Ντέλε Άλι, σου χρωστάμε όλοι μία συγγνώμη

Ο Ντέλε Άλι μονοπωλεί τις τελευταίες ώρες τη συζήτηση ανάμεσα στους φίλους του ποδοσφαίρου. Ο νυν παίκτης της Έβερτον έκατσε απέναντι από τον Γκάρι Νέβιλ στην εκπομπή Gary Neville On the Overlap και με περίσσειο θάρρος ανοίχτηκε για τα θέματα ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζει. Σε ένα διαφορετικό 45λεπτο ο κόσμος μαθαίνει λιγότερα για τον αθλητή και περισσότερα για τον άνθρωπο Ντέλε Άλι, σε μία συνέντευξη που σφίγγει το στομάχι σε όσους την παρακολουθούν.

Δεν είναι μόνο ότι όλοι αισθάνονται άσχημα για τον 27χρονο Άγγλο μέσο και προσπαθούν να είναι ο καθένας στο πλάι του με όποιον τρόπο μπορεί, αλλά και ότι για πολλά χρόνια ο παίκτης δεχόταν τα πυρά του Τύπου και των χρηστών των social media για τις επιδόσεις του στο γήπεδο. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο αν κάποιος δεν δικαιώσει τις προσδοκίες που δημιούργησε ο ίδιος από νεαρή ηλικία, τότε σύμφωνα με πολλούς αξίζει να κριθεί με τον χειρότερο τρόπο από τη δημόσια σφαίρα. Αυτό είναι ένα γεγονός για το οποίο είμαστε υπεύθυνοι όλοι κάνοντας κρίσεις μη σκεπτόμενοι πως στη ζωή η πορεία δεν είναι πάντα μία ευθεία γραμμή. Αυτό συμβαίνει μονάχα στο σινεμά και στο Χόλιγουντ.

Ντέλε Άλι: Η συνέντευξη στον Γκάρι Νέβιλ

Η διαδικτυακή εκπομπή του πρώην ποδοσφαιριστή και σημαία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Γκάρι Νέβιλ, The Overlap, είναι μία από τις πιο επιτυχημένες και γνωστές στο νησί. Σε μία συνέντευξη διαφορετική από τις άλλες, φιλοξενήθηκε ο Ντέλε Άλι. Οι δύο τους έχουν δουλέψει στο παρελθόν και ο Νέβιλ εκτιμάει πολύ τον παίκτη από το Μίλτον Κέινς. «Δούλεψα με τον Ντέλε όταν εργάστηκα ως προπονητής της εθνικής Αγγλίας. Πραγματικά τον αγαπώ. Όταν έπαιζε στη Τότεναμ του Μαουρίσιο Ποκετίνο πίστευα ότι είναι το next big thing. Ένας σύγχρονος Μπράιαν Ρόμπσον ή Ρόι Κιν, box to box μέσος που θα αφήσει εποχή. Από τη σεζόν 2018-19 όμως αυτό άλλαξε και πλέον ο Ντέλε δείχνει πολύ μακριά από τα στάνταρ που μας έχει συνηθίσει. Η σημερινή μας κουβέντα θα επικεντρωθεί στους λόγους που έχει συμβεί αυτό. Ανησυχώ όταν γίνεται αυτό στη ζωή ενός ποδοσφαιριστή. Θέλω να ξέρω αν είναι κάτι που τον απασχολεί στην καθημερινότητά του» ανέφερε πριν τη συνέντευξη ο Γκάρι Νέβιλ προϊδεάζοντας λίγο τους θεατές.

Ο Ντέλε Άλι κάθισε στον απέναντι καναπέ και ο Νέβιλ τον ρωτάει αν είναι καλά. «Ναι, είμαι καλά αυτή τη στιγμή. Έχω περάσει πολύ δύσκολα αλλά τώρα με σιγουριά μπορώ να σας πω πως το πάθος που είχα για το ποδόσφαιρο έχει επιστρέψει» αποκρίθηκε ο Άλι. Αμέσως ο παίκτης ξεκίνησε με μία καταγραφή των γεγονότων που έλαβαν χώρα στα πρώτα χρόνια της ζωής του και επηρέασαν από τότε τον χαρακτήρα του. Λίγο αργότερα ξεκίνησε να μπαίνει σε λεπτομέρειες οι οποίες είναι σοκαριστικές. «Όταν ήμουν έξι ετών ένας φίλος της μητέρας μου με παρενοχλούσε σεξουαλικά. Η μητέρα μου ήταν αλκοολική και αυτός ήταν πολύ συχνά σπίτι μας» λέει και αναγκάζεται να σταματήσει καθώς τα δάκρυα γεμίζουν τα μάτια του. Ο Γκάρι Νέβιλ, και αυτός συγκινημένος, τον χτυπάει φιλικά στο γονάτο δίνοντας το μήνυμα ότι δεν είναι μόνος σε αυτό και έτσι ο 27χρονος βρίσκει δύναμη να συνεχίσει αναφέροντας «Έπειτα με έστειλαν στην Αφρική με σκοπό να πειθαρχήσω αλλά γύρισα πίσω. Στα 7 άρχισα να διακινώ ναρκωτικά. Ένας μεγαλύτερος μού είπε ότι η αστυνομία δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει ένα παιδί πάνω σε ποδήλατο. Έτσι κυκλοφορούσα με το ποδήλατο και κάτω από μία μπάλα ποδοσφαίρου έκρυβα τα ναρκωτικά. Στα 11 ένας άνδρας με κρέμασε ανάποδα από μία γέφυρα».

