Την ευθύνη για τις καταστροφές ακυρωτικών μηχανημάτων και καμερών σε λεωφορεία του ΟΑΣΑ την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου ανέλαβε οργάνωση που αυτοαποκαλείται ως «Πυρήνες Λυσσασμένων Λαθρεπιβατών».
Ειδικότερα, με κείμενο που ανήρτησαν στο διαδίκτυο, οι «Πυρήνες» δηλώνουν πως δε χτυπούν συνειδητά εισιτήριο, ενώ παράλληλα καλούν τους πολίτες σε «παραβατικές μετακινήσεις».
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, μεταξύ άλλων, στην ανάρτησή τους: «Την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου το βράδυ επιτεθήκαμε συντονισμένα και καταστρέψαμε ακυρωτικά μηχανήματα και κάμερες σε λεωφορεία των γραμμών 054,747,021 και Β5, σε διαφορετικά σημεία της Αθήνας»
«Είναι, νομίζουμε, αυτονόητο πως δεν γουστάρουμε να είμαστε ανοιχτοί και τρωτοί στα μάτια της επιτήρησης και του ελέγχου των προσωπικοτήτων μας» σημειώνουν χαρακτηριστικά και προσθέτουν: «Είναι προσωποπαγές μας καθήκον να μπούμε έμπρακτα εμπόδιο στην επιτήρηση της ζωής μας, την χαρτογράφηση των κινήσεων μας. Είναι παραβατικό μας χρέος προς τους εαυτούς μας να αρνούμαστε να πληρώσουμε στα ΜΜΜ, τους κομιστές της ροής ενός κόσμου που εχθρευόμαστε και που όμως μας περιέχει».
Οι «Πυρήνες» δεν παραλείπουν επίσης να τονίσουν: «Λαθρεπιβάτες από ανάγκη και συνείδηση να ζημιώσουμε τον ΟΑΣΑ, αλλά και τα συμφέροντα της σύμπραξης δημοσίου και ιδωτικού τομέα που έχουν αναλάβει την εφαρμογή της νέας κατάστασης στα ΜΜΜ (ηλεκτρονικά εισητήρια,, μπάρες, έξτρα κάμερες και ελεγκτές)».
Το ρολόι δείχνει 7:30. Πρέπει να πας στη δουλεία, στο σχολείο/σχολή, να βγεις στο ψάξιμο για την επόμενη μέρα. Σηκώνεσαι και ντύνεσαι στα γρήγορα. Στρίβεις τσιγάρο και μετράς τα ψιλά για καφέ στο χέρι.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος βγήκες για να τσατιστείς,, να ρίξεις χριστοπαναγίες,, να βάλεις τα κλάματα, να οραμαατιστείς γλαφυρά την εξάλειψη του ανθρώπινου είδους. Ας είμαστε ειλικρινείς, αυτό κάνουμε όλ#. Κι ας μερικοί το παίζουν καλοκάγαθοι μπας και ξεσηκωθεί το πόπολο. Η υγρασία στην στάση, το ρίγος απ' το ξύπνημα, ακόμα, το άγχος. Η μαλάκω που τραμπουκίζει με το γάντι την μαύρη κοπέλα με το μωρό της, αφού δεν βρίσκει αρκετό χώρο να αποθέσει τα φτιασιδωμένα της προνόμια. Παλιά δεν ήταν έτσι, θυμάται, τώρα γεμίσαμε ξένους' Ναι, και μαύρους και απ' όλα. Της κόψαν και την σύνταξη και δεν έχει να δώσει χαρτζιλίκι στα εγγόνια, πάλι καλά που ο γόνος της έχει σταθερό μισθό. Φοβάται όμως και του τηλεφωνεί όποτε τελειώνει την βάρδια. Επικίνδυνη δουλειά, φωτιές, κακό' Μια φορά κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό όταν έμαθε πως το είχαν στο 401. Δε βαριέσαι, το ψωμί να βγαίνει.
“Μπορείς να μου χτυπήσεις το εισητήριο παιδί μου;”
Ευχαριστώ, είπε, μουρμουρώντας για τους γύφτους τζαμπατζήδες, σιχτίρισε μέσα απ' τα δόντια και για τους βάνδαλους που μπαίνουν και σπάνε τα μπλε κουτιά. “Εμείς τα πληρώνουμε πάλι αυτά,, εμ αφού δεν υπάρχει κράτος”. Και λίγο αργότερα, “τις κοιτάει κανένας και αυτές τις έρμες τις κάμερες ή τζάμπα τις πληρώσαμε και αυτές;”
Όποτε προσπαθούμε να φανταστούμε την δυστοπία απλώς ξυπνάμε,,, κοιτάμε γύρω καθώς περπατάμε ή σκρολλάρουμε τα νέα της ημέρας,, αντικρίζοντας την ολοζώντανη. Δε χωρά αμφιβολία πως αυτός ο κόσμος μας κάνει νευρωτικούς. Η κοινωνία των ανθρώπων δεν είναι όμως άρρωστη αλλά ρωμαλέα νοσηρή. Κάθε βήμα στη μητρόπολη και ένα βήμα μακρυά από το να την φανταστούμε καλύτερη, πόσο μάλλον ιδανική.
