Πλουραλιστικό, με κοινωνικές ευαισθησίες και με έμφαση στη «διαφορετικότητα» το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών 2019 ετοιμάζεται για το καλοκαιρινό του ταξίδι στο Ηρώδειο, την Πειραιώς 260, και σε άλλους χώρους της Αθήνας και του Πειραιά από τα τέλη Μαΐου έως τα μέσα Αυγούστου. Ελληνικές παραγωγές, ξένα ονόματα, συμπράξεις και μετακλήσεις, εξασφάλισε ο καλλιτεχνικός του διευθυντής Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος ο οποίος παρουσίασε σήμερα, στο Ωδείο Αθηνών, το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και υπενθύμισε επιπλέον ότι στην Επίδαυρο συμμετέχει για πρώτη φορά ο Μπομπ Γουίλσον με «Οιδίποδα».
«Στο τέλος Απριλίου συμπληρώνονται τρία χρόνια από τη στιγμή που ανέλαβα την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου κι ολοκληρώνεται η θητεία μου. Δέχτηκα αυτή τη θέση με την πεποίθηση ότι ένας τέτοιος θεσμός μπορεί και πρέπει να συμβάλει με τη δική του δημιουργική πρόταση σε μια εποχή κρίσης σαν τη δική μας» δήλωσε ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, ενώ ερωτηθείς αν γνωρίζει για ανανέωση της θητείας του που λήγει στο τέλος Απριλίου κι επειδή η υπουργός Πολιτισμού Μυρσίνη Ζορμπά έχει αναγγείλει την προκήρυξη διαγωνισμού για τη θέση απάντησε ότι «είναι θέμα της υπουργού- η υπουργός μπορεί να μην θέλει να ανανεωθεί η θητεία μου, είναι δικαίωμά της». «Ελπίζω στην όποια απόφασή της να ληφθεί υπόψη της το έργο αυτών των χρόνων και ειδικά του τρέχοντος επί της θητείας της» επισήμανε, προσθέτοντας ότι στην περίπτωση που επιθυμεί να ανανεωθεί η θητεία του «θα πρέπει προηγουμένως η υπουργός να λύσει κάποια σοβαρά προβλήματα», στο μεγάλο θεσμό, για τα οποία την ενημέρωσε με επιστολή πριν από 10 μέρες.
Romeo Castellucci, «La vita nuova»
«Τρία χρόνια αργότερα, έπειτα από μια γοητευτική αλλά και περιπετειώδη διαδρομή και παρά τις αντίξοες συνθήκες του ελληνικού δημοσίου και τις αγκυλώσεις της γραφειοκρατίας −που δυστυχώς ταλαιπωρεί και το Φεστιβάλ−, χάρη στην επιμονή, την πίστη και τη σκληρή δουλειά − τη δική μου και της ομάδας των συνεργατών, που ήταν από την αρχή δίπλα μου – μπορώ να καταθέσω με ικανοποίηση ότι, πράγματι, οι βασικοί στόχοι μας έχουν αρχίσει να γίνονται πραγματικότητα με ορατά αποτελέσματα και σταδιακά με μεγάλη αποδοχή από το κοινό, τους κριτικούς και τους δημοσιογράφους» επεσήμανε ο διευθυντής του Φεστιβάλ.
Ο κ. Θεοδωρόπουλος χώρισε το έργο του σε τέσσερις καινοτόμες τομές. Πρώτον, το Λύκειο Επιδαύρου, δεύτερον, το «Άνοιγμα στην πόλη» και τρίτον, η υποστήριξη του εγχώριου δημιουργικού κεφαλαίου και των νεότερων δημιουργών στο θέατρο και το χορό σε συνδυασμό με την ανάδειξη των πιο ζωντανών τάσεων από τον διεθνή χώρο με έντονο το ενδιαφέρον για τις περιφερειακές κουλτούρες και ανερχόμενους καλλιτέχνες, που ο κόσμος γνώρισε χάρη στο Φεστιβάλ. Τέταρτη τομή, η ενίσχυση της εξωστρέφειας και οι συμπαραγωγές με διεθνείς οργανισμούς. Τέλος, όπως υποστήριξε ο διευθυντής του Φεστιβάλ, η επιδίωξη συμπαραγωγών και εντός των συνόρων, με ΔΗΠΕΘΕ αλλά και ιδιώτες, έχει πλέον εδραιωθεί ως πρακτική με θετικά αποτελέσματα τόσο στον προϋπολογισμό όσο και στην κυκλοφορία και στην προβολή των παραστάσεων.
Φεστιβάλ Αθηνών κι Επιδαύρου 2019
«Όλοι οι άξονες που ανέφερα υπηρετούν μια ευρύτερη αρχή και προσπάθεια: να εδραιώσουμε την εμβέλεια και το κύρος του Φεστιβάλ εντός και εκτός συνόρων, καθιστώντας το ταυτόχρονα εθνικό και διεθνές. Σύγχρονο. Πληθωρικό. Αλλά και με ισχυρά κοινωνικά αντανακλαστικά. Ανοιχτό σ’ όλες τις κατηγορίες κοινού» τόνισε.
Τέλος, εκφράζοντας ευχαριστίες στους συνεργάτες του στη διάρκεια της θητείας του ανέφερε: «Επειδή από αύριο εγώ και όλη ομάδα και το προσωπικό του φεστιβάλ πρέπει να δουλεύουμε πολύ σκληρά, μέχρι να ξεκινήσουν οι πρεμιέρες που θα διαρκέσουν μέχρι τις 12 Αυγούστου, αυτό το πρόγραμμα που έχουμε κάνει θεωρώ αυτονόητο ότι θα πρέπει να το εκτελέσουμε εμείς και θα το ζητήσω. Είναι το αυτονόητο ότι αυτό το δίμηνο πρέπει να παραταθεί η θητεία ας. Αν φύγω φεύγει και όλη η ομάδα, βάσει νόμου, άρα θα πέσει μια μεγάλη διάλυση. Θα είναι ζημιά για το φεστιβάλ και διεθνώς δεν πρέπει να εκτεθούμε».
Η Νόρμα επιστρέφει στο Ηρώδειο, από την Εθνική Λυρική Σκηνή. Τη φιλόδοξη παραγωγή υπογράφουν ο Κάρλους Παντρίσσα (Carlus Padrissa) και οι αναπτρεπτικοί Λα Φούρα ντελς Μπάους (La Fura dels Baus). Τον απαιτητικό επώνυμο ρόλο αναλαμβάνει μια διάσημη πρωταγωνίστρια, η ιταλίδα υψίφωνος Κάρμεν Τζανναττάζιο (Carmen Giannattasio). Πάντα ανήσυχοι, με διαρκή διάθεση πειραματισμού, οι διάσημοι Iσπανοί θα παρουσιάσουν στη σκηνή του ρωμαϊκού ωδείου μια Νόρμα, καρπό συλλογικής δημιουργίας, εμπνευσμένη από τις ποιητικές μελωδίες –όπως η περίφημη προσευχή «Αγνή θεά» («Casta diva»)– που συνέθεσε ο Μπελλίνι.