Η νέα οικογένεια και το ποδόσφαιρο για τον Ντέλε Άλι

Ο Ντέλε Άλι από μικρός είχε κάτι το ξεχωριστό. Το ποδοσφαιρικό του στιλ τον έκανε να ξεχωρίζει από τους συνομηλίκους του. Στο ξεκίνημά του ήταν το χρυσό παιδί της χώρας και για πολλούς ο επόμενος μεγάλος σταρ της εθνικής Αγγλίας, ενός έθνους που, αν μη τι άλλο, μας έχει παρουσιάσει μερικούς από τους μεγαλύτερους αστέρες της στρογγυλής θεάς. Ξεκινά από την ομάδα της περιοχής του τη Μίλτον Κέινς Ντονς σε ηλικία 13 ετών και στα 16 γίνεται βασικός στο αντρικό. Στα 19 του χρόνια μετακομίζει στην Τότεναμ και φαίνεται πως το ταβάνι του είναι πολύ υψηλό. Βασικός με το εθνόσημο απέναντι στη Γαλλία και βγαίνει MVP, ενώ στα 20 του βραβεύεται ως ο Καλύτερος Νέος Παίκτης. Στα 22 του σκοράρει σε προημιτελικά Μουντιάλ και στα 23 είναι βασικός σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Όχι και άσχημα θα έλεγε κάποιος.

Στη συνέντευξη διευκρίνησε πως ο λόγος που ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο ήταν η οικογένεια που τον υιοθέτησε στα 12 του. «Αν ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο, τότε αυτοί οι δύο είναι το δημιούργημα του. Ήταν εκπληκτικοί μαζί μου, σίγουρα δεν μπορούσα να ζητήσω κάτι καλύτερο από αυτό. Με αγάπησαν από την αρχή και προσπαθούσα να φέρομαι πολύ καλά, όμως παράλληλα μου ήταν δύσκολο να τους ανοιχτώ. Πίστευα ότι αν γνώριζαν το παρελθόν μου θα με έδιωχναν. Πολλές φορές με παρακάλαγαν με δάκρυα στα μάτια να μιλήσω, όμως δεν μπορούσα. Τώρα το μετανιώνω» είπε για την οικογένειά του με τα μάτια του να λάμπουν.

Εκεί βρήκε την ηρεμία. Έμεινε μακριά από τους δρόμους και αφοσιώθηκε στο ποδόσφαιρο. Οι Άλαν και Σου Χίκφορντ τον έβαλαν στο σπίτι τους και του έδωσαν απλόχερα την αγάπη, που στερήθηκε μικρός. Μάλιστα ο άλλος γιος της οικογένειας Χίκφορντ ήταν ο λόγος που ο Άλι πήγε σις ακαδημίες της Μίλτον Κέινς Ντονς, στο μέρος που το ταξίδι άρχισε.

Ψυχική υγεία και εθισμοί

Πριν λίγο καιρό αναλύσαμε και με την Οργανωσιακή Ψυχολόγο Ζωή Φράγκου πόσο εύθραυστη μπορεί να γίνει σε πολλές περιπτώσεις η ψυχική υγεία των αθλητών εξαιτίας της υπερπροβολής. Ο Νέβιλ ρωτάει τον πρωταγωνιστή της ιστορίας πότε ξεκινά να νιώθει ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά και αυτός απαντά πως «Αυτό νομίζω πως ξεκινάει στην ηλικία των 24. Ήμουν στην Τότεναμ και ήταν το διάστημα που έχασα τη θέση μου στο βασικό σχήμα. Μετά από μία προπόνηση πήγα στα αποδυτήρια, κοιταξά τον εαυτό μου στον καθρέφτη και είπα ότι τώρα μπορώ να αποσυρθώ. Ακούγεται δραματικό αλλά έτσι έγινε. Πάντα ήμουν εγώ απέναντι στον ίδιο μου τον εαυτό. Κέρδιζα τη μάχη, χαμογελούσα, έδειχνα πως όλα είναι καλά αλλά μέσα ξεκάθαρα την έχανα. Το να χάνεις ένα παιχνίδι ή το να σου λένε πως δεν είσαι αρκετά καλός για κάτι μπορεί να προκαλέσει πολλά τραύματα στη ψυχική σου υγεία. Τότε ήταν που άρχισα να βασίζομαι σε λάθος πράγματα για να νιώθω καλύτερα».

