Don Justo: Η ιστορία του ανθρώπου που έχτιζε τον δικό του καθεδρικό ναό για 56 χρόνια.
Ο Justo Gallego Martínez, γνωστός και ως Don Justo, αφιέρωσε τη ζωή του στην επίτευξη ενός και μόνο σκοπού. Χωρίς να έχει καμία σχέση με την αρχιτεκτονική,πέρασε τα τελευταία 56 χρόνια της ζωής του χτίζοντας τον δικό του καθεδρικό ναό.
Ο Don Justo είχε υποσχεθεί ότι αν αναρρώσει από τη φυματίωση που τον είχε χτυπήσει, θα έχτιζε έναν ναό προς τιμήν της Παναγίας, τον δικό του καθεδρικό ναό. Χωρίς βοήθεια από επαγγελματίες αρχιτέκτονες, με σκουπίδια και ανακυκλώσιμα υλικά, ο Justo Gallego Martínez δούλεψε πολύ σκληρά για να να φτιάξει αυτό τον καθεδρικό του σε ένα οικόπεδο που είχε κληρονομήσει από τους γονείς του.
Η φήμη του έπειτα από πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς εξαπλώθηκε, παρόλα αυτά δεν είδε ποτέ το τον ναό να παίρνει άδεια από το κράτος και μέχρι τον θάνατό του δεν κατάφερε να τον ολοκληρώσει.
Εκείνος όμως δεν στεναχωρήθηκε που δεν είδε ολοκληρωμένο το έργο του. Έτσι κι αλλιώς δεν πίστευε στην τελειότητα. Η τελειότητα για εκείνον ήταν μόνο η πίστη του στον Θεό.
Don Justo: Ο άνθρωπος που έχτισε τον δικό του καθεδρικό ναό
Ο Justo Gallego Martínez μεγάλωσε ως αγρότης. Σταμάτησε το σχολείο λόγω του ισπανικού εμφυλίου και τα βιώματα από τη σκληρότητα του πολέμου, καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό τη μετέπειτα ζωή του αλλά και την πίστη του στον Θεό.
Ως νέος μπήκε σε μοναστήρι, η υγεία του όμως τον ανάγκασε να το εγκαταλείψει. Προσβλήθηκε από φυματίωση με την οποία πάλεψε και βγήκε νικητής. Η στιγμή που ξεπερνάει την ασθένειά του είναι και η αρχή της ιστορίας του καθεδρικού ναού που έχτισε με τα χέρια του.
Έκανε την υπόσχεσή του πράξη και το 1961 ξεκίνησε να χτίζει τη δικιά του εκκλησία προς τιμήν της Παναγίας.
Χωρίς να έχει αρχιτεκτονικά σχέδια ξεκίνησε να χτίζει, χρησιμοποιώντας κυρίως σκουπίδια και ανακυκλώσιμα υλικά. Συνήθως χρησιμοποιούσε οικοδομικά υλικά που περίσσευαν από κατασκευαστικές εταιρείες και από ένα κοντινό εργοστάσιο τούβλων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι κολώνες έχουν καλουπωθεί με παλιά βαρέλια βενζίνης. Ο Justo συνήθως ξεκινούσε τις εργασίες στις 6 το πρωί και εργαζόταν για δέκα ώρες την ημέρα, εκτός από τις Κυριακές.
Ο κόσμος στην αρχή παραξενεύτηκε όπως ήταν λογικό με αυτό που προσπαθούσε να κάνει, με τους ανθρώπους της περιοχής συχνά να τον χαρακτηρίζουν «τρελό». Εκείνον όμως δεν τον πείραζε. Ήξερε ότι δεν μπορεί να είναι αρεστός σε όλους και αυτό που τον παρακινούσε ήταν η αποφασιστικότητά του.
Στις αρχές της δεκαετίς του 80', ο Justο μετακόμισε μόνιμα στον καθεδρικό ναό που έφτιαχνε ώστε να μπορεί να δουλεύει περισσότερο, και τη δεκαετία του 90' βρήκε τον βοηθό του ώστε να μπορέσει να προχωρήσει το έργο του γρηγορότερα. Ο Αngel Lοpez ήταν ένας άνθρωπος που επίσης δεν γνώριζε από κατασκευές αλλά θαύμαζε το όραμα του Justο και ήταν σε θέση να ακούει τις οδηγίες του. Ο Justο δεν ήθελε την βοήθεια κάποιου αρχιτέκτονα και προτίμησε τον Αngel που ήταν σε θέση να τον βοηθήσει ακολουθώντας το δικό του πλάνο.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν και ο ναός άρχιζε να παίρνει μορφή, η εικόνα του Justο στον κόσμο άρχιζε να αλλάζει. Από «τρελός» μετατράπηκε σε «ιδιοφυΐα».