Μουσική διεύθυνση Γιώργος Μπαλατσινός • Σκηνοθεσία - Σκηνικά Κάρλους Παντρίσσα – Λα Φούρα ντελς Μπάους. Ερμηνεύουν: Κάρμεν Τζανναττάζιο, Τσέλια Κοστέα, Άρνολντ Ρουτκόβσκι, Τάσος Αποστόλου κ.ά. Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και μονωδούς της ΕΛΣ
Ελένη Καραΐνδρου, Tous des oiseaux (Όλοι ελεύθεροι σαν τα πουλιά) 14 Ιουνίου
Το Ηρώδειο θα πλημμυρίσει από χρώματα και ρυθμούς της διάσημης ελληνίδας συνθέτριας Ελένης Καραΐνδρου. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και 31 χρόνια μετά την εμβληματική της συναυλία στο Ηρώδειο το 1988, η Ελένη Καραΐνδρου θα παρουσιάσει ένα πλούσιο μουσικό πρόγραμμα σε δύο ενότητες.
Η Ελένη Καραΐνδρου θα παίξει πιάνο, πλαισιωμένη από κορυφαίους σολίστ, παλαιότερους αλλά και νέους, όπως οι: David Lynch (τενόρο σαξόφωνο), Βαγγέλης Χριστόπουλος (όμποε), Νίκος Γκίνος (κλαρινέτο), Στέλλα Γαδέδη (φλάουτο), Αλέξανδρος Μποτίνης (βιολοντσέλο), Γιάννης Ευαγγελάτος (φαγκότο), Κώστας Σίσκος (κόρνο), Ντίνος Χατζηιορδάνου (ακορντεόν), Άρης Δημητριάδης (μαντολίνο). Συμμετέχουν o Σωκράτης Σινόπουλος, δεξιοτέχνης της πολίτικης λύρας και του λαούτου, μαζί με τους Νίκο Παραουλάκη (νέι), Στέφανο Δορμπαράκη (κανονάκι) και Γιώργο Κοντογιάννη (κρουστά και κρητική λύρα). Σύνολο εγχόρδων με κονσερτίνο την Ηρώ Σειρά εκτελεί τον κορμό των συνθέσεων έχοντας λάβει μέρος τόσο στις ηχογραφήσεις των έργων όσο και στις συναυλίες της συνθέτριας στο παρισινό Εθνικό Θέατρο La Colline τον περασμένο Δεκέμβριο. Θα τραγουδήσει η Σαβίνα Γιαννάτου, δίνοντας νέο χρώμα στα έργα της κορυφαίας ελληνίδας συνθέτριας. Την καλλιτεχνική επιμέλεια της συναυλίας έχει ο Manfred Eicher και τη σκηνοθετική ο Αντώνης Αντύπας. Στον σχεδιασμό του ήχου θα είναι ο μόνιμος συνεργάτης της συνθέτριας εδώ και 30 χρόνια, Γιώργος Καρυώτης. Τους φωτισμούς έχει αναλάβει ο Περικλής Μαθιέλης. Η Ελένη Καραΐνδρου, που ανήκει στο δυναμικό της ECM μαζί με τον Σωκράτη Σινόπουλο και τη Σαβίνα Γιαννάτου, αφιερώνει τη συναυλία της στον Manfred Eicher για την επέτειο των 50 χρόνων από την ίδρυση της ECM.
Jethro Tull, 50 χρόνια Jethro Tull 15 Ιουνίου
Μετά την πρώτη τους ιστορική εμφάνιση στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού το 2003, οι Jethro Tull επιστρέφουν για να γιορτάσουν με το ελληνικό κοινό τα 50 τους χρόνια. Έχοντας διαγράψει ξεχωριστή πορεία στη ροκ σκηνή, καθοδηγούμενοι από τη μουσική ευφυΐα του πολυτάλαντου Ίαν Άντερσον, οι Jethro Tull έχουν επηρεάσει γενιές και γενιές. Μ’ ένα πληθωρικό μουσικό ύφος που κινείται από το μπλουζ και τη χάρντ ροκ ως progressive φόρμες, art rock και πολύπλοκες συνθέσεις, με τη δεξιοτεχνική ερμηνεία φλάουτου από τον Άντερσον, η εκκεντρική βρετανική μπάντα από το Λούτον δίκαια συγκαταλέγεται στη λίστα με τα σημαντικότερα σχήματα της ροκ μουσικής.
Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λουξεμβούργου – Yuja Wang – Gustavo Gimeno, Έργα Τσαϊκόφσκι, Γκέρσουιν, Σοστακόβιτς, Στραβίνσκι 17 Ιουνίου
Η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λουξεμβούργου ιδρύθηκε το 1933 και σήμερα απαρτίζεται από 98 μουσικούς, καταγόμενους από περισσότερες από 20 χώρες. Με πλήθος βραβείων στην πορεία της (Grammy Award, Grand Prix Charles Cros, Preis der deutschen Schallplattenkritik, BBC Music Choice, Diapason d’Or, Choc du Monde de la Musique κ.ά.), η ορχήστρα έχει δώσει συναυλίες σε όλη την Ευρώπη, την Ασία και την Αμερική. Αναπτύσσει επίσης δυναμική δράση με εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά και νέους και με παραστάσεις σε σχολεία και νοσοκομεία. Υπό τη διεύθυνση του Γκουστάβο Χιμένο, που διανύει την τέταρτη θητεία του, έχει δώσει έμφαση στην ευρύτητα του ρεπερτορίου της. Η σπουδαία κινέζα πιανίστρια Γιούτζα Γουάνγκ ανακηρύχτηκε Artist in Residence στη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λουξεμβούργου για την καλλιτεχνική περίοδο 2018-2019. Το άστρο της Γουάνγκ ανέτειλε το 2007, όταν κλήθηκε να αντικαταστήσει τη Μάρτα Άργκεριχ (με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστόνης), και στη συνέχεια κατέκτησε το κοινό με τη δεξιοτεχνία και την καθηλωτική ερμηνεία της. Το πρόγραμμα της μοναδικής αυτής σύμπραξης, που θα είναι και η πρώτη μεγάλη συναυλία κλασικής μουσικής στο φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ, περιλαμβάνει στο α΄ μέρος τα έργα Τρικυμία, Συμφωνική φαντασία - Εισαγωγή, έργο 18 σε φα ελάσσονα του Τσαϊκόφσκι και Γαλάζια ραψωδία του Τζωρτζ Γκέρσουιν, ενώ στο β΄ μέρος το Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα αρ. 2 σε φα μείζονα, έργο 102 του Ντμίτρι Σοστακόβιτς και το Πουλί της φωτιάς - Σουίτα του Στραβίνσκι.
