Σάρλ Λεκλέρ: Μεγάλος νικητής στη γεννέτειρά του το Μονακό στον 8ο αγώνα της Formula 1 - Η μεγάλη χαρά του πρίγκιπα Αλβέρτου
Ο όγδοος αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός εκατοστός όγδοος (1.108) σε απόλυτη αρίθμηση της Formula 1, διεξήχθη την Κυριακή 26 Μαΐου 2024 στην πίστα Circuit de Monaco, στην συνοικία Μόντε Κάρλο της «πόλης – κράτους», του πριγκιπάτου του Μονακό. Ο Μαξ Φερστάπεν τερμάτισε έκτος σε έναν αγώνα που δεν είχε παρά μόνο μία μόνο προσπέραση στον 55ο γύρο από τον Λανς Στρολ, και ο πιο γρήγορος γύρος ήταν 4 δευτερόλεπτα πιο αργός από το ρεκόρ πίστας που κατέχει από το 2021 ο Λιούις Χάμιλτον με 1:12.909. Σε μία μικρή συνέντευξη του Ολλανδού μετά τον τερματισμό, διημείφθη διάλογος ενδεικτικός του πνεύματος του αγώνα. Η δημοσιογράφος επεσήμανε το σχόλιο του Φερστάπεν στην ενδοεπικοινωνία, ότι «ο αγώνας είναι βαρετός», αυτός ανταπάντησε με ερώτηση «για σένα δεν ήταν;», εκείνη απάντησε ότι «ήταν ωραία που ο Σαρλ (Λεκλέρ) κέρδισε επιτέλους». Στη συνέχεια ο τρις παγκόσμιος πρωταθλητής και επικεφαλής της βαθμολογίας, αμήχανος από την απάντηση διόρθωσε λέγοντας «εννοώ τον αγώνα», για να πάρει μία πληρωμένη απάντηση: «βαρετός από την οπτική ενός οδηγού που είναι στην έκτη θέση, δεν είναι το ίδιο άν είσαι πρώτος». Δεν είναι βέβαιο ότι ο Φερστάπεν κατάλαβε τι κρύβεται πίσω από αυτά τα λόγια, αλλά σίγουρα δυσανασχέτησε. Πιθανώς δεν ήθελε για λόγους πολιτικής ορθότητας ή καλύτερα «ευ αγωνίζεσθαι» να μειώσει τη νίκη του Μονεγάσκου και φίλου του. Ήθελε απλώς να παραμείνει σταθερός στην άποψη περί ανταγωνιστικότητας η οποία πρέπει να διέπει τους αγώνες ταχύτητας. Εξάλλου όταν είχε ερωτηθεί πριν τον αγώνα ποιον ύμνο θα ήθελε να ακούσει στο βάθρο, εκτός από αυτόν της γενέτειράς του και της χώρας-έδρας της Red Bull, είχε πει τον ιταλικό ύμνο· συναισθανόταν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα μιας εκ των ων ουκ άνευ αποκατάστασης. Μιας κανονικότητας με τη νίκη του Σαρλ Λεκλέρ στον αγώνα της πατρίδας του, ως πιλότου της πιο σημαντικής, ιστορικά, ομάδας της Formula 1, ειδικώς μετά τη διπλή ατυχία του τα προηγούμενα χρόνια.
Σαρλ Λεκλέρ: Η μεγάλη νίκη στη γεννέτειρά του το Μονακό στον 8ο φετινό αγώνα της Formula 1
Το συναισθηματικό έλλειμμα του κορυφαίου οδηγού έγκειται σε κάτι σπουδαιότερο από τη σύμπλευσή του με την κυρίαρχη απαίτηση. Φαίνεται πως πιστεύει ότι το βασικό κριτήριο της ζωής των αγώνων ταχύτητας είναι η ανταγωνιστικότητα και το θέαμα που μοιραία πηγάζει από αυτήν. Την άποψη αυτή, και την αντίστοιχη συναισθηματική φόρτιση την οποία συνεπάγεται, ενισχύει η πατρική (ο Γιός Φερστάπεν / Jos Verstappen διετέλεσε οδηγός Formula 1, ήσσονος σημασίας) καθοδήγηση που έχει υποστεί για να φτάσει μέχρι εδώ. Την ενισχύει επίσης και η εμμονή στην ανταγωνιστικότητα του εκλιπόντος ιδρυτή της ομάδας Ντίτριχ Μάτεσιτς που ενσαρκώνεται ακόμα και σήμερα από τον πνευματικό πατέρα του Μαξ και επιστήθιο φίλο του τεθνεώτος, Χέλμουτ Μάρκο.
