Ελλαδα

Σε λαϊκό προσκύνημα η σορός του Πετρολούκα Χαλκιά στη Μητρόπολη Αθηνών

Στο Δελβινάκι Ιωαννίνων αύριο η κηδεία

Φωτογραφία του Πετρολούκα Χαλκιά πάνω στο φέρετρό του στο παρεκκλήσιο της Μητρόπολης Αθηνών — Σε λαϊκό προσκύνημα η σορός του Πετρολούκα Χαλκιά στη Μητρόπολη Αθηνών © ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

18.06.2025, 10:53
Newsroom
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

2ο Forum ATHENS VOICE | Οι Αρετές του 21ου αιώνα: Ανθεκτικότητα

Ελλαδα 2ο Forum ATHENS VOICE | Ανθεκτικότητα

A.V. Team

Life in Athens Ο Voice 102.5 live από το μετρό Συντάγματος σε χριστουγεννιάτικο mood

A.V. Team

Γιάννης Τσουμαράκης (Πολυνείκης), Γιώργος Ζιάκας (Ετεοκλής), Δανάη-Αρσενία Φιλίδου (Αντιγόνη)

Θεατρο - Οπερα Ένας μοντέρνος Οιδίποδας στη Στέγη: ένας φιλαλήθης ελπιδοφόρος ηγέτης με προδιαγεγραμμένο τέλος

Νίκη - Μαρία Κοσκινά

Ο Πετρολούκας Χαλκιάς πέθανε την Κυριακή (15.6) σε ηλικία 91 ετών

Σε λαϊκό προσκύνημα έχει τεθεί στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών, η σορός του δεξιοτέχνη του κλαρίνου Πετρολούκα Χαλκιά.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της οικογένειας του Πετρολούκα Χαλκιά, η σορός του θα μεταφερθεί απόψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Δελβινάκι Ιωαννίνων, όπου αύριο θα πραγματοποιηθεί η κηδεία του. Στη Μητρόπολη βρέθηκαν νωρίτερα μέλη της οικογένειάς του, ανάμεσά τους ο γιος του Γιάννης.

Σε λαϊκό προσκύνημα η σορός του Πετρολούκα Χαλκιά στη Μητρόπολη Αθηνών © ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

Μέλη της οικογένειάς του στο παρεκκλήσιο της Μητρόπολης Αθηνών δέχονται συλλυπητήρια © ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI

Πετρολούκας Χαλκιάς: Ο «Πέτρος της Ηπείρου» πέθανε σε ηλικία 91 ετών

Ο Πετρολούκας Χαλκιάς, ο «Πέτρος της Ηπείρου», όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι και θαυμαστές του γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1934 στο Δελβινάκι Πωγωνίου. Ανήκε σε μια οικογένεια με βαθιά μουσική ρίζα.

Το κλαρίνο έγινε προέκταση της ψυχής του από τα παιδικά του χρόνια, όταν στα 11 του ξεκίνησε να μαθαίνει δίπλα στον Φίλιππα Ρούντα, τον κορυφαίο κλαρινίστα της εποχής. Η πρώτη του δημόσια εμφάνιση – αντικαθιστώντας τον μεθυσμένο δάσκαλό του σε έναν γάμο – υπήρξε καθοριστική: το κοινό τον αποθέωσε και το μονοπάτι είχε ήδη χαραχτεί.

Μέχρι τα βαθιά του γεράματα, παρέμενε ενεργός, παίζοντας σε εκδηλώσεις, διδάσκοντας νεότερους μουσικούς και εμφανιζόμενος με τη γνωστή του απλότητα και συγκίνηση.