Καλλισθενική γυμναστική και street workout στην Αθήνα: Αθλητές, προπονητές και άνθρωποι που γυμνάζονται μιλούν για την κοινότητα Calisthenics στην πόλη.
Κάπου μεταξύ του τελευταίου κρουασάν πρωτεΐνης Dubai Chocolate που δεν έφαγες και του τελευταίου story ενός influencer που πλασάρει θαύματα σε τρεις εβδομάδες υπάρχουν αυτές κι αυτοί. Δεν ζητάνε έγκριση, μόνο χώρο. Πειθαρχούν με ιδρώτα, όχι με hashtags. Ένας τύπος τραβάει έλξεις σαν να τον σηκώνει η ίδια η Γη. Δεν τον λες φλύαρο. Το σώμα του κάνει όλη τη συζήτηση. Ψάχνω αυτούς που δεν κάνουν show. Στις έλξεις σφίγγουν τα δόντια. Κάνουν σιωπή. Και μέσα σ’ αυτή τη σιωπή σηκώνουν τον εαυτό τους –ίσως και την κοινωνία– λίγο πιο ψηλά. Γιατί δεν πρόκειται μόνο για σώματα αλλά και για χαρακτήρες. Προτιμούν την καλλισθενική γυμναστική. Τη φυσική άσκηση, με κινήσεις κάμψης, διάτασης, συστροφής, αιώρησης, άλματα, καθώς και εξειδικευμένες ασκήσεις όπως οι κάμψεις, οι έλξεις και οι βυθίσεις.
Ο Αλέξανδρος δεν ξεκίνησε για τα likes. Ξεκίνησε γιατί δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Άσθμα, βροχές, γιαγιάδες που τον σταύρωναν την εποχή της καραντίνας καθώς σήκωνε κολόνες της ΔΕΗ για βάρη. «Θα κάνω στροφή σε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής», είπε στα 17 του, κι από τότε δεν κοίταξε ποτέ πίσω. Σήμερα μετρά εννέα πανελλήνια σε Calisthenics, Powerlifting και Strongman. «Μη σας ξεγελάει αυτό που στα social media όλοι είναι “τούμπανα” και με τέλεια ζωή. Ο καθένας μπορεί να βγάλει μια φωτογραφία κάτω από τον τέλειο φωτισμό, με φίλτρα και με πρήξιμο στους μυς επειδή έκανε δύο ώρες χέρια πριν και να φαίνεται Σβαρτσενέγκερ. Επίσης, δυστυχώς πάρα πολλοί είναι χρήστες στεροειδών και δηλώνουν “φυσικοί”, λέγοντας ότι δουλεύουν σκληρά, ότι έχουν τα τέλεια γονίδια και λοιπές σαχλαμάρες, κι άμα τους ρωτήσεις πόσο καιρό γυμνάζονται, σου λένε ένα δυο χρόνια. Όλα αυτά δυστυχώς λειτουργούν αρνητικά σε κάποιον που ξεκινάει το fitness ταξίδι του, γιατί εκτίθεται σε αποτελέσματα που δεν είναι ρεαλιστικά, κάτι που έχει ως συνέπεια να αποθαρρυνθεί και, ίσως, να στραφεί κι ο ίδιος στα φάρμακα», εξηγεί ο άνθρωπος που έφτιαξε την πρώτη Calisthenics ομάδα στην Ελλάδα – ανεβάζοντας τα πρώτα σχετικά βίντεο στο YouTube και βοηθώντας πολλούς ανθρώπους να καταφέρουν να κάνουν την άσκηση «human flag». Αυτό που ξεκίνησε από ένα μονόζυγο στην Πανεπιστημιούπολη εξελίχθηκε σε ένα ταξίδι δύναμης, πειθαρχίας και επιμονής. «Τα πρώτα πέντε περίπου χρόνια, δεν είχα πατήσει το πόδι μου σε γυμναστήριο, γυμναζόμουν αποκλειστικά έξω περίπου πέντε φορές την εβδομάδα. Το γεγονός ότι έπρεπε να πάω με κρύο, βροχή ή καύσωνα ήταν η μεγαλύτερη σκληραγώγηση του νου, που δεν σου τη δίνει κανένα γυμναστήριο», εξηγεί ενώ κάτι πιτσιρικάδες στο παγκάκι κοιτούν το σώμα του. Κάνει δύο δουλειές, έχει τη μουσική του και τα χόμπι του, τη σκυλίτσα του, τη Videl, και τις προπονήσεις του.