Η φόρτιση χιλιάδων ανθρώπων, η συγκίνηση του Αλβέρτου του Μονακό, η αγωνία του Σαρλ Λεκλέρ στους τελευταίους δέκα γύρους να μην αφήσει τα δάκρυα να θολώσουν τα μάτια του, αξίζουν περισσότερο από την εσωτερική πληρότητα που επιφυλάσσουν η επιτυχία και η ανταγωνιστικότητα ως κυρίαρχα μεγέθη και κριτήρια υπάρξεως. Ο Μονεγάσκος μαάς χάρισε την ενότητα και τη συνέχεια ενός χρόνου που έχουμε όλοι ανάγκη για να υπάρξουμε ως θνητά όντα. Σε μία πίστα που κάθε στροφή της σχετίζεται με ανθρώπους, αγίους και τοπωνύμια του αθλήματος και της πόλεως. Η νίκη του συνέδεσε την ιστορία του πριγκιπάτου: Από τον ήρωα Ηρακλή που έδιωξε τους άλλους θεούς και εγκατέστησε το δικό του «μοναδικό οίκο» (πιθανή καταγωγή του ονομασίας Μονακό) στο λιμάνι που φέρει ακόμα το όνομα του, στη γενοβέζικη οικογένεια Γκριμάλντι που το έθεσε υπό την προστασία της το 1297 και στην τελική νομιμοποίησή του ως κρατιδίου το 1993 από τα Ηνωμένα Έθνη. Ελληνικές αποικίες, φεουδαρχία και κράτη-έθνη συνοψίζουν την ιστορία της Ευρώπης και κατ’ επέκταση του σύγχρονου κόσμου. Η δίψα του κόσμου για τη νίκη του Σαρλ Λεκλέρ προδίδει την ανάγκη μιας διάρκειας στο χρόνο, μιας ιστορικής συνέχειας που δίνει στη φθαρτή ζωή ένα νόημα υπάρξεως. Η αδιάλειπτη παρουσία της 74χρονης Formula 1 συνοψίζει έναν πολιτισμό που ξεκινά από το Γκεμπεκλί Τεπέ (Göbekli Tepe) της νοτιοανατολικής Τουρκίας όταν εμφανίζονται οι πρώτοι ναοί μιας οργανωμένης αγροτικής κοινωνίας το 10.000 π.Χ., και φτάνει μέχρι τις εταιρείες τεχνολογίας της Καλιφόρνια και τις μελλοντικές προσδοκίες που υπόσχονται. Εάν η ανθρωπινότητα εκφράζεται μέσω της συνέχειας παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος τότε η νίκη του Λεκλέρ επιβεβαιώνει, σε συμβολικό επίπεδο, την ενότητα ενός κόσμου που πάντα κινδυνεύει από τη διάσπαση και το επιμέρους. Εάν μπορούσε να μας μιλήσει ο Πλάτωνας θα αναγνώριζε στο πρόσωπο του Μονεγάσκου ένα απείκασμα του Ιδανικού της Ενότητας στον κόσμο των Ιδεών. Τον κόσμο που πρώτος αυτός συνέλαβε ως πνευματική κατηγορία της ουσίας των πραγμάτων η οποία βρίσκεται πέραν της μερικότητός τους.
Ο Μαξ Φερστάπεν μετράει μέχρι τώρα 52 νίκες και σίγουρα θα τις αυξήσει. Καμιά δεν είναι άμεσα αξιομνημόνευτη. Η νίκη του το 2021 στο Άμπου Ντάμπι, η οποία του έδωσε το πρώτο του πρωτάθλημα, έχει στιγματιστεί από την κακή εφαρμογή των κανονισμών και άνοιξε μία πληγή που ποτέ δεν θα κλείσει. Δημιούργησε, έστω και ερήμην του, μία διάσπαση. Η βασική αιτία της αμφισβητούμενης απόφασης του τότε διευθυντή αγώνα, Μάικλ Μάσι, οφείλεται στη διεστραμμένη πεποίθηση ότι πάνω από όλα έρχεται η θεαματικότητα η οποία βασίζεται στην ανταγωνιστικότητα. Η νίκη του Σαρλ Λεκλέρ το 2019 στην Μόντζα και η φετινή νίκη του στο Μονακό θα μνημονεύονται ως χαρακτηριστικά συμβάντα μιας ψυχικής ενότητας, απαραίτητης για πλάσματα ευαίσθητα στη φθαρτότητα. «Ήταν ωραία που ο Σαρλ νίκησε επιτέλους», απάντησε αυθόρμητα η δημοσιογράφος στις μηχανιστικές ενστάσεις του Φερστάπεν περί «βαρεμάρας». Εκφράζοντας με άλλα λόγια τον διακαή πόθο χιλιάδων ανθρώπων που μοιράζονται την ίδια κοινή μοίρα: «Ήταν ωραία που το Καλό…το Αγαθό… το Σωστό… νίκησε, επιτέλους».
