώ και, κατά πάσα πιθανότητα, βγαίνουμε και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όχι «απλό» Grexit και σκέτη δραχμή. Οι οικονομικές, πολιτικές, γεωστρατηγικές και κοινωνικές συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες. Ευτυχώς, η χώρα είναι (ακόμα;) μέλος του ΝΑΤΟ. Όσο για την ίδια την ΕΕ, έχει θωρακιστεί επιμελέστατα και οι συνέπειες γι΄ αυτήν θα είναι διαχειρίσιμες.
6. Αν πλειοψηφήσει το «Ναι», προχωρούμε σε μια κάκιστη συμφωνία, πολύ χειρότερη από ό,τι περιλάμβανε το μέιλ Χαρδούβελη και όλα τα σχετικά, αλλά μένουμε στο ευρώ, τουλάχιστον χωρίς άμεση πτώχευση. Φυσικά, πέφτει η κυβέρνηση και πάμε ταχύτατα σε εκλογές.
7. Στο δημοψήφισμα (ως κόμματα, όχι αναγκαστικά ως ψηφοφόροι) «Όχι» θα δηλώσουν ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, ΚΚΕ και «Ναι» Νέα Δημοκρατία, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ (πάλι ως κόμματα, όχι αναγκαστικά ως ψηφοφόροι). Τελικά, το δημοψήφισμα θα καταφέρει να χωρίσει την ελληνική κοινωνία με βάση τη μια από τις δυο ουσιαστικότερες αληθινές γραμμές που μας διαιρούν: αν είμαστε δυτική ή ανατολική χώρα (η άλλη είναι: Ποιοι έχουν σχέση με το Δημόσιο και ποιοι όχι).
8. To προηγούμενο δημοψήφισμα (1974) μάς είχε γλιτώσει από το θεσμό της μοναρχίας. Αυτό δεν μπορεί να μας γλιτώσει από τίποτα.
9. Με τα δεδομένα αυτά, χώρος για λευκό, άκυρο ή αποχή δεν υπάρχει. Με όποιες επιφυλάξεις, και ξέροντας ότι κατά πάσα πιθανότητα το καθεστωτικό «Όχι» θα κερδίσει, ψηφίζω «Ναι».
10. Το ότι η κύρια ευθύνη για το αδιέξοδο ερώτημα «Ναι ή όχι στη συγκεκριμένη πρόταση των θεσμών» ανήκει στην κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου, δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε ότι η προηγούμενη συγκυβέρνηση ήταν επίσης αρνητική: με εξαίρεση 3-4 υπουργούς, αρνιόταν κάθε μεταρρύθμιση, έβαζε μόνο όλο και περισσότερους φόρους και είχε αναστείλει κάθε δράση μετά τις ευρωεκλογές
11. Όσο γα τις τεράστιες ευθύνες της τρόικας (πού έδινε δανεικά για να αναπληρώνει άλλα δανεικά, δίχως να εξασφαλίζει ότι τα δάνεια πάνε στην ανάπτυξη – ποια ανάπτυξη;) το είχε γράψει ο Μανώλης Βασιλάκης καλύτερα απ ό,τι θα το έλεγα εγώ: «Έχουμε την τρόικα που μας αξίζει».
12. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι φτάσαμε ως εδώ μετά από δεκαετίες συνεχούς δανεισμού, πελατειακού συστήματος και διόγκωσης του κράτους. Ενός κράτους που από αύριο πιθανότατα θα πληρώνει (αν πληρώνει) τους υπαλλήλους, τους συνταξιούχους και τις υποχρεώσεις του με πληθωριστικές, κατοχικού τύπου δραχμές, μαζεύοντας το ελάχιστο πολύτιμο συνάλλαγμα για εισαγωγές πετρελαίου ή φαρμάκων-δηλαδή διπλό, τριπλό ή πολλαπλό νόμισμα. Αλλά τι πειράζει, αφού θα τρώμε αυξημένη εθνική περηφάνια και ψηφοδέλτια του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου;
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
16°
