Η δασκάλα από το Λουτράκι και όλοι εμείς

Το περιστατικό με την εκπαιδευτικό από το Λουτράκι το γνωρίζουμε πλέον όλοι. Δασκάλα εικαστικών κατήγγειλε πρωτάκι ότι τη θώπευε και γενικώς την άγγιζε κατά ανάρμοστο τρόπο. Της παράξενης είδησης ακολουθεί, ως είθισται στη χώρα μας, διχασμός.

Οι μισοί ωρύονται στα σόσιαλ μίντια ότι πρόκειται για εκπαιδευτικό απολύτως ακατάλληλη για να έρχεται σε επαφή με μικρά παιδιά, με παιδιά γενικώς. Οι άλλοι μισοί παίρνουν το μέρος της, υποστηρίζουν ότι καταλαβαίνουν τον πυρήνα της καταγγελίας της. Όλοι μαζί ξεχνάμε κάνα δυο πράγματα πολύ βασικά και εξόχως ενοχλητικά.

Κατ’ αρχάς, χωρίς καμία διάθεση υποστήριξης της εν λόγω καταγγελίας, ξεχνάμε τον πάντα ακατάλληλο τρόπο προσέγγισης τέτοιων ειδήσεων από τα ελληνικά μίντια. Είναι ο τρόπος της ελληναράδικης κάλυψης, του κανενός σεβασμού, της καμίας διακριτικότητας, της περιφρόνησης κάθε προσωπικότητας και της παντελούς αδιαφορίας για τις ισορροπίες και την ουσία της είδησης.

Τη στιγμή που μιλάμε γράφονται (σε σάιτς και σόσιαλ) και λέγονται (σε εκπομπές) μηνύσιμα πράγματα για τη συναισθηματική και ψυχική ευστάθεια της εκπαιδευτικού. Κανείς, όμως, δεν αναρωτιέται πώς φτάσαμε μέχρι εδώ, ποια ήταν τα κενά στη διαδικασία που φέρνουν τέτοιων εγγραφών εκπαιδευτικούς εντός συστήματος. Πόσες και πόσοι από εμάς δεν έχουμε να αφηγηθούμε από τα σχολικά μας χρόνια μια εμπειρία με άνθρωπο που ναι μεν βρέθηκε στο εκπαιδευτικό σύστημα–από τύχη; Από βύσμα;– και υπέφερε εξαιτίας του όλη η τάξη ή, ακόμα χειρότερα, ήταν ο περίγελώς της; Με λίγα λόγια, δεν έχουμε να κάνουμε με ένα καινούργιο φαινόμενο, με κάτι που δεν ξέρουμε, με συμπεριφορές που δεν έχουμε ξαναζήσει. 

Κατά δεύτερον, ενώ τόσο η εκπαιδευτικός όσο και το εξάχρονο που κατηγορήθηκε ως εν δυνάμει βιαστής έχουν γίνει τροφή για τα μιντιακά λιοντάρια, κανείς δεν μιλάει για το κοπάδι από ελέφαντες στο δωμάτιο, στις σχολικές αίθουσες για την ακρίβεια. Δηλαδή, για την Ολοκληρωμένη Σεξουαλική Εκπαίδευση – για όλες και όλους τελικά και όχι μόνο για παιδιά και έφηβα άτομα.

Γιατί; Γιατί αρνούμαστε να δούμε το πρόβλημα; Γιατί αφήνουμε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα στη σύγχυση και το χάος; Γιατί επιτρέπουμε στη θρησκοληψία και στη σεμνοτυφία να μπερδεύουν και να συγχέουν μια ζωτική διδαχή με κουβέντες της πορνογραφίας;

Γιατί δεν εξηγούμε –εμείς, η Πολιτεία, οι συναρμόδιες αρχές–  ότι, όταν μιλάμε για ΟΣΕ, μιλάμε για μια σειρά από πράγματα που αφορούν τη ζωή μας μέσα σε κοινωνίες, τον σεβασμό προς όλους τους ανθρώπους, την αρχή της συναίνεσης, τη γνώση του σώματος και των ορίων του; Γιατί δεν απαιτούμε τη διά βίου εκπαίδευση των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή με τα παιδιά μας; Γιατί δεν κατανοούμε τον φόρτο και τις πιέσεις στους εκπαιδευτικούς όλης της χώρας, που ενίοτε φοβούνται ακόμα και να μιλήσουν στους γονείς για όσα παρατηρούν και βιώνουν από τα παιδιά τους;

Αν τα παραπάνω είχαν τοποθετηθεί σε ένα πλαίσιο χωρίς κραυγές, υπογραφές γονέων που πιστεύουν ότι το μάθημα της σεξουαλικής εκπαίδευσης είναι συνώνυμο της πορνογραφίας, αυτή τη στιγμή δεν θα συνέβαινε το εύκολο της υπόθεσης. Δηλαδή να διασύρεται μια καημένη γυναίκα με άσχημα βιώματα, χωρίς καμία παιδαγωγική κατάρτιση και ένα παιδί που έπεσε στη λάθος εκπαιδευτικό.

Όμως δεν το αποφασίζουμε. Ούτε θεσμικά ούτε διακοινοτικά. Και διαιωνίζονται λάθη και παραλείψεις που αγγίζουν τις ζωές όλων, πριν και μετά το σχολείο, μέσα και έξω από αυτό και χωρίς καμία υπερβολή ποτίζουν το χώμα για την άνθηση και την καρποφορία όλων των έμφυλων εγκλημάτων.

Η δασκάλα από το Λουτράκι θα διασύρεται για καμιά βδομάδα ακόμη, μέχρι να ξεθυμάνει η έκπληξη και ο θυμός και η τυπολατρία και η κλειδαροτρυπίστικη όρεξή μας. Μετά θα ξεχαστεί κι αυτό –κι ας έφτασε μέχρι το εξώφυλλο της Daily Mail, που κάτι τέτοια τα λατρεύει– και θα μείνουμε πάλι μόνοι. Μόνοι με ανήλικα που σκοτώνονται για τα «μάτια ενός κοριτσιού» (άλλο σιχαμένο κλισέ για να δικαιολογείται ο έμφυλος αναλφαβητισμός) και με γυναίκες που τρώνε ξύλο και τις εκτελούν μέσα στο σπίτι τους ή στην πόρτα αστυνομικών τμημάτων χωρίς να ξέρουν το γιατί.

Ακόμα κι έτσι, δεν είναι αργά. Η ΟΣΕ χρειάζεται στα σχολεία και στις κοινότητες χθες. Και όσο νωρίτερα γίνει κατανοητό, τόσο το καλύτερο για τις ζωές όλων, σε όλες τις ηλικίες και όλα τα φύλα.