Οι ντελάληδες των μπλόκων

Ο δημοσιογράφος δεν έδειχνε να καταλαβαίνει την κωμική πλευρά του διαλόγου. Έδωσε αρχικά το ρεπορτάζ με όλες τις φράσεις κλισέ που έχουν κατακλύσει τους δέκτες μας: «κλιμακώνουν οι αγρότες τις κινητοποιήσεις τους, αύριο θα κλείσουν και τους παράδρομους». Ατυχώς όμως ο παρουσιαστής είχε την έμπνευση να ρωτήσει τι λένε για την ταλαιπωρία των οδηγών εξαιτίας των μπλόκων. Η απάντηση θα τον άφησε κόκκαλο: ότι δεν κλείνουν αυτοί τους δρόμους, αλλά η αστυνομία! Η απόλυτη αντιστροφή της πραγματικότητας όπως ο ίδιος ο δημοσιογράφος την περιέγραφε δευτερόλεπτα πριν. Αν σας θυμίζει τα πλάνα που φρόντιζαν να δείχνουν τα κανάλια ανήμερα της εξόδου, ότι για το χάος ευθύνονται οι ρυθμίσεις της τροχαίας, δεν θα έχετε άδικο!

Αυτό ήταν ένα μόνο από τα τηλεοπτικά παράλογα μιας ημέρας που είχα το κουράγιο να παρακολουθήσω λίγο πιο προσεκτικά τις ειδήσεις. Ακολούθησαν κι άλλα. Ο ίδιος δημοσιογράφος σε άλλη εκπομπή εξηγούσε στον υπουργό Γεωργίας ποιες συγκεκριμένες υποχωρήσεις πρέπει να κάνει. Αλλιώς, έλεγε, δεν θα ξεκινήσει διάλογος. Μόνο τη «δίκαιη» τιμή για το ρεύμα δεν του έδωσε. Το έκανε δε με ύφος προφέσορα, την ημέρα ακριβώς που πολλοί αγρότες έβγαιναν πια επώνυμα υπέρ της ανάγκης διαλόγου, σπάζοντας τη γραμμή του ΚΚΕ. Άργησαν είναι αλήθεια. Σε τέτοιες καταστάσεις, ωστόσο, θέλει θάρρος να διαφοροποιηθείς και να υποστείς τον καταιγισμό των επιθέσεων από την αριστερά. Ο δημοσιογράφος πάντως δεν ένιωσε την ανάγκη να πάρει αποστάσεις, δεν είχε την παραμικρή συνείδηση ότι επί ένα μήνα λειτουργούσε ως ντελάλης των ακραίων.

Το καλύτερο, ωστόσο, ήρθε αργότερα. Ο υπουργός είχε εξηγήσει ότι η ειδική επιστημονική επιτροπή η οποία συγκροτήθηκε αλλά και οι δύο κτηνιατρικές σχολές ήταν κατά του εμβολίου της ευλογιάς. Το οποίο, άλλωστε, όπου είχε χρησιμοποιηθεί αυστηρά σε χώρες εκτός Ευρώπης, δεν είχε λύσει το πρόβλημα. Αμ δε. Το δελτίο του ίδιου καναλιού είχε εκτενές ρεπορτάζ με αγρότες οι οποίοι υπερασπίζονταν το εμβόλιο. Αν δεν εγκριθεί το εμβόλιο, έλεγαν, δεν φεύγουν από τα μπλόκα. Ούτε λέξη δεν ψέλλισε ο (διαφορετικός αυτή τη φορά) δημοσιογράφος για τις ενστάσεις που υπάρχουν. Ενδεχομένως να θεώρησε ότι ο μπάρμπας ξέρει καλύτερα. Το ζήσαμε και επί κόβιντ.