Γιώργος Νταλάρας – Συμφωνική Ορχήστρα της Σμύρνης – Hakan Sensoy 19 Ιουνίου
Σμύρνη: Πόλη, βίωμα, έννοια που δημιουργεί σε όλους ανάμικτα συναισθήματα. Του πόνου, της καταστροφής και του ξεριζωμού, από τη μια, της αγάπης και της περηφάνιας για έναν σπουδαίο τόπο, όπου έζησαν πατεράδες και μανάδες, παππούδες και γιαγιάδες μας, από την άλλη. Ποιος δεν έχει στην οικογένειά του ή στην παρέα του έναν Μικρασιάτη;
Ο Γιώργος Νταλάρας, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, παρουσιάζει στο Ηρώδειο μια συναυλία με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Σμύρνης υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Χακάν Σενσόυ. Η βραδιά στο Ηρώδειο περιλαμβάνει επιλογή τραγουδιών ελλήνων συνθετών, μπαλάντες της Μεσογείου, παραδοσιακά τραγούδια, καθώς και ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα με τραγούδια από τη Μικρά Ασία του Απόστολου Καλδάρα. Στο τραγούδι συμμετέχει η Ασπασία Στρατηγού. Oι ενορχηστρώσεις είναι του Κώστα Γανωσέλη, στενού συνεργάτη του Γιώργου Νταλάρα στις συνεργασίες του με μεγάλες συμφωνικές ορχήστρες σε όλον τον κόσμο. Πρόκειται για μια μεγάλη παραγωγή, όπου με τη συμφωνική ορχήστρα συμπράττει μια ομάδα από σπουδαίους έλληνες σολίστες. Συμμετέχει η χορωδία «Μελωδοί», υπό τη διεύθυνση Γιώργου Ζιάκα.
Μουσική διεύθυνση Hakan Sensoy • Μουσικοί Συμφωνική Ορχήστρα της Σμύρνης και οι σολίστες Γιώργος Παπαχριστούδης (πιάνο), Γιώργος Μάτσικας (μπουζούκι), Κωνσταντίνος Γεδίκης (μπουζούκι), Χρήστος Ζέρβας (κιθάρα), Αποστόλης Βαγγελάκης (πνευστά), Ανδρέας Κατσιγιάννης (σαντούρι), Μάνος Γρυσμπολάκης (ακορντεόν) • Τραγούδι Γιώργος Νταλάρας • Συμμετέχουν η Ασπασία Στρατηγού και η χορωδία «Μελωδοί» - Μουσική διεύθυνση Γιώργος Ζιάκας
Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα ΕΡΤ – Αναστάσιος Συμεωνίδης. Παγκόσμια ημέρα μουσικής - Έργα Σκαλκώτα και Μέντελσον 21 Ιουνίου
Το 2019 έχει ανακηρυχθεί έτος Νίκου Σκαλκώτα, με αφορμή τη συμπλήρωση 70 ετών από τον θάνατό του. Τιμώντας τον μεγάλο έλληνα συνθέτη, η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ θα ερμηνεύσει το λαϊκό μπαλέτο Η θάλασσα, μια σειρά ζωντανών εικόνων, από τη ζωή του κόσμου της θάλασσας, που κινείται πότε στο φανταστικό και πότε στο φαντασμαγορικό (χορός μπαλέτου), με συχνή χρήση μοτίβων από τη λαϊκή θαλασσινή παράδοση. Η μουσική, χωρίς το μπαλέτο, θα μπορούσε να ονομαστεί συμφωνική σουίτα.
Στο πρόγραμμα της συναυλίας περιλαμβάνονται επίσης δύο από τα πιο σημαντικά έργα του Μέντελσον, εμπνευσμένα από ένα ταξίδι του στη Σκωτία το 1829, και αυτά με θέμα τη θάλασσα: η Εισαγωγή Εβρίδες, με το νησί Στάφφα και την τεράστια θαλάσσια σπηλιά του, και η Σκωτική Συμφωνία, έργο με περιγραφικό χαρακτήρα που θεωρείται ότι αποδίδει ανάγλυφα τους ήχους της θάλασσας και τις εναλλαγές τους σε φάσεις ηρεμίας και θαλασσοταραχής.
Μουσική διεύθυνση Αναστάσιος Συμεωνίδης. Κοντσέρτο και Σολίστ: Θα ανακοινωθούν.
Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης – Λεωνίδας Καβάκος. Έργα Μέντελσον, Μότσαρτ, Μπετόβεν 22 Ιουνίου
Η Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης, ενώνει τις δυνάμεις της με τον κορυφαίο βιολονίστα Λεωνίδα Καβάκο. Η Συμφωνική Ορχήστρα της Βιέννης, από τις κορυφαίες ορχήστρες στον κόσμο, ιδρύθηκε το 1900 και έχει συνεργαστεί με ονόματα-θρύλους της μουσικής, όπως οι Ρίχαρντ Στράους, Βίλχελμ Φούρτβένγκλερ, Χέρμπερτ φον Κάραγιαν, Λέοναρντ Μπέρνσταϊν, Ζωρζ Πρετρ, Bλαντιμίρ Φεντοσέγεφ κ.ά. Η τελευταία της εμφάνιση στο Φεστιβάλ Αθηνών ήταν τυ 1967, υπό τη διεύθυνση του Wolfgang Sawallisch.
Το πρόγραμμα της συναυλίας θα περιλαμβάνει το Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα σε μι ελάσσονα, έργο 64 του Μέντελσον, τη Συμφωνία αρ. 31 σε ρε μείζονα KV 297 («Παριζιάνος») του Μότσαρτ, και τη Συμφωνία αρ. 7, σε λα μείζονα, έργο 92 του Μπετόβεν.
Κρατική Ορχήστρα Αθηνών - Adrian Prabava. Αφιέρωμα στον Στήβεν Σπήλμπεργκ 24 Ιουνίου
Το όνομα του Στήβεν Σπήλμπεργκ έχει δίχως αμφιβολία συνδεθεί με μερικές από τις πιο απολαυστικές στιγμές που έχουμε όλοι ζήσει στις σκοτεινές αίθουσες: ποιος δεν ανατρίχιασε με τα Σαγόνια του καρχαρία ή το Πνεύμα του Κακού, ποιος δεν ένιωσε τους παλμούς της καρδιάς του να αυξάνονται με τις ταινίες του Ιντιάνα Τζόουνς, το Τζουράσικ Παρκ ή, πιο πρόσφατα, τη Γέφυρα των κατασκόπων; Σημαντικό ρόλο, φυσικά, στις επιτυχίες των ταινιών έπαιζε πάντα η εκλεκτή μουσική τους επένδυση από κορυφαίους συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής, όπως ο Τζέρρυ Γκόλντσμιθ, ο Άλαν Σιλβέστρι και, πάνω από όλους, ο μέγιστος Τζον Γουίλιαμς. Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών μας ξεναγεί στον μαγικό κόσμο των ταινιών του Σπήλμπεργκ και μας θυμίζει μερικές από τις πιο αγαπητές μελωδίες, που συνόδευσαν γοητευτικές κινηματογραφικές στιγμές.
