Το 1925 ήταν η χρονιά που ο Μπενίτο Μουσολίνι εδραίωσε τη δικτατορική του εξουσία: το φασιστικό κόμμα έχασε τον «σοσιαλιστικό» του χαρακτήρα και εφάρμοσε πρακτική μονοκομματισμού θέτοντας εκτός νόμου τα αντιπολιτευόμενα κόμματα. Ρόλο στη ριζοσπαστικοποίηση του φασιστικού κόμματος έπαιξε η ανάδειξη του Roberto Farinacci στην ηγεσία του. Μήπως είμαστε σήμερα, 100 χρόνια αργότερα, μάρτυρες της επιστροφής του φασισμού; Αρκετοί αναλυτές, όπως ο Andreas Umland, από το Stockholm Center for Eastern European Studies, εκφράζουν ανησυχίες για την αναβίωση του φασισμού σε διάφορες μορφές, εστιάζοντας ιδιαίτερα στον αυξανόμενη αυταρχισμό και στον εθνικισμό στη Ρωσία και στις ΗΠΑ.
Με μια ομιλία του στο Κοινοβούλιο στις 3 Ιανουαρίου 1925, ο Μουσολίνι ανέλαβε την πολιτική και ηθική ευθύνη για τη δολοφονία του Giacomo Matteotti που είχε συμβεί στις 10 Ιουνίου 1924: ο Μatteotti, επικεφαλής του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος, απήχθη και δολοφονήθηκε από φασίστες παρακρατικούς λίγες μέρες αφού κατηγόρησε ενώπιον των βουλευτών το φασιστικό καθεστώς για νοθεία και βία στις πρόσφατες εκλογές. Aν και η δολοφονία του Matteotti προκάλεσε σοκ στην ιταλική κοινωνία, ο Μουσολίνι κατάφερε να ενισχύσει την εξουσία του οδηγώντας την Ιταλία σε μια περίοδο ολοκληρωτισμού που διήρκεσε 20 χρόνια. Στον τομέα της οικονομίας, το φασιστικό καθεστώς ξεκίνησε τη λεγόμενη «Μάχη των σιτηρών» με σκοπό την αύξηση της αγροτικής παραγωγής και τη μείωση των εισαγωγών.
Το 1925 και μέχρι τα μέσα του 1926, το μουσολινικό καθεστώς είχε καταργήσει τις πολιτικές ελευθερίες, είχε επιβάλει λογοκρισία στον Τύπο και είχε θέσει εκτός νόμου όλα τα πολιτικά κόμματα. Παραλλήλως, θέσπισε τη λεγόμενη Fondazione dell'Opera Nazionale Dopolavoro (OND), μια οργάνωση που είχε στόχο τον έλεγχο του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων ώστε να μεταδίδεται η φασιστική προπαγάνδα. Στο πλαίσιο της προπαγάνδας, το 1925, εκδόθηκε μια εγκωμιαστική βιογραφία του Μουσολίνι με τίτλο «Dux» που έγραψε η ερωμένη του Ντούτσε Margherita Sarfatti. Τη ρητορική του καθεστώτος περί πολέμου, βιομηχανικής προόδου και πατριαρχίας διέδωσε με τον τρόπο του και το ρεύμα του Φουτουρισμού. Το 1925, ο Φιλίππο Τομάζο Μαρινέττι και ο Τζοβάννι Τζεντίλε συνέγραψαν το «Μανιφέστο των Φασιστών Διανοουμένων» υπογραμμίζοντας τη σύνδεση μεταξύ του Φουτουρισμού και του φασιστικού κινήματος στην Ιταλία. Τέλος, το φασιστικό καθεστώς ενίσχυσε το ποδόσφαιρο, το οποίο, κατά τη γνώμη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, ήταν μια κίνηση τεχνικής της αποβλάκωσης.
Η επιδείνωση των πολιτικών συνθηκών προκάλεσε πρωτοβουλίες όπως εκείνη του σοσιαλιστή Tito Zaniboni ο οποίος εκείνη τη χρονιά οργάνωσε μια αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας κατά του Μπενίτο Μουσολίνι. Ωστόσο, λόγω προδοσίας συνεργού του και της παρουσίας ενός κατασκόπου, ο Ζaniboni συνελήφθη τρεις ώρες πριν από την επίθεση και καταδικάστηκε σε τριάντα χρόνια φυλάκισης για εσχάτη προδοσία, ποινή που αργότερα μετατράπηκε σε εξορία στη νήσο Πόντσα.
10°
