Ρεζερβέ στον Φλοίσβο

Το πρωτότυπο ταμπελάκι Ρεζερβέ, με φόντο τα πολυτελή σκάφη και στο βάθος την Καστέλα, περίμενε τους επισκέπτες του. Βρισκόμαστε στη Μαρίνα Φλοίσβου, σε ένα από τα πολλά σε αριθμό κέντρα εστίασης, μέρος που επέλεξε ένας παλιός φίλος, μια από τις πρώτες επαγγελματικές γνωριμίες που είχα κάνει στο ξεκίνημα της δημοσιογραφικής μου διαδρομής και με την οποία διατηρώ ακόμη επικοινωνία. Καθώς έχουμε μόλις μία ώρα πριν πετάξεις για τον επόμενο προορισμό, τον ρωτάω πώς και επέλεξες να βρεθούμε κοντά στη θάλασσα. Θα μπορούσαμε να είχαμε βρεθεί στη ταράτσα του ξενοδοχείου σου στην πλατεία Συντάγματος, με θέα όλη την Αθήνα, τον ρωτάω.

Μαρίνα Φλοίσβου: Η επένδυση στον ελληνικό τουρισμό και τα νέα δεδομένα μετά την κρίση

Η τελευταία φορά που είχα έρθει στην Ελλάδα ήταν πριν περίπου είκοσι χρόνια, απαντά. Τότε ξεκινούσε την πορεία της στον χρόνο η Μαρίνα Φλοίσβου. Ήθελα να δω, μετά από τόσα χρόνια, κατάφερε να σταθεί όρθια; Να αναπτυχθεί και να παραμείνει τόσο ζωντανή όσο τη θυμόμουν τότε. Γιατί ένα από τα μεγάλα μυστικά της επιτυχίας μιας επένδυσης δεν είναι μόνο η αρχική ιδέα ή η μετέπειτα υλοποίησή της, αλλά και η διαδρομή της στον χρόνο.

Τι εννοείς; τον ρωτάω. Πολλές επενδύσεις ξεκινούν με τις καλύτερες προοπτικές. Αλλά στην πορεία, για διάφορους λόγους, χάνουν τη λάμψη τους. Η συντήρησή τους περιορίζεται, περνούν σε δεύτερη μοίρα και τελικά ολοκληρώνουν τον κύκλο τους.

Με χαρά και ικανοποίηση παρατηρώ ότι η επένδυση του Φλοίσβου όχι μόνο διατηρεί τη λάμψη της, όπως τότε, αλλά μοιάζει καινούργια. Συνδυάζει τα πάντα. Εδώ θα συναντήσεις ανθρώπους με εντυπωσιακά σκάφη αλλά και απλές οικογένειες από κάθε γωνιά της Αθήνας, μαζί με επισκέπτες από το εξωτερικό. Είναι ένας προορισμός για όλα τα βαλάντια. Οι επενδύσεις αυτής της μορφής, συνεχίζει, είναι αυτές που δίνουν προστιθέμενη αξία στην κοινωνία και τελικά αυτές που αφήνουν αποτύπωμα σε ευρύ φάσμα πληθυσμού.

Δεν χάνουμε την ευκαιρία να τον ρωτήσουμε και για την Ελλάδα. Τι έχει αλλάξει από τότε που είχε έρθει τελευταία φορά; Τι διαφορετικό διαπιστώνει;

Όταν ήρθα τελευταία φορά, πριν σχεδόν δύο δεκαετίες, δεν είχε ξεκινήσει ακόμη η κρίση. Η χώρα ήταν σε τροχιά ανάπτυξης, λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Έβλεπες έργα σε όλη την ευρύτερη περιφέρεια της Αθήνας. Μετά, ήρθε η δεκαετία 2008-2018, που παρακολούθησα την χώρα σας μόνο από μακριά: η Ελλάδα έχασε σχεδόν το 25% του ΑΕΠ της. Επέστρεψα τώρα, σε μια περίοδο που, σύμφωνα με τους δείκτες, η χώρα έχει υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Δεν είχα όμως χρόνο να δω εάν αυτό φτάνει σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Δεν πρόλαβα να δω εάν μειώθηκαν οι ανισότητες.