Διεύθυνση ορχήστρας Adrian Prabava
Loreena McKennitt. Το ξωτικό των κέλτικων ήχων 27 Ιουνίου
Αν υπάρχει καλλιτέχνης που να αναμιγνύει ιδανικά την κέλτικη, τη folk, τη world και την pop μουσική, δημιουργώντας ένα μαγευτικό αποτέλεσμα, αυτή είναι σίγουρα η Καναδή Λορήνα ΜακΚέννιτ (Loreena McKennitt), πολύ αγαπητή στο ελληνικό αλλά και το παγκόσμιο κοινό, με δεκάδες εκατομμύρια πωλήσεων, μεγάλα διεθνή βραβεία, ποικίλλες διακρίσεις αλλά και πλούσια ανθρωπιστική δράση. Με καινούργιο δίσκο στις αποσκευές της ύστερα από 10 χρόνια, και άλλα τόσα από τις εμφανίσεις της στη χώρα μας, έρχεται να μας σαγηνεύσει και πάλι με τις μεθυστικές της μελωδίες, την Πέμπτη 27 Ιουνίου στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Κάθε συναυλία της Λορήνα ΜακΚέννιτ, με τα σπάνια παραδοσιακά όργανα που χρησιμοποιεί και τα αρώματα μουσικής από την παράδοση των Κελτών αλλά και της Μέσης Ανατολής, είναι μια μοναδική εμπειρία. Το «ξωτικό» από τον Καναδά έρχεται επιτέλους ξανά στην Ελλάδα και κανείς πραγματικός μουσικόφιλος δεν θα απουσιάσει.
Γιάννης Μαρκόπουλος 28 Ιουνίου
Τα 80 του χρόνια γιορτάζει ο Γιάννης Μαρκόπουλος με μια ξεχωριστή συναυλία στο Ηρώδειο. Μαζί του γιορτάζουμε μια ζωή σαν παραμύθι κι ένα έργο 60 σχεδόν χρόνων, που απλώνεται από τα τραγούδια έως τις συνθέσεις για συμφωνική ορχήστρα και από την κινηματογραφική και θεατρική μουσική έως την όπερα και τα ορατόρια. Ο Μαρκόπουλος, με το μουσικό του κίνημα «Επιστροφή στις ρίζες», δημιούργησε μια δική του σχολή στην ελληνική μουσική, ενώ τα συμφωνικά του έργα –όπου συναντώνται ελληνικά παραδοσιακά όργανα, όπως η λύρα και το σαντούρι, με εκείνα της συμφωνικής ορχήστρας– αποτέλεσαν νέα πρόταση για την παγκόσμια μουσική σκηνή.
Ο μεγάλος συνθέτης θα επιλέξει για την εορταστική αυτή βραδιά σπουδαία τραγούδια του από την Ιθαγένεια, τη Θητεία, το Χρονικό και διάσημα ορχηστρικά που του χάρισαν την ευρύτερη αποδοχή και συνεχίζουν να συγκινούν και να κινητοποιούν το συλλογικό αίσθημα από γενιά σε γενιά.
Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη και ο Γιάννης Χαρούλης, αγαπημένοι καλλιτέχνες της νέας μουσικής σκηνής με ερμηνευτική δεινότητα και σεβασμό στο κλασικό ρεπερτόριο, προσκλήθηκαν από τον συνθέτη ως οι ιδανικοί για να μοιραστούν μαζί του τη μεγάλη αυτή γιορτή.
Διεύθυνση ορχήστρας Γιάννης Μαρκόπουλος • Τραγουδούν Ελεωνόρα Ζουγανέλη – Γιάννης Χαρούλης • Συμμετέχει η 24μελής ορχήστρα Παλίντονος Αρμονία και χορωδιακό σύνολο
Το Φεστιβάλ Αθηνών παρουσιάζει το Bach Project Yo-Yo Ma. 6 σουίτες για τσέλο του Μπαχ, χωρίς συνοδεία 30 Ιουνίου
Ο Γιο-Γιο Μα είναι ίσως ο κορυφαίος τσελίτσας στον κόσμο, έχει κερδίσει 18 Grammy, βραβείο Polar το 2012, Εθνικό Μετάλλιο των Τεχνών στις ΗΠΑ το 2011 και πλήθος άλλες διακρίσεις. Ως καλλιτέχνης, έχει περιηγηθεί σε πολλά μουσικά μονοπάτια και έχει συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες, από τον Κάρλος Σαντάνα και τον Μπόμπυ Μακ Φέριν μέχρι το μουσικό σύνολο Silkroad, παίζοντας με τα όρια των ειδών και των μουσικών παραδόσεων και εξερευνώντας τους τρόπους με τους οποίους συνδεόμαστε όλοι μας μέσω του πολιτισμού.
Anne Teresa De Keersmaeker – Jean-Guihen Queyras / Rosas. Εν τω μέσω της ζωής, βρισκόμαστε / 6 σουίτες για τσέλο του Μπαχ 2 Ιουλίου
Η κορυφαία ίσως δημιουργός του σύγχρονου χορού παίρνει τη σκυτάλη από τον Γιο-Γιο Μα και, λίγες ημέρες μετά από το ρεσιτάλ του, παρουσιάζει τη δική της πρόταση πάνω στις 6 σουίτες για τσέλο του Μπαχ. Παλιά γνώριμη του Φεστιβάλ, η Αν Τερέζα Ντε Κεερσμάκερ εμφανίζεται μαζί με άλλους τέσσερις χορευτές της ομάδας της για πρώτη φορά στη σκηνή του Ηρωδείου υπό τους ήχους του αγαπημένου της Μπαχ, σε μια συγκλονιστική παράσταση, που η κριτική χαρακτήρισε «ιδανικό πάντρεμα ανάμεσα στον Μπαχ και τους Rosas» και «υπέρτατη στιγμή χάρης και ομορφιάς». Ο τίτλος του έργου παραπέμπει στη φράση «Mitten wir im Leben sind mit dem Tod umfangen» («Εν τω μέσω της ζωής, βρισκόμαστε μέσα στον θάνατο»), μετάφραση ενός λατινικού ψαλμού από τον Λούθηρο, που έχει χαραχτεί στον τάφο της Πίνα Μπάους.
Μαζί της στη σκηνή του Ηρωδείου, ο σπουδαίος γάλλος τσελίστας Ζαν-Γκυγέν Κεράς, που φημίζεται για τη μουσική του ευελιξία –«παίζει όπως αναπνέει», λένε γι’ αυτόν οι κριτικοί– και έχει συνεργαστεί από την αρχή της καριέρας του με σημαντικά σχήματα, διατηρώντας σταθερή συνεργασία με τις Freiburger Baroqueorchester και Akademie für Alte Musik Berlin, όπως και με το Carnegie Hall στη Νέα Υόρκη.
