Ο Στέφανος Τσιτσιπάς στο τρενάκι του λούνα παρκ

Με την κατάκτηση των ATP Finals στο Λονδίνο ολοκληρώθηκε ουσιαστικά η φετινή χρονιά στο τένις για τον Στέφανο Τσιτσιπά. Φυσικά οι προσδοκίες έχουν χτυπήσει ταβάνι για το 2020, οπότε ήρθε η ώρα για μια μίνι-ανασκόπηση του 2019. Ο ίδιος ο «Στεφ» περιέγραψε τη σεζόν του σαν rollercoaster, σαν το τρενάκι του λούνα παρκ δηλαδή, που σου προσφέρει αδρεναλίνη, έξαψη, γέλιο, διασκέδαση, αλλά και φόβο.

Και η αλήθεια είναι πως περιείχε τα πάντα αυτό το έτος. Κι όπως θα γίνει κατανοητό λίγο παρακάτω, η μεγαλύτερη επιτυχία του δεν είναι η κυριακάτικη στο Λονδίνο…

Το 2018, ήταν η χρονιά που ο Τσιτσιπάς έγινε ευρύτερα γνωστός ως μία από τις μεγαλύτερες ελπίδες του παγκόσμιου τένις. Έκανε τις πρώτες του νίκες σε τουρνουά Γκραν Σλαμ, πήγε σε τελικό Masters, έγινε ο πρώτος Έλληνας που κατακτά τουρνουά ΑΤΡ (έστω και 250), ενώ στο τέλος κατέκτησε το Next Gen, το αντίστοιχο των Finals αλλά για τους νέους παίκτες.

Ολοκλήρωσε στο νο 15 της παγκόσμιας κατάταξης και το 2019 ήταν μια χρονιά που αναμενόταν με αδημονία και αυξημένο ενδιαφέρον.

Ο «Στεφ» φρόντισε να ανεβάσει τον πήχη με το «καλημέρα», καθώς τον Ιανουάριο προκρίθηκε στα ημιτελικά του Αυστραλιανού Όπεν, αποκλείοντας –μεταξύ άλλων- τον Ρότζερ Φέντερερ. Τότε άπαντες κατάλαβαν (ως και ο τελευταίος Έλληνας) ότι αυτό το παιδί θα πρωταγωνιστήσει πολλά χρόνια.

Παράλληλα όλοι λέγαμε πως είναι θέμα χρόνου να παίξει σε έναν τελικό Γκραν Σλαμ, σε κάποιο από τα τρία του καλοκαιριού.

Για το Ρολάν Γκαρός είχε κάνει την καλύτερη προθέρμανση, αφού στα φημισμένα τουρνουά της Μαδρίτης και της Ρώμης που προηγούνται, έφτασε ως τα ημιτελικά. Μάλιστα στην Ισπανία νίκησε στην έδρα του, τον κορυφαίο αθλητή όλων των εποχών στο χώμα, τον Ράφα Ναδάλ.

Πηγαίνοντας στο Παρίσι, ξεκίνησε καλά, όμως έπεσε πάνω στον φορμαρισμένο και έμπειρο Βάβρινκα, γνωρίζοντας τον αποκλεισμό στη φάση των «16».

Αυτός ο αγώνας ήταν ο πλέον κομβικός, αφού σήμανε την αγωνιστική πτώση του Τσιτσιπά που έγινε… κατάπτωση στην πορεία. Στο Γουίμπλεντον τέθηκε νοκ άουτ στον πρώτο γύρο από κάποιον Ιταλό ονόματι Φαμπιάνο, ενώ το ίδιο συνέβη και στο Αμερικανικό Όπεν, όπου ηττήθηκε από τον Ρώσο Ρούμπλεφ.

Εκεί κλήθηκε να πάρει κάποιες αποφάσεις, να αλλάξει κάποια πράγματα, όχι μόνο στον τρόπο του παιχνιδιού του. Έπειτα από μερικές (σημαντικές) εβδομάδες ξεκούρασης, έχασε και άλλα δύο ψιλοαδιάφορα τουρνουά από τον πρώτο γύρο.

