Όσοι έχουν ζήσει στο κέντρο της Αθήνας γνωρίζουν ότι το να μένει κανείς σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή έχει πολλά μειονεκτήματα, όπως ο θόρυβος και η έλλειψη πράσινου. Το πώς αντιλαμβανόμαστε ωστόσο την περιοχή που ζούμε, το σπίτι και την πόλη μας σχετίζεται άμεσα με την οικονομική μας κατάσταση και τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν.
Το Χονγκ Κονγκ είναι μια πόλη γνωστή για τα υψηλά ενοίκια της αφού ξεπερνά σε τιμές το Σίδνεϊ, το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, σύμφωνα με το «Bloomberg». Τα τελευταία 5 χρόνια οι τιμές των ενοικίων αυξάνονται ανεξέλεγκτα, με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός ντόπιων κατοίκων να αναγκάζεται να μετακινηθεί σε όλο και μικρότερα σπίτια. Σήμερα η στεγαστική κρίση έχει φτάσει στο ζενίθ της.
Οι στεγαστικές ανάγκες οδήγησαν στην δημιουργία μικροσκοπικών διαμερισμάτων τα οποία προέκυψαν από την κατάτμηση μεγαλύτερων ενιαίων διαμερισμάτων, στα οποία διαμένουν στοιβαγμένοι, σε δωμάτια που μοιάζουν με κουτιά, άνθρωποι όλων των ηλικιών από παιδιά μέχρι ηλικιωμένοι έχοντας κοινόχρηστο μπάνιο και κουζίνα.
Όσοι κατοικούν σε τέτοιου είδους διαμερίσματα, συνήθως μαζί με τις οικογένειες τους ανήκουν στην εργατική τάξη. Οι εργένηδες προτιμούν τα «σπίτια- φέρετρα», όπως τα χαρακτηρίζουν μακάβρια οι ίδιοι, ενώ άλλοι έχουν αναγκαστεί να καταφύγουν σε παραπήγματα στις ταράτσες κτιρίων ή σε μεταλλικά κλουβιά. Τα σπίτια- φέρετρα προσιδιάζουν σε ξύλινα κουτιά τα οποία διαθέτουν εσωτερικά μια τηλεόραση και έναν ανεμιστήρα και αν ο ένοικος το επιθυμεί κλείνουν προσφέροντας μια στοιχειώδη ιδιωτικότητα.
Ο ΟΗΕ έχει καταδικάσει αυτή την μορφή στέγασης του πληθυσμού στο Χονγκ Κονγκ ως «προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας», σύμφωνα με την «Daily Mail». Η διαμονή σε τέτοιου είδους καταλύματα επηρεάζει με πολλούς τρόπους τους κατοίκους οι οποίοι αναγκάζονται να ζουν σε συνθήκες φτώχειας, χωρίς προσωπικό χώρο για να χαλαρώσουν και να αποφορτιστούν.
Αυτό δεν είναι ένα πρόβλημα που αφορά μόνο όσους ανήκουν στον τομέα της παροχής υπηρεσιών, αλλά συνιστά και ένα σημαντικό κοινωνικό ζήτημα για την χώρα στο σύνολο της.
Το 2015 υπήρχαν 200.000 άνθρωποι οι οποίοι ζούσαν στα όρια της φτώχειας, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται στα στατιστικά όσοι διέμεναν στα σπίτια- κουτιά και στα παραπήγματα στις ταράτσες των κτιρίων, σύμφωνα με έρευνα της κυβέρνησης του Χονγκ Κονγκ. Το μέσο μηνιαίο εισόδημα ενός νοικοκυριού είναι περίπου 1.500 ευρώ και το μέσο ενοίκιο κοστίζει περίπου 500 ευρώ. Έτσι οι άνθρωποι μεσαίας τάξης βρίσκουν ως λύση αυτά τα μικροσκοπικά καταλύματα. Προς έκπληξη όλων βέβαια τα σπίτια αυτά δεν είναι καθόλου φθηνά.
Σκεφτείτε ότι με τα ίδια χρήματα θα μπορούσε κανείς να έχει ένα όμορφο και άνετο σπίτι σε κάποια επαρχιακή πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ωστόσο οι κάτοικοι θυσιάζουν κάθε μορφή άνεσης μένοντας σε αυτά τα «σπιρτόκουτα» για να έχουν μια στέγη και για να καταφέρουν να εξοικονομήσουν χρήματα, ενώ ταυτόχρονα κάνουν οικονομία χρόνου και απόστασης από την εργασία τους.
Πολλοί είναι οι φωτογράφοι που έχουν επισκεφτεί το Χονγκ Κονγκ για να απαθανατίσουν τις συνθήκες εξαθλίωσης κάτω από τις οποίες επιβιώνουν ολόκληρες οικογένειες με μικρά παιδιά, αλλά και ανύπαντρες μητέρες και εργένηδες.
Ο Μπένι Λαμ είναι φωτογράφος και πέρασε 2 χρόνια φωτογραφίζοντας και μιλώντας με τους ενοίκους των μικρότερων νοικοκυριών του κόσμου. Σχολίασε αυτό το έργο του στο Facebook ως εξής: «Στη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών, έχω φωτογραφίσει τις δυσχερείς συνθήκες διαβίωσης στο Χονγκ Κονγκ. Κάθε φωτογράφιση στις παλιές περιοχές ήταν κυριολεκτικά ασφυκτική, καθώς ερχόμουν σε επαφή με το πώς ένα διαμέρισμα έχει χωριστεί σε πολυάριθμους μικροσκοπικούς τομείς: δεν υπάρχουν παράθυρα για εξαερισμό και τα κρεβάτια είναι τόσο μικρά ώστε οι ένοικοι δεν μπορούν να οριζοντιώσουν το σώμα τους».
Η Li Suet-wen είναι μια ανύπαντρη μητέρα, η οποία ζει μαζί με την 8χρονη κόρη της και τον 6χρονο γιό της σε ένα διαμέρισμα 11 τετραγωνικών μέτρων. Δεν έχει αρκετό χώρο ούτε για να τακτοποιήσει τα πράγματα τους, ούτε καν για να διαβάσουν τα παιδιά τα μαθήματα τους όπως πρέπει. Η γυναίκα δυσκολεύεται να εξηγήσει στα παιδιά της γιατί είναι αναγκασμένοι να συμβιώνουν σε ένα τόσο μικρό χώρο, όπως αναφέρει στην «Daily Mail».
Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, εφόσον είναι συνηθισμένο πλέον να ζουν μέσα σε ένα μεγάλο ενιαίο διαμέρισμα 20 άτομα, και να μοιράζονται την ίδια κουζίνα και το ίδιο μπάνιο, γεγονός που ενέχει κινδύνους για την υγεία τους. Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν μιλήσει για αυτή την κατάσταση σε δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ από την Δύση, όμως τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει.
Ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης του Χονγκ Κονγκ έχει χαρακτηρίσει την στεγαστική κρίση που μαστίζει την χώρα ως «τον σοβαρότερο εν δυνάμει κίνδυνο» για την κοινωνία, ενώ σκοπεύει να λάβει μέτρα ώστε το πρόβλημα να μετριαστεί και στο μέλλον να επιλυθεί οριστικά.
12°