Rosas • Συμπαραγωγή De Munt / La Monnaie (Βρυξέλλες), Ruhr triennale, Concertgebouw Brugge, Philharmonie de Paris – Théâtre de la Ville - Paris – Festival d’Automne à Paris, Sadler’s Wells (Λονδίνο), Les Théâtres de la Ville de Luxembourg, Opéra de Lille, Ludwigsburger Schlossfestspiele, Elbphilharmonie (Αμβούργο), Montpellier Danse 2018
Dead Can Dance. Dionysus 3 Ιουλίου
Οι Dead Can Dance έρχονται στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού την Τετάρτη 3 Ιουλίου. Στη διάρκεια του μακρόχρονου –σαραντάχρονου– ταξιδιού του, το αγαπημένο συγκρότημα από την Αυστραλία έγινε γνωστό για τον ξεχωριστό του ήχο, που δημιουργεί ηχητικά τοπία με μαγευτική μεγαλοπρέπεια. Εμπνέεται από τη φύση και τις παραδοσιακές μουσικές, από τους Κέλτες αλλά και την Αφρική, αναδεικνύει λαϊκές μουσικές της Ευρώπης και συνδυάζει την ατμόσφαιρα της ambient pop και των world beat με τους ψαλμούς και την art rock. Για το κοινό του Ηρωδείου θα δημιουργήσουν ένα πολύ ξεχωριστό set list. Θα συμπεριλάβουν συνθέσεις που δεν έχουν παίξει ποτέ ξανά ζωντανά στη σκηνή, αλλά και κομμάτια από τις πρώτες δεκαετίες της πορείας τους, που τώρα θα ερμηνεύσουν πάνω σε νέες μουσικές φόρμες. Παράλληλα, το θρυλικό δίδυμο Brendan Perry – Lisa Gerrard θα εξερευνήσει τον μύθο του Διόνυσου, παρουσιάζοντας τη νέα του δουλειά, Dionysus (2018).
Μουσικοί της Καμεράτας – Μυρτώ Παπαθανασίου – Γιώργος Πέτρου. Αλτσίνα του Χαίντελ 6 & 7 Ιουλίου
Οι Μουσικοί της Καμεράτας και ο Γιώργος Πέτρου επιστρέφουν στο Φεστιβάλ Αθηνών με το μουσικό είδος που τους έχει κάνει διάσημους σε όλο τον κόσμο, την όπερα του 18ου αιώνα. Η Αλτσίνα πρωτοπαρουσιάστηκε με τεράστια επιτυχία στο Λονδίνο το 1735, όταν ο Χαίντελ ήταν στο απόγειο της δόξας του. Μέσα στον 20ό αι., η υπέροχη μουσική της και οι μεγάλες δραματικές απαιτήσεις των ρόλων έφεραν το έργο στις σκηνές των μεγαλύτερων θεάτρων του κόσμου, καθιστώντας το από τις πιο δημοφιλείς όπερες της Μπαρόκ εποχής. Η μάγισσα Αλτσίνα μεταμορφώνει όσους άντρες ναυαγήσουν στο νησί της σε ζώα, αφού πρώτα τους κάνει εραστές της. Όταν ο ιππότης Ρουτζιέρο βρεθεί μπροστά της, η Αλτσίνα ανακαλύπτει τον αληθινό έρωτα. Σύντομα, όμως, η αγαπημένη τού Ρουτζιέρο, η Μπραντομάντε, φτάνει στο νησί αποφασισμένη να σώσει τον σύντροφό της από τα δίχτυα της μάγισσας.
Σκηνοθεσία – Μουσική διεύθυνση Γιώργος Πέτρου • Σκηνικά – Κοστούμια Γιωργίνα Γερμανού • Φωτισμοί Στέλλα Κάλτσου • Χορωδία Armonia Atenea, Διδασκαλία Αθανασία Κυριακίδου • Στον επώνυμο ρόλο η Μυρτώ Παπαθανασίου • Μουσικοί της Καμεράτας - Ορχήστρας των Φίλων της Μουσικής σε όργανα εποχής. Η διαμόρφωση της ταυτότητας της παράστασης βρίσκεται σε εξέλιξη.
Ravenna Festival – Oρχήστρα Νέων Luigi Cherubini – Riccardo Muti. Concert of Friendship 9 Ιουλίου
Ο Μούτι, από τους σπουδαιότερους μαέστρους στον κόσμο, έχει κερδίσει πολυάριθμα βραβεία και διευθύνει κορυφαίες ορχήστρες, ανάμεσα στις οποίες οι φιλαρμονικές του Βερολίνου και της Βιέννης και η Συμφωνική Ορχήστρα του Σικάγου, ενώ έχει μακροχρόνια και στενή συνεργασία με το Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ. Υπό την μπαγκέτα του Μούτι, ιταλοί και έλληνες μουσικοί και χορωδοί θα παρουσιάσουν τη δημοφιλέστατη 9η Συμφωνία του Μπετόβεν, αναδεικνύοντας την έκκληση για αδελφοσύνη που χαρακτηρίζει την «Ωδή στη χαρά».
Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα ΕΡΤ – Μαρία Φαραντούρη – Αναστάσιος Συμεωνίδης. Πάμε σινεμά; 10 Ιουλίου
Η Μαρία Φαραντούρη και οι συνεργάτες της επιλέγουν τραγούδια χαραγμένα στη μνήμη από τη δεξαμενή του ελληνικού και του παγκόσμιου κινηματογράφου, φιλοδοξώντας να αναβιώσουν κάποιες ανεπανάληπτες «νύχτες με φεγγάρι». Τραγούδια που δεν έσβησαν μαζί με τις εικόνες της οθόνης, τραγούδια που αποδεσμεύτηκαν από τον κινηματογραφικό μύθο και διέγραψαν μια ολόδική τους πορεία. Στη σκηνή του Ηρωδείου μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη θα βρεθούν οι νέοι φερέλπιδες τραγουδιστές Θοδωρής Βουτσικάκης και Κορίνα Λεγάκη. Θα τους συνοδεύσει η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, με αρχιμουσικό τον Αναστάσιο Συμεωνίδη.
Tindersticks 13 Ιουλίου
Η μπάντα που δημιουργήθηκε το 1991 στο Νότιγχαμ ανανεώνοντας τον ήχο της βρετανικής σκηνής, χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα στοιχεία που την κάνουν απόλυτα μοναδική και αναγνωρίσιμη: τη βαρύτονη φωνή του δανδή Στιούαρτ Στέιπλς (Stuart Staples), τις ενορχηστρώσεις με βάση τα έγχορδα, τα πνευστά και τα πλήκτρα, τις μελαγχολικές μελωδίες, τους γοητευτικούς στίχους.
