Το λευκό της Pantone έγινε πολιτικό ζήτημα πριν καν μπει το 2026

Όταν η Pantone ανακοίνωσε ότι το χρώμα της χρονιάς για το 2026 είναι το λευκό, δύσκολα θα περίμενε κανείς ότι μια απόχρωση με το όνομα Cloud Dancer θα πυροδοτούσε πολιτική αντιπαράθεση. Κι όμως, μέσα σε λίγες ώρες, η επιλογή μετατράπηκε από design statement σε πεδίο ιδεολογικής σύγκρουσης, σε μια περίοδο όπου η δημόσια συζήτηση στις ΗΠΑ είναι ήδη φορτισμένη από την υποχώρηση των πολιτικών διαφορετικότητας, ισότητας και ένταξης.

Η επίσημη αφήγηση της Pantone είναι σαφής. Το Cloud Dancer περιγράφεται ως μια ισορροπημένη απόχρωση λευκού, ανάμεσα σε θερμό και ψυχρό τόνο, που λειτουργεί ως «λευκή σελίδα» και «ουδέτερος καμβάς». Στόχος, σύμφωνα με το Color Institute, είναι να σηματοδοτήσει μια ανάγκη για απλότητα, ηρεμία και αποσύνδεση από τη διαρκή υπερδιέγερση της ψηφιακής ζωής. Ένα είδος αισθητικού reset.

Το timing, ωστόσο, αποδείχθηκε καταλυτικό. Σε μια χρονιά όπου η κυβέρνηση Τραμπ και μεγάλες εταιρείες περιορίζουν ή καταργούν προγράμματα DEI, αρκετοί διάβασαν την επιλογή του λευκού ως κάτι πολύ περισσότερο από χρώμα. Στα social media εμφανίστηκαν ειρωνικές μετονομασίες όπως «Cloud Supremacy» και «Cloud Nationalism», ενώ κάποιοι χαρακτήρισαν την Pantone απλώς «Pantonedeaf» – έναν συνδυασμό λέξεων που υπονοεί πλήρη απώλεια πολιτισμικής ευαισθησίας.

Η συζήτηση πήρε γρήγορα πολιτισμικές διαστάσεις. Άρθρα και σχόλια υπενθύμισαν ότι το λευκό, στην ιστορία της τέχνης και της κοινωνίας, συχνά λειτουργεί ως «προεπιλεγμένο μέτρο», το σημείο αναφοράς στο οποίο συγκρίνονται όλα τα υπόλοιπα. Σε αυτό το πλαίσιο, η επιλογή του ως Color of the Year δεν έγινε αντιληπτή ως ουδέτερη, αλλά ως φορτισμένη, έστω και αν δεν υπήρχε τέτοια πρόθεση.

Η Pantone αρνείται κάθε πολιτική ανάγνωση. Ανώτατο στέλεχος του Color Institute ξεκαθάρισε ότι οι τόνοι δέρματος δεν έπαιξαν κανέναν ρόλο στην απόφαση και ότι παρόμοιες ερωτήσεις είχαν τεθεί και σε προηγούμενες επιλογές, όπως το Peach Fuzz ή το Mocha Mousse. Η ίδια η εταιρεία επιμένει ότι το Cloud Dancer δεν είναι δήλωση ισχύος, αλλά αντανάκλαση συλλογικής κόπωσης. Μια χρωματική ανάγκη για ησυχία μέσα σε έναν κόσμο διαρκούς έντασης.

Υπήρξαν και όσοι είδαν την οργή ως υπερβολική. Κάποιοι σχολιαστές σημείωσαν ότι όχι κάθε αισθητική επιλογή χρειάζεται να μετατρέπεται σε πολιτισμικό πόλεμο και ότι η ίδια η αντίδραση επιβεβαιώνει πόσο πολωμένο είναι το κλίμα. Το γεγονός και μόνο ότι ένα χρώμα μπορεί να πυροδοτεί τέτοια συζήτηση, λένε, είναι απόδειξη της νευρικότητας της εποχής.

Ενδιαφέρον έχει ότι πολλοί designers περίμεναν μια εντελώς διαφορετική απόφαση. Μεγάλες εταιρείες χρωμάτων και αρχιτεκτονικής είχαν ήδη «δει» το 2026 να βάφεται σε αποχρώσεις του πράσινου, από sage μέχρι olive, μια τάση που φαίνεται να κυριαρχεί τόσο στη μόδα όσο και στους εσωτερικούς χώρους. Το λευκό της Pantone ήρθε, έτσι, και ως αισθητική έκπληξη, πηγαίνοντας κόντρα στις προβλέψεις της αγοράς.

Στο τέλος της ημέρας, το Cloud Dancer μπορεί να σημαίνει κάτι διαφορετικό για τον καθένα. Για κάποιους, είναι μια ανακουφιστική παύση. Για άλλους, μια άστοχη επιλογή σε μια πολιτικά εύθραυστη συγκυρία. Και ίσως εκεί βρίσκεται και η ουσία: το γεγονός ότι ένα χρώμα, θεωρητικά το πιο «άχρωμο» από όλα, κατάφερε να συμπυκνώσει την ένταση, την καχυποψία και την εξάντληση μιας ολόκληρης χρονιάς.

Πηγή: Forbes