Αποκορύφωμα υπήρξε το 2005. Τότε Justo εμφανίστηκε σε μια διαφήμιση για ένα νέο αναψυκτικό που έφτιαξε η Coca-Cola, με σκοπό να βγάλει κάποια χρήματα που ήταν απαραίτητα για την κατασκευή. Βέβαια, όταν γυρίστηκε η διαφήμιση, ο Justo δεν είχε ιδέα για τις συνέπειες της απόφασής του: «Δεν ήξερα ότι θα βγει στην τηλεόραση. Νόμιζα ότι απλώς θα τύπωναν κάτι».
Με τα χρόνια, δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν έρθει να επισκεφθούν τον καθεδρικό ναό που άλλαζε μορφή και όλοι εντυπωσιάζονταν που κατά τη διάρκεια σχεδόν 60 ετών κατασκευής, δεν είχε υποστεί κανένα σημαντικό τραυματισμό.
Στα τέλη του 2019, η υγεία του Justo άρχισε να επιδεινώνεται και διαγνώστηκε με άνοια, η οποία προχώρησε γρήγορα. Γελούσε λιγότερο και αυτά που έλεγε έβγαζαν λιγότερο νόημα όταν μιλούσε. Φαινόταν επίσης όλο και πιο απογοητευμένος. Άρρωστος και αδύναμος, έμπαινε και έβγαινε συχνά από το νοσοκομείο. Στον ναό τριγυρνούσε άσκοπα, πηγαίνοντας πράγματα από εδώ ως εκεί, χωρίς να μπορεί να συνεχίζει με τους ίδιους ρυθμούς την κατασκευή.
Στις αρχές του 2020 ο Justo ήταν αδύναμος και σπάνια έβγαινε από το δωμάτιό του. Ο καθεδρικός ναός ήταν παράνομος και δεν υπήρχε σε κανένα μητρώο. Κανένας αρχιτέκτονας δεν ήταν διατεθειμένος να υπογράψει για το έργο, καθώς δεν υπήρχαν εγγυήσεις για τη σταθερότητά του και δεν μπορούσε να αναλάβει την ευθύνη για πιθανά ατυχήματα στους επισκέπτες.
Την ίδια ώρα, η τοπική αυτοδιοίκηση φοβόταν ότι ο ναός μπορεί να πέσει και έτσι δεν έδινε διοικητική έγκριση. Χωρίς όμως την έγκριση από την τοπική αυτοδιοίκηση, η εκκλησία δεν θα μπορούσε να αναγνωριστεί και να καθαγιαστεί και έτσι όλοι οι κόποι του Justo βρίσκονταν στον «αέρα».
Τότε ήταν που η δύναμη του κόσμου βοήθησε τον ναό.
Τον Μάιο του 2021, ο Justo και ο Ángel δώρησαν τον καθεδρικό ναό σε μια οργάνωση γνωστή ως Mensajeros de la Paz, «Αγγελιοφόροι της Ειρήνης». Πρόκειται για μία ΜΚΟ που βοηθά τους φτωχούς σε περισσότερες από 50 χώρες. Ο ιδρυτής της οργάνωσης που γνώριζε την ιστορία του Justo αποφάσισε ότι θα τελειώσει τον ναό ανεξάρτητα από το κόστος που μπορεί να υπάρξει και έτσι γρήγορα ξεκίνησαν οι εργασίες.
Ο Justo ήξερε ότι πλέον η εκκλησία του δεν είναι στα δικά του χέρια αλλά η ηλικία του και τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε δεν του επέτρεπαν να συνεχίσει μόνος του.
Ο Justo Gallego Martínez πέθανε στις 28 Νοεμβρίου του 2021 χωρίς να δει τον ναό του και τις προσπάθειες χρόνων να ολοκληρώνονται. Ο ναός ήταν ημιτελής και χωρίς άδεια, παρόλα αυτά, εκείνος λίγο πριν πεθάνει φάνηκε να μην στεναχωριέται. Δεν ήταν η φιλοδοξία η δικιά του κινητήριος δύναμη.
«Κάνουμε μόνο ένα πέρασμα από αυτή τη γη. Στο τέλος, δεν έχει σημασία τι κάνουμε εδώ. Είναι εκεί πάνω είναι που μετράει. Το τι θα συμβεί στον καθεδρικό ναό δεν εξαρτάται πλέον από εμένα. Έχω κάνει ό,τι έπρεπε να κάνω», είπε λίγο πριν τον θάνατό του.
