Ευμένιος Σαριδάκης: Ποιος ήταν ο Κρητικός γέροντας που ανακηρύχθηκε Άγιος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Ο Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης συμπεριλήφθηκε στο αγιολόγιο της Ορθόδοξου Εκκλησίας από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Η αγιοκατάταξή του έγινε μετά από εισήγηση της Κανονικής Επιτροπής.
Ευμένιος Σαριδάκης: Ποιος ήταν ο Κρητικός γέροντας
Ήταν γόνος μιας πολυμελούς και πάμπτωχης οικογενείας από την Εθιά. Γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου του 1931. Οι γονείς του, Γεώργιος και Σοφία Σαριδάκη, ήταν άνθρωποι ευσεβείς και ενάρετοι και είχαν οκτώ παιδιά. Το όγδοο και τελευταίο τους παιδί ήταν ο πατήρ Ευμένιος, που στην βάπτιση του πήρε το όνομα Κωνσταντίνος.
Ο μικρός Κωνσταντίνος ορφάνεψε από πατέρα σε ηλικία μόλις δύο ετών. Ήταν που ήταν φτωχή, χάνοντας και το στήριγμά της βρέθηκε σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Σ’ αυτό το περιβάλλον και με πολλές στερήσεις μεγάλωσε. Παπούτσια φόρεσε στα δώδεκα του χρόνια.
Ο γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης είχε μιλήσει για την απόφασή του να μονάσει. «Εγώ, δεκαεπτά χρόνων πήγα στο μοναστήρι. Ήμουν δεκαέξι χρόνια στο χωριό μου. Αγαπούσα τον Θεό, βέβαια, σκεπτόμουν πολλές φορές να γίνω καλόγερος. Μια μέρα μου λέει ο παπάς: Έλα να σε κάνω νεωκόρο. Πήγα κι εγώ. Άναβα τα καντήλια πρωί-βράδυ, διάβαζα κιόλας, ο,τι βιβλία έβλεπα τα διάβαζα. Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς του 1944, το απόγευμα, πήγα, άναψα τα καντήλια στην εκκλησία και, μετά, πήγα στο σπίτι μας. Ήταν εκεί η αδελφή μου η Ευγενία. Φάγαμε ξεροτήγανα, τηγανίτες και μακαρόνες. Εκεί που τρώγαμε, ήρθε μια λάμψη και με τύφλωσε και μπήκε μέσα στα βάθη της ψυχής μου. Κι αμέσως, την ίδια στιγμή, φώναξα της Ευγενίας: Ευγενία, θα γίνω καλόγερος. Την ίδια στιγμή. Εκείνη τη στιγμή με φώτισε ο Θεός. Την είδα με τα μάτια μου εκείνη τη λάμψη, που μπήκε μέσα μου.Μόλις είδα αυτή τη λάμψη, είπα κατ’ ευθείαν: Θα γίνω καλόγερος».
Ευμένιος Σαριδάκης: Μοναχός στην Ιερά Μονή Αγίου Νικήτα
Τα βήματά του, τότε τον οδηγούν στην Ιερά Μονή Αγίου Νικήτα, στα νότια της Κρήτης. Μετά την τριετή του δοκιμασία, εκάρη μοναχός και ονομάστηκε Σωφρόνιος.
Μετά πήγε στον στρατό, όμως, αρρώστησε βαριά από λέπρα. Στον αντιλεπρικό Σταθμό Αθηνών, ο πατήρ Σωφρόνιος νοσηλεύτηκε επιτυχώς και θεραπεύτηκε τελείως. Η ασθένεια δεν του άφησε καμία παραμόρφωση, ούτε το παραμικρό σημάδι. Μετά τη θεραπεία του από αυτή τη σοβαρή ασθένεια, παρέμεινε μέσα στον Αντιλεπρικό Σταθμό, από αγάπη για τους πάσχοντας αδελφούς του. Η Διεύθυνση του Σταθμού, επειδή ήταν μοναχός, του παραχώρησε ατομικό κελλάκι, δίπλα στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων. Στο κελλάκι αυτό πέρασε όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Ο πατήρ Σωφρόνιος τον υπηρέτησε με όλη του την ψυχή και καρδιά και τον είχε πνευματικό πατέρα και οδηγό. Το 1975, σε ηλικία 44 ετών, ο μοναχός Σωφρόνιος χειροτονήθηκε εις πρεσβύτερον και πήρε το όνομα Ευμένιος. Ο πατήρ Ευμένιος συνέχισε τη ζωή του στο Λοιμωδών ως Ιερεύς και διακρίθηκε και ως άριστος πνευματικός.
14°