Ο Κέβιν Μάγκνουσεν ξεκίνησε τελευταίος αλλά κατάφερε από την εσωτερική να περάσει τρία αυτοκίνητα και στα μέσα της ανηφόρας προς την κλειστή δεξιά Sainte Dévote να συγκρουστεί με τον Σέρτζο Πέρεζ που ίσως έπρεπε να τον έχει δει από τον καθρέφτη και να μην τον είχε κλείσει στα προστατευτικά κιγκλιδώματα. Η επαφή έβγαλε εκτός αγώνα και τον ομόσταυλό του Νίκο Χούλκενμπεργκ. Αλλά διέσωσε τον Κάρλος Σάινθ που είχε υποστεί διάτρηση στο αριστερό εμπρός ελαστικό του μετά από επαφή με το πλαϊνό φτερό του Όσκαρ Πιάστρι κατά την εκκίνηση και στην προσπάθεια του να διεκδικήσει τη δεύτερη θέση. Στον ίδιο γύρο οι δύο Alpine στην στροφή Portier καβάλησε η μια την άλλη και ο Εστεμπάν Οκόν έμεινε εκτός αγώνα. Η στατική εκκίνηση επαναλήφθηκε μετά από τη διακοπή για να μαζέψουν και να απομακρύνουν οι φροντιστές τα συντρίμμια από την πίστα. Ο Σάινθ στάθηκε, πάλι στην τρίτη θέση γιατί ο κανονισμός λέει ότι τα αυτοκίνητα παίρνουν τη θέση που είχαν κατά την αρχική εκκίνηση εάν δεν έχει συμπληρωθεί ένας γύρος αγώνα. Οι τέσσερεις πρώτοι έβαλαν “σκληρά” ελαστικά με τη σκέψη να μην κάνουν κανένα άλλο pit stop στη διάρκεια του αγώνα. Οι επόμενοι τρεις, Τζορτζ Ράσελ, Μαξ Φερστάπεν και Λιούις Χάμιλτον, οι οποίοι είχαν ξεκινήσει με «σκληρά» ελαστικά τα άλλαξαν σε “μεσαία” με την προοπτική να κάνουν ένα stop ακόμα. Αυτή η κατάσταση οδήγησε σε μία τακτική χαμηλού ρυθμού για τον Λεκλέρ έτσι ώστε να μην δοθεί η ευκαιρία στις Mclaren να πάρουν διαφορά μεγαλύτερη του ενός pit (20 δευτερολέπτων) από τον πέμπτο Ράσελ και να απειλήσουν έτσι με φρέσκα ελαστικά τον Μονεγάσκο. Στη δεύτερη ομάδα μονοθεσίων, όταν δόθηκε η ευκαιρία στον Χάμιλτον για ένα pit stop χωρίς απώλεια θέσεως, το πραγματοποίησε αλλά δεν κατάφερε να επωφεληθεί από μία υπερκέραση (undercut) επί του Φερστάπεν αφού ο γύρος επανένταξης (out lap) ήταν τόσο αργός που ο Φερστάπεν βγήκε, μετά το pit που πραγματοποίησε αμέσως μετά από αυτό του Βρετανού, μπροστά από τον Χάμιλτον. Ο Ολλανδός με φρέσκα ελαστικά σε λιγότερο από δέκα γύρους κάλυψε την απόσταση από τον Ράσελ, ο οποίος έκανε τελικώς και τους 77 γύρους με «μεσαία» ελαστικά, αλλά, όπως ανεμένετο, στη στενή πίστα του Μονακό η προσπέραση δεν ήταν εφικτή. Εξάλλου, σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, έγινε ουσιαστικά μόνο μία άνευ σημασίας προσπέραση, αυτή του Λανς Στρολ στον 55ο γύρο. Η συγκυρία των περιστατικών και η απροσεξία του Μάγκνουσεν έφεραν την άνετη νίκη του Λεκλέρ, τουλάχιστον όπως τη διαβαθμίζουμε εκ των υστέρων, γιατί η αγωνία καθόλη την διάρκεια του αγώνα ήταν μεγάλη, ακριβώς γιατί η Formula 1 επιφυλάσσει πολλά απρόοπτα και το ψυχολογικό βάρος του οδηγού ήταν μεγάλο. Μαζί με αυτήν έφερε στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος των οδηγών τον Λεκλέρ και τη Ferrari, σε απόσταση ικανή να αποκτήσει νέο ενδιαφέρον το πρωτάθλημα. Εξάλλου η ουσιαστική αποχώρηση του Άντριαν Νιούι στις τρεις τελευταίες συναντήσεις φαίνεται να αφήνει άλυτα τα αγωνιστικά προβλήματα της Red Bull. Στις κατατακτήριες του Σαββάτου ο Φερστάπεν είχε τερματίσει έκτος και ο Πέρεζ δέκατος έκτος.
Στις 7-9 Ιουνίου η Formula 1 αγωνίζεται στην πίστα Circuit Gilles-Villeneuve στο Μόντρεαλ του Καναδά. Ο αγώνας θα είναι γρήγορος με τον εμβληματικό «τοίχο των πρωταθλητών» στην τελευταία αριστερή στροφή. Θα έχει συνέχεια ο ανταγωνισμός των τριών πρωτοπόρων ομάδων;
17°
