Χωρίς σκουπίδια τι σόι ελληνική παραλία θα ήταν;

Γράφω για να διαμαρτυρηθώ για τους εθελοντές που αφαίρεσαν από την παραλία Ναυάγιο της Ζακύνθου το ωραίο βουναλάκι με τα σκουπίδια, παρεμβαίνοντας χωρίς κανείς να τους το ζητήσει και εν τέλει αλλοιώνοντας τον ελληνικό χαρακτήρα της παραλίας. Αναγνωρίζω ότι και χωρίς σκουπίδια η παραλία παραμένει πολύ ωραία, όμως γίνεται μια παραλία χωρίς καμία ελληνικότητα, γίνεται άλλη μια πολύ ωραία παραλία του συρμού, μια πολύ ωραία παραλία χωρίς τo άρωμα Ελλάδας που τόσο σκληρά προσπαθούμε να διαφημίσουμε στο εξωτερικό. 

Ακούω ότι κάποιοι σοκαρίστηκαν από την εικόνα, αλλά ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω τι τους έχει σοκάρει. Εννοώ ότι δεν καταλαβαίνω τι έχει σοκάρει τους Έλληνες. Καταλαβαίνω να σοκαριστούν οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, οι Κινέζοι, οι Γιαπωνέζοι και γενικά οι φλώροι επισκέπτες από όλα τα μέρη της Γης, αλλά οι Έλληνες; Υπάρχει, βρε, πιο ελληνική εικόνα από την εικόνα μιας παραλίας γεμάτης σκουπίδια; Υπάρχει πιο ελληνική εικόνα από ένα ωραίο τοπίο γεμάτο από τα ίχνη αυτών που έχουν περάσει από εκεί; Υπάρχει πιο ελληνική εικόνα από τη βρώμα και τη μουτζούρα στους δημόσιους χώρους; 

Αυτή η εικόνα δεν είναι δυσφήμιση της Ελλάδας. Δυσφήμιση θα ήταν αν οι Έλληνες φροντίζαμε γενικώς να κρατάμε τη χώρα μας καθαρή. Αυτή η εικόνα είναι περιγραφή της Ελλάδας. Είναι η εικόνα που κάνει αχρείαστες τις 1.000 λέξεις που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να απαντήσουν στην ερώτηση «πώς είναι η Ελλάδα;». Τώρα που το σκέφτομαι, το 1.000 είναι υπερβολή καθώς χρειάζονται μόλις 10 για να πεις «Η Ελλάδα είναι πολύ όμορφη και γεμάτη σκουπίδια και μουτζούρες».

Ευτυχώς κάποιοι νοιάζονται για τη διατήρηση της ελληνικότητας και γι’ αυτό δεν μπορώ παρά να χαιρετήσω το παιχνίδι που ξεκίνησαν να παίζουν δήμος και υπουργείο τουρισμού. Πρόκειται για το πατροπαράδοτο παιχνίδι της αρμοδιότητας (το οποίο φυσικά ξεκίνησε ΑΦΟΥ κυκλοφόρησε η εν λόγω φωτογραφία) στο οποίο δύο οι περισσότεροι φορείς δηλώνουν εντελώς αναρμόδιοι για κάτι το οποίο προφανώς είναι στην αρμοδιότητα τουλάχιστον του ενός. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο δήμος λέει ότι δεν είναι αρμόδιος να μαζεύει τα σκουπίδια από την παραλία και το ίδιο λέει και η Επιτροπή Αξιοποίηση και Ανάδειξης του Ναυαγίου (που συστάθηκε το 2021 και ενώ δεν έχω ιδέα τι μπορεί να είναι και σε τι χρειάζεται, καταλαβαίνω όμως ότι η χώρα πάντα έχει ανάγκη από περισσότερες επιτροπές).

Και ευτυχώς για τη σωτηρία της τιμής της πατρίδας υπάρχουν και οι συμπολίτες που σε κάθε ανάλογη περίπτωση επαναλαμβάνουν την ερώτηση «γιατί δεν υπάρχουν κάδοι απορριμμάτων;» βασιζόμενοι στην πατροπαράδοτη αντίληψη σύμφωνα με την οποία κάποιος που φέρνει πχ ένα μπουκάλι νερό σε μια παραλία δεν πρέπει να το πάρει μαζί του όταν φύγει γιατί είναι γρουσουζιά. Όλοι άλλωστε ξέρουμε ότι πρέπει σε όλη τη χώρα, ανά 10 μέτρα το πολύ, να υπάρχουν κάδοι που να αδειάζουν κάθε μια ώρα γιατί δεν μπορεί ένας πραγματικός Έλληνας να πάρει μαζί του το άδειο πακέτο από τα πατατάκια αφού περιδρομιάσει και δεν μπορεί μια πραγματική Ελληνίδα, αφού πιει αυτή τη λιωμένη πάστα που λέγεται φρέντο καπουτσίνο, να πάρει το ποτήρι μαζί της και να το πετάξει όταν βρει χώρο φτιαγμένο για σκουπίδια.

Δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να είμαστε καθαροί γιατί θέλουμε να είμαστε μοναδικοί. Και στο κάτω-κάτω όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να διαφυλάξουμε την ελληνικότητά μας και πρέπει να προσφέρουμε και στους τουρίστες μια πραγματική εμπειρία Ελλάδας. Τι εμπειρία Ελλάδας θα είναι μια εμπειρία χωρίς σκουπίδια; Τι σόι ελληνική παραλία θα ήταν αυτή χωρίς το βουναλάκι με τα απορρίμματα; Και μπράβο της.

Υ.Γ. Όπως έγραψα στην αρχή, τα σκουπίδια της φωτογραφίας μαζεύτηκαν από εθελοντές και για ένα μικρό διάστημα δεν θα υπάρχει τίποτα που να δείχνει ότι η παραλία αυτή βρίσκεται στην Ελλάδα. Όμως δεν πρέπει να απελπιζόμαστε. Κλείνω αισιόδοξα σκεπτόμενος ότι οι επισκέπτες είναι πολλοί, ξέρουν ότι είναι γρουσουζιά να μαζεύεις τα σκουπίδια σου και σύντομα η παραλία θα αποκτήσει ξανά την ελληνικότητα που κάποιοι θέλουν να της στερήσουν.