Ξημερώματα Σαββάτου, είκοσι του Φλεβάρη. Μετά από ολονύκτιες διαβουλεύσεις μεταξύ των μελών του κυβερνητικού συνασπισμού, η τελική απόφαση ανακοινώνεται και επίσημα: Η κυβέρνηση πέφτει.
Λόγος, ή τουλάχιστον αφορμή, η ασυμφωνία Εργατικών (PvdA) και Χριστιανοδημοκρατών (CDA) σχετικά με την παρουσία Ολλανδών στρατιωτών στο Αφγανιστάν και η αδυναμία εύρεσης κοινά αποδεκτής λύσης και διαχείρισης του ζητήματος από την κυβέρνηση συνεργασίας. Ως είθισται, η συζήτηση για το ποιοί οι χαμένοι και ποιοί οι κερδισμένοι από τις τρέχουσες εξελίξεις και εν όψει των επερχόμενων εθνικών εκλογών στις αρχές Ιουνίου καλά κρατεί.
Ένα φαίνεται να είναι σίγουρο: Περισσότερο ωφελημένος από την γενικότερη πολιτική αναταραχή φαίνεται να βγαίνει ο συνήθης ύποπτος Geert Wilders, αρχηγός του ακροδεξιού αντι-ισλαμικού Κόμματος της ‘‘Eλευθερίας’’ (PVV - τα εισαγωγικά δικά μου). Αν και τον Γενάρη δευτεροβάθμιο Ολλανδικό δικαστήριο αποφάσισε την προσαγωγή του για υποκίνηση μίσους και δυσμενείς διακρίσεις, πρόσφατα δημοψηφίσματα τον θέλουν να κατέχει εώς και την πρώτη θέση ανάμεσα στις λαϊκές προτιμήσεις, ενώ παράλληλα προβάλλεται ως ο καθαρός νικητής σε μεγάλο τηλεοπτικό debate πολιτικών αρχηγών που πραγματοποιήθηκε προχθές στο Ρότερνταμ.
‘Ετσι είναι. ‘Οταν δεν έχεις επιχειρήματα παρά μόνο αντι-επιχειρήματα, όταν ασκείς μονόπλευρη κριτική και αρνείσαι συστηματικά να συμμετάσχεις σε έναν εποικοδομητικό διάλογο, όταν επιτίθεσαι προς πάσα κατεύθυνση εκ του ασφαλούς και ποντάρεις στις ανασφάλειες και προκαταλήψεις του λαού αντί να προσπαθείς να τις απαλείψεις, είναι αναμενόμενο να επωφελείσαι από τη δυσαρέσκεια για την πολιτική αδυναμία και ανεπάρκεια των λοιπών κομμάτων - η πτώση της κυβέρνησης σήμανε την τέταρτη (!) ανολοκλήρωτη θητεία για τον πρωθυπουργό Jan Peter Balkenende.
O λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται. Φυλάει άραγε κανείς τα πρόβατα;
23°