Όλα τα κανάλια υιοθέτησαν την ίδια στάση: να λειτουργούν ως μεγάφωνα, να αναπαράγουν τη γραμμή των μπλόκων και μάλιστα όπως τη δίνουν συνήθως τα στελέχη του ΚΚΕ

Αυτή ήταν μια μικρή συγκομιδή λίγων ωρών από έναν σταθμό. Ανάλογα και χειρότερα περιστατικά μπορεί να βρει κανείς άφθονα. Γιατί στη διάρκεια των κινητοποιήσεων, όλα τα κανάλια υιοθέτησαν την ίδια στάση: να λειτουργούν ως μεγάφωνα, να αναπαράγουν τη γραμμή των μπλόκων και μάλιστα όπως τη δίνουν συνήθως τα στελέχη του ΚΚΕ. Μηδέν σοβαρό ρεπορτάζ, μηδέν κριτική, με εξαιρέσεις που μετριούνται στα δάχτυλα.

Είναι επιλογή των καναλαρχών; Σε κάποιες περιπτώσεις ίσως. Συνηθέστερα ωστόσο είναι η επιθυμία των καναλιών να συμβαδίζουν με τις εικαζόμενες διαθέσεις των τηλεθεατών. Αν συγκρούονται με την πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Από τη στιγμή λοιπόν που βγήκε αυτό το αμφιλεγόμενο και παραπλανητικό 80% υπέρ των αγροτών, όλα τελείωσαν. Πόσο μάλλον που οι σταθμοί ήθελαν να έχουν πρόσβαση στα μπλόκα και οι αγροτοσυνδικαλιστές δεν φημίζονται για την ανεκτικότητά τους στη διαφωνία. Όσοι τολμούσαν να τους αμφισβητήσουν θα ήταν κομμένοι. Οι δημοσιογράφοι τους δεν θα μπορούσαν να πατήσουν το πόδι τους σε ακτίνα χιλιομέτρου από τα μπλόκα.

Προφανώς δεν είναι η πρώτη φορά. Κάτι ανάλογο συνέβη και στην υπόθεση των Τεμπών. Μετά τις μεγάλες συγκεντρώσεις, τα κανάλια αποφάσισαν να πάρουν διαζύγιο από τη δημοσιογραφία. Το αποτέλεσμα ήταν να πνιγούμε στο ξυλόλιο και σε εμπειρογνώμονες της συμφοράς. Με την ευγενή συνδρομή φυσικά της αντιπολίτευσης, η οποία αρνείται πεισματικά να δει τις αιτίες της μιζέριας της. Για να μην πούμε για την απεργία πείνας, όπου είχαμε και παρέμβαση του γνωστού διδύμου Καραμανλή-Σαμαρά με έκτακτη συνδρομή Βενιζέλου. Προσέδωσαν κύρος στη δημοσιογραφία του κλάματος και των ηθικών εκβιασμών. Άραγε σήμερα αισθάνονται καθόλου εξαπατημένοι ή –πολύ περισσότερο– αθέλητα συνεργοί στην εξαπάτηση;

Κι επειδή η μνήμη δεν πρέπει να μας εγκαταλείπει, τα ίδια είχαμε ζήσει και την περίοδο της κρίσης. Τουλάχιστον έως ότου μας ξυπνήσει το στραπάτσο του δίδυμου Βαρουφάκη-Τσίπρα. Και τότε τα κανάλια γέμιζαν το πρόγραμμά τους με ατελείωτη καταγγελία και ρεπορτάζ από την «Πλατεία». Εκεί μας γνώρισαν άλλους σοφούς εμπειρογνώμονες, αυτούς που βοήθησαν να παρασυρθεί η χώρα στο παραλίγο καταστροφικό δημοψήφισμα του 2015. Και τότε, όπως και σήμερα, τα κανάλια είχαν παραιτηθεί από τη δημοσιογραφία. Και τότε όπως και σήμερα, είχαν βάλει το λιθαράκι τους στην πόλωση και τον κοινωνικό διχασμό.