Η μουσική τους ατμοσφαιρική, γεμάτη εικόνες μιλάει για έρωτες που δεν εκπληρώθηκαν και πάθη που δεν έσβησαν. Οι πολύπλοκες ενορχηστρώσεις τους, συνδυάζοντας ηλεκτρικές κιθάρες, ντραμς και μπάσα με ακουστικά όργανα, όπως βιολί, κοντραμπάσο, φλάουτο, μεταλλόφωνο, τρομπέτες και κλαρινέτο, μαγνητίζουν. Ο «ήχος Tindersticks» είναι συνώνυμος μιας βραχνής ρομαντικής χροιάς με ύφος ρετρό. Σ’ αυτή την πρώτη τους εμφάνιση στο Ηρώδειο, αποτίνουν φόρο τιμής στην αγαπημένη τους soul, αυτοσχεδιάζοντας πάνω σε αισθησιακά jazz μοτίβα. Μια μοναδική νύχτα, που περιμέναμε καιρό τώρα...
Κρατική Ορχήστρα Αθηνών – Μαξίμ Βενγκέροφ – Στέφανος Τσιαλής 16 Ιουλίου
Στην πρώτη του σύμπραξη με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, ο Βενγκέροφ θα ερμηνεύσει ένα από τα μεγαλύτερα και απαιτητικότερα κοντσέρτα του ρεπερτορίου του βιολιού, το Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα σε ρε μείζονα, έργο 77 του μεγάλου γερμανού ρομαντικού Γιοχάνες Μπραμς. Ο εκλεκτός σολίστ έχει στο παρελθόν αφήσει ήδη ένα ανεξίτηλο ερμηνευτικό στίγμα στο κοντσέρτο, αναδεικνύοντας με ενάργεια κάθε πτυχή αυτού του μεγαλειώδους έργου. Εύλογα αναμένεται και αυτή τη φορά να χαρίσει στο αθηναϊκό κοινό μια συναρπαστική ανάγνωση.
Η συναυλία θα ολοκληρωθεί με την περίφημη Συμφωνία του Νέου Κόσμου, που ο κορυφαίος τσέχος συνθέτης Αντονίν Ντβόρζακ συνέλαβε κατά την παραμονή του στη Νέα Υόρκη (1892-93). Τα αισθαντικά θέματα της συμφωνίας, εμπνευσμένα από τη μουσική των Ινδιάνων αλλά και από τα ατμοσφαιρικά σπιρίτσουαλ των αφροαμερικανών, σε συνδυασμό με μια δομή αριστοτεχνικά σχεδιασμένη και με μια ώριμη, λαμπερή ενορχήστρωση, καθιστούν τη συμφωνία αυτή μια από τις δημοφιλέστερες όλων των εποχών – και μια αστείρευτη πηγή συμφωνικής λάμψης και γοητείας.
Μουσική διεύθυνση Στέφανος Τσιαλής • Σολίστας Μαξίμ Βενγκέροφ (βιολί)
Εθνική Λυρική Σκηνή – Κωνσταντίνος Ρήγος – Λουκάς Καρυτινός. Τραβιάτα του Τζουζέππε Βέρντι 27, 28, 30, 31 Ιουλίου
Η δεύτερη παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο πλαίσιο του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών είναι η Τραβιάτα, σε σκηνοθεσία του διευθυντή του Μπαλέτου της ΕΛΣ Κωνσταντίνου Ρήγου, ρηξικέλευθου χορογράφου αλλά και σκηνοθέτη με σημαντική εμπειρία σε μεγάλα θεάματα. Βασισμένη στην Κυρία με τις καμέλιες του Αλέξανδρου Δουμά υιού, η δημοφιλέστατη όπερα με τις ακαταμάχητης γοητείας μελωδίες του Βέρντι θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο Ηρώδειο. Όπως και στη Νόρμα, θα πρωταγωνιστήσει μια διάσημη τραγουδίστρια, η Λιζέτ Οροπέσα (Lisette Oropesa). Η ταχύτατα ανερχόμενη κουβανο-αμερικανίδα υψίφωνος εντυπωσίασε πρόσφατα το κοινό ερμηνεύοντας σημαντικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου (Κόβεντ Γκάρντεν) και στην Όπερα του Παρισιού, ενώ έχει ερμηνεύσει πολλούς ρόλους στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης και, λίγο πριν τη συνεργασία της με την ΕΛΣ, θα κάνει το ντεμπούτο της στη Σκάλα του Μιλάνου.
Μουσική διεύθυνση Λουκάς Καρυτινός • Σκηνοθεσία – Χορογραφία – Σκηνικά Κωνσταντίνος Ρήγος • Στους βασικούς ρόλους Λιζέτ Οροπέσα, Αλεξέι Ντόλγκοφ, Δημήτρης Πλατανιάς, Τάσης Χριστογιαννόπουλος κ.ά. Με την Ορχήστρα, τη Χορωδία και μονωδούς της ΕΛΣ
Εθνική Ορχήστρα της Κίνας – Παιδική Χορωδία του Σάλτσμπουργκ – Enjott Schneider – Otto Sauter – Ten of the Best. Τελετουργία της αρμονίας (Ceremony of Harmony) 3 Αυγούστου
Μια συναυλία, «τελετουργία» μουσικής αρμονίας. Μουσικοί από διαφορετικές χώρες ενώνουν τα ταλέντα τους για να εκφράσουν το πανανθρώπινο όραμα της παγκόσμιας ειρήνης.
Στο πρώτο μέρος, ο γερμανός συνθέτης Enjott Schneider, από τους πλέον καταξιωμένους και δημοφιλείς μουσικούς της χώρας του, συμπράττει με τον Otto Sauter, κορυφαίο σολίστα στον κόσμο στην πίκολο τρομπέτα, και τους εκρηκτικούς Ten of the Best, ένα σχήμα που περιλαμβάνει δέκα από τους καλύτερους τρομπετίστες παγκοσμίως. Στη συνέχεια, τη σκυτάλη παραλαμβάνει η διεθνώς αναγνωρισμένη Εθνική Ορχήστρα της Κίνας (CNSO), υπό τη διεύθυνση του Yan Bozheng, από τις πιο αναγνωρισμένες προσωπικότητες των τεχνών στην Κίνα. Η CNSO θα ερμηνεύσει κλασικά έργα από ολόκληρο τον κόσμο. Στο τρίτο μέρος της συναυλίας, στη σκηνή του Ηρωδείου θα ανέβει η φημισμένη Παιδική Χορωδία του Σάλτσμπουργκ, που για περισσότερο από 50 χρόνια έχει συνεργαστεί με πολυάριθμα ιδρύματα και φεστιβάλ στην Ευρώπη και έχει κερδίσει πλήθος βραβείων.
ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260
ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ Όλες οι παραστάσεις θα έχουν υπέρτιτλους στα αγγλικά και στα ελληνικά για τους κωφούς
Νέες οπτικές της ελληνικής ταυτότητας
Θάνος Σαμαράς. Χρύσιππος του Δημήτρη Δημητριάδη 31 Μαΐου - 4 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)
Ο Θάνος Σαμαράς αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία και τη συνολική σκηνική προσέγγιση ενός ακόμα αιρετικού έργου τού διεθνώς αναγνωρισμένου Δημήτρη Δημητριάδη, που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη σκηνή, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Εμπνευσμένος από τον μύθο του καθηλωτικά όμορφου νέου, γιου του Πέλοπα και της νύμφης Αξιόπης, που ερωτεύτηκε παράφορα και απήγαγε ο δάσκαλός του, Λάιος, ο Χρύσιππος του Δημητριάδη συμπυκνώνει ως φιγούρα τον έρωτα στην απόλυτη, πέρα από κάθε εξιδανίκευση, μορφή του. «Ο Χρύσιππος, όπως λέει ο συγγραφέας, είναι η σκηνική εγκατάσταση μιας μοιραίας συνάντησης για την ανθρώπινη συνθήκη: η συνάντηση με το απόλυτο κάλλος».
