Δημογραφικό: Πως η ελληνική διασπορά μπορεί να βοηθήσει στην επίλυση του εξαιρετικά σοβαρού αυτού προβλήματος
Με στατιστικά στοιχεία από το Μητρώο Πολιτών του υπουργείου Εσωτερικών, έχω παρουσιάσει τη δημογραφική συρρίκνωση που εξελίσσεται ραγδαία στη χώρα μας εδώ και 15 χρόνια. Ειδικά τα τελευταία χρόνια οι θάνατοι είναι διπλάσιοι των γεννήσεων.
Ήδη, έχει ανοίξει μία συζήτηση για την αναστροφή της κατάστασης. Ορθά έχει επισημανθεί ότι ακόμα και χώρες που αποφάσισαν να δώσουν πλουσιοπάροχα οικονομικά κίνητρα δεν πέτυχαν την αναστροφή του φαινομένου, παρά μόνο με την υιοθέτηση μέτρων «εισαγωγής πληθυσμού». Υπάρχουν λοιπόν στον δημόσιο διάλογο απόψεις για προσέλκυση – πρόσκληση ομάδων μεταναστών, οι οποίες θα διαθέτουν χαρακτηριστικά συμβατά με τις βασικές αξίες και αρχές της κοινωνίας μας, ενώ ταυτόχρονα θα έχουν τα προσόντα και τις δεξιότητες για να συμβάλλουν στην οικονομική μας ανάπτυξη. Η προσέλκυση – πρόσκληση των ατόμων αυτών τονίζεται ότι μπορεί να υλοποιηθεί μέσω μιας οργανωμένης πολιτικής ένταξης και αφομοίωσής τους.
Είναι γεγονός ότι και τα στατιστικά στοιχεία μας δείχνουν ότι η δημογραφική ανάκαμψη δεν θα μπορούσε να προέλθει αποκλειστικά από την αύξηση του δείκτη γεννήσεων κάθε γυναίκας, καθώς ο απόλυτος αριθμός των γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία έχει μειωθεί σημαντικά. Άρα, η «μετάγγιση» πληθυσμού μπορεί να εξεταστεί ως μια συμπληρωματική δράση εκείνων που θα ενισχύουν τα κίνητρα για την αύξηση των γεννήσεων από πλευράς των Ελληνίδων.
Χρειάζεται όμως να αποδυθούμε σε μια προσπάθεια προσέλκυσης ταλαντούχων ξένων μεταναστών; Δεν νομίζω ότι αυτό πρέπει να είναι προτεραιότητα.
Και αυτό γιατί ο κυρίαρχος στόχος μας πρέπει να είναι ο επαναπατρισμός των 350.000 περίπου Ελλήνων πολιτών που μετανάστευσαν από την πατρίδα μας στο εξωτερικό κατά την 7ετία 2011-2018. Η πλειονότητα αυτών αποτελείται από νέους ανθρώπους σε αναπαραγωγική ηλικία, με υψηλά επιστημονικά και εργασιακά προσόντα. Τα δύο τελευταία χρόνια γίνεται στατιστικά ορατή μια τάση επιστροφής τους, ως αποτέλεσμα των κυβερνητικών πολιτικών για ανάπτυξη και κανονικότητα. Παρά ταύτα, οι έρευνες δείχνουν ότι από εκείνους που εξακολουθούν να παραμένουν εκτός της χώρας, μόνο 2 στους 10 θα εξέταζαν το ενδεχόμενο της επιστροφής τους.
Υπάρχει όμως και μια άλλη δεξαμενή Ελληνισμού, απ' όπου θα μπορούσαμε ν' αντλήσουμε πληθυσμιακές «ενέσεις» για την κοινωνία μας. Πρόκειται για τους Έλληνες δεύτερης και τρίτης γενιάς στο εξωτερικό. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών δεν διαθέτει ελληνική ιθαγένεια, καίτοι είναι υπερήφανοι για την καταγωγή τους, έχουν ελληνική συνείδηση και διατηρούν δεσμούς με την πατρίδα. Στα μάτια τους, η εικόνα της χώρας των παππούδων τους είναι πλέον αναβαθμισμένη και ελκυστική. Το διαπίστωνα διαρκώς κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως Γενικός Γραμματέας Ιθαγένειας. Εάν τους δοθούν κίνητρα οικονομικής φύσεως, πειστούν ότι έχουμε περιορίσει τη γραφειοκρατία και τους αποδοθεί η ιθαγένεια με γρήγορο και νομικά ορθό τρόπο, αρκετοί εξ αυτών θα θελήσουν να εγκατασταθούν εδώ. Εξάλλου, έχουν τη δυνατότητα να δραστηριοποιούνται επαγγελματικά όπου θέλουν και ταυτόχρονα να ζουν με μία άλλη ποιότητα ζωής, ανακαλύπτοντας και πάλι τη γη των πατέρων τους. Και σε αυτή την κατεύθυνση το υπουργείο Εσωτερικών πρωτοστατεί με παράδειγμα τη δυνατότητα που δίνει στους Έλληνες, οι οποίοι ως παιδιά υιοθετήθηκαν από Αμερικανούς, να εγγραφούν και πάλι στο Εθνικό μας Μητρώο Πολιτών.
Η λύση της δημογραφικής ανάκαμψης δεν είναι εύκολη, αλλά τουλάχιστον υπάρχουν οι προϋποθέσεις για μια προσπάθεια με πολλαπλά οφέλη, τόσο για το έθνος όσο και για την κοινωνία μας.
32°