Οι άνθρωποι που μιλάνε για επανάσταση και αναρχία χωρίς να καταλαβαίνουν πως ο έρωτας είναι ανατρεπτικός,, χωρίς να βλέπουν την θετικότητα της άρνησης των περιορισμών- αυτοί οι άνθρωποι έχουν ένα πτώμα στο στόμα τους. Οι μικρές πράξεις άρνησης στην καθημερινή ζωή, η παράβαση των ορίων των κανόνων και των νόμων, η επίθεση' μικρή ή μεγάλη αυθόρμητη ή οργανωμένη , στο φως των καθημερινών στιγμών ή το σκοτάδι της συνομωτικής νύχτας – είναι αυτά που πληρούν τις εξεγερτικές μας επιθυμίες και την ανάγκη μας για ζωή. Άλλωστε, είναι ωραία εκείνη η στιγμή που εξαπολύεται μια επίθεση εναντίον της τάξης του κόσμου. Αρκετά όμως με τους μηρυκασμένους σιτού.
Την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου το βράδυ επιτεθήκαμε συντονισμένα και καταστρέψαμε ακυρωτικά μηχανήματα και κάμερες σε λεωφορεία των γραμμών 054,747,021 και Β5, σε διαφορετικά σημεία της Αθήνας.
Είναι, νομίζουμε,, αυτονόητο πως δεν γουστάρουμε να είμαστε ανοιχτοί και τρωτοί στα μάτια της επιτήρησης και του ελέγχου των προσωπικοτήτων μας. Στην κατακερματισμένη μας ζωή στην μητρόπολη, αντιλαμβανόμαστε την επιβολή αυτή ενός καθυστερημένου (σε σχέση με ευρωπαΐκα και άλλα κράτη) πανοπτισμού του κεφαλαίου-κράτους, που επεκτείνεται και στις μετακινήσεις, ως μια ευθεία προσβολή στην απόρρητη σφαίρα καθενός/μιάς μας.
Είναι προσωποπαγές μας καθήκον να μπούμε έμπρακτα εμπόδιο στην επιτήρηση της ζωής μας, την χαρτογράφηση των κινήσεων μας.
Είναι παραβατικό μας χρέος προς τ#ς εαυτ#ς μας να αρνούμαστε να πληρώσουμε στα ΜΜΜ' τους κομιστές της ροής ενός κόσμου που εχθρευόμαστε και που όμως μας περιέχει.
Λαθρεπιβάτες από ανάγκη και συνείδηση να ζημιώσουμε τον ΟΑΣΑ, αλλά και τα σσυμφέροντα της σύμπραξης δημοσίου και ιδωτικού τομέα που έχουν αναλάβει την εφαρμογή της νέας κατάστασης στα ΜΜΜ (ηλεκτρονικά εισητήρια,, μπάρες, έξτρα κάμερες και ελεγκτές)
Ιδιαίτερα μας χαροποιεί η βαρύνουσα σημασία με την οποία αντιμετωπίζουν το ζητήμα των μετακινήσεων οι ριζοσπαστικοί κύκλοι και οι πολύμορφες κινήσεις αντιπληροφόρησης και άμεσες δράσεις. Η κίνηση μας, μια απ' τις πολλές, ας εκληφθεί ως επιθετική συμβολή στο κύμα σαμποταρίσματος των νέων σχεδίων για τα ΜΜΜ.
Για την συνέχιση των εχθροπραξιών...
Μονάχοι είμαστε ξεχωριστοί, μαζί είμαστε δυνατοί...
και για το τέλος μερικά βασικά:
-ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΟΛ#*
-ΜΗ ΧΤΥΠΑΣ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ ΧΤΥΠΑ ΕΛΕΓΚΤΗ
-ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ, ΑΡΝΗΣΕΙΣ ΠΛΗΡΩΜΩΝ
ΞΥΛΟ ΣΤΟΥΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΙ ΚΑΜΕΡΩΝ
- ΚΟΤΡΩΝΙ ΣΑΝ ΚΟΜΗΤΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΣΦΑΛΙΤΗ
*και για τα μη ανθρώπινα ζώα που αποκλείονται από σχεδόν όλα τα ΜΜΜ αλλά.
14°
