Ελλαδα

Υπάρχουν συντηρητικοί ομοφυλόφιλοι;

Η κοινωνία αποφεύγει μία σοβαρή κουβέντα σε επιστημονικό, νομικό και βιολογικό επίπεδο γύρω από το σεξ

Επιστήμη Μπινάζη
Επιστήμη Μπινάζη
3’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Υπάρχουν συντηρητικοί ομοφυλόφιλοι;

Το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και τα φιλοσοφικά ερωτήματα που τίθενται γύρω από αυτόν

Προς υπεράσπιση του νομοσχεδίου επέκτασης του γάμου στα ομόφυλα ζευγάρια πολλά από αυτά, διαφημίζουν στα κοινωνικά δίκτυα τη σταθερή μακροχρόνια σχέση τους ως δείγμα νηφαλιότητας, ωριμότητας, αφοσίωσης, μονογαμίας και εν τέλει ικανότητας να γεννήσουν και να μεγαλώσουν έναν άνθρωπο. Χαρακτηριστικά που δεν διαθέτει ούτε το ένα τρίτο των ετερόφυλων ζευγαριών. Χωρίς αυτό να τους στερεί το δικαίωμα να «σπέρνουν» παιδιά εδώ κι εκεί, ακόμη και σε συνθήκες στιγμιαίου λάθους. Το οποίο δόξα τω Θεώ εναρμονίζεται με τους κανόνες της φύσης κι ας είναι λάθος.

Συμπεραίνουμε πως, αν είσαι ομοφυλόφιλος και έχεις αλλάξει 5-6 ή και παραπάνω συντρόφους σε μια δεκαετία, μπαίνεις στο μικροσκόπιο ομόφυλων και ετερόφυλων ζευγαριών για να μετρηθεί η γονεϊκή δυναμική σου ικανότητα με κριτήρια στα οποία βασίζεται ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας που απορρίπτει το νέο νομοσχέδιο. Ένας όχι και τόσο σταθερός στα ερωτικά του ομοφυλόφιλος άνθρωπος όχι μόνο δεν πληροί τις προδιαγραφές της ετεροφυλόφιλης κουλτούρας στην επιλογή συντρόφου, δεν πληροί και τις προδιαγραφές του συντηρητισμού της στον τρόπο που συνάπτει ερωτική σχέση. Κοινώς, αν είσαι με φτερά και πούπουλα στο Shamone κάθε Σάββατο βράδυ, στo Sodade κάθε Κυριακή δεν χωράς στο κουτάκι οικογένεια, του ενός εκ του γνωστού τριπτύχου πατρίς - θρησκεία - οικογένεια τόσο για τα ομόφυλα όσο και για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Μην αμφισβητείτε καθόλου ότι υπάρχουν θεοσεβούμενοι και φιλοπάτριδες queer. Υπάρχουν συντηρητικοί ομοφυλόφιλοι που δεν παρεκκλίνουν από τις συντηρητικές λοιπές νόρμες της κοινωνίας παρά μόνο στο φύλο του ερωτικού τους συντρόφου. Φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού ότι το θέμα μας δεν είναι ο γάμος και η οικογένεια αφού ο θεσμός αυτός υπονομεύεται ήδη από τους ετεροφυλόφιλους, τον οποίο προσπαθούν ανεπιτυχώς να υπηρετήσουν με καταπατημένους ακόμη και την πρώτη νύχτα γάμου όρκους που υπόσχονται till death tear us apart. Η κοινωνία αποφεύγει μία σοβαρή κουβέντα σε επιστημονικό, νομικό και βιολογικό επίπεδο γύρω από το σεξ. Και επιτρέπει την θρησκεία να αλωνίζει στο πεδίο με δόγματα και μύθους βασανιστικής τιμωρίας και αιώνιου παραδείσου βάζοντας χαλινάρι στο γενετήσιο ορμέμφυτό μας. Και ευτυχώς δηλαδή που υπάρχουν οι θρησκείες λένε κάποιοι και κάνουν τον σταυρό τους, αλλιώς θα λειτουργούσαμε ανεξέλεγκτα.

