Το σχόλιο του Μάνου Βουλαρίνου για τις αναγνωστικές συνήθειες των Ευρωπαίων και το που βρίσκεται η Ελλάδα
Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω τη σκοπιμότητα της δημοσίευσης της έρευνας της Eurostat για τις αναγνωστικές συνήθειες των Eυρωπαίων. Σύμφωνα με αυτήν οι Έλληνες δεν είναι οι καλύτεροι φίλοι των βιβλίων και να πρέπει να είμαι ακριβής είναι από τους χειρότερους μαζί με Μαλτέζους, Ρουμάνους, Πορτογάλους, αδερφούς Κυπρίους και Βούλγαρους. Αντιθέτως φαίνεται να διαβάζουν αρκετά οι Σκανδιναβοί, οι Λουξεμβούργοι, οι Εσθονοί, οι Ολλανδοί και διάφοροι άλλοι κουτόφραγκοι.
Αν μάλιστα κανείς προσέξει καλά το γράφημα θα παρατηρήσει ότι Ρουμάνοι, Πορτογάλοι, αδερφοί Κύπριοι και Έλληνες έχουν το μικρότερο ποσοστό πολιτών που δηλώνουν ότι διάβασαν πάνω από 10 βιβλία σε έναν χρόνο (και πιο συγκεκριμένα το 2022).
Όμως εμάς μας ενδιαφέρουν οι Έλληνες στους οποίους φαίνεται ότι το ποσοστό των ανθρώπων που το 22 δεν διάβασε ούτε ένα (αριθμός 1) βιβλίο είναι περίπου 55%. Αν σκεφτούμε ότι πρόκειται για ερωτηματολόγιο και ότι τα φυλλάδια των πολυκαταστημάτων ηλεκτρονικών ειδών δεν είναι βιβλία το ποσοστό θα είναι σίγουρα μεγαλύτερο. Και λοιπόν;
Βλέπετε, οι Έλληνες είμαστε ο εξυπνότερος και σοφότερος λαός στον κόσμο. Στις φλέβες μας κυλάει όλος ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός. Το dna μας έχει τη σφραγίδα των λόγων του Πλάτωνα, των έργων του Αισχύλου και των τραγουδιών του Καζαντζίδη. Ζούμε στην κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού, μια χώρα εμποτισμένη με το φως της γνώσης. Τι να τα κάνουμε τα βιβλία;
Τι να μάθουμε και πώς να ψυχαγωγηθούμε ή να συγκινηθούμε εμείς που εκ καταγωγής τα ξέρουμε και τα έχουμε μέσα μας όλα; Εμείς που ξέρουμε τα πάντα από ιστορία, από πολιτική, από διπλωματία, από επιστήμη για ποιο λόγο να ανοίξουμε ένα βιβλίο; Εμείς που ξέρουμε την κρυφή σημασία κάθε είδησης, εμείς που καταλαβαίνουμε αμέσως κάθε συνωμοσία και κάθε σκοτεινό σκέδιο (με κ, με χ είναι αυτά που κάνουμε για τις καλοκαιρινές διακοπές) τι μπορεί να κερδίσουμε διαβάζοντας τυπωμένες λέξεις στο χαρτί; Εμείς που κάθε καλοκαίρι παρακολουθούμε τις θεατρικές παραστάσεις των θιάσων που κάνουν αρπαχτές περιοδεύουν στην επαρχία τι να κερδίσουμε διαβάζοντας βιβλία μυθοπλασίας; Αλλά ακόμα κι αν (θεωρητικά μιλώντας πάντα) μπορούσαμε να κερδίσουμε κάτι, πού να βρούμε χρόνο για διάβασμα; Μην ξεχνάμε ότι είμαστε και ο πιο εργατικός λαός του κόσμου.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, ενώ για κάθε άλλο λαό που δεν έχει την τύχη να είναι ξεχωριστός η ανάγνωση βιβλίων είναι απολύτως απαραίτητη (ιδιαιτέρως γι’ αυτούς τους κουτόφραγκους μπας και καταφέρουν κάποτε να εκπολιτιστούν) για μας είναι μια περιττή ασχολία. Ένα χάσιμο χρόνου ο οποίος είναι πολύ καλύτερο να διατεθεί σε πολύ πιο εποικοδομητικές ασχολίες όπως η αλληλεπίδραση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η επίσκεψη σε καφέ, η συγκέντρωση διαμαρτυρίας και η αιώνια αναζήτηση του κράτους. Με λίγα λόγια εμείς τα ξέρουμε όλα, έχουμε σοβαρές δουλειές να κάνουμε και δεν έχουμε χρόνο για διαβάσματα κι άλλα τέτοια χασομέρικα. Και μπράβο μας.
ΥΓ – Εντωμεταξύ και χωρίς πλάκα αν κάποιος διαβάζει πάνω από 10 βιβλία τον χρόνο κι αυτά είναι βιβλία αυτοβοήθειας με τις δυνάμεις που όλες είναι μέσα του ή βιβλία «κρυμμένης γνώσης» θα ήταν πολύ καλύτερο και για τον ίδιο και για την κοινωνία να μη διάβαζε καθόλου.
Υποθέτω ότι μια στο τόσο πρέπει και οι αρμόδιες διωκτικές αρχές να προσποιούνται αποτελεσματικότητα ώστε να μπορούν να συνεχίζουν να είναι αναποτελεσματικές χωρίς άγχος
16°
