Η οικονομική κρίση επηρέασε όλους τους οικονομικούς κλάδους στην Ελλάδα. Ακόμα και εκείνον την πορνείας, αναφέρει άρθρο αφιερωμένο στην πορνεία στην Ελλάδα, που φιλοξενούν οι New York Times.
«H αγορά είναι σε πιο απελπιστική κατάσταση τώρα λόγω της χαμένης δεκαετίας της Ελλάδας από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, η οποία δεν άφησε κανένα επάγγελμα χωρίς αλλοιώσεις» αναφέρει η συντάκτης του κειμένου.
«Η κατάρρευση της οικονομίας και η άφιξη δεκάδων χιλιάδων μεταναστών ώθησαν ακόμη περισσότερες γυναίκες στην πορνεία - ακόμη και αν οι τιμές έχουν κατρακυλήσει στο πάτωμα.
Και ειδικά τώρα σε μία εποχή όπου η συζήτηση για στις σχέσεις των δύο φύλων εντάθηκε, με τις γυναίκες σε όλο τον κόσμο να μιλάνε ανοιχτά για τη σεξουαλική βία. Εδώ το #MeToo δεν υπάρχει σε αυτό το δωμάτιο που λούζεται με κόκκινα και μωβ φώτα, το σώμα τους είναι προς πώληση, και ένα τραπέζι του καφέ είναι φορτωμένο με προφυλακτικά» αναφέρει το ρεπορτάζ ων New York Times σε έναν οίκο ανοχής στην Αθήνα.
«Είχα ένα ανθοπωλείο για 18 χρόνια - και τώρα είμαι εδώ από ανάγκη όχι από χαρά», δήλωσε η Δήμητρα, μια μεσήλικας γυναίκα που έχασε το κατάστημά της κατά την κρίση και τώρα εργάζεται ως πόρνη στην οδό Φιλής. «Κάποτε με αποκαλούσαν κυρία Δήμητρα, αλλά τώρα έχω γίνει μια πόρνη».
«Στην Ελλάδα, η πορνεία είναι νόμιμη σε εγγεγραμμένους οίκους ανοχής, αν και η μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών στην Αθήνα δεν έχει εγγραφεί. Η πορνεία στο δρόμο είναι παράνομη, ωστόσο οι γυναίκες πωλούν συστηματικά σεξ σε ορισμένες γωνίες. Ενώ πολλές γυναίκες εισέρχονται στο επάγγελμα από οικονομική αναγκαιότητα, άλλες διακινούνται ή εξαναγκάζονται σε σεξουαλική εργασία» συνεχίζει το άρθρο.
Στα στούντιο του Κεραμικού, όπου στεγάζονται οι φθηνότεροι οίκοι ανοχής, οι πελάτες μπορούν να μείνουν μέχρι και μία ώρα. «Η πορνεία έχει αυξηθεί και έχει αλλάξει, κυρίως στο πλαίσιο του νέου πολιτικού, οικονομικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος», δήλωσε ο Γρηγόρης Λάζος, καθηγητής εγκληματολογίας στο Παντείου Πανεπιστημίου στην Αθήνα, αναφερόμενος στην οδυνηρή οικονομική λιτότητα της Ελλάδας.
Ο κ. Λάζος πέρασε έξι χρόνια διερευνώντας πώς οι δίδυμες κρίσεις της χώρας - η μετανάστευση και η οικονομική λιτότητα - άλλαξαν την πορνεία στην Αθήνα. Διαπίστωσε ότι ο αριθμός των πόρνων στην πόλη αυξήθηκε κατά 7% από το 2012, ωστόσο οι τιμές μειώθηκαν δραστικά, τόσο για τις γυναίκες που εργάζονται στους δρόμους όσο και στους οίκους ανοχής.
«Το 2012, θα χρειαζόταν κατά μέσο όρο 39 ευρώ» για έναν πελάτη να μισθώσει μια πόρνη σε έναν οίκο ανοχής, είπε ο κ. Λάζος, «ενώ το 2017 μόλις 17 ευρώ, μείωση 56%».
Σύμφωνα με τον ελληνικό νόμο, ένας πορνείο πρέπει να βρίσκεται σε απόσταση τουλάχιστον 655 μέτρων από τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τις εκκλησίες, τα φυτώρια και τις πλατείες, μεταξύ άλλων. Ωστόσο, δεδομένης της πυκνότητας του αστικού κέντρου της Αθήνας, είναι σχεδόν αδύνατο να φιλοξενηθούν νόμιμα οι πόρνες. Ο κ. Λάζος διαπίστωσε ότι μόνο οκτώ από τους 798 οίκους ανοχής που λειτουργούσαν στην πόλη τον Αύγουστο ήταν νόμιμοι.
