Γονείς θα πληρώνουν 500 ευρώ σε γείτονα, όταν τα παιδιά κάνουν φασαρία

Η περίπτωση της οικογένειας από τη Θεσσαλονίκη που με απόφαση δικαστηρίου θα πληρώνει 300 ευρώ σε γείτονές της κάθε φορά που τα παιδιά κάνουν φασαρία δεν είναι η μόνη.

Η εκπομπή του Alpha «Μετά τα Μεσάνυχτα» αποκάλυψε μία ακόμα περίπτωση, αυτή τη φορά από την Αθήνα. Πρόκειται για την οικογένεια της Δέσποινας Οντατζή, η οποία έχει δύο ανήλικες κόρες και κάθε φορά που θα κάνουν φασαρία, θα πληρώνει στον γείτονά της 500 ευρώ.

«Εκτός από το πρόστιμο, ο γείτονας ζητάει και αποζημίωση 60.000 ευρώ για ηθική βλάβη, από την τρομερή φασαρία που του προκαλούν οι δύο ανήλικες κόρες μου κι εγώ», λέει η μητέρα.

Η Δέσποινα Οντατζή, εξηγώντας πώς ξεκίνησε η διαμάχη, είπε: «Εγώ με την οικογένειά μου μένουμε στο δεύτερο όροφο της πολυκατοικίας και μια μέρα που είχαμε μια οικογενειακή γιορτή, έρχεται ο γείτονας που μένει στον πρώτο όροφο της πολυκατοικίας, μου χτυπάει το κουδούνι κι αρχίζει να φωνάζει ότι κάνουμε φασαρία. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει καλή ηχομόνωση το σπίτι αλλά τα κοριτσάκια μου είναι πολύ ήσυχα. Ξεκίνησε πολύ ήπια το θέμα και καταλήξαμε στα δικαστήρια. Το πρόβλημά του είναι ότι δεν έχει άλλες ασχολίες κι έγινα εγώ και τα παιδιά μου ο στόχος του».

«Νιώθω ότι με παρακολουθεί την προσωπική μου ζωή κι αυτό άλλωστε φαίνεται και στην αγωγή. Όταν έκαναν τα παιδιά μου φασαρία, κοπανούσε με το κοντάρι της σκούπας το ταβάνι του με σκοπό να σταματήσουν. Με αυτό τον τρόπο, τρομοκρατούσε τις δυο κόρες μου οι οποίες φοβόντουσαν και κρυβόντουσαν κάτω από τα κρεβάτια, νομίζοντας ότι γίνεται σεισμός. Στην αγωγή του υποστηρίζει ότι δεν τηρούμε το ωράριο κοινής ησυχίας κυρίως το μεσημέρι, ότι μετατρέπουμε το σπίτι σε παιδική χαρά, ότι χτυπάμε τις πόρτες κι ότι πέφτουν διαρκώς αντικείμενα στο πάτωμα. Επίσης, αναφέρει ότι εγώ τα μεσημέρια μετακινώ έπιπλα, γεμίζω και αδειάζω την μπανιέρα κι ότι χτυπάω ρυθμικά το ξυράφι ξυρίσματος πάνω στην πορσελάνη της μπανιέρας», συνεχίζει η μητέρα των δύο κοριτσιών.

«Ο γείτονας έστελνε την αστυνομία στο σπίτι μου»

«Έστελνε την αστυνομία στο σπίτι μου και η ψυχολογία των παιδιών μου άρχισε να πέφτει. Μάλιστα, τη μια την κόρη μου, την επηρέασε πάρα πολύ όλη αυτή η κατάσταση. Πήγαινε δευτέρα δημοτικού και το παιδί δεν είχε όρεξη για διάβασμα. Πολλές φορές το βράδυ είχαμε προβλήματα με τον ύπνο γιατί φοβόταν. Κάποιες άλλες φορές όταν έλειπε ο άντρας μου για δουλειά, τον έπαιρνε τηλέφωνο και του έλεγε ότι η γυναίκα σου με τα παιδιά σου κάνουν φασαρία κι ότι μπαινοβγαίνει κόσμος στο σπίτι σου, με αποτέλεσμα να τσακώνομαι με τον άντρα μου εξαιτίας του γείτονα. Μου έκανε ψυχολογικό πόλεμο» λέει η Δέσποινα Οντατζή.

Εξηγώντας πώς κατέληξε στην απόφαση το δικαστήριο, αναφέρει: «Ο γείτονας στο πρώτο δικαστήριο δικαιώθηκε με τη ψευδομαρτυρία ενός μάρτυρα. Έφερε έναν μάρτυρα που επικαλέστηκε ότι έμενε μαζί με τον γείτονα και ήρθε στο δικαστήριο και κατέθεσε πάρα πολλά ψέματα. Είπε ότι είμαστε μια προβληματική οικογένεια, ότι τα παιδιά κάνουν πολύ θόρυβο, ότι βάζω μουσική όλη μέρα και το δικαστήριο, τον πίστεψε τον μάρτυρα γιατί ισχυρίστηκε ότι έμενε μαζί με τον γείτονα ενώ δεν τον είχαμε δει ποτέ στην πολυκατοικία αυτόν τον μάρτυρα. "Πάγωσα" όταν μου ανακοινώθηκε η απόφαση του δικαστηρίου, η οποία μου επιβάλλει ότι κάθε φορά που τα παιδιά μου θα παίζουν και θα κάνουν φασαρία, θα πληρώνω στον γείτονα 500 ευρώ. Επίσης εκτός από το πρόστιμο των 500 ευρώ, μου ζητάει και μια αποζημίωση της τάξεως των 60.000 ευρώ για ηθική βλάβη από την τρομερή φασαρία που του προκαλούν οι δυο ανήλικες κόρες μου κι εγώ».

«Μετακομίσαμε σε άλλο σπίτι»

Καταλήγοντας η Δέσποινα Οντατζή αναφέρει: «Στο πρώτο δικαστήριο, έκανα κι εγώ ασφαλιστικά μέτρα. Όταν όμως ήρθε η στιγμή να συζητηθούν τα δικά μου ασφαλιστικά μέτρα, αυτός ήρθε και μου ζήτησε συγγνώμη. Εκεί έκανα το μεγάλο λάθος και δέχτηκα τη συγγνώμη του. Αναγκάστηκα, λοιπόν, να πουλήσω το σπίτι μου που με τόσο κόπο κι αγώνα φτιάξαμε εγώ κι ο άντρας μου εξαιτίας του γείτονα και να μετακομίσουμε σε άλλο σπίτι. Δικαστικά είμαστε στην αναίρεση της απόφασης και το έχουμε ζητήσει εμείς με νέα ασφαλιστικά μέτρα και ελπίζουμε για το καλύτερο».