Ειρήνη Μουρτζούκου: Τι είπε μετά την ομολογία της στη γιαγιά του Παναγιωτάκη
Στον αέρα βγήκε ξανά, το βράδυ της Παρασκευής (11.07), η εκπομπή «Φως στο Τούνελ» με την Αγγελική Νικολούλη, μετά τις συγκλονιστικές εξελίξεις στην υπόθεση της Ειρήνης Μουρτζούκου, που ομολόγησε τέσσερις δολοφονίες.
Η πολύμηνη δημοσιογραφική έρευνα της εκπομπής, που είχε ασχοληθεί σε βάθος με την υπόθεση της Αμαλιάδας τους τελευταίους εννέα μήνες, φαίνεται πως δικαιώθηκε, καθώς συνέβαλε καθοριστικά στην κινητοποίηση των αρχών και την αποκάλυψη της αλήθειας.
Η εκπομπή παρουσίασε νέα στοιχεία και άγνωστο παρασκήνιο, καθώς και ηχητικά ντοκουμέντα και συνομιλίες.
Η Ειρήνη Μουρτζούκου μετά την ομολογία της για τις τέσσερις δολοφονίες ζητάει να μιλήσει με τη γιαγιά του Παναγιωτάκη, όπως αποκαλύπτει η εκπομπή Φως στο Τούνελ.
Η 25χρονη αναφέρεται στη σχέση της με την οικογένεια της Πόπης, η οποία της άνοιξε το σπίτι και της πρόσφερε στοργή, κάτι που, όπως λέει, δεν είχε ποτέ από τη δική της μητέρα.
Ο διάλογος τους είναι αποκαλυπτικός:
– Ειρήνη: Τώρα έχω φτάσει στο σημείο που γνώρισα εσάς, το ποιος με έφτασε μέχρι εδώ, ποιος ήταν δίπλα μου. Ως μάνα μου ένιωθα τη μάνα της Πόπης και αυτή με πρόλαβε από πολλά και χίλια δυο.
– Γιαγιά Π.: Ναι.
– Ειρήνη: Δεν είχα ποτέ τη μάνα μου δίπλα. Αυτή έκατσε.
– Γιαγιά Π.: Ναι τα είχαμε πει.
– Ειρήνη: Σαν μάνα μου, εγώ λέω, λέω, την αλήθεια, αυτή με στήριξε μέχρι τώρα και την ένιωσα μάνα μου. Απλά θέλω λίγο από την Πόπη να μου θυμίσει ότι ξέρω εγώ, την τάδε εποχή… γιατί το πάω έτσι, μην τα κάνω εγώ μαντάρα…
– Γιαγιά Π.: Δηλαδή δεν έκανες τίποτα στα παιδιά που λένε;
– Ειρήνη: Όχι μάνα, σου ορκίζομαι, όχι όταν γνώρισα την Πόπη και τη μάνα της και τέτοια και μου άνοιξαν το σπίτι, ήταν ο άνθρωπος, λέω, που ένιωσα σαν μάνα μου…
– Γιαγιά Π.: Αυτό στον ανακριτή; Για τον ανακριτή μου λες τώρα.
– Ειρήνη: Τι έγραψα όμως εχτές εγώ, τι γράψαν αυτοί οι π@@@δες. Λέω, μέχρι σήμερα λέω, δεν έχω μιλήσει ποτέ σε κανέναν. Λοιπόν λέω, θέλω να βγει ο Παναγιώτης από τη μέση σε όλο αυτό, είχα θολώσει, δεν ξέρω λέω τι γινότανε…
– Γιαγιά Π.: Ναι.
– Ειρήνη: Εγώ σαν Ειρήνη, όλο αυτό μέσα μου δεν το δέχομαι και ούτε ξέρω τον τρόπο αν έχει γίνει, ό,τι έχει γίνει, δεν το πιστεύω μέσα μου, στο ορκίζομαι, στον πατέρα μου, στη μάνα μου.
– Γιαγιά Π.: Ωραία. Ρήνο, συγγνώμη που θα στο πω αλλά για να δω ποιον θα πιστέψω, όταν θα ‘ρθει, πώς το λένε, ο διοικητής, πώς τον λένε τον άνθρωπο, πάρε με να ακούσω ό,τι ναι μου τα είπε αυτά η Ειρήνη.
– Ειρήνη: Ναι.
