Γιατί ο Πούτιν αποφεύγει τη συνάντηση με τον Ζελένσκι – και ίσως να μην τη δεχτεί ποτέ
Η προοπτική μιας συνάντησης κορυφής μεταξύ των ηγετών της Ρωσίας και της Ουκρανίας φαίνεται να προκαλεί όσο περνούν οι μέρες περισσότερες αμφιβολίες παρά ενθουσιασμό, αναφέρει σε άρθρο του το CNN.
Παρά την αρχική συμφωνία στον Λευκό Οίκο για ένα διμερές ραντεβού μεταξύ του Ρώσου Προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν και του Ουκρανού Προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, η ρωσική πλευρά εξέφρασε επιφυλάξεις, αποφεύγοντας να αναφερθεί άμεσα στους ηγέτες και θέτοντας προϋποθέσεις για την οργάνωση της συνάντησης. Οι αναλυτές επισημαίνουν ότι μια τέτοια συνάντηση θα αποτελούσε σημαντική στροφή στην ρητορική της Μόσχας και θα απαιτούσε προσεκτική διαχείριση τόσο σε διπλωματικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.
«Συζητήθηκε η ιδέα ότι θα ήταν σκόπιμο να εξεταστεί η δυνατότητα ανύψωσης του επιπέδου των αντιπροσώπων από τη ρωσική και την ουκρανική πλευρά», δήλωσε ο σύμβουλος του Κρεμλίνου, Γιούρι Ουσάκοφ, ενημερώνοντας δημοσιογράφους για την τηλεφωνική επικοινωνία του Προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, με τον Πούτιν. Δεν υπήρξε καμία αναφορά σε κανέναν από τους ηγέτες με το όνομά τους, ούτε κάποια ένδειξη ότι οι «αντιπρόσωποι» θα μπορούσαν να ανυψωθούν σε αυτό το επίπεδο.
Ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ πήρε πιο συμβιβαστικό τόνο σε μια συνέντευξη στο κρατικό τηλεοπτικό κανάλι την Τρίτη, 19 Αυγούστου. «Δεν αρνούμαστε καμία μορφή διαπραγμάτευσης – ούτε διμερή ούτε τριμερή», υποστήριξε. Όμως πρόσθεσε: «Οποιαδήποτε επαφή που περιλαμβάνει κορυφαίους αξιωματούχους πρέπει να προετοιμάζεται με τη μέγιστη προσοχή».
Στην γλώσσα του Κρεμλίνου, αυτό σημαίνει ότι δεν είναι καθόλου έτοιμοι να συμφωνήσουν σε κάτι τέτοιο.
Αυτή είναι ένας πόλεμος που ξεκίνησε ο Πούτιν αναγνωρίζοντας μονομερώς ένα κομμάτι ουκρανικού εδάφους (τις αυτοανακηρυχθείσες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ) ως ανεξάρτητο. Υποστηρίζει ότι η Ουκρανία αποτελεί «αναπόσπαστο μέρος της δικής του ιστορίας, κουλτούρας και πνευματικού χώρου» και ότι ο διαχωρισμός της από τη Ρωσία είναι ιστορικό λάθος.
Έτσι, αν πραγματοποιηθεί αυτή η συνάντηση – όπως σημειώνει η Ορύσια Λούτσεβιτς, διευθύντρια του προγράμματος Ρωσίας και Ευρασίας του Chatham House – ο Πούτιν «θα πρέπει να αποδεχτεί την αποτυχία να καθίσει με έναν πρόεδρο που θεωρεί ανέκδοτο από μια χώρα που δεν υπάρχει».
Θα ήταν, επίσης, όπως υπογράμμισε, μια τεράστια αλλαγή τόνου που θα ήταν δύσκολο να εξηγηθεί στον ρωσικό λαό. «(Ο Πούτιν) έχει πλύνει τόσο πολύ τον εγκέφαλο των Ρώσων στην κρατική τηλεόραση ότι ο Ζελένσκι είναι ναζί, ότι η Ουκρανία είναι μαριονέτα της Δύσης… ότι ο Ζελένσκι είναι παράνομος, γιατί ξαφνικά να μιλά μαζί του;»
Το Κρεμλίνο όχι μόνο αμφισβητεί συστηματικά τη νομιμότητα του Ουκρανού ηγέτη, εστιάζοντας στην αναβολή των εκλογών στην Ουκρανία, κάτι που είναι παράνομο υπό στρατιωτικό νόμο, αλλά στο πιο πρόσφατο «σχέδιο ειρήνης» απαιτεί η Ουκρανία να πραγματοποιήσει εκλογές πριν υπογραφεί οποιαδήποτε τελική ειρηνευτική συμφωνία. Ο Πούτιν και άλλοι Ρώσοι αξιωματούχοι σπάνια αναφέρονται στον Ζελένσκι με το όνομά του, προτιμώντας τον επιθετικό χαρακτηρισμό «καθεστώς του Κιέβου». Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ζελένσκι ήταν αυτός που ταξίδεψε στην Τουρκία για τις πρώτες άμεσες συνομιλίες μεταξύ των δύο πλευρών τον Μάιο, μόνο για να στείλει ο Πούτιν μια αντιπροσωπεία επικεφαλής από έναν συγγραφέα σχολικών βιβλίων ιστορίας.
