«Δεν μπορούμε ούτε να κοιμηθούμε» - Η ηχορύπανση μαστίζει την Ισπανία - Τεράστιο το πρόβλημα σε Μαδρίτη, Βαρκελώνη και Βαλένθια
Η εικόνα της Ισπανίας ως χώρας με ζωντανά tapas bars και ξέφρενα καλοκαιρινά φεστιβάλ είναι αναγνωρίσιμη παγκοσμίως, ωστόσο για πολλούς Ισπανούς πολίτες αυτή η διαρκής φασαρία έχει εξελιχθεί σε εφιάλτη. Όλο και περισσότεροι κάτοικοι εκφράζουν την αγανάκτησή τους απέναντι στον θόρυβο που κυριαρχεί στις πόλεις, ειδικά κατά τους θερινούς μήνες, όταν η ζέστη ωθεί τους ανθρώπους στους εξωτερικούς χώρους. Ο Ισπανός συγγραφέας Ignacio Peyro περιέγραψε σκωπτικά αυτή την πραγματικότητα, γράφοντας στην El Pais πως «το μόνο πράγμα που μας κάνει διαφορετικούς από άλλες χώρες είναι ότι είμαστε πιο θορυβώδεις» και συμπλήρωσε με χιούμορ: «Έχουμε όσες λέξεις για το πάρτι, όσες και οι Ινουίτ για το χιόνι».
Σε ιστορικές γειτονιές της Μαδρίτης, της Βαρκελώνης και της Βαλένθια στην Ισπανία, όπου τα περισσότερα σπίτια δεν διαθέτουν κλιματισμό, οι κάτοικοι αναγκάζονται να κοιμούνται με ανοιχτά παράθυρα — κάτι που τους εκθέτει στον έντονο νυχτερινό θόρυβο από πανηγύρια, παρελάσεις και γεμάτες ταράτσες. Ο Τόνι Φερνάντεθ, κομμωτής που ζει απέναντι από μπαρ στην περιοχή Chueca της Μαδρίτης επί 15 χρόνια, εξηγεί: «Αν κοιμάσαι ελαφριά, είναι αδύνατο. Ονειρεύομαι να μετακομίσω όταν μπορέσω, και αυτό θα είναι σύντομα». Όπως λέει, όταν επισκέπτεται την Πορτογαλία συνειδητοποιεί πόσο πιο ήσυχη είναι η καθημερινότητα: «Καταλαβαίνω ότι μιλάω δυνατά όταν είμαι εκεί».
Για τη Γιομάρα Γκαρσία, δικηγόρο και πρόεδρο της ένωσης Jurists Against Noise, όσοι διαμαρτύρονται θεωρούνται άδικα «γκρινιάρηδες ή αντικοινωνικοί». Όπως δηλώνει, «το δικαίωμα στην ανάπαυση και την ιδιωτικότητα υπερισχύει του λανθασμένα αποκαλούμενου ‘δικαιώματος στη διασκέδαση’, το οποίο δεν είναι θεμελιώδες». Η δήλωσή της έγινε στο πλαίσιο συνεδρίου ακουστικής στη Μάλαγα, μια πόλη που συχνά αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα λόγω τουρισμού και θορυβωδών εκδηλώσεων.
Οι Ισπανοί ψάχνει νησίδες... ηρεμίας
Η κοινωνική πίεση για αλλαγή αυξάνεται, με συλλογικές νομικές ενέργειες και τη δημιουργία ενώσεων κατά του θορύβου να εξαπλώνονται σε ολόκληρη τη χώρα. Οι διαμαρτυρίες δεν περιορίζονται πλέον στα μπαρ, αλλά περιλαμβάνουν και άλλες πηγές έντασης, όπως πανηγύρια, αθλητικές εγκαταστάσεις ή ακόμα και αυλές σχολείων. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της Καταλονίας, όπου χρειάστηκε ειδική ρύθμιση ώστε οι σχολικές αυλές να εξαιρεθούν από τους κανονισμούς θορύβου, μετά από καταγγελίες κατοίκων στη Βαρκελώνη. Παράλληλα, στο γήπεδο Bernabeu της Ρεάλ Μαδρίτης ανεστάλησαν συναυλίες λόγω παρόμοιων διαμαρτυριών.
Ανάμεσα στη φασαρία, κάποιοι αναζητούν νησίδες ηρεμίας. Το Κέντρο Σιωπής της Μαδρίτης, που λειτουργεί από το 2011 υπό τη φροντίδα του δομινικανού τάγματος, προσελκύει εβδομαδιαία δεκάδες ανθρώπους που αναζητούν σιωπή και διαλογισμό. Η διευθύντρια του κέντρου, Ελένα Ερνάντεθ Μαρτίν, δηλώνει πως πλέον υπάρχει αυξημένη ανάγκη για τέτοιους χώρους απομόνωσης. Ωστόσο, η φιλόσοφος Άνα Κριστίνα Ριπόλ πιστεύει πως η κουλτούρα του θορύβου δεν έχει αλλάξει ουσιαστικά στην Ισπανία: «Δεν νομίζω ότι υπάρχει καμία επίγνωση. Υπάρχουν άνθρωποι που όταν τους ζητάς να χαμηλώσουν τη μουσική, απαντούν ‘αυτή είναι η Ισπανία’».
