Κοσμος

Ανάλυση: Ήταν η βασίλισσα Ελισάβετ «μεγαλύτερη» από τον θεσμό της μοναρχίας;

Ο συμβολισμός της παρουσίας των παιδιών του Ουίλιαμ στην τελετή

Newsroom
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
UPD

Βασίλισσα Ελισάβετ: Η ανάλυση της Μαρίνας Χάιντ στον Guardian για τη μοναρχία στη Βρετανία και το τέλος εποχής με την άνοδο του Καρόλου

Η βασίλισσα Ελισάβετ οδηγήθηκε στην τελευταία της κατοικία 11 ημέρες μετά τον θάνατό της. Σιωπηλοί και με μάτια δακρυσμένα δεκάδες χιλιάδες Βρετανοί βρέθηκαν στους δρόμους από όπου πέρασε η πομπή με το φέρετρό της για να αποχαιρετήσουν τη μακροβιότερη μονάρχη στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου. Τη Δευτέρα, λοιπόν, έκλεισε για πάντα το κεφάλαιο Ελισάβετ. Ένα κεφάλαιο που εκτείνεται σε 70 ολόκληρα χρόνια και γεννά το ερώτημα: Ήταν βασίλισσα Ελισάβετ «μεγαλύτερη» από τον θεσμό της μοναρχίας;

Στην ανάλυσή της στον Guardian η δημοσιογράφος Μαρίνα Χάιντ επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα και αναφέρεται σε σημεία της κηδείας από όπου φαίνεται η προσπάθεια ο θάνατος της βασίλισσας Ελισάβετ να μην σηματοδοτήσει στη συνείδηση του κοινού την ταφόπλακα στη μοναρχία, αλλά την αλλαγή σκυτάλης, την ανανέωση του θεσμού, με την παράλληλη διατήρηση της ιστορίας της βασιλικής οικογένειας της Βρετανίας. Συγκεκριμένα, η δημοσιογράφος στέκεται στη διακριτική παρουσία των δύο μεγαλύτερων παιδιών του πρίγκιπα Ουίλιαμ, του Τζορτζ (δεύτερου στη σειρά διαδοχής) και της Σάρλοτ. «Μπορεί να βρέθηκαν πίσω από το φέρετρο για να δείξουν την αγάπη προς την προγιαγιά τους, ωστόσο, πρόσωπα της αυλής υποστηρίζουν ότι η άφιξή τους στο Αββαείο του Ουέιστμινστερ ήταν μία υπενθύμιση ότι οι Windsor είναι ισχυροί και με κληρονόμους». Οι διοργανωτές άλλωστε, μας θυμίζει η δημοσιογράφος, ήταν εκείνοι που είχαν παρουσιάσει τον γάμο της Μέγκαν Μαρκλ και του Χάρι με «αέρα» ανανέωσης για το παλάτι. 

Στο ίδιο άρθρο η Χάιντ αναφέρεται στις αφίξεις στην κηδεία μελών βασιλικών οικογενειών που -εν πολλοίς- οι οίκοι τους ήταν άγνωστοι, σε μία προσπάθεια να φανεί ότι στο πρόσωπο της βασίλισσας Ελισάβετ αναγνωρίζεται ο θεσμός και οι σχέσεις που έχουν μεταξύ τους οι μονάρχες. Οι καλεσμένοι στην κηδεία είχαν ετερόκλητα χαρακτηριστικά και σε γενικές γραμμές πολύ μακριά από τη μοναρχία. «Υποτάχθηκαν στην αναξιοπρέπεια για κάποιους να μετακινηθούν στο Αββαείο με λεωφορεία. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ περίμενε στην ουρά για το λαϊκό προσκύνημα», σημειώνει.

«Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς άλλη φιγούρα για την οποία θα γίνονταν όλες αυτές οι τιμές στη Βρετανία, εκτός από τη βασίλισσα Ελισάβετ. Για 70 χρόνια, η Ελισάβετ Β' δημιούργησε μια εκδοχή της μοναρχίας που πολλοί από τους υποστηρικτές της ανησυχούσαν ότι θα λειτουργούσε μόνο μαζί της στο κέντρο. Πλέον, τη στιγμή που ανεβαίνει στον θρόνο ο Κάρολος Γ', πολλοί κρατούν την ανάσα τους για πορεία της μοναρχίας. Το δεκαήμερο πένθος άφησε την αίσθηση ότι δεν θα μπορούσε να γίνει ποτέ ξανά κάτι παρόμοιο για τον θάνατο ενός άλλου μονάρχη. Για κάποιους η αίσθηση δεν ήταν ότι παρακολουθώντας την τελετή, βλέπουν μία στιγμή της ιστορίας, αλλά ότι η βασίλισσα Ελισάβετ, με ό,τι αντιπροσώπευε, ανήκει πλέον στην ιστορία», καταλήγει η δημοσιογράφος του Guardian.