Και στο Πεκίνο, στις αρχές Οκτώβρη είδαμε έναν άλλον Στέφανο, που άρχισε να καταπίνει τους αντιπάλους, φτάνοντας ως τον τελικό του ΑΤΡ 500, όπου έχασε από τον Τιμ. Ακολούθησαν άλλες τρεις καλές εμφανίσεις, πριν φτάσουμε στο Λονδίνο και τη μεγαλύτερη αγωνιστική επιτυχία της ζωής του.

Τι συνέβη λοιπόν το καλοκαίρι και στις αρχές του φθινοπώρου; Ήταν εμφανές πως ο Στέφανος απογοητεύτηκε από την ήττα στο Ρολάν Γκαρός. Και τον πήρε η κάτω βόλτα, ευτυχώς για λίγο. Δεν είναι εύκολο για έναν 21χρονο να διαχειριστεί την πίεση, ούτε την αποτυχία. Παράλληλα δεν είναι καθόλου εύκολο να βρει την ωριμότητα να αντέξει στη συνεχή έκθεση στα media, αλλά και στο γεγονός ότι είναι στο επίκεντρο. Ας μην θυμηθούμε τι κάναμε εμείς στα 21 μας. Προφανώς πολλά χαζά πράγματα, όπως οι περισσότεροι σε αυτή την ηλικία, κάτι που είναι και λογικό.

Με τη βοήθεια των γονιών του, των προπονητών και σίγουρα του εαυτού του, άλλαξε πολλά πράγματα. Πρώτον, σταμάτησε να μανουριάζει με το παραμικρό. Είχαν γίνει viral τα βιντεάκια του, όπου έβριζε κατά τη διάρκεια αγώνων. Και παρότι  το έκανε στα ελληνικά, το έπαιρναν χαμπάρι και οι ξένοι, που τον παρομοίαζαν με τον Τζον ΜακΕνρό, αλλά για λάθος λόγους. Επίσης, έκοψε μαχαίρι τα social media. Δήλωσε εθισμένος σε αυτά, ασχολούμενος ουσιαστικά όλη τη μέρα. Για δύο εβδομάδες έκλεισε τον λογαριασμό του και εν συνεχεία τον έδωσε σε ειδικούς να τον χειρίζονται. Δεν είναι μόνο τα καθημερινά posts που έκανε, αλλά γενικά ήταν όλη τη μέρα σε ένα κινητό. Αφήστε που του έτρωγε χρόνο για να βρει διάφορα αποφθέγματα αρχαίων και μη, ώστε να τα κοτσάρει στο διαδίκτυο, θέλοντας να δείχνει και καλά ψαγμένος.

Τώρα πια τα social του πρωταθλητή μας μοιάζουν όπως όλων των υπολοίπων αθλητών, ενώ στο Λονδίνο που παρακολουθήσαμε πιο στενά όλα του τα ματς, δεν είχε εξάρσεις στη συμπεριφορά του. Κομμένα τα μπινελίκια, κομμένες οι πεταμένες ρακέτες.

Αυτή η μεταστροφή σε συμπεριφορά μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα οδήγησε και σε αγωνιστική άνοδο. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του Τσιτσιπά, διότι ουσιαστικά του έσωσε την καριέρα, που εύκολα θα μπορούσε να πάρει την κατιούσα και να μείνει σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Έχει συμβεί ουκ ολίγες φορές στον αθλητισμό και ειδικά στο τένις.

Όσο για το 2020, οι στόχοι του Στέφανου είναι δύο. Καταρχάς να είναι υγιής. Κατά δεύτερον να πάει σε έναν τελικό Γκραν Σλαμ και γιατί όχι να τον κατακτήσει. Αν μπορεί να τα καταφέρει; Απόλυτα. Όπως είπε και ο ίδιος χθες «μόλις αρχίσαμε»…