Τι δεν έχει αλλάξει; Στο κέντρο της Αθήνας, όπως και τότε, έτσι και σήμερα, κάποιες περιοχές παραμένουν υποβαθμισμένες. Δεν είναι κάτι πρωτότυπο, συμβαίνει και σε πολλές άλλες μεγαλουπόλεις. Μου αρέσει να περπατάω, και επισκέφτηκα τις ίδιες γειτονιές όπως τότε. Τίποτα δεν άλλαξε. Παρά το Μετρό, η κίνηση παραμένει η ίδια, ίσως και χειρότερη. Στα πεζοδρόμια: μηχανάκια, πατίνια, αυτοκίνητα. Δημιουργούν εμπόδια δυσκολεύοντας την προσβασιμότητα σε ανθρώπους με ειδικές ανάγκες – ένας τομέας που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα.

Η κουβέντα φεύγει προς τα ταξίδια. Ο κόσμος συνεχίζει να ταξιδεύει. Όλες οι προβλέψεις ότι η πανδημία θα άλλαζε οριστικά τον τρόπο που ταξιδεύουμε, δεν επαληθεύτηκαν, του επισημαίνω. Κάθε μέρα στον ουρανό πετούν 120.000 αεροπλάνα. Ακόμη και τα επαγγελματικά ταξίδια, που περιορίστηκαν για δύο χρόνια, έχουν ξαναρχίσει. Ένας τομέας όπου τελικά ούτε η εικονική ούτε η επαυξημένη πραγματικότητα μπορούν να αντικαταστήσουν το πραγματικό είναι τα ταξίδια. Ο τουρισμός αντέχει. Ακόμη και σε μια εποχή που οι περισσότερες γνωριμίες αλλά και χωρισμοί γίνονται πλέον μέσα από εφαρμογές (apps), τα ταξίδια επιμένουν.

Και η Ελλάδα έχει προοπτικές. Γι’ αυτό είμαι εδώ, μας αναφέρει.

Τι τον φέρνει στην Ελλάδα; Αναζήτηση ευκαιριών. Όχι όμως στους προφανείς προορισμούς. Η Μύκονος, η Σαντορίνη, η Πάρος έχουν πάρει τον δρόμο τους και θα πρέπει να βρουν στρατηγική να μην το χάσουν. Πλέον, ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι άγονοι προορισμοί. Εκεί που υπάρχει ουσία, όχι μόνον υπεραξία λόγω μόδας. Αναζητώ ευκαιρίες όμως και στην Αθηναϊκή Ριβιέρα. Παρά την εκτόξευση των τιμών, σε σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές Ριβιέρες, εξακολουθούν να υπάρχουν ευκαιρίες. Πρόκειται για έναν επίγειο παράδεισο 15 λεπτά από το κέντρο της πόλης. Φαντάσου πώς θα είναι σε 2-3 χρόνια η ακτογραμμή του Ελληνικού, καθώς ήδη τα έργα τρέχουν στο πλαίσιο της αστικής ανάπλασης που είναι σε εξέλιξη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όλες σχεδόν οι οικιστικές αναπτύξεις και αρκετές εμπορικές μισθώσεις έχουν κλείσει πολύ πριν καν ξεκινήσουν τα έργα.

Εάν σήμερα η Μαρίνα Φλοίσβου δεν αποτελεί απλά ένα σημείο ελλιμενισμού, αλλά ταυτόχρονα ένα ολοκληρωμένο συγκρότημα χερσαίας ανάπτυξης, πρασίνου και εμπορικών και ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων, φανταστείτε πώς θα είναι αύριο το Ελληνικό. Περιπλανηθήκαμε λίγο. Περπατήσαμε ανάμεσα στα σκάφη, στις προβλήτες, με επίκεντρο της συζήτησης να παραμένει ο Τουρισμός. Δεν είναι μόνο τι δείχνεις. Είναι πώς κάνεις τον άλλον να νιώσει. Αυτή η Μαρίνα και τέτοιες υποδομές δείχνουν σοβαρότητα, φροντίδα, επαγγελματισμό και τελικά σεβασμό στον επισκέπτη κάτι που μετρά στον Τουρισμό.

Καθώς τον αποχαιρετούμε, τον ρωτάμε εάν βρήκε την ευκαιρία που αναζητούσε.

Την βρήκα, αλλά δεν θα την αποκαλύψω πριν πέσουν οι υπογραφές. Έκανα πολλά χιλιόμετρα, ακόμη και με τα πόδια. Ρώτησα, ενδιαφέρθηκα και έκλεισα τα μάτια, ταξιδεύοντας στο μέλλον  πώς θα μπορούσε να γίνει μετά από κάποια χρόνια – και την βρήκα. Η επένδυση τελικά δεν είναι μόνον κεφάλαια. Είναι και όραμα!