Τσερνόμπιλ: Κάτι αδιανόητο συμβαίνει με το DNA των σκύλων της περιοχής

Μέσα στη στοιχειωμένη σιωπή της ραδιενεργού ζώνης αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ, η φύση έχει ανακτήσει τον έλεγχο - και ένας ανθεκτικός πληθυσμός άγριων σκύλων ευδοκιμεί εκεί απ’ όπου κάποτε έφυγαν οι άνθρωποι για να σώσουν τις ζώες τους. Για χρόνια, πολλοί υπέθεταν ότι αυτά τα ζώα υπέστησαν σοβαρές γενετικές μεταλλάξεις από την έκθεση σε ραδιενέργεια. Αλλά μια νέα μελέτη υποστηρίζει το ακριβώς αντίθετο.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας και το Πανεπιστήμιο Κολούμπια ανέλυσαν τα γονιδιώματα σκύλων που ζούσαν κοντά στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσερνόμπιλ και τα συνέκριναν με σκύλους που βρίσκονταν μόλις 16 χιλιόμετρα μακριά. Τα αποτελέσματα; Ναι, πρόκειται για γενετικά διαφορετικούς πληθυσμούς - αλλά όχι λόγω βλαβών από την ακτινοβολία.

Παραδόξως, οι επιστήμονες δεν βρήκαν σημάδια αυξημένων μεταλλάξεων που συνήθως συνδέονται με υψηλή ακτινοβολία. Αντ' αυτού, οι διαφορές πιθανόν να οφείλονται σε μία σειρά από περιβαλλοντικούς παράγοντες, όπως βαρέα μέταλλα στο έδαφος, περιορισμένες πηγές τροφής ή ακόμα και σε επιλεκτική αναπαραγωγή κατά τη διάρκεια δεκαετιών απομόνωσης.

Τα εκπληκτικά συμπεράσματα για τους σκύλους του Τσερνόμπιλ

Η μελέτη αυτή, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PLOS ONE, αναδιαμορφώνει την κατανόηση της μακροχρόνιας έκθεσης σε ακτινοβολία. Αμφισβητεί τη μακροχρόνια πεποίθηση ότι η ακτινοβολία προκαλεί αναπόφευκτα εκτεταμένες γενετικές βλάβες σε όλες τις γενιές - και ανοίγει την πόρτα για τη διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο άλλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες οδηγούν την εξέλιξη σε ακραίες συνθήκες.

Γιατί, όμως, έχει σημασία; Πέρα από το Τσερνόμπιλ, η έρευνα αυτή επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε τη γενετική ανθεκτικότητα σε εχθρικά περιβάλλοντα - από τις ζώνες καταστροφών στη Γη έως τον πιθανό αποικισμό σε άλλους πλανήτες.

Βάσει της μελέτης, οι θρυλικοί σκύλοι του Τσερνόμπιλ δεν είναι απλώς πλάσματα που επέζησαν σε μία περιοχή που για δεκαετίες σκορπούσε τον θάνατο. Είναι γενετικές χρονοκάψουλες, που προσφέρουν στοιχεία για την προσαρμογή, την εξέλιξη και τα όρια της ζωής σε τοξικά περιβάλλοντα. Αυτό που ξεκίνησε ως φόβος παραμόρφωσης μετατρέπεται σε μάθημα βιολογικής ανθεκτικότητας, σύμφωνα και με το συμπέρασμα της μελέτης που μπορείτε να τη διαβάσετε ολόκληρη εδώ >>>