Σε βλέπω να ξύνεις το ξυστό και το κεφάλι σου

Σε βλέπω, καλέ μου φίλε, και πίστεψέ με σε νιώθω. Τι άλλο να κάνεις; Τα ’χεις παίξει. Δουλεύεις από 14 χρονών παιδί, άφησες το λύκειο κι έγινες βοηθός ψυκτικού για να βγάλεις κανά φράγκο. Ο πατέρας είχε σύνταξη αναπηρική λόγω οικοδομής, η μάνα τι να σου κάνει με τρία φαγανά αγόρια; Διέσχισες οριζοντίως και καθέτως όλο τον Νέο Κόσμο, τη Νέα Σμύρνη, το Φάληρο και σία βάζοντας ερκοντίσιον στα ξένα λίβιγκρουμ, ελπίζοντας να βάλεις και στο δικό σου ένα ινβέρτερ τελευταίο μοντέλο. Ένα ελαφρώς μεταχειρισμένο έβαλες τελικά, γιατί η Σούλα έμεινε έγκυος και είχατε έξοδα. 

Μην τα πολυλογούμε, καταλαβαινόμαστε νομίζω. Το ζουμί είναι ότι ψόφησες, σκάλα πάνω - σκάλα κάτω, στον λίβα και στον βοριά τόσα χρόνια, και βρέθηκες σήμερα, 65 χρονών, με λειψά ένσημα να μπαίνεις στο σούπερ μάρκετ και να σε πιάνει κατάθλιψη. Τι να κάνεις κι εσύ; Αφήνεις το καλάθι κάτω, παίρνεις το πενηντάρι και πας να το τζογάρεις μπας και πολλαπλασιαστεί. Φίσκα τα μαγαζιά του ΟΠΑΠ – αυξάνονται και πληθύνονται οι πεινώντες και οι διψώντες. Και όλοι σκέφτονται το ίδιο πράμα: σήμερα να εμφανιστεί άραγε ο Ιησούς να πολλαπλασιάσει το πενηντάρι σε 500άρι; Σε Άρτο και οίνο θα το μετατρέψεις εσύ, δεν υπάρχει πρόβλημα…