Δεν είναι μόνος του. Ο Χομ - Ερμής Λαμ, προπονητής και αθλητής καλλισθενικής γυμναστικής, τρεις φορές πρωταθλητής Ελλάδος και τρίτος στον κόσμο το 2025, μιλά για τον έλεγχο των συναισθημάτων. Πειθαρχία, λέει, είναι το να αντιστέκεσαι στον εαυτό σου όταν σου λέει να μείνεις σπίτι. Είναι η νίκη του μυαλού πάνω στη φωνή της τεμπελιάς. Κάθε του έλξη είναι ένα επιχείρημα υπέρ της δύναμης της θέλησης. Πιστεύει ότι το street workout σού δίνει κάτι που δεν μπορεί να σου δώσει ένα κανονικό γυμναστήριο. «Γιατί ανακαλύπτεις πολλές πτυχές του εαυτού σου, κάνεις πράγματα τα οποία δεν φανταζόσουν ποτέ πως θα έκανες, βλέπεις επίσης πράγματα άξια θαυμασμού και ανακαλύπτεις τι μπορεί να κάνει το ανθρώπινο σώμα. Επειδή η καλλισθενική απαιτεί συγκέντρωση, γυμνάζουμε σώμα και μυαλό μαζί, που είναι ό,τι πιο υγιές».
Τα σποτ όπου γυμνάζονται πολλά και διάφορα: Η παραλία Εδέμ στο Παλαιό Φάληρο. Το Καλλισθενικό Πάρκο Παπάγου. Το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Η Νίκη Θηβαίου σπουδάζει σήμερα Αρχιτεκτονική. Οι κινήσεις της είναι καθαρές, σχεδιασμένες σχεδόν σαν αρχιτεκτονικά σχέδια στον αέρα. Χτίζει σώμα, αλλά χτίζει και εαυτό. «Η στιγμή που είπα “τέλος, ξεκινάω σοβαρά” ήταν μέσα στην καραντίνα, σε μια από τις πιο σκοτεινές ψυχολογικά φάσεις της ζωής μου. Θυμάμαι απλά να νιώθω ότι δεν πάει άλλο, ότι κάτι μέσα μου έπρεπε να αλλάξει. Δεν έγινε κάτι συγκεκριμένο, δεν υπήρξε κάποιο δραματικό γεγονός, απλά ήρθε εκείνη η μέρα που κοίταξα τον εαυτό μου και είπα “ως εδώ”. Ήξερα πως, αν δεν κάνω κάτι για μένα, δεν θα το κάνει κανείς. Από εκείνη τη στιγμή και μετά δεν κοίταξα ποτέ πίσω. Η γυμναστική έγινε το σημείο εκκίνησης για να χτίσω μια νέα εκδοχή του εαυτού μου. Η πειθαρχία της καθημερινής προπόνησης με έχει αλλάξει σε βάθος, όχι μόνο σωματικά αλλά και σαν άνθρωπο. Μέσα από τη γυμναστική έμαθα να μην τα παρατάω, ακόμα κι όταν δεν έχω διάθεση ή όταν όλα γύρω μοιάζουν δύσκολα. Μου έχει δώσει την αυτοπεποίθηση που δεν είχα ποτέ και μου έχει δείξει πως μπορώ να χτίσω κάτι σπουδαίο με υπομονή και συνέπεια. Στις σχέσεις μου και στην καθημερινότητά μου πλέον λειτουργώ με τη νοοτροπία που έχτισα στο γυμναστήριο: δίνω χρόνο, δεν φοβάμαι την προσπάθεια και εμπιστεύομαι τον εαυτό μου».
