Ο Φιλελεύθερος υπηρεσιακός πρωθυπουργός της Ολλανδίας, Mark Rutte φαίνεται να διατηρεί το προβάδισμα, ενώ στην αριστερά ο ανταγωνισμός για το αντίπαλο στρατόπεδο στην ολλανδική βουλή είναι σκληρός. Ο ολλανδικός Τύπος εκτιμά ότι η αδυναμία ανάδειξης μιας κυρίαρχης αυτοδύναμης κυβέρνησης θα διαιωνίσει την πολιτική κρίση στην χώρα.
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 12ης Σεπτεμβρίου επιφυλάσσει εκπλήξεις. Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση (στις αρχές του μηνός) ο απερχόμενος πρωθυπουργός, Mark Rutte προηγείται και αναμένεται να καταλάβει 35 από τις 150 έδρες του ολλανδικού κοινοβουλίου. Ο βασικός του αντίπαλος και ανερχόμενος ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Emile Roemer, ο οποίος έθεσε τον τόνο της αντιπαράθεσης το καλοκαίρι, φαίνεται να χάνει έδαφος και δημοτικότητα από τον επικεφαλής του Εργατικού Κόμματος, Diederik Samsom.
Η εφημερίδα NRC Handelsbladυποστηρίζει ότι ο κύβος ερρίφθη κατά την τηλεοπτική αντιπαράθεση των αρχηγών των κομμάτων στις 25 Αυγούστου.Ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος ήταν εμφανώς κατώτερος των
περιστάσεων και ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος κέρδισε τις εντυπώσεις.
"Κάθε προεκλογική εκστρατεία έχει μια κρίσιμη καμπή. Αυτή η κρίσιμη καμπή για την δική μας προεκλογική εκστρατεία σημειώθηκε στην τηλεοπτική αντιπαράθεση της 25ης Αυγούστου. Η μονομαχία μεταξύ των Φιλελεύθερων και των Σοσιαλιστών έλαβε τέλος. Ωστόσο, το προεκλογικό σκηνικό μπορεί ακόμα να αλλάξει δραματικά εάν οι πολιτικοί αρχηγοί κάνουν λάθη, αν κρύβουν κάποιους άσσους στο μανίκι τους ή αν ένας εξωγενής παράγοντας όπως η επιδείνωση της κρίσης στην ευρωζώνη προκύψει την ύστατη στιγμή".
Αυτός ο αμφίρροπος προεκλογικός αγώνας για την ολλανδική εφημερίδα Trouw είναι δείγμα της διάσπασης του πολιτικού σκηνικού και εγκυμονεί κινδύνους.
"Η μεγάλη πολιτική κρίση στην οποία έχει περιέλθει η Ολλανδία συνεχίζεται, αν δεν έχει ήδη επιδεινωθεί. Τέσσερα ή και περισσότερα κόμματα απαρτίζουν τον κεντρώο χώρο και έχουν γύρω τους ως δορυφόρους αλλά 12 μικρότερα κόμματα. Έντεκα ή και περισσότερα κόμματα ενδέχεται να μπουν στο κοινοβούλιο. Και μέσα σε αυτήν την πολυδιάσπαση η νέα βουλή θα πρέπει να βρει μια πολιτική απάντηση στη χειρότερη οικονομική κρίση που έχει πλήξει την χώρα από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου".
Η αντίσταση και εναντίωση του ριζοσπάστη, Emile Roemer στην ευρωπαϊκή πολιτική της λιτότητας ενίσχυσε την δημοτικότητά του. Παρόλα αυτά η ατζέντα της προεκλογικής εκστρατείας έχει πια αλλάξει. Κυριαρχούν τα
εσωτερικά προβλήματα της Ολλανδίας και λιγότερο το ευρωπαϊκό σκηνικό της κρίσης. Οι περικοπές στο σύστημα Υγείας, η πτώση της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών και η ανεργία απασχολούν περισσότερο τους ψηφοφόρους. Ο αρθρογράφος της NRC, Paul Scheffer υποστηρίζει ότι η προεκλογική ατζέντα είναι αποπροσανατολιστική.
