Κοσμος

Τα πιο «παράξενα» αεροδρόμια του κόσμου: Από την παραλία της Σκωτίας έως τον βράχο του Γιβραλτάρ

Για τους επιβάτες, η εμπειρία είναι το λιγότερο θεαματική

62224-137655.jpg
Newsroom
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
athensvoice__18_

Τα πιο «παράξενα» αεροδρόμια του κόσμου: Από την παραλία της Σκωτίας έως τον βράχο του Γιβραλτάρ

Τα αεροδρόμια συνήθως συμβολίζουν την τεχνολογία, την ασφάλεια και την οργάνωση. Μεγάλες πίστες από τσιμέντο, φωτεινές σημάνσεις και εξελιγμένοι πύργοι ελέγχου αποτελούν την κανονικότητα για τους περισσότερους ταξιδιώτες. Ωστόσο, υπάρχουν αεροδρόμια που ξεφεύγουν από τα κλισέ, εκεί όπου η φύση ή η γεωγραφία υπαγορεύουν τους δικούς τους κανόνες και μετατρέπουν την πτήση σε εμπειρία που δύσκολα ξεχνιέται.

Δύο τέτοια αεροδρόμια έχουν κερδίσει παγκόσμια φήμη για την ιδιομορφία τους. Το Barra Airport στις Εξωτερικές Εβρίδες της Σκωτίας, όπου οι διάδρομοι είναι στην πραγματικότητα μια παραλία που εξαφανίζεται με την παλίρροια, και το αεροδρόμιο του Γιβραλτάρ, χτισμένο στη σκιά του εμβληματικού Βράχου, το οποίο δοκιμάζει καθημερινά τα νεύρα και τις δεξιότητες πιλότων και επιβατών.

Στις Εξωτερικές Εβρίδες της Σκωτίας, το Barra Airport δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Ο διάδρομός του είναι η παραλία Traigh Mhòr, μια απέραντη έκταση λευκής άμμου που μετατρέπεται σε διάδρομο απογείωσης και προσγείωσης μόνο όταν το επιτρέπουν τα νερά. Με την άνοδο της παλίρροιας, οι διάδρομοι κυριολεκτικά χάνονται κάτω από το κύμα.

Το αεροδρόμιο λειτουργεί από το 1936 και θεωρείται μοναδικό παγκοσμίως, καθώς είναι το μόνο όπου εκτελούνται τακτικές πτήσεις σε φυσικό, αμμώδες υπόστρωμα. Διαθέτει τρεις διαδρόμους τοποθετημένους σε τριγωνικό σχήμα, ώστε οι πιλότοι να επιλέγουν εκείνον που ταιριάζει καλύτερα με τη φορά του ανέμου. Οι διάδρομοι δεν έχουν φωτισμό∙ σηματοδοτούνται απλώς με ξύλινους στύλους.

Η εμπειρία για τον ταξιδιώτη είναι ανεπανάληπτη: το αεροπλάνο κατεβαίνει χαμηλά, σχεδόν γλείφοντας τα κύματα, και ακουμπά στην υγρή άμμο που λειτουργεί σαν φυσικό φρένο. Οι ώρες αναχώρησης και άφιξης δεν καθορίζονται μόνο από το πρόγραμμα της αεροπορικής εταιρείας, αλλά και από τις φάσεις της σελήνης, αφού η παλίρροια επιβάλλει τον δικό της ρυθμό.

Τη νύχτα το αεροδρόμιο παραμένει κλειστό, εκτός από έκτακτες περιπτώσεις. Τότε, κάτοικοι του νησιού και εργαζόμενοι συγκεντρώνονται με αυτοκίνητα γύρω από τον διάδρομο, ανάβοντας τα φώτα τους για να καθοδηγήσουν τον πιλότο. Μια εικόνα που θυμίζει περισσότερο κινηματογραφική σκηνή παρά σύγχρονη αεροπλοΐα.

Στην άλλη άκρη της Ευρώπης, στο Γιβραλτάρ, το αεροδρόμιο έχει κερδίσει τη φήμη ενός από τα πιο δύσκολα στον κόσμο. Σφηνωμένο ανάμεσα στον επιβλητικό Βράχο και στη θάλασσα, διαθέτει έναν διάδρομο μόλις 1.777 μέτρων – αρκετά μικρό για διεθνή προορισμό. Οι πιλότοι έχουν μόνο λίγα δευτερόλεπτα για να ευθυγραμμιστούν με τον διάδρομο, αφού η παρουσία του βράχου περιορίζει δραματικά τον εναέριο χώρο προσέγγισης.

Η απουσία συστήματος ILS (Instrument Landing System) σημαίνει ότι οι χειριστές πρέπει να βασιστούν αποκλειστικά στην οπτική τους επαφή με τον διάδρομο. Αν δεν τον δουν εγκαίρως, η διαδικασία ακυρώνεται και το αεροσκάφος εκτρέπεται σε άλλο αεροδρόμιο. Επιπλέον, οι δυνατοί πλευρικοί άνεμοι και οι αναταράξεις που προκαλεί το ανάγλυφο καθιστούν την προσγείωση ακόμη πιο απαιτητική.

Για τους επιβάτες, η εμπειρία είναι το λιγότερο θεαματική: μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα το αεροπλάνο κατεβαίνει απότομα, με τον Βράχο του Γιβραλτάρ να δεσπόζει απειλητικά από τη μία πλευρά και τη Μεσόγειο να απλώνεται από την άλλη. Το ίδιο το αεροδρόμιο έχει ακόμη μία ιδιομορφία: ο μοναδικός του διάδρομος διασταυρώνεται με τον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στην πόλη, οπότε κάθε φορά που αναχωρεί ή φτάνει πτήση, η κυκλοφορία σταματά με μπαριέρες – όπως ακριβώς συμβαίνει σε ισόπεδη διάβαση τρένου.

Αν το Barra Airport αποτελεί υπόδειγμα προσαρμογής της αεροπλοΐας στη φύση, τότε το Γιβραλτάρ είναι το παράδειγμα ανθρώπινης επιμονής να χωρέσει την τεχνολογία σε έναν εξαιρετικά περιορισμένο χώρο. Το πρώτο υπακούει στον ρυθμό της θάλασσας, το δεύτερο στη γεωγραφική μοίρα μιας στρατηγικής χερσονήσου.

Και στις δύο περιπτώσεις, οι πτήσεις δεν είναι απλώς μέσο μετακίνησης αλλά εμπειρία – συχνά με δόσεις αδρεναλίνης. Για τους πιλότους αποτελούν δοκιμασία δεξιοτεχνίας, ενώ για τους επιβάτες μένουν αξέχαστες, χαραγμένες στη μνήμη πολύ περισσότερο από τον προορισμό.

Πηγή: CNN

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.

// EMPTY