Η Δήμητρα Μουγκοπέτρου, δημοσιογράφος που έγινε προπονήτρια μέσα από ένα ρεπορτάζ, θυμάται τη στιγμή που έκλεισε την κάμερα κι άνοιξε μια νέα ζωή. «Αν και από τεσσάρων ετών γυμναζόμουν συστηματικά, χρειάστηκαν δύο ώρες για να καταλάβω ότι αυτό ήταν που πραγματικά ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που ολοκληρώνοντας το γύρισμα είπα σε όλους ότι θα ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτό το μοναδικό άθλημα. Μου άλλαξε τη ζωή, το σώμα και σίγουρα την ψυχολογία» εκμυστηρεύεται. Η καλλισθενική την έκανε ξανά παιδί. Σήμερα είναι πιστοποιημένη προπονήτρια από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Καλλισθενικής, WSWCF, εμπνέει και διδάσκει. Χωρίς φίλτρα. Χωρίς υποσχέσεις θαυμάτων. Μόνο με συνεχή προσπάθεια.
Η Κλεοπάτρα Κωστοπούλου, δυο φορές πρωταθλήτρια, τελείωσε πριν από λίγες μέρες το λύκειο. Η δύναμή της δεν είναι στην έκρηξη. Είναι στην πειθαρχημένη σταθερότητα. «Αν μπορείς να κουμαντάρεις το σώμα σου, μπορείς να κουμαντάρεις και τη ζωή σου», λέει με χαμόγελο που δεν τρέμει. «Η κοινότητα της καλλισθενικής και του street workout είναι πολύ ενωμένη και υποστηρικτική, κι από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα αυτή την γυμναστική ένιωσα μέλος της ομάδας, καθώς όλοι οι αθλητές είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν και να στηρίξουν τους συναθλητές τους σε ό,τι χρειαστεί».
Ο Λευτέρης Κεχρής, όταν δεν δίνει συμβουλές σε εταιρείες, κρεμιέται από μονόζυγο το σούρουπο. Δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. «Το να πηγαίνεις για προπόνηση ενώ δεν έχεις όρεξη είναι η απόλυτη επένδυση στον εαυτό σου», λέει. Το πάρκο είναι το γυμναστήριο της ψυχής του. Πολλά παιδιά σήμερα βλέπουν σώματα-πρότυπα στα social media και νιώθουν ότι δεν είναι «αρκετά». Εκείνος που έχει ζήσει την προπόνηση στον δρόμο τι θα τους έλεγε; Τι μετράει τελικά; «Καταλαβαίνω ότι πολλά παιδιά επηρεάζονται από αυτά που βλέπουν στο Instagram – τέλεια σώματα, εντυπωσιακές κινήσεις... Κι εγώ το έχω πάθει! Έχω δει αθλητές που μοιάζει απίθανο να τους φτάσω. Αλλά αυτό που με βοηθάει πάντα είναι να κοιτάζω τον εαυτό μου στο παρελθόν. Να βλέπω πόσο έχω προχωρήσει, όχι σε σχέση με τους άλλους, αλλά σε σχέση μ’ εμένα. Αυτό είναι το πιο σημαντικό: να γινόμαστε κάθε μέρα η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Αν κάτι σε εμπνέει, χρησιμοποίησέ το σαν καύσιμο – όχι σαν λόγο να απογοητεύεσαι».