Ο αριθμός ήταν πολύ διαφορετικός από τις αστυνομικές στατιστικές, οι οποίες δεν αριθμούν περισσότερα από 300 πορνεία στην πόλη. Ο εκπρόσωπος της αστυνομίας, Θεόδωρος Χρονόπουλος, εξήγησε στους New York Times ότι ο επίσημος αριθμός δεν περιλαμβάνει τους κρυμμένους οίκους ανοχής.
Ο κ. Χρονόπουλος είπε ότι οι αξιωματικοί της αστυνομίας εργάζονται σκληρά για να σπάσουν τους κύκλους εμπορίας, με αυξανόμενες συλλήψεις. Όμως, η αστυνομία αφήνει τους οίκους ανοχής εν μέρει λόγω της αίσθησης μεταξύ των αρχών ότι βοηθούν τους ανύπανδρους με το ζήτημα της μοναξιάς.
«Είμαστε αρκετά ανεκτικοί όταν πρόκειται για οίκους ανοχής», είπε, «επειδή καταλαβαίνουμε ότι αυτό που κάνουν είναι κοινωνική υπηρεσία».
Ωστόσο αργότερα η αστυνομία απέστειλε στην συντάκτρια του άρθρου πρόσθετη δήλωσή όπου ο κ. Χρονόπουλος ανέφερε «Δεν υπάρχει ανοχή όταν πρόκειται για πορνεία. Οι έλεγχοι είναι εντατικοί και σταθεροί και οι παραβιάσεις εφαρμόζονται όπου χρειάζεται.»
Καμία από τις γυναίκες, από τις οποίες πήρε συνέντευξη η συντάκτρια δεν μίλησε για το επάγγελμά τους ως κοινωνική υπηρεσία και συχνά εξέφρασαν την αηδία τους για τους άνδρες πελάτες τους. «Νομίζουν ότι πληρώνοντας 20 ευρώ, αγοράζουν κάτι», ανέφεραν.
«Μισώ το σεξ», είπε η Έλενα, που εργάζεται ως πόρνη. «Μου αρέσουν τα χρήματα, όχι η δουλειά». «Οι άνθρωποι δεν έχουν πια χρήματα», είπε ένα απόγευμα στην οδό Σατοβριάνδου έξω από ένα ξενοδοχείο που ονομάζεται Easy Access, όπου οι πελάτες έχουν συνεδρίες που διαρκούν από 10 λεπτά έως μισή ώρα.
Η Αναστασία, που εργάζεται από τα 14 της χρόνια ως πόρνη και είναι πλέον 33 ετών λέει ότι « Οι άνδρες συχνά ζητούν σεξ χωρίς προστασία, και πολλές πόρνες που είναι τοξικομανείς και πηγαίνουν με τέτοιους πελάτες για λιγότερο από 10 ευρώ».
«Αυτοί που το κάνουν έχουν AIDS, επομένως δεν τους νοιάζει, το κάνουν και για εκδίκηση», σύμφωνα με την Αναστασία, η οποία βρίσκεται σε αποτοξίνωση. «Αλλά έχουν καταστρέψει την αγορά».
Ο αριθμός των περιπτώσεων με H.I.V. στην Ελλάδα έχει μειωθεί από το 2012, όταν η ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών ήταν αχαλίνωτη κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, δήλωσε η Δήμητρα Παρασκευά, επικεφαλής του αρμόδιου γραφείου.
Η Ελλάδα είχε 628 περιπτώσεις H.I.V. το περασμένο έτος, σχεδόν οι μισές ήταν πριν από έξι χρόνια λένε τα επίσημα στοιχεία. Εκτός από την αύξηση των μεταναστών, η έρευνα του κ. Λάζου σημείωσε ακόμη άνοδο 5% περίπου σε ελληνική πελατεία μεταξύ 2012 και 2017.
Με την ελληνική κρίση, η πελατεία άλλαξε, είπαν οι γυναίκες. Τώρα είναι σε μεγάλο βαθμό μετανάστες, πολλοί που ζουν στα διαμερίσματα πάνω από τους οίκους ανοχής στις περιοχές με χαμηλά νοίκια. Πολλοί Έλληνες είναι απλά πάρα πολύ φτωχοί για να πληρώσουν πια.
Η διεθνής κατάσταση, όπως διαμορφώνεται στο τέλος του τρέχοντος έτους, θυμίζει έντονα την τελευταία χρονιά πριν από την έκρηξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
10°
