Θέλοντας να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις τους για «καλό σκοπό» μια ομαδα έμπειρων διαφημιστών απο τη Μέση Ανατολή ειχαν την ιδέα να χρησιμοποιήσουν τηλεοπτικές διαφημίσεις για να εμψυχώσουν τους τηλεθεατές να ... προσεύχονται!!
Η ιδέα ονομάστηκε Aqim Salatak (Establish Islamic Prayer) και δείχνει να έχει ιδιαίτερη απήχηση στις νεαρότερες ομάδες πιστών μουσουλμάνων. Σε συνέντευξή τους οι ιδρυτές (που φαντάζομαι τώρα ειναι ιδιαίτερα αγαπητοί στους θρησκευτικούς ηγέτες της Μ.Ανατολής) δήλωσαν οτι η διαφημιση είναι το πιο αμεσο εργαλείο για να προωθήσει κανεις νεα προϊοντα και βάσει αυτής της σκέψης αποφάσισαν το 1999 να δημιουργήσουν διαφημίσεις για να προωθησουν την προσευχή με στόχο τους να «βοηθήσουν τον κόσμο να ερθει πιο κοντα στο Θεο ελπίζοντας και οι ίδιοι να ανταμοιφθούν απο το Θεο για αυτη την πρωτοβουλία».
Έτσι, οι διαφημήσεις Aqim Salatak βασίστηκαν στις ιδιες τεχνικές μαρκετινγκ και έρευνας σαν οποιοδήποτε άλλο προϊόν στοχεύοντας στην ευαισθησία του τηλεοπτικού κοινού και φυσικά στην «πώληση»! Η πρώτη διαφημιστική καμπάνια παρουσιάστηκε στο Middle East Broadcasting Center (MBC) το 2000 προσπαθώντας στην αρχή να «ταράξει» τους τηλεθεατές και κατόπιν να τους ευαισθητοποιήσει δίνοντάς τους ενθαρρυντικά μηνύματα σχετικά με τη δύναμη της προσευχής. Οι ιστορίες συνήθως αναφέρονται σε αδαείς νέους που δείχνουν να προτιμούν να περνάνε την ώρα τους διασκεδάζοντας ή μιλώντας στο τηλέφωνο και να αγνοούν το κάλεσμα για προσευχή από τον ιμάμη... σύντομα όμως πεθαίνουν με τραγικό τρόπο και συνειδητοποιούν ότι η ψυχή τους έχει χαθεί!! Το διαφημιστικό slogan “Aqim Salatak Qabl Mamatak”(Προσευχήσου Πριν Πεθάνεις) έδωσε πρόσφατα τη θέση του στο “Aqim Salatak, Hayatak Ikhtiyaratak” (Προσευχήσου, η Ζωή είναι Επιλογή σου).
Δέκα χρόνια μετα η επιτυχία συνεχίζεται και η ομάδα των διαφημιστών δεν σταματά στην τηλεόραση... κατά τη διάρκεια ενός σημαντικού ποδοσφαιρικού αγώνα, παίχτες και των δύο ομάδων άρχισαν να προσεύχονται στη μέση του γηπέδου την ώρα που οι γνωστοί διαφημιστές μοίραζαν στους οπαδούς μπλούζες και καπελάκια διαφημίζοντας τι άλλο? Την προσευχή! «Είναι αλήθεια, λέει το ΜΒC σύμφωνα με έρευνές του, οτι όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι άρχισαν να προσεύχονται μετά την διαφημιστική καμπάνια και η ομάδα των διαφημιστών Aqim Salatak είναι αξιέπαινη».
Μην ξεχνάτε οτι μιλάμε για ένα έθνος που καλείται για προσευχή 5 φορές τη μέρα! Τα meeting σταματούν στη μέση, οι τραπεζικές συναλλαγές παγώνουν για μισή ώρα, τα μαγαζιά κλείνουν τη μουσική, η τηλεόραση βγάζει σποτάκι «ώρα για προσευχή» και τα «prayer rooms» (δωμάτια προσευχής) που βρίσκονται σε κάθε δημόσιο χώρο/γραφείο/τράπεζα/εμπορικό γεμίζουν με πιστούς.
Το ερώτημα είναι η προσευχή είναι προϊόν? Και πόση βοήθεια χρειάζεται ένα «προϊόν» που πουλάει από μόνο του σε ένα ήδη τεράστιο αγοραστικό κοινο και σε ένα μαρκετ που όχι μόνο το «πλασάρει» παντού αλλά το επιβάλλει ακόμη και σε αυτούς που δεν ανήκουν (βλέπε Ραμαντάν).. και τελικά ποιός κερδίζει από την «πώληση» του «προϊόντος» αυτού? Μήπως η σωτηρία της ψυχής.. η δύναμη της αυτόβουλης επιλογής? Οι διαφημιστές πάντως σίγουρα κέρδισαν τη θέση τους στον Παραδεισο!
11°
