Ελλαδα

Ο Θέμης Καραμουρατίδης παίρνει θέση για το ρατσισμό της χοντροφοβίας

Η ανάρτηση του δημοφιλούς συνθέτη που έχει παλέψει με την παχυσαρκία σε όλα της τα στάδια

19.02.2017, 12:50
Newsroom
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

2ο Forum ATHENS VOICE | Οι Αρετές του 21ου αιώνα: Ανθεκτικότητα

Ελλαδα 2ο Forum ATHENS VOICE | Ανθεκτικότητα

A.V. Team

Life in Athens Ο Voice 102.5 live από το μετρό Συντάγματος σε χριστουγεννιάτικο mood

A.V. Team

Γιάννης Τσουμαράκης (Πολυνείκης), Γιώργος Ζιάκας (Ετεοκλής), Δανάη-Αρσενία Φιλίδου (Αντιγόνη)

Θεατρο - Οπερα Ένας μοντέρνος Οιδίποδας στη Στέγη: ένας φιλαλήθης ελπιδοφόρος ηγέτης με προδιαγεγραμμένο τέλος

Νίκη - Μαρία Κοσκινά

Με μια μεστή και αιχμηρή τοποθέτηση ο ταλαντούχος συνθέτης της νέας γενιάς Θέμης Καραμουρατίδης, τοποθετήθηκε μέσα από το λογαριασμό του στο facebook για τις διακρίσεις που βιώνουν τα άτομα με μεγάλο βάρος, παίρνοντας θέση για ένα θέμα που αποφεύγεται να τίθεται στη δημόσια σφαίρα.

«Ως άνθρωπος που έχει παλέψει με την παχυσαρκία σε όλα της τα στάδια ήθελα απλώς να παρατηρήσω ότι ή χοντροφοβία είναι ίσως η μορφή ρατσισμού με την οποία είμαστε ανεκτικότεροι ως κοινωνία. Πολλοί υπέρμαχοι της ισότητας και της πολιτικά ορθής διατύπωσης γύρω μας παρουσιάζονται εξαιρετικά "σκληροί" απέναντι στα παχύσαρκα άτομα. Αν κάνεις ρατσιστικό σχόλιο για την αναπηρία κάποιου θα πέσουν όλοι (και δικαίως) να σε φάνε» τονίζει.

«Αν αποκαλέσεις όμως έναν άνθρωπο χοντρό δεν τρέχει και τίποτα. Είναι πολύ συνηθισμένο και αποδεκτό το να αποκαλούμε "βουβάλι" "αχόρταγο που γεμίζει την κοιλιά του " έναν οποιονδήποτε με τον οποίο διαφωνούμε η δεν συμπαθούμε λόγω της στάσης και της ιδεολογίας του γενικότερα» σημειώνει.

«Η κοινωνία έχει την εσφαλμένη εντύπωση ότι ο δρόμος προς τη νοσογόνο παχυσαρκία είναι στρωμένος με σουβλάκια και κεφάτη υπερφαγία για έναν άνθρωπο που απλώς δεν έλεγξε το πάθος του για το φαγητό και δεν μετρίασε τη χαρά του και εκδικείται το παχύσαρκο άτομο για αυτό» εξηγεί.

«Είναι όμως, ένας δρόμος πολύ σκληρός, μοναχικός ένας καθημερινός και ασταμάτητος αγώνας και μια ασθένεια εξαιρετικά ύπουλη . Και δεν υπάρχει χυδαιότερη και πιο επιπόλαιη κρίση για έναν άνθρωπο από το κλασικό σχολιάκι: "Ε ραψτο και Εσύ". Γιατί αν ήταν τόσο απλή υπόθεση αυτό το "ραψτο" θα το είχαν κάνει όλοι αυτοί οι άνθρωποι που είναι υποχρεωμένοι να έρχονται αντιμέτωποι με μια κοινωνία που δεν τους συγχωρεί την ασθένεια τους και δεν το αξίζουν(-ζουμε)» υπογραμμίζει

«Οι μόνοι άνθρωποι που πραγματικά αξίζουν οποιαδήποτε μορφή ρατσισμού είναι οι ίδιοι οι ρατσιστές» καταλήγει.