Σεβίλλη: Ένα κύπελλο Europa League για τον Πουέρτα και τον Ρέγες

Μετά από τέσσερα χρόνια η αυτοκράτειρα του Europa League επέστρεψε στο θρόνο της. Η Σεβίλλη σε έναν τελικό για γερά νεύρα επικράτησε με 3-2 της Ίντερ και ανέβηκε στο ψηλότερο βάθρο της διοργάνωσης για έκτη φορά στην ιστορία της. Οι Ανδαλουσιάνοι ξεκίνησαν το παιχνίδι με την πλάτη στον τοίχο αφού μόλις στο πέμπτο λεπτό βρέθηκαν πίσω στο σκορ όταν ο Λουκάκου ευστόχησε από την άσπρη βούλα και έκανε το 1-0. Η απάντηση τους όμως ήταν άμεση αφού μόλις στο 12ο λεπτό ο Ντε Γιονγκ έφερε το παιχνίδι στα ίσια και στο 33' έβαλε την ομάδα του μπροστά ανατρέποντας πλήρως το σκηνικό του τελικού. Η ομάδα του Μιλάνου αιφνιδιάστηκε αλλά πολύ γρήγορα έφτασε στην ισοφάριση με τον Ντιέγκο Γκοδίν.

Οι ισορροπίες έκτοτε ήταν λεπτές με τις δύο ομάδες να ψάχνουν το γκολ που θα τους έδινε το πάνω χέρι και ενδεχομένως το τρόπαιο. Αυτό το γκολ ήρθε εν τέλει στο 74' για τους Σεβιγιάνους. Ο Μίστερ 10 γκολ της Ίντερ στον θεσμό, ο άνθρωπος που την οδήγησε στον τελικό της Λισαβόνας, ο Ρομελου Λουκάκου με δικό του αυτογκόλ έδωσε ξανά το προβάδισμα στη Σεβίλλη. Η κατάσταση στο χορτάρι δεν άλλαξε και το σφύριγμα της λήξης βρήκε την ισπανική ομάδα νικήτρια.

Για τον Πουέρτα και τον Ρέγες

Αυτό όμως που τράβηξε τα βλέμματα όλων όσοι παρακολούθησαν τον τελικό ήταν η φανέλα με την οποία πανηγύρισαν τον τίτλο οι παίκτες της Σεβίλλης. «Για τον Πουέρτα και τον Ρέγες» έγραφε. Τους δύο παίκτες που έφυγαν άδικα και πρόωρα από τη ζωή και γέμισαν με θλίψη την οικογένεια των Ανδαλουσιάνων. 

Σχεδόν δεκατρία χρόνια πίσω, στις 28 Αυγούστου του 2007, η Σεβίλλη αναμετράται με τη Χετάφε. Στο 29ο λεπτό της αναμέτρησης όλοι παγώνουν. Ο Αντόνιο Πουέρτα σωριάζεται στο έδαφος. Δείχνει να έχει χάσει τις αισθήσεις του. Οι συμπαίκτες του τρέχουν να τον βοηθήσουν. Ο Ντραγκουτίνοβιτς του τραβά τη γλώσσα που έχει γυρίσει. Το ιατρικό επιτελείο της ομάδας του προσπαθεί να τον συνεφέρει.

Έπειτα από μερικά λεπτά, ένας στεναγμός ανακούφισης θα ακουστεί από τους χιλιάδες θεατές στις εξέδρες όταν ο Πουέρτα θα σηκωθεί και όρθιος θα πάει μέχρι τα αποδυτήρια. Εκεί όμως θα καταρρεύσει ξανά. Θα υποστεί το πρώτο καρδιακό επεισόδιο από τα άλλα πέντε που ακολούθησαν κατά την μεταφορά του στο νοσοκομείο.

Στην εντατική θα εμφανίσει σημάδια εγκεφαλικής ανοξίας, με όλα τα βασικά όργανά του να είναι πια σε πλήρη καταστολή. Θα μείνει τρεις ημέρες σε κώμα και θα αφήσει στην εντατική την τελευταία πνοή του. Με την Σεβίλλη είχε κατακτήσει πέντε τίτλους, εκ των οποίων οι δύο ήταν τα πρώτα Europa League της ομάδας.

Το ημερολόγιο γράφει 1η Ιουνίου του 2019. Ο χρόνος έμελλε να ξαναπαγώσει για τη Σεβίλλη, όταν έγινε γνωστό πως ένα παιδί που έκανε τα πρώτα του βήματα στην ομάδα και τη συνόδευσε σε ορισμένες από τις σπουδαιότερες στιγμές της ιστορίας της έφυγε από τη ζωή.

Ο Χοσέ Αντόνιο Ρέγες πέθανε σε τροχαίο δυστύχημα σε ηλικία μόλις 35 ετών. Ένας από τους πιο αγαπημένους και γνωστούς ποδοσφαιριστές της Ισπανίας που με την Σεβίλλη είχε κατακτήσει το three peat στο Europa League.

Το χθεσινό τρόπαιο, λοιπόν, δεν θα μπορούσε να είναι αφιερωμένο σε κανέναν άλλον παρά σε αυτούς τους δύο παίκτες. Που ήταν παρόντες στις πέντε κατακτήσεις αλλά στην έκτη η μοίρα τους κράτησε μακριά από την αγαπημένη τους Σεβίλλη. Αλλά εκείνη δεν τους ξέχασε. Δεν θα μπορούσε άλλωστε, αφού οι απώλειες αυτές διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό τις οικογένειες. Γιατί η Σεβίλλη δεν είναι ομάδα αλλά οικογένεια. Και ενδεχομένως αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας της.