Μαίρη Χρονοπούλου: Η σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός πέθανε σε ηλικία 90 ετών - Αποχαιρετισμός από το Studio Κλεισθένης, με αδημοσίευτη φωτογραφία από το 1960.
Η σπουδαία ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου και του κινηματογράφου πέθανε σε ηλικία 90 ετών, το μεσημέρι της Παρασκευής 6 Οκτωβρίου.
Η Μαίρη Χρονοπούλου έδινε τις τελευταίες ημέρες μάχη για να κρατηθεί στη ζωή μετά από ατύχημα που είχε στο σπίτι της.
Το Studio Κλεισθένης αποχαιρετά τη Μαίρη Χρονοπούλου με μία αδημοσίευτη φωτογραφία, μέσα στο σπίτι της, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, με τον φακό του φίλου και συνεργάτη της επί πέντε δεκαετίες, Κλεισθένη.
Η Μαίρη Χρονοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στο οποίο εμφανίστηκε στις ομάδες του χορού, σε αρχαία δράματα. Το 1957 άρχισε να συνεργάζεται με το ελεύθερο θέατρο, κάνοντας εμφανίσεις στο Ακροπόλ στα έργα των Αλέκου Σακελλάριου-Χρήστου Γιαννακόπουλου «Η Κυρία» και «Ρομάντζο μιας Καμαριέρας».
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε σαν κομπάρσος στο Χαρούμενο ξεκίνημα του Ντίνου Δημόπουλου, παραγωγής Φίνος Φιλμ το 1954, όταν ήταν ακόμη φοιτήτρια. Το 1958 πήρε ένα μικρό ρόλο στο Τελευταίο ψέμα του Μιχάλη Κακογιάννη, πάλι στη Φίνος Φιλμ. Από το 1963 και μετά πρωταγωνιστεί σε πλειάδα δραματικών ταινιών της Φίνος Φιλμ, και όχι μόνο, σε ρόλους ντάμας και μοιραίας γυναίκας, δίπλα σε όλους τους άντρες πρωταγωνιστές της εποχής, όπως οι Νίκος Κούρκουλος, Φαίδων Γεωργίτσης, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Γιώργος Φούντας και Αλέκος Αλεξανδράκης.
Ξεχωρίζουν οι ερμηνείες της στην ταινία Τα κόκκινα φανάρια (1963) του Βασίλη Γεωργιάδη, υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας στην 36η απονομή των βραβείων το 1964 σε παραγωγή της Δαμασκηνός - Μιχαηλίδης, Χωρίς ταυτότητα, (1963, Φίνος Φιλμ), Το χώμα βάφτηκε κόκκινο, δραματική ταινία του 1966 σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο Νίκου Φώσκολου, υποψήφια για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας στην 38η απονομή των βραβείων το 1966, Πολύ αργά για δάκρυα του Γιάννη Δαλιανίδη (1968, Φίνος Φιλμ), Όταν η πόλις πεθαίνει σε σενάριο Νίκου Φώσκολου και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη (1969, Φίνος Φιλμ), Οι αδίστακτοι του Ντίνου Κατσουρίδη (1965, Σάβας Φιλμ), Κοινωνία ώρα μηδέν του Ντίνου Δημόπουλου (1966, Φίνος Φιλμ), Η λεωφόρος του μίσους (1968, Φίνος Φιλμ) και Ορατότης μηδέν του Νίκου Φώσκολου (1970, Φίνος Φιλμ).
Ανάμεσα σε αυτές τις κοινωνικές και δραματικές ταινίες, η Μαίρη Χρονοπούλου εμφανίστηκε σε τρία μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, παραγωγής Φίνος Φιλμ, στα οποία θα κάνει θραύση: Οι θαλασσιές οι χάντρες, Μια κυρία στα μπουζούκια και Γοργόνες και μάγκες. Ιδιαίτερα στο Μια κυρία στα μπουζούκια σαγήνευσε το κοινό με το ακαταμάχητο στυλ και ταμπεραμέντο της τόσο υποκριτικά όσο και ερμηνεύοντας δύο από τις μυθικές επιτυχίες των τραγουδιών του ελληνικού κινηματογράφου, το «Είμαι γυναίκα του γλεντιού» και το «Του αγοριού απέναντι».
Την περίοδο 1967-68 υπήρξε η καλύτερη πρωταγωνίστρια του κινηματογράφου και κέρδισε το βραβείο της ένωσης κριτικών.
Στη θεατρική της καριέρα, η Μαίρη Χρονοπούλου συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους θιάσους της Αθήνας και έπαιξε με την ίδια ερμηνευτική ικανότητα σε όλα τα είδη θεάτρου. Το 1972 συγκρότησε τον δικό της θίασο με τον οποίο ανέβασε τα έργα: «Τι ώρα θα γυρίσεις, Πηνελόπη» του Σόμερσετ Μομ και «Ένα καυτό κορίτσι» του Ιάκωβου Καμπανέλη. Είχε στο ενεργητικό της σημαντικές ερμηνείες και στον νέο ελληνικό κινηματογράφο, όπως στις εξαίρετες ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου Οι κυνηγοί και Ταξίδι στα Κύθηρα, ενώ κέρδισε βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία Τα παιδιά της χελιδόνας του Κώστα Βρεττάκου, το 1987.
Τον Αύγουστο του 1975 παντρεύτηκε τον πρώην δήμαρχο Σπάτων και πρώην βουλευτή Δήμο Μπότσαρη και χώρισαν μετά από λίγο καιρό. Υπήρξε αρραβωνιασμένη για 3 χρόνια με τον ηθοποιό Ανδρέα Μπάρκουλη. Έχει βαφτίσει τον γιο του Νίκου Κούρκουλου, Άλκη Κούρκουλο.
Ο κληρονόμος του θρυλικού ξενοδοχείου έζησε μια συναρπαστική ζωή και ο Γιώργος Παυριανός που τον γνώρισε τη διηγείται μέσα από την ιστορία του ξενοδοχείου
20°