Και είναι κι άλλοι. Ο Άγγελος Σκρέτας, αθλητής και προπονητής καλλισθενικής γυμναστικής, είναι ιδιοκτήτης της σχολής School of Calisthenics στην Αργυρούπολη και διοργανωτής του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Καλλισθενικής Γυμναστικής. Τα όνειρά του μεγάλα: Εθνική Ομοσπονδία, διεθνείς διοργανώσεις, περισσότερα παιδιά στις μπάρες, λιγότερα παιδιά στα χάπια. «Μια από τις πιο δυνατές στιγμές στην αθλητική μου πορεία μέχρι σήμερα ήταν το αίσθημα πληρότητας και υπερηφάνειας που ένιωσα ολοκληρώνοντας το πρόγραμμά μου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Καλλισθενικής Γυμναστικής και Street Workout το 2021 στη Μόσχα. Κι αυτό γιατί είχα προετοιμαστεί σκληρά, είχα ταξιδέψει μακριά από την Ελλάδα κι είχα καταφέρει να είμαι μέρος ενός τόσο σπουδαίου γεγονότος, που μέχρι τότε έβλεπα μόνο στο internet και στα social media σαν όνειρο. Επιστρέφοντας, όμως, αντιλήφθηκα, έπειτα από τα τόσο θετικά μηνύματα και τη στήριξη που έλαβα, ότι για τη νέα γενιά αποτελούσα πρότυπο. Και το πρότυπο έχει ευθύνη».
Ο Αντώνης Μαρινόπουλος aka toni.mar, άλλοτε ποδοσφαιριστής, βρέθηκε αναγκαστικά στην ενδυνάμωση. «Δεν το αποφάσισα ακριβώς, ξεκίνησα σταδιακά στην ηλικία των 16. Έπαιζα ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο, έχοντας ήδη στα 14-15 εισόδημα απ’ αυτό και βλέψεις να γίνει το επάγγελμά μου, καθώς ήταν η μεγαλύτερη μου αγάπη και είχα ξεχωρίσει. Όλο αυτό ανατράπηκε εξαιτίας της απότομης σωματικής ανάπτυξης στα 15 μου –22 πόντους μπόι σε κάτι παραπάνω από δύο μήνες–, με αποτέλεσμα το σώμα μου να μην αντέχει το βάρος του πρωταθλητισμού. Ο γιατρός με συμβούλευσε να σταματήσω για κάποια χρόνια, να μειώσω τις προπονήσεις, να ξεκινήσω ενδυνάμωση και να αφήσω το σώμα μου να αναπτυχθεί και να δέσει, οπότε αυτό θα με οδηγούσε να ξαναπαίξω επαγγελματικά έπειτα από 3-4 χρόνια. Έτσι ξεκίνησα πολλά και διάφορα αθλήματα, μέχρι που συναντήθηκα με την καλλισθενική μέσα από ένα βιντεάκι στο YouTube, εποχές “Hannibal” και “Bar Brothers”, και άρχισα ένα είδος προπονήσεων στα πάρκα χωρίς εξοπλισμό και γυμναστήρια. Τώρα συμπληρώνω 12 χρόνια», εξηγεί και κρατά ατάκα για το τέλος: «Η γυμναστική είναι η πιο τίμια σχέση της ζωής. Ό,τι της δώσεις το παίρνεις πίσω. Ξεκάθαρα».
Κατακαλόκαιρο στην Αθήνα, παίζεται ένα παιχνίδι πολύ πιο σπουδαίο από το fitness. Παίζεται η καθημερινή νίκη απέναντι στον εαυτό μας. Το να σταθούμε, να κρατηθούμε και να ανεβούμε ξανά. Αυτό είναι το street workout. Είναι ζωή. Κάπου ανάμεσα στην αγωνία για το τέλειο six-pack και στα reels που πουλάνε ψεύτικη θέληση σε 30 δευτερόλεπτα, η αλήθεια ιδρώνει στους δημόσιους χώρους.
Με το νέο του άλμπουμ «Ανάμεσα» ανανεώνει το ελληνικό τραγούδι. Πριν βρεθεί «Ανάμεσα σε φίλους» στο Παλλάς, ταξιδέψαμε μαζί του ακούγοντας και μιλώντας
Με αφορμή το βιβλίο «Με τη δική σου ματιά μονάχα», η συγγραφέας μιλά αποκλειστικά στην Athens Voice για την πρόκληση να μετατρέψει την κρυφή ζωή της Μάιερ σε μια δυνατή μυθοπλαστική αφήγηση
14°