Στην ερώτηση των σκεπτικιστών του νομοσχεδίου και μετά τους ομοφυλόφιλους τι; Θα έχουν δικαιώματα και οι πολυγαμικοί; Υπάρχει μια εύλογη απορία. Εξαιρούνται όσοι εξομοιώνουν τους ομοφυλόφιλους με κτηνοβάτες, παιδόφιλους κτλ γιατί στερούνται στοιχειώδους νοημοσύνης. Οι νοήμονες σκεπτικιστές με έκαναν να σκεφτώ για πρώτη φορά ότι το δικαίωμα στο γάμο θα πρέπει να μείνει ανοιχτό στο σχήμα της οικογένειας. Ασυνείδητα με έκαναν περισσότερο φιλελεύθερη με το συντηρητικό τους (εύλογο) επιχείρημα. Ναι όλα τα ενήλικα έλλογα ζώα έχουν δικαίωμα να δώσουν έστω μια φορά τον όρκο της αφοσίωσης με έναν ή και παραπάνω άτομα. Διότι όπως υπάρχουν ζευγάρια ομοφυλόφιλα που ήδη έχουν αποκτήσει παιδιά ζευγάρια μπορεί να μην προκύψουν ζεύγη αλλά τρίο. Ή και κουαρτέτα με ανάλογες απαιτήσεις. Όταν ετοίμαζα το podcast για τον Κεμάλ Ατατούρκ στον πρόλογο θυμάμαι να γράφω ότι στην Θεσσαλονίκη στις αρχές του προηγούμενου αιώνα οι Οθωμανοί στην άνω πόλη ζούσαν σε σπίτια όπου τα μέλη μιας οικογένειας συζούσαν με συγγενείς του ευρύτερου οικογενειακού κύκλου, με γείτονες και άλλα άτομα που εξυπηρετούσαν σκοπούς ομαλής συμβίωσης κυρίως για οικονομικούς αλλά και χωροταξικούς λόγους.

Όταν ο μικρός Κεμάλ Ατατούρκ έκλαιγε δεν ήταν σίγουρο ότι ήταν μόνο η βιολογική του μητέρα εκείνη που του έβαζε το βυζί της στο στόμα του για να σταματήσει το κλάμα. Ένα πονηρό μυαλό θα σκεφτεί πως σε σπίτια με λεπτούς τοίχους και ανοιχτές πόρτες δεν είναι σίγουρο ότι το ίδιο βυζί εξυπηρετούσε συζυγικά καθήκοντα μόνο στον νόμιμο σύζυγο… Στις ταινίες του Αλμοδοβάρ και του έλληνα Πάνου Κούτρα οι οικογένειες δεν έχουν καμία σχέση με τα εξώφυλλα σχολικών εγχειριδίων του δημοτικού της δεκαετίας του 70. Είναι πολύχρωμες, πολυσυλλεκτικές και απολύτως ανοιχτές.

Τα ερωτήματα που τίθενται είναι νομικά αλλά κατά βάση φιλοσοφικά και υπαρξιακά: υπάρχει νομικός ορισμός της έννοιας οικογένεια; Όχι. Δεν υπάρχει. Οι νομικοί μπορούν να το επιβεβαιώσουν. Η έλλειψη δικαϊκού σαφούς περιεχομένου στην έννοια οικογένεια χτυπάει καμπανάκι. Ο καθένας από εμάς μπορεί να δημιουργήσει οικογένεια λέει το σύνταγμά μας αρκεί να μην παραβιάζουμε τα δικαιώματα των άλλων, να μην παραβιάζουμε το σύνταγμα και να μην προσβάλουμε τα χρηστά ήθη. Γιατί αποφεύγει να δώσει όμως τον ορισμό; Μα γιατί αποφεύγει να περιορίσει την εμβέλεια του δικαιώματος του ατόμου και της σεξουαλικής του ελευθερίας.

Το νομοσχέδιο δεν θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου για νέες διεκδικήσεις από άλλες μειοψηφίες. Μάλλον θα τους σφραγίσει. Οι ομοφυλόφιλοι που επιθυμούν την επέκταση του νομοσχεδίου είναι πολίτες που υπηρετούν ή θέλησαν να υπηρετήσουν τον θεσμό της οικογένειας με τους συντηρητικούς παραδοσιακούς όρους της παραδοσιακής συντηρητικής ετεροφυλόφιλης κοινωνίας. Είναι σαρξ εκ της σαρκός της. Υπηρετούν τον θεσμό της οικογένειας. Δώστε τους την ευκαιρία.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