– Γιαγιά Π.: Εντάξει τσούπα;
– Ειρήνη: Εγώ, θα σου πει, ότι έγραψε, ότι από μικρή ήμουν…
– Γιαγιά Π.: Φτάνει να μου τα πει και από κει και πέρα άστο πάνω μου.
– Ειρήνη: Εγώ αυτό, να ξέρεις δηλαδή τι έχω γράψει στην κατάθεσή μου.
– Γιαγιά Π.: Ωραία εντάξει.
– Ειρήνη: Ότι από 14 χρόνων με όλα τα προβλήματα που είχα, γινόταν αυτό που γινόταν, είχα δεύτερο εαυτό. Είπα να μην αυτώσω… απλά να ζητήσω να μπω σε ψυχιατρική κλινική…
– Γιαγιά Π.: Πού το είπες αυτό;
– Ειρήνη: Στον διευθυντή.
– Γιαγιά Π.: Και τι σου είπε;
– Ειρήνη: Ναι.
– Γιαγιά Π.: Ότι έχεις θέμα. Το ΄λεγα και ‘γω ότι έχεις θέμα.
«Αχ Παναγία μου, αχ Χριστέ μου. Το είχα στο μυαλό μου αλλά δεν περίμενα να το ομολογήσει. Όλοι το ήξεραν και το καταλάβαιναν. Όπως σας είχα πει και παλαιότερα, εκείνο το μοιραίο βράδυ που πήγα στο σπίτι, το μωράκι φαινόταν νεκρό εδώ και ώρα. Αυτή η εικόνα δεν μπορεί να βγει από το μυαλό μου. Αλλά να σας πω την αλήθεια, το περίμενα πως εκείνη το είχε κάνει», λέει χαρακτηριστικά.
Εξηγεί ότι το διαμέρισμα το νοίκιαζε σε έναν νέο από το Μπαγκλαντές που δούλευε όλη μέρα.
«Μου είχε πει ότι θα έρθει και η γυναίκα του που επρόκειτο να γεννήσει. Μόλις όμως την είδα, έπεσα από τα σύννεφα και κατάλαβα πως το παιδί δεν ήταν δικό του», προσθέτει.
Όπως αναφέρει, εκείνο το βράδυ ο ενοικιαστής πήγε και της φώναξε να πάει να βοηθήσει.
«Δεν μπορώ να ξεχάσω το κλάμα του. Μου φώναζε ‘γιαγιά, σήκω’. Μόλις μπήκα στην κρεβατοκάμαρα και είδα το μωρό στο κρεβάτι τους, μελανιασμένο και άκαμπτο, έκανα πίσω. Τα χείλη του ήταν μελανά και ειδοποίησα αμέσως το ασθενοφόρο. Μέσα σε πέντε με δέκα λεπτά ήρθε και η Αστυνομία και μετέφεραν το μωρό στο Κέντρο Υγείας. Μετά δεν ξέρω τι έγινε».
«Σύμπτωση είναι μία, όχι πέντε»
Δύο μέρες αργότερα, είδε την Ειρήνη Μουρτζούκου να επιστρέφει στο σπίτι και να τη χαιρετά σαν να μη συνέβη τίποτα.
«Μου λέει ‘τι κάνεις;’, της λέω ‘καλά, εσύ;’. Και μου απάντησε ‘καλά, ήρθα να αράξω λίγο’. Δεν έμοιαζε καθόλου με άνθρωπο θλιμμένο, που μόλις είχε χάσει το παιδί του».
Όταν τον Οκτώβριο είδε στο «Τούνελ» την υπόθεση του μικρού Παναγιωτάκη, κατάλαβε αυτό που «πέρασε και από το μυαλό όλων των Ελλήνων».
«Σύμπτωση είναι μία, όχι πέντε. Δεν είναι δυνατόν να ‘έφυγαν’ έτσι πέντε παιδιά με την ίδια γυναίκα να είναι παρούσα κάθε φορά. Έδωσα και κατάθεση στις Αρχές, στην Αθήνα, πριν από τουλάχιστον τρεις μήνες», καταλήγει.
Αντί η πολιτεία να δημιουργήσει ένα ανάχωμα στην αμάθεια και τη σύγχυση που επικρατεί στο μυαλό των εφήβων, έχει εγκαταλείψει την εκπαίδευση στο διαδίκτυο, στους συμμαθητές τους και την πορνογραφία
15°