Γιώργος Παπαγεωργίου. Γιαννούλα η κουλουρού 18 - 21 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)
Η πραγματική ιστορία της Γιαννούλας της κουλουρούς, που γεννήθηκε το 1868 στην Άνω Πόλη της Πάτρας, γίνεται παράσταση σε σκηνοθεσία του ευρηματικού σκηνοθέτη και ηθοποιού Γιώργου Παπαγεωργίου, που ανέθεσε τη συγγραφή ενός πρωτότυπου θεατρικού έργου μ’ αυτό το θέμα στη Θεοδώρα Καπράλου.
Η Γιαννούλα, ένα κορίτσι που πουλούσε κουλούρια στους δρόμους της Πάτρας, ζούσε με τον καημό να παντρευτεί. Η ελαφριά νοητική της υστέρηση την έκανε, όμως, περίγελο στην τοπική κοινωνία. Καθώς όλο και περισσότεροι συμμετείχαν στα «δρώμενα» που στήνονταν για τους εικονικούς γάμους της με διάφορους υποψήφιους «γαμπρούς», οι φάρσες σε βάρος της απέκτησαν διαστάσεις μαζικής διαπόμπευσης. Δέκα χιλιάδες άτομα υπολογίστηκε ότι βρίσκονταν στην οδό Αγίου Νικολάου και την παραλία συνοδεύοντας τη Γιαννούλα στην τελευταία τέτοια φάρσα που στήθηκε σε βάρος της. Μετά από αυτήν, η Γιαννούλα κατέρρευσε. Πέθανε φτωχή και μόνη στην Κατοχή. Ωστόσο, η θλιβερή ιστορία της έγινε αστικός μύθος.
Καλοκαίρι. Κάνει φοβερή ζέστη. Έχουν φύγει όλοι και έχουν κλείσει τα περισσότερα μαγαζιά. Ούτε τσιγάρα δεν μπορεί να βρει κανείς. Δυο άνθρωποι έχουν ξεμείνει σ’ ένα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα. Κατάμονοι και ιδρωμένοι. Καπνίζουν και μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε συνέχεια, για να μην τρελαθούν, για να περάσει κουτσά στραβά κι αυτή η μέρα, κι αυτό το καλοκαίρι. Μένουν εδώ αντίθετα στο ρεύμα, δεν πάνε σε νησί. Το νησί τους είναι αυτή η πόλη, αυτό το διαμέρισμα, αυτές οι κουβέντες που λέει ο ένας στον άλλον κάθε μέρα. Δυο άνθρωποι συζητούν επί σκηνής, τίποτε άλλο.
Μάνος Καρατζογιάννης. Ξένες πόρτες του Μάνου Ελευθερίου 11 - 15 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)
Οι Ξένες πόρτες είναι ένα αδημοσίευτο κείμενο που ηχογράφησε και απομαγνητοφώνησε ο Μάνος Ελευθερίου και, πέντε χρόνια πριν φύγει από τη ζωή, το εμπιστεύτηκε στη Νένα Μεντή. Πρόκειται για ένα οδοιπορικό στη Σύρο από τις αρχές του 20ού αιώνα κι έπειτα, μέσα από τη διήγηση της γιαγιάς του Ευαγγελίας Διγενή. Στη σπαρακτική αυτή διήγηση ζωντανεύουν τα βασικά μοτίβα του έργου του μεγάλου ποιητή και στιχουργού, όπως η σκληρότητα της επαρχίας, η κοινωνική αδικία, η μελαγχολία και ο φόβος του θανάτου. Γι’ αυτό και την παράσταση διατρέχουν χαρακτηριστικές μελωδίες και ποιήματα που έχουν συνδεθεί με τον Μάνο Ελευθερίου και την ιδιαίτερη πατρίδα του. Οι Ξένες πόρτες, ένα κείμενο βαθιά προσωπικό για τον μεγάλο δημιουργό, εκφράζουν ίσως εντέλει το συλλογικό ασυνείδητο ενός ολόκληρου λαού.
Εν δυνάμει – Ελένη Ευθυμίου. Ερωτευμένα άλογα 16 - 17 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)
Τι είναι ο έρωτας; Πώς τον βιώνουμε; Έχουμε όλοι δικαίωμα σ’ αυτόν; Τελευταίο μέρος της τριλογίας Το Άλλο το Κανονικό, η οποία προέκυψε από την ανάγκη των νέων καλλιτεχνών, με και χωρίς αναπηρία, της κολεκτίβας Εν δυνάμει να μοιραστούν ανοιχτά προσωπικές ιστορίες και να ερευνήσουν οικουμενικές πτυχές της ανθρώπινης ιδιαιτερότητας, τα Ερωτευμένα άλογα, σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου, είναι μια παράσταση για τον έρωτα, αυτή την «αναπηρία» που εξουσιάζει, τορπιλίζει, δυναμιτίζει, τρελαίνει, φλέγει. Μια παράσταση-ύμνος στην πηγαία ζωτικότητα, στη γενετήσια ορμή, σε όλες τις αισθήσεις που έχουν περιχαρακωθεί από μια αυστηρά ορθολογιστική αντίληψη της ζωής. Μια παράσταση που ξεπερνά τους κοινωνικούς φραγμούς και παραμερίζει εμπόδια για να μιλήσει για το ά-λογο, το ένστικτο, το απαγορευμένο, τη φαντασία, την ψυχή που τελικά επιμένει στην αναζήτηση του ολοκληρωτικού και αμφίδρομου έρωτα.
C. for Circus. Μεταμορφώσεις του Οβίδιου 30 Μαΐου - 2 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)
Ο Οβίδιος, στις Μεταμορφώσεις, περιγράφει τη δημιουργία του κόσμου από τις απαρχές του: τη φύση, το αναπόδραστο της ερωτικής έλξης, τον πόθο και τον πόνο, τον δόλο έως και τη στιγμή της αποκτήνωσης. Το κοινό σε όλα αυτά είναι η λύση που δίνει ο ίδιος ο ποιητής για να διατηρηθεί η ισορροπία: η μεταμόρφωση. Γεγονός αναπάντεχο, θαυμαστό, που συμβαίνει στο πιο κρίσιμο σημείο, τη στιγμή, δηλαδή, που τα πράγματα έχουν φτάσει στο μη περαιτέρω. Όταν τίποτα απολύτως δεν μπορεί πια να συνεχίσει όπως πριν. Τη στιγμή ακριβώς που η βαθύτερη, ακατανίκητη ανάγκη για συνέχεια επιβάλλει μια ψυχική αλλαγή.
