[..] «Oλα τα στοιχεία που παρουσιάζουμε στην προκαταρκτική Έκθεση καταδεικνύουν ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν είναι σε θέση να πληρώσει το χρέος, αλλά και δεν πρέπει να το πληρώσει».
Απόσπασμα από το δελτίο τύπου που παρουσιάζει τα προκαταρκτικά (!) συμπεράσματα μιας έμμισθης, επιστημονικά ελεγχόμενης, επιτροπής που σύστησε «ετσιθελικά» η Προέδρος της Βουλής τον Απρίλιο του 2015 κι όχι η Βουλή των Ελλήνων, όπως λανθασμένα αναϕέρεται στο δελτίο τύπου.
Συχνά, υποκύπτει η κ. Κωνσταντοπούλου στον πειρασμό να ταυτίζει τον εαυτό της με όλη τη Βουλή των Ελλήνων.
Τι νόημα έχει η συνέχεια των εργασιών της Επιτροπής, εϕόσον καταλήγουν μετά περισσής βεβαιότητας να δημοσιοποιούν τα παραπάνω συμπεράσματα;
Υπάρχει περίπτωση νέα δεδομένα, πέρα απ’ όσα ήδη έχουν, να ανατρέψουν την κρίση της Επιτροπής;
Αυτή η εντολή τής ανατέθηκε από την Πρόεδρο με το αζημίωτο ϕυσικά, και γι’ αυτό το κανάλι της Βουλής, κατ’ εντολή πάλι της Προέδρου, μεταδίδει απευθείας και σε επανάληψη όλες τις έωλες επιστημονικά θεωρίες που επιχειρούν έναν και μόνο σκοπό:
Την κατασκευή του εχθρού.
[..] Έχοντας ολοκληρώσει την προκαταρκτική ϕάση της έρευνάς της, η Επιτροπή Αλήθειας του Δημόσιου Χρέους θεωρεί ότι η Ελλάδα ήταν και παραμένει θύμα μιας προσχεδιασμένης επίθεσης, η οποία οργανώθηκε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αυτό το βίαιο, παράνομο και ανήθικο εγχείρημά τους έχει μοναδικό σκοπό να περάσουν τα ιδιωτικά χρέη στο δημόσιο. […]
Η κατασκευή του εχθρού εντός και εκτός συνόρων για την Πρόεδρο της Βουλής, η ύπαρξη του εχθρού, έχει καταντήσει αναγκαιότητα για να προσδιορίσει την πολιτική (και όχι μόνο) ταυτότητά της. Μόνο έτσι επιβεβαιώνει, θεωρεί, ότι υπηρετεί το σύστημα αξιών της.
Δεν πρωτοτυπεί, όμως. Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται την πολιτική «αγγίζει» τον πυρήνα του αντιϕιλελεύθερου πνεύματος, που χαρακτήριζε την πολιτική θεωρία του θεωρητικού του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος της Γερμανίας Καρλ Σμιτ τη δεκαετία του ’30, για την ιδιαιτερότητα του πολιτικού και τη σαϕή διάκριση (πολιτικού) «ϕίλου και εχθρού».
Όταν η Πρόεδρος της Βουλής δεν ασκεί το θεσμικό της ρόλο, αλλά ασπάζεται το δόγμα Σμιτ που λέει ότι η ουσία της πολιτικής είναι «η συσπείρωση των ϕίλων στη βάση διάκρισης από τους εχθρούς, εσωτερικούς ή εξωτερικούς, με απόλυτη κορύϕωση τον πόλεμο μεταξύ τους», τότε έχουμε ζήτημα δημοκρατικής λειτουργίας.
Η κυβέρνηση έχει αυτοανακηρυχθεί εκπρόσωπος των καλών, αξιοπρεπών, πατριωτών Ελλήνων, των «ϕίλων», και όλοι οι άλλοι πολίτες, τα κόμματα, οι θεσμοί, όσοι έχουν διαϕορετική άποψη είναι οι κακοί, οι «εχθροί».
Βάσει αυτής της θεωρίας, η Πρόεδρος της Βουλής δικαιούται να είναι ο τιμητής των πάντων, χωρίς καμία συνέπεια. Μπορεί να είναι από τροχονόμος μέχρι ανώτατος δικαστής.
Το καλό και το κακό είναι απόλυτες αξίες μόνο στα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Στην Δημοκρατία, όμως, την οποία οϕείλει να σέβεται και να υπηρετεί η κ. Κωνσταντοπούλου, δεν υπάρχει μια αλήθεια.
Η κοινωνική ευαισθησία και η ηθική δεν είναι προνόμιο καμίας ιδεολογικής παράταξης. Ο πατριωτισμός δεν είναι χαρακτηριστικό που πηγάζει από αριστερά ούτε από δεξιά.
Η οικονομική κρίση έχει αναδείξει και το πολιτισμικό μας πρόβλημα. Υπάρχει κρίση εμπιστοσύνης και κρίση δημοκρατίας. Όσοι αντιλαμβάνονται την πολιτική ως πόλεμο και στο όνομα της δημοκρατίας επενδύουν στη δημιουργία νέων στρατοπέδων ϕίλων και εχθρών, δυστυχώς, μας γυρνάνε στις πιο μαύρες σελίδες της νεότερης ιστορίας μας.
Να γιατί, μαζί με την παραμονή στο ευρώ, διακυβεύεται σήμερα και το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Αυτό που πάση θυσία πρέπει να διαϕυλάξουμε ως κόρη οϕθαλμού: τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος δικαίου και τη διάκριση των εξουσιών.
