Αφήνοντας στην άκρη την Ευρώπη, όπου η συνήθης αντίδραση ιδιαίτερα στις Βόρειες χώρες περιορίζεται απλά στην απορία «και τι ζητάτε καλοκαιριάτικα εδώ;», στον υπόλοιπο κόσμο οι αντιδράσεις στο άκουσμα της ελληνικής καταγωγής ποικίλουν. Δεν σημαίνει φυσικά πως οι 10-20 άνθρωποι, που τυχαία συναντάς στο δρόμο και για κάποιο λόγο πιάνεις συζήτηση, εκπροσωπούν μια ολόκληρη χώρα, αλλά όταν οι αντιδράσεις τους είναι σχεδόν παρόμοιες, τότε μπορείς να βγάλεις κάποια συμπεράσματα:
ΑΣΙΑ
Κίνα: Στο άκουσμα Greece αναφωνούν (με πολύ θαυμασμό) «Σι-Λα!» (η Ελλάδα στα κινέζικα) και πάντα συνεχίζουν: «Είστε μια πολύ παλιά χώρα σαν τη δικιά μας!» «Ολυμπιακοί αγώνες!» κ.λ.π. Εκεί που έχεις φουσκώσει από περηφάνια έρχεται η κατραπακιά: «Και τι μιλάτε; Ισπανικά». Αι θτο διάολο!
(Σημείωση: Σε club της Σαγκάη ακούσαμε και χορέψαμε το Τάκα τάκα τάκα τάκα ταααα καρδιά μου πως χτυπά! του Τέρι Χρυσού!!!!!!!!!!!!!!!)
Ιαπωνία/ Κορέα/ Ταϊλάνδη κ.λ.π.: Μας έχουν χεσμένους – κοινώς δεν υπάρχουμε, και κάθε φορά χρειαζόταν να ζωγραφίσουμε που βρίσκεται αυτή η χώρα. Εξαιρείται η Μύκονος, την οποία μάλλον θεωρούν αυτόνομο κράτος!
Ιράν: Νιώθεις σαν να είσαι πάλι μαθητής σε μάθημα ιστορίας. Εδώ ο τάφος του Δαρείου, εκεί ο τάφος του Ξέρξη και του Αρταξέρξη και πάει λέγοντας. Μας αγαπούν και μας σέβονται. Αρκεί να μην πεις το όνομα «Μέγας Αλέξανδρος» στην περιοχή της Περσέπολις. Η καταστροφή που προκάλεσε δικαίως τους κάνει έξαλλους.
Λίγο η Άντζελα (Δημητρίου), λίγο ο Ανδρέας Παπανδρέου και με όλους τους άραβες, φίλοι αδελφοποιημένοι. (Μετά την τωρινή σύσφιξη σχέσεων με το Ισραήλ δεν ξέρω τι θα γίνει).
ΛΑΤΙΝΙΚΗ -ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ
Βραζιλία: Τρεις ταξιτζήδες έδωσαν την ίδια απάντηση: «Ωνάσης!». Για τους υπόλοιπους η πλήρης αδιαφορία.
Χιλή: Τύχαμε την εποχή που η τηλεόραση έπαιζε την «Αναστασία» (κούκλα τα μιλάει τα ισπανικά η Αλικάκη και ο Χατζησάββας)/ έκανε πρεμιέρα σίριαλ με πρωταγωνιστές πάμπλουτους Έλληνες (της Χιλής) και με επώνυμα «Μerkouri» και «Theodorakis» - ο Δράκος της «Λάμψης» μπροστά στον πάτερ φαμίλια Τheodoraki έμοιαζε με τον Όλιβερ Τουίστ / είχαν απεργία τα λεωφορεία και ο ελληνικής καταγωγής πρόεδρός τους έβγαινε κάθε μέρα στις εφημερίδες/ στα βιβλιοπωλεία πρώτη μούρη ήταν βιβλία του Μάρκαρη και του Δοξιάδη - ευνόητο είναι πως νιώθαμε όπως Ελλάντα. (Στα σύνορα της Παταγωνίας μαθήτριες του Γυμνασίου μας πλησίασαν για ένα γκάλοπ. Όταν άκουσαν πως είμαστε Έλληνες, γούρλωσαν τα μάτια και αναφώνησαν: «Είστε απόγονοι του Οδυσσέα!» Τι τους απαντάς;)
Μεξικό: Μια κυρία δεν μπορούσε να συνδέσει την Ελλάδα ούτε με την Αθήνα ούτε με κανένα νησί. Όταν όμως ένας φίλος είπε πως είναι από Κόρινθο άνοιξε τα χέρια σαν να είδε θαύμα. Ως καλή καθολική μπορεί να ήξερε και απ’ έξω τις «Επιστολές του Αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους!». Αποφασίσαμε να λέμε πως η καταγωγή μας είναι και από Θεσσαλονίκη και Φιλλίπους.
Περού, Ουρουγουάη, Αργεντινή, Γουατεμάλα κ.λ.π.: Του ύψους και του βάθους. Αλλά το αν μιλάμε Γαλλικά, Ιταλικά ή Αγγλικά (εξαιρούνται τα ισπανικά για ευνόητους λόγους) ήταν πρώτη επιλογή στις ερωτήσεις.
8°
