Σεισμοί στη Σαντορίνη: Μετρώντας δονήσεις

Στο αίμα μου κυλούν μπόλικες σταγόνες λάβας από τη μεριά της μάνας. Τα χειμερινά πανηγύρια στη Σαντορίνη είναι η δόξα του αυθεντικού και του ανόθευτου. Το γνωρίζουν ο Λευτέρης κι ο Σάββας, που έρχονται κάθε χρόνο τέτοια μέρα από την Αμερική· η παράδοση δεν κοιτά αποστάσεις. Έτυχε να ταξιδέψω την τελευταία μέρα του Γενάρη, Παρασκευή, για να δω τον γόνο μου που υπηρετεί στο νησί και να επισκεφτώ τη Σέργαινα. Μόνο που τίποτα δεν κύλησε όπως περιμέναμε. Οι επίμονες δονήσεις ξεκίνησαν το ίδιο απόγευμα, η γιορτή ακυρώθηκε, τα βιολιά σίγησαν και τα φαγητά μοιράστηκαν σε δομές.

Το σαββατοκύριακο οι σεισμοί δυνάμωσαν αισθητά και σήμερα που γράφεται το κείμενο εξακολουθούν να μας κρατούν ανάστατους, σε συχνότητα που δύσκολα αντέχει ο ψυχισμός του ανθρώπου. Κυρίαρχη η αίσθηση του περιμένειν. Τι ακριβώς; Τον κύριο σεισμό ή τον Κύριο; Πότε τελειώνει όλο αυτό; Να μείνω ή να φύγω, να κάτσω σπίτι ή να βγω στην πλατεία, να το πάρω αψήφιστα ή να πέσω στα πατώματα; Όλα τα διλήμματα γίνονται ευκολότερα όταν κανείς τα μοιράζεται.

«Βουίζουν οι σεισμοί στο Αβίς» λένε οι παλιοί Καμαριανοί. Το βουητό που προηγείται της κάθε δόνησης είναι η τρομακτική εισαγωγή σε μια πράξη που δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθεί. Ακολουθεί το τράνταγμα της γης κι όλα τα καθημερινά άγχη μικραίνουν σε διαστάσεις, καθώς συνειδητοποιείς την ταπεινότητά σου μπρος στο μεγαλείο των δυνάμεων της φύσης.

Έχω ζήσει στο πετσί μου ακόμα δυο σεισμούς, τον Φλεβάρη του 81, Σεισμός, Φλεβάρης 1981 - Καπνεργοστάσιο: Σαράντα δύο χρόνια μετά | Athens Voice και τον Σεπτέμβρη του 99. Δεν συγκρίνονται, καθώς εκείνοι είχαν αρχή, κορύφωση και τέλος, μέσα σε λίγα λεπτά. Εδώ ζούμε το μαρτύριο της σταγόνας. Οι χτύποι της καρδιάς τείνουν να συντονιστούν με τους χτύπους που ακολουθούν τη βουή. Κι ύστερα όλα γαληνεύουν για λίγο.

Στο μεταξύ ενεργοποιήθηκαν τα απαραίτητα πρωτόκολλα με τρόπο άψογο, τολμώ να πω. Ναι, το κράτος που μας έχει προκαλέσει χρόνιες συλλογικές πληγές και δικαιολογημένη καχυποψία, προσώρας φαίνεται να λειτουργεί κανονικά. Κορυφαίοι επιστήμονες και αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες δουλεύουν και ενημερώνουν ασταμάτητα, ζυγίζοντας με ευλάβεια τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσουν ώστε να απαντήσουν το αναπάντητο.

Όμως, μαζί με τα πρωτόκολλα ενεργοποιήθηκε και ο ανίκητος μηχανισμός βλακείας και διαστρέβλωσης των πάντων. Οι σκηνές, όπου επιβάλλεται να κοιμούνται οι ΕΚΑΜιτες που μας συνδράμουν, μεταβλήθηκαν σε απόδειξη του ότι θα καταρρεύσει το σύμπαν. Τα εισιτήρια πήγαν στο θεό, αλλά ευτυχώς μετά ξαναγύρισαν στη γη κι έτσι τα αγόρασαν όσοι ενδιαφέρονται να φύγουν, χωρίς να χρειαστεί να ξεπουλήσουν την περιουσία τους. Συντεταγμένα και ψύχραιμα βλέπω να αναχωρούν οι άνθρωποι, -και σωστά πράττουν, όσο λιγότερος ο πληθυσμός του νησιού τόσο ευκολότερη η διαχείριση- ενώ διαβάζω για πανικό και τσουνάμι φυγής.

Ψεκασμένες αναρτήσεις, φαντασιωσικά σενάρια, βεβαιότητες του παραλόγου: «κάτι ξέρουν και το κρύβουν». ΟΚ, παιδιά, συνεχίστε αν θέλετε, όμως μου φαίνεται δυσκολάκι να δημιουργεί κάποιος τεχνητές δονήσεις για να καλύψει τα Τέμπη. Ρωτήστε εμάς, που ήρθαμε να χορέψουμε στο πανηγύρι και χορεύουμε κάθε δεκάλεπτο από τα ρίχτερ. Κλείστε λιγάκι το καπάκι της αποχέτευσης, οι αναθυμιάσεις σας είναι τρομακτικότερες και από καπνούς ηφαιστείου. Σεβαστείτε τους ανθρώπους του νησιού, το θαυμαστό που πέτυχαν, και αν δεν μπορείτε να πείτε κάτι καλό για τη μοναδικότητα της Σαντορίνης, απλά σιωπήστε.

…συνεχίζεται

Η Μαρία Μαυρικάκη είναι συγγραφέας. Το έργο της «Χωρίς Αναστολή» παίζεται στη Θεατρική Σκηνή Αντώνη Αντωνίου την περίοδο 2024-25.