Από το Βέλγιο μέχρι το Μπαχρέιν ο βιασμός εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται περισσότερο ως έγκλημα ηθικής και όχι αποκλειστικά σωματικής βίας. Άτομα που καταδικάζονται για βιασμό «πέφτουν στα μαλακά» και γλιτώνουν την τιμωρία αν δεχθούν να παντρευτούν το θύμα τους ή να έρθουν σε κάποιου είδους συμβιβασμό με αυτό και την οικογένειά του. Η ετήσια έκθεση της διεθνούς οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων Equality Now (σ.σ. Ισότητα Τώρα) διαπιστώνει ότι η σεξουαλική βία λαμβάνει διαστάσεις επιδημίας, ενώ η ατιμωρησία είναι μία από πιο ανησυχητικές πρακτικές στους κανόνες δικαίου όλου του κόσμου.
Η έκθεση-κόλαφος αναφέρεται χαρακτηριστικά στην περίπτωση της Ελλάδας, της Σερβίας, της Ρωσίας και της Ταϊλάνδης όπου ο ποινικός κώδικας προβλέπει την απαλλαγή όσων έχουν καταδικαστεί ή κατηγορούνται για άσκηση σεξουαλικής βίας κάτω από ειδικές προϋποθέσεις, όπως για παράδειγμα αν το κορίτσι «θεωρηθεί πολύ μικρό για να συναινέσει» σε σεξουαλική πράξη.
«Τέτοιου είδους νόμοι αφαιρούν από τι θύμα το δικαίωμα της δικαίωσης, στέλνουν το μήνυμα πως ο βιασμός δεν είναι σοβαρό αδίκημα και μετατοπίζουν το στίγμα της ντροπής στο θύμα και όχι στο θύτη», αναφέρει μεταξύ άλλων η έκθεση της διεθνούς οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας το 35% των γυναικών παγκοσμίως έχει βιώσει σωματική ή σεξουαλική βία. Ένα στα δέκα κορίτσια ή 120 εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως έχουν πέσει θύματα εξαναγκαστικής σεξουαλικής επαφής και πράξεων σε κάποια φάση της ζωής τους.
«Η έκθεσή μας δείχνει ξεκάθαρα την ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών απέναντι στο νόμο», επισημαίνει η συγγραφέας της έκθεσης, Αντόνια Κέρκλαντ. «Το μήνυμά μας προς τις ηγεσίες της διεθνούς κοινότητας είναι ότι πρέπει άμεσα να αναθεωρήσουν τους νόμους και την πολιτική τους απέναντι στη σεξουαλική βία εξαλείφοντας κάθε είδους διάκριση», προσθέτει.
22°