Ο Ντέλε Άλι δοκίμασε να κάνει ένα νέο ποδοσφαιρικό restart στην Έβερτον αλλά δεν τα κατάφερε. Έπειτα ακολούθησε ένα πέρασμα από την Τουρκία και τη Μπεσίκτας ως δανεικός, με την οποία πέρισυ έπαιξε μόλις 11 παιχνίδια. Στο τέλος της σεζόν παραδέχθηκε και ο ίδιος πως ήταν η ώρα να κάνει κάτι. «Άρχισα να νιώθω πόλυ άσχημα συναισθήματα και να μπαίνω πάλι σε φαύλο κύκλο καταχρήσεων. Εθίστηκα στα υπνωτικά χάπια. Σε ένα αγχωτικό πρόγραμμα μπορεί να σε βοηθήσουν αλλά αν κάνεις αλόγιστη χρήση, τότε έχεις πολλά προβλήματα. Αποφάσισα να πάω σε μία σύγχρονη κλινική αποτοξίνωσης. Εκεί αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας, εθισμών και ψυχικών τραυμάτων. Ένιωσα πως ήταν η ώρα μου» αποκάλυψε ο 27χρονος ποδοσφαιριστής και συνέχισε «Η Έβερτον με υποστηρίζει σε όλο αυτό και είμαι κάτι περισσότερο από ευγνώμων. Τους ευχαριστώ θερμά». Ο Ντέλε Άλι πέρασε έξι εβδομάδες στην Αμερική και εδώ και τρεις εβδομάδες γύρισε στο σπίτι του.

Θετικά μηνύματα

«Ο σκοπός μου είναι να βγω μπροστά και να βοηθήσω όσους έχουν παρόμοια προβλήματα» τόνισε στόμφο ο ποδοσφαιριστής και δίνει ένα μήνυμα, που μας κάνει όλους να ελπίζουμε για ένα καλύτερο μέλλον. Στην περίπτωση του φαίνεται πως δεν είναι όλα δυσοίωνα αλλά υπάρχει φως στην άκρη του σκοτείνου τούνελ ενώς ταλαιπωρημένου μυαλού. «Στην αρχή φοβόμουν το στίγμα του να μπεις σε μία κλινική αποτόξινωσης αλλά είμαι τόσο χαρούμενος, που πήρα αυτή την απόφαση. Ακούγεται τρομακτικό στην αρχή για όλους αλλά με βοήθησε πάρα πολύ. Πλεόν είμαι και σε μία θέση να μιλήσω γι΄αυτό ανοιχτά»

«Ελπίζω αυτή η προσπάθεια μου να βοηθήσει και άλλους ανθρώπους να κάνουν αυτό το βήμα» πρόσθεσε ο Άλι.

Μία συνέντευξη, που κράτησε όσο ένα ημίχρονο ποδοσφαίρου, δίνει πολλά μαθήματα σε όλους μας, για το πως πρέπει να αντιμετωπίζονται μερικές καταστάσεις. Όσοι υπήρξαν λάτρεις του τεράστιου ταλέντου του συγκεκριμένου παίκτη, υπήρξαν και οι πιο σκληροί κριτές του όλο το διάστημα της «πτώσης» του με πρώτο αυτόν που υπογράφει αυτό το κείμενο. Ο κινηματογράφος μας έχει μάθει ότι «Αν το θέλεις πολύ, προσπαθήσεις ακόμα περισσότερο και κάνεις τις απαραίτητες θυσίες στη διαδρομή τότε σίγουρα θα πετύχεις» αλλά η ζωή δεν είναι έτσι. Πολλά βιώματα του παρελθόντος μπορούν να κρατήσουν κάποιον πίσω μην αφήνοντας το άτομο να εξελιχθεί όπως θέλει ή έχει στο μυαλό του.

Δημοσιογράφοι, φίλαθλοι και προπονητές έχουν χτίσει μία πραγματικότητα που θέλει τους επαγγελματίες αθλητές να φαίνονται ακλόνητοι δημόσια και άνθρωποι χωρίς αδυναμίες για πολλα χρόνια. Ο Ντέλε Άλι αφήνει πίσω το παρελθόν του και καλείται να προσεγγίσει το μέλλον του με αισιοδοξία. Πλέον πιο ανανεωμένος και με τα όπλα να παλέψει με τα άγχη και τις ανασφάλειες, που πολλοί έχτισαν πάνω του και τον στοιχειώνουν ακόμα μέχρι σήμερα. Εδώ και μερικές ώρες απέδειξε ότι είναι από διαφορετική πάστα όχι γιατί έμαθε να κλωτσάει καλά μία μπάλα ποδοσφαίρου αλλά γιατί έχει το θάρρος να κοιτάει το «τέρας» στα μάτια και μπροστά σε μία κάμερα να λέει φωναχτά πως δεν υπαρχει καμία ντροπή στο να ζητάει κάποιος βοήθεια.

Ντέλε Άλι, σου χρωστάμε όλοι μία συγγνώμη.