Φιλελεύθερη δημοκρατία: Μετά τη σταύρωση η Ανάσταση;

Το αλαλούμ των αντιφατικών αποφάσεων του Ντόναλτ Τραμπ συμπληρώνει, στο τέλος του Απριλίου, τις πρώτες 100 μέρες της δεύτερης θητείας του στον Λευκό Οίκο. Είναι η καθιερωμένη συμβολική περίοδος που επιτρέπει τον απολογισμό των πεπραγμένων κάθε διακυβέρνησης με βάση της προεκλογικές της εξαγγελίες. Τρεις ήταν οι κύριες δεσμεύσεις του θριαμβευτή των προεδρικών εκλογών για το διάστημα αυτό: Να «αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη» στο παγκόσμιο εμπόριο επιβάλλοντας δασμούς στις εισαγωγές στις ΗΠΑ, να σταματήσει τους πολέμους στην Ουκρανία και στην Παλαιστίνη και να κλείσει τα σύνορα των ΗΠΑ διώχνοντας παράλληλα όλους τους «παράνομους» μετανάστες.

Η πολιτική των δασμών έχει καταλήξει σε ένα πρωτοφανές παγκόσμιο φιάσκο. Η αρχική οριζόντια επιβολή τους συνοδεύτηκε από διαδοχικές εξαιρέσεις, αναβολές εφαρμογής και υπαναχωρήσεις. Οι απειλές έγιναν εκκλήσεις για αμοιβαία επωφελείς διαπραγματεύσεις και η όλη υπόθεση κατέληξε σε εμπορικό «πόλεμο» με την Κίνα με μπαράζ ανταλλαγής εξωφρενικών δασμών που απαξίωσαν την όλη διαδικασία και εξευτέλισαν την ισχύ του πλανητάρχη στα μάτια του πλανήτη. Μοιράζοντας τον χρόνο του ανάμεσα στα γήπεδα του γκολφ και τους αγώνες μποξ, ο Τραμπ είναι υποχρεωμένος να εκφράζει την αισιοδοξία του ότι «θα βρεθούν λύσεις με όλους».

Η διορία που είχε θέσει ο Τραμπ για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία ήταν 24 ώρες. Ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν εννοούσε βέβαια τον τερματισμό της παράνομης εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία αλλά, αντίθετα, την εκχώρηση των κατακτημένων περιοχών στη Ρωσία. Γι’ αυτό άλλωστε και δεν δίστασε να εκδιώξει κακήν κακώς τον Ζελένσκι από τον Λευκό Οίκο εκτοξεύοντας εναντίον του προσβλητικές απειλές. Ενενήντα 24ωρα μετά οι μάχες συνεχίζονται με αμείωτους ρυθμούς. Οι Ουκρανοί δεν πρόκειται να υποκύψουν στον εκβιασμό του Τραμπ, όπως δεν υπέκυψαν και στους εκβιασμούς του Πούτιν αγωνιζόμενοι σκληρά για περισσότερο από τρία χρόνια.

Ούτε βέβαια και στο μέτωπο της Παλαιστίνης δικαιώθηκαν οι προβλέψεις Τραμπ για πλήρη κατάπαυση του πυρός. Η αναίσχυντη πρότασή του για τον αυτοεξορισμό των Παλαιστινίων από τα εδάφη τους και τη μετατροπή της λωρίδας της Γάζας σε πολυτελές θέρετρο για τους τρισεκατομμυριούχους υποστηρικτές του είναι ενδεικτική της αλαζονείας και του παραλογισμού του νέου πλανητάρχη. Σε αδιέξοδο έχουν καταλήξει επίσης και οι εξωφρενικές απαιτήσεις του για προσάρτηση του Καναδά, της Γροιλανδίας και της διώρυγας του Παναμά. Ο γεωπολιτικός αναθεωρητισμός του Τραμπ δεν βρίσκει πρόθυμους συνομιλητές πέραν των αυταρχικών ηγεσιών του πλανήτη.

Η μόνη προεκλογική δέσμευση του Τραμπ που φαίνεται να υλοποιείται κανονικά είναι η ανακοπή των μεταναστευτικών ροών προς τις ΗΠΑ και η απέλαση των «παράνομων» μεταναστών που βρίσκονται στη χώρα. Η «επιτυχία» του αυτή οφείλεται, αφ’ ενός στην στήριξη -και εκλογική- της (αντι)μεταναστευτικής του πολιτικής από τους ήδη εγκατεστημένους ξένους σε μια χώρα που ιδρύθηκε από μετανάστες και αφ’ ετέρου στην ξενοφοβία και το διεθνές αντιμεταναστευτικό αμόκ. Στη χώρα μας, το δόγμα «Έλληνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι» σφραγίζει και επίσημα πλέον την κυβερνητική πολιτική πλήττοντας «όχι μόνο το κύρος της χώρας μας ως κράτος δικαίου αλλά και την οικονομία της» όπως γράφει χαρακτηριστικά σε σχετικό άρθρο του ο καθηγητής Μάνος Ματσαγγάνης.

Αυτό που δεν είχε υποσχεθεί προεκλογικά ο Τραμπ, αλλά το εκπληρώνει με ζηλευτή συνέπεια, είναι η κατάλυση κάθε έννοιας σεβασμού των αρχών του κράτους δικαίου και των αξιών της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Η ανοίκεια επίθεσή του στα ανθρώπινα δικαιώματα με πρόσχημα τις φυλετικές διαφορές ή τη woke ατζέντα έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο κοινωνικής μισαλλοδοξίας. Η πρόσφατη επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον της ακαδημαϊκής κοινότητας, με αποκορύφωμα τη διακοπή της χρηματοδότησης του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, είναι χαρακτηριστική του πολιτιστικού κόμπλεξ που τον διακατέχει. Η εκδικητική του μανία εναντίον των δικαστικών αρχών που τον καταδίκασαν στο πρόσφατο παρελθόν έχει καταργήσει κάθε έννοια ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης.

Σχετικό Άρθρο

Κοσμος Σφοδρή κριτική των ΗΠΑ στον ΟΗΕ για ανοχή στον αντισημιτισμό

Newsroom 15.04.2025, 18:53

Η πιο αρνητική συνέπεια της εκλογής του Ντόναλτ Τραμπ είναι η μεταβολή του παγκόσμιου συσχετισμού σε βάρος των δυνάμεων της φιλελεύθερης δημοκρατίας καθώς συνέπεσε με την άνοδο των κομμάτων της ακροδεξιάς στην Ευρώπη αλλά και της ενίσχυσης των αυταρχικών καθεστώτων σε μια σειρά χώρες. Η τετραετία Τραμπ που μόλις ξεκίνησε θα είναι μια σκληρή δοκιμασία για τον πλανήτη. Θα αντέξει η Αμερική να αντιμετωπίσει τα προβλήματα και τις συνέπειες της θητείας Τραμπ; Ή θα υπάρξει ένα δημοκρατικό κοινωνικό κίνημα -με αντανάκλαση και στα θεσμικά όργανα- που θα αναγκάσει τον Αμερικανό Πρόεδρο να αναθεωρήσει, εν μέρει έστω, τις αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές του; Τη σταύρωση της φιλελεύθερης δημοκρατίας που συντελείται μετά τις τελευταίες εκλογές στις ΗΠΑ πρέπει να διαδεχθεί το συντομότερο η ελπίδα της Ανάστασης.