Ρωσία: Αυτός είναι ο εκλεκτός του Πούτιν για την πρωθυπουργία μετά την παραίτηση του Ντμίτρι Μεντβέντεφ
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, μετά την παραίτηση που υπέβαλε η κυβέρνηση του Ντμίτρι Μεντβέντεφ, πρότεινε ως υποψήφιο πρωθυπουργό τον επικεφαλής των Φορολογικών Υπηρεσιών της Ρωσίας Μιχαήλ Μισούστιν. Ο Μισούστιν βρίσκεται σε αυτήν τη θέση από τον Απρίλιο του 2010. Σε 1,5 μήνα θα γίνει 54 ετών. Είναι κατά 6 μήνες νεότερος του πρώην πρωθυπουργού Ντμίτρι Μεντβέντεφ.
Η παραίτηση Μεντβέντεφ έγινε μετά τις εξαγγελίες Πούτιν ενώπιον του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας (Άνω Βουλή) για συνταγματικές αλλαγές. Με αυτές ο Ρώσος πρόεδρος φαίνεται να επιδιώκει να τροποποιήσει ριζικά το σύστημα διακυβέρνησης της χώρας, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την «επόμενη ημέρα» μετά την αποχώρησή του από το ανώτατο πολιτικό αξίωμα της χώρας, το 2024. Και αυτό γιατί ενισχύεται ο ρόλος της Κρατικής Δούμας (Κάτω Βουλή), η οποία με βάσει τις προτάσεις Πούτιν δεν θα εγκρίνει μόνο την υποψηφιότητα του πρωθυπουργού αλλά και όλων των μελών της κυβέρνησης. Παράλληλα, ο πρόεδρος της χώρας δεν θα μπορεί να εκλέγεται περισσότερο από δύο συνεχόμενες φορές.
Ο Ντμίτρι Μπαντόφσκι, επικεφαλής του «Ινστιτούτου κοινωνικό-οικονομικών και πολιτικών ερευνών», εκτιμά ότι με τις προτάσεις αυτές άρχισε στην ουσία «η μετάβαση της εξουσίας».
«Στην ουσία σήμερα για πρώτη φορά στα 25 χρόνια ύπαρξης του ρωσικού Συντάγματος ακούστηκαν τέτοιας ευρείας κλίμακας προτάσεις για συνταγματικές τροπολογίες. Αυτό σημαίνει ότι η λεγόμενη μετάβαση της εξουσίας άρχισε» δήλωσε στην εφημερίδα Vedomosti, επισημαίνοντας: «Από την άποψη του Πούτιν, το πολιτικό σύστημα πρέπει να στηρίζεται στους θεσμούς και η μετάβαση την εξουσίας δεν μπορεί να είναι προσωπική, αλλά μπορεί να είναι μόνο θεσμική». Και πρόσθεσε: «Πρόκειται για το ότι η εξισορρόπηση και υπευθυνότητα διασφαλίζουν τη σταθερότητα του συστήματος».
Ετοιμάζεται η διαδοχή Πούτιν - Το μοντέλο... Καζακστάν
Στις δηλώσεις του υπονόησε σαφώς με τις επισημάνσεις του ότι οι προτεινόμενες συνταγματικές αλλαγές θα προετοιμάσουν το έδαφος για τη διαδοχή του Ρώσου προέδρου, παρότι ξεκαθάρισε ότι «προς το παρόν είναι δύσκολο να ειπωθεί ποιο αξίωμα θα έχει ο ίδιος ο Βλαντίμιρ Πούτιν το 2024».
Ο πολιτειολόγος Αλεξάντρ Κίνεφ, εκτιμά «ότι το σύνολο των προτάσεων που έγιναν, μας προδιαθέτει να μιλάμε για ένα τροποποιημένο σενάριο που εφαρμόστηκε στο Καζακστάν (σύμφωνα με το εν λόγω σενάριο δίνεται στον παραιτηθέντα πρόεδρο της χώρας Νουσουρλτάν Ναζαρμπάγιεφ, με την ιδιότητα του εθνάρχη, διά βίου το δικαίωμα να απευθύνεται στον λαό και στα κρατικά θεσμικά όργανα και να αναλαμβάνει διάφορες πρωτοβουλίες για διάφορα σημαντικά κρατικά ζητήματα)».
Και διευκρινίζει: «Στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει εθνάρχης, αλλά ανακατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ των ανώτατων κρατικών αξιωματούχων και προφανώς του Κρατικού Συμβουλίου και του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Πρόκειται για ένα είδος παρατηρητηρίων από τα οποία θα μπορεί να παρακολουθεί κάποιος τις διαδικασίες, ώστε να μην αναδειχθεί κάποιος αυτοτελώς ως διάδοχος του Πούτιν».
Άγνωστο τι θα κάνει ο Πούτιν
Κατά την άποψη του Κονσταντίν Κόστιν, που είναι πρόεδρος του Ιδρύματος Ανάπτυξης της κοινωνίας των πολιτών, ο Πούτιν ως αρχιτέκτονας του σύγχρονου πολιτικού συστήματος προσπαθεί να δημιουργήσει μια τέτοια πολιτική δομή που θα λειτουργεί για χρόνια χωρίς την δική του προσωπική συμμετοχή.
«Αυτό μοιάζει με παρτίδα σκακιού, καθώς αυξάνει την δυνατότητα να κάνει δικές του κινήσεις όσο πλησιάζει το 2024. Ωστόσο, είναι νωρίς ακόμη να μιλάει κανείς για ένα τελικό συνδυασμό κινήσεων».
Από τη μεριά του ο πολιτειολόγος Βιτάλι Ιβανόφ δηλώνει ότι «ο Πούτιν σήμερα παρουσίασε ένα σχεδιάγραμμα του νέου συνταγματικού μοντέλου. Αλλά όπως ξέρουμε το σχεδιάγραμμα μπορεί να διαφέρει εντελώς από την τελική του μορφή. Ποιο αξίωμα θα επιλέξει ο Πούτιν για τον εαυτό του και πότε θα το επιλέξει είναι εντελώς ασαφές».
Τέλος, ο πολιτικός αναλυτής Αμπάς Γκαλιάμοφ, θεωρεί ότι «ο Βλαντίμιρ Πούτιν αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να μην αλλάξεις κάτι». Και διευκρινίζει: «Η απαίτηση για αλλαγές είναι εξαιρετικά μεγάλη. Γι' αυτό προσπαθεί να επιλύσει δύο πράγματα ταυτόχρονα. Να δείξει στην κοινωνία ότι δεν υπάρχει καμία στασιμότητα, αλλά αντίθετα υπάρχουν μεταρρυθμίσεις και να διασφαλίσει έτσι το πολιτικό του μέλλον».
10°