Η Τατιάνα Στανόβαγια, ανώτερη ερευνήτρια στο Carnegie Russia Eurasia Center και ιδρύτρια του R.Politik, που παρέχει ειδήσεις και αναλύσεις για τη Ρωσία, υποστηρίζει ότι ενώ ο Πούτιν δεν θεωρεί κρίσιμη μια συνάντηση με τον Ζελένσκι σε έναν πόλεμο που για τη Ρωσία αφορά περισσότερο τη Δύση παρά την Ουκρανία, θα μπορούσε να δεχτεί τη συνάντηση αν πίστευε ότι θα είναι επιτυχής.
«Οι βασικές απαιτήσεις πρέπει να τεθούν στο τραπέζι και ο Ζελένσκι πρέπει να είναι πρόθυμος να τις συζητήσει», είπε σε συνέντευξη στο CNN την Τρίτη. Μέχρι στιγμής, ο Ζελένσκι έχει αποκλείσει αυτές τις βασικές απαιτήσεις, που περιλαμβάνουν την παράδοση εδαφών που η Ουκρανία εξακολουθεί να ελέγχει. Αλλά, όπως τόνισε η Στανόβαγια, ο Πούτιν βλέπει τον Τραμπ ως τον κλειδί για την αλλαγή αυτής της στάσης.
Η Στανόβαγια πρότεινε ότι η Ρωσία μπορεί να προσπαθήσει να κρατήσει τις ΗΠΑ στο πλευρό της κάνοντας ό,τι πρότεινε ο Ουσάκοφ, και να προτείνει έναν νέο γύρο συνομιλιών στην Κωνσταντινούπολη, αλλά με υψηλότερου επιπέδου αντιπροσωπεία, ίσως περιλαμβάνοντας τον ίδιο τον Ουσάκοφ και τον Υπουργό Εξωτερικών Λαβρόφ. Αλλά δεν θα ρισκάρει μια «παγίδα» καθισμένος με τον Ζελένσκι για να ανακαλύψει ότι όλες οι απαιτήσεις του απορρίπτονται.
Ο Τραμπ έκλεισε τη Δευτέρα δημοσιεύοντας στο Truth Social ότι «ξεκίνησε τις διευθετήσεις για μια συνάντηση… μεταξύ του Προέδρου Πούτιν και του Προέδρου Ζελένσκι». Μέχρι το πρωί της Τρίτης, όταν μίλησε σε πρωινή εκπομπή του Fox News, φαίνεται ότι συνειδητοποίησε πως δεν πρόκειται για κάτι σίγουρο. «Κάπως το κανονίσαμε με τον Πούτιν και τον Ζελένσκι, και ξέρετε, αυτοί πρέπει να αποφασίσουν. Εμείς είμαστε 7.000 μίλια μακριά», είπε.
Ο Πούτιν δεν έχει κανένα λόγο να συναινέσει αυτή τη στιγμή.Έχοντας κάνει μηδενικές υποχωρήσεις, έχει ανταμειφθεί με μια μεγάλη σύνοδο στην Αλάσκα, την απόσυρση της απαίτησης από τον Τραμπ για υπογραφή εκεχειρίας πριν από τις ειρηνευτικές συνομιλίες και την κατάρρευση όλων των τελεσιγράφων κυρώσεων μέχρι σήμερα. Αφού μείωσε ελαφρά την κλίμακα των νυχτερινών επιθέσεων με drones στις ουκρανικές πόλεις μέχρι στιγμής τον Αύγουστο, η Ρωσία τις κλιμάκωσε ξανά τη Δευτέρα το βράδυ, εκτοξεύοντας 270 drones και 10 πυραύλους. Αν η πίεση του Τραμπ στον Ζελένσκι δεν έχει ακόμη αποδώσει τα αποτελέσματα που θέλει η Μόσχα, υπάρχει πάντα η στρατιωτική βία ως εναλλακτική.
Το μόνο άγνωστο στοιχείο για τη Ρωσία αυτή τη στιγμή είναι ποιον θα κατηγορήσει ο Τραμπ όταν αποτύχει αυτή η τελευταία προσπάθεια ειρήνης.
15°