"Παρακαλοθούμε τους πολιτικούς μας ηγέτες να έχουν κηρύξει έναν μεταξύ τους πόλεμο, την ώρα που οι πραγματικοί παίκτες των εξελίξεων είναι άλλοι και αλλού. Το εκλογικό αποτέλεσμα στην Γαλλία ή στην Ελλάδα, οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι πιο σημαντικά για το μέλλον της Ολλανδίας από ό,τι οι εκλογές. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι οι πολιτικοί μας ηγέτες αποφεύγουν να έρθουν αντιμέτωποι με το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών: ποια Ευρώπη θέλουμε; Δεν είναι δυνατόν πια να επιβιώσουμε χωρίς ένα όραμα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Με λίγα λόγια, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το πώς θέλουμε από εδώ και πέρα να είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση".
Η εφημερίδα de Volkskrantπροειδοποιεί ότι την επομένη των εκλογών, όποιος κι αν είναι ο νικητής, θα πρέπει να πείσει τους Ολλανδούς για την αναγκαιότητα περαιτέρω μεταρρυθμίσεων λόγω της οικονομικής κρίσης.
"Ο καλομαθημένος Ολλανδός θα πρέπει να 'καταπιεί' πολλές άσχημες ειδήσεις. Η ηλικία συνταξιοδότησης συνεχώς μεγαλώνει και η σύνταξη μικραίνει. Οι δουλειές γίνονται με ατομικές συμβάσεις, τα εργασιακά δικαιώματα ετών καταργούνται και τα επιδόματα ανεργίας εξανεμίζονται. Η αξία των ακινήτων του πέφτει, η ασφάλεια είναι πιο ακριβή και πληρώνει λιγότερα. Εάν δεν θέλουμε να είμαστε οι χαμένοι στη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων, η Ευρώπη θα πρέπει να ενώσει τις δυνάμεις της για να γίνει ένας ενεργητικός παίκτης με μία ενιαία και ισχυρή φωνή. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το επιχείρημα δεν εμπνέει κανέναν κι αυτό διότι η έννοια του 'εμείς οι Ευρωπαίοι' απλά δεν υπάρχει".
Εν πάση περιπτώσει, ο σχηματισμός κυβέρνησης στην Ολλανδία θα είναι ένας δρόμος μακρύς και δύσκολος. Ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος, Diederik Samsom έχει ήδη ανακοινώσει ότι δεν θα δεχθεί καμία κυβερνητική θέση 'εάν έξω στο γραφείο δεν αναγράφεται το όνομά του".
Από την άλλη ο άνθρωπος που έδωσε την χαριστική βολή στον προηγούμενο κυβερνητικό συνασπισμό, ο ακροδεξιός Geert Wilders φαίνεται να ξέμεινε από καύσιμα. Το Κόμμα της Ελευθερίας φέρεται να αποσπά 18 έδρες από τις 24 που κατείχε μέχρι πρότινος και δεν αναμένεται να παίξει σημαντικό ρόλο στην επόμενη βουλή.
Η εφημερίδα Trouw εκτιμά "στην περίπτωση σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού ανάμεσα στους Χριστιανοδημοκράτες, τους Κεντρώους Δημοκράτες και το Εργατικό Κόμμα θα έχει επαληθευθεί ο χειρότερος εφιάλτης του Wilders. Το πρόβλημα μιας τέτοιας κεντρώας κυβέρνησης είναι ότι τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος - η άκρα δεξιά και η ριζοσπαστική αριστερά των Σοσιαλιστών - δεν θα εκπροσωπούνται εντός του κοινοβουλίου και θα εκδηλώνουν την αντίθεσή τους με ενέργειες εξωκοινοβουλευτικές".
24°