Ιστορικά, ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τη μεταμόρφωση για να εξηγήσει αυτό που δεν καταλαβαίνει, αυτό που δεν χωράει ο νους του, το μη αναστρέψιμο. Αυτό κάνει κι ο Οβίδιος, κατορθώνοντας, ταυτόχρονα, να μεταμορφώσει τις ενοχές και τη βία σε ομορφιά. Η επιβολή της δύναμης, καταλύτης των περισσότερων ιστοριών, είναι συνήθως ανδρικό ή θεϊκό προνόμιο. Είτε με τη μορφή της ζήλιας, είτε με τη μορφή του πόθου, είτε με τη μορφή της εκδίκησης, είτε με τη μορφή της βίας, έχει ως θύμα τον αδύναμο − συχνά τη γυναίκα. Ο Οβίδιος, επεμβαίνοντας με ποιητικό τρόπο στον χρόνο, δίνει τη λύση και μεταμορφώνει τα θύματα σε δέντρα, πουλιά ή ζώα και, εντέλει, σε αιώνια σύμβολα.
Έλενα Καρακούλη. Himmelweg του Χουάν Μαγιόργκα 7 - 10 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)
Σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης Εβραίων κοντά στην Πράγα στήνεται ένα παιχνίδι εντυπώσεων. Η ναζιστική κυβέρνηση του Βερολίνου επιβάλλει σε επιλεγμένους κρατούμενους να δημιουργήσουν μια πλαστή εικόνα αξιοπρεπούς διαβίωσης, για χάρη της κοινής γνώμης. Εκπρόσωποι του Ερυθρού Σταυρού, θορυβημένοι από τις φήμες για τις συνθήκες που επικρατούν στα στρατόπεδα, επισκέπτονται το Τερεζίν, ένα ιδιόμορφο γκέτο στο οποίο τα πάντα φαίνονται να λειτουργούν «κανονικά». Επιστρέφοντας από το στρατόπεδο θα καταθέσουν την εικόνα που αποκόμισαν για τη σίτιση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τη διαμονή των κρατουμένων. Το έργο, ωστόσο, δεν είναι μια απλή ιστορική αναπαράσταση των γεγονότων. Η αναφορά στο Ολοκαύτωμα είναι πολύ έντονη, αλλά πιο έντονες ακόμα είναι οι νύξεις για το σήμερα. Αυτό που μας αφορά είναι η διαδικασία, η κατασκευή του ψεύδους. Η σύλληψη ενός σχεδίου εξαπάτησης. Η τελειότητα του μηχανισμού. Η ευκολία ή η τάση του ανθρώπου να ενδίδει σε αυτό που φαίνεται κανονικό. Πώς εθελοτυφλούμε και γιατί; Επίσης, οι μορφές της εξέγερσης και της υποταγής. Και, κυρίως, τα όνειρα και οι εφιάλτες των ανθρώπων, τόσο αυτών που εξουσιάζουν όσο και των θυμάτων τους.
Βασίλης Μαυρογεωργίου. Κόντρα στην ελευθερία του Εστέβα Σολέρ 2 - 5 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)
Το Κόντρα στην ελευθερία είναι το πρώτο έργο της νέας τριλογίας του καταλανού Εστέβα Σολέρ με τίτλο Τριλογία της επανάστασης, που περιλαμβάνει επίσης τα έργα Κόντρα στην ισότητα και Κόντρα στην αδελφοσύνη (τις τρεις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης του 1789). Στο Κόντρα στην ελευθερία, επτά μονόπρακτα καταπιάνονται με θέματα όπως η προσφυγική κρίση, η κρίση στον γάμο, η «διαστροφή» της ανάγνωσης βιβλίων, η παιδοφιλία, η κοινωνική κρίση την οποία προκάλεσε η αντίστοιχη οικονομική των τελευταίων χρόνων, η «ζωή» στο Φέισμπουκ και η γνωστή −γυναικεία κυρίως− ατάκα «δεν έχω τίποτα να φορέσω».
Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων – Χρήστος Θεοδωρίδης. Η τραγωδία του βασιλιά Ριχάρδου Γ΄ του Γουίλλιαμ Σαίξπηρ 14 - 17 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)
Τον Αύγουστο του 2012, κάτω από ένα ένα πάρκινγκ στο Λέστερ, μετά από τις επίμονες έρευνες των αρχαιολόγων βρέθηκε, στριμωγμένος σε λίγα εκατοστά, ο σκελετός του πιο παρεξηγημένου βασιλιά της Αγγλίας, του Ριχάρδου Γ΄. Ο τελευταίος βασιλιάς που πέθανε σε μάχη μπορούσε επιτέλους να ταφεί με τις πρέπουσες τιμές, 527 χρόνια μετά τον θάνατό του. Ο τρόπος που είχε «ταφεί» ανταποκρίνεται κατά πολύ στην ιδέα που είχε ο κόσμος γι’ αυτόν όσο ζούσε. Ανήθικος, άπληστος, ανέντιμος, εξουσιομανής, ένα μίασμα στον καιρό του. Η εσωτερική του ασχήμια ταίριαζε εξαιρετικά με την όψη του. Παραμορφωμένος, καμπούρης, αποκρουστικός, ασουλούπωτος. Όλα αυτά βασισμένα σε ιστορικά τεκμήρια.
Ημερίδα σε συνεργασία με την Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών (ΕΛ.Ε.Κ.ΘΕ.Π.ΤΕ.) 6 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)
Οι κριτικοί, το θέατρο και η νέα αγορά: η ανατομία μιας αβέβαιης σχέσης
Ζούμε σε μια εποχή που έθνη, ταυτότητες, θρησκείες, σύνορα και βεβαίως οι τέχνες δοκιμάζουν τα όριά τους, τις αντοχές τους και τις ανοχές τους. Σχεδόν τίποτα δεν δείχνει να κινείται με βάση τις παλιές σταθερές. Όλα λειτουργούν στη σφαίρα της σχετικότητας. Έτσι και στο θέατρο και στην κριτική κανείς πια δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι χαρακτηρίζει μια καλή κριτική ή μια καλή παράσταση. Χωρίς κάποιο σταθερό σημείο αναφοράς, όλα είναι ανοικτά προς συζήτηση (και ενδεχόμενη αμφισβήτηση). Εξάλλου, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα σ’ έναν κόσμο που διαρκώς συσκοτίζει κάθε έννοια του «πραγματικού». Παράλληλα, κοντά στον γιγαντισμό του αριθμού των παραστάσεων παρατηρούμε κι έναν αντίστοιχο γιγαντισμό στον αριθμό των κριτικών. Εύλογο και το ερώτημα: Tι υποδηλώνει αυτή η «αδέσποτη κριτική χιονοθύελλα»; Μήπως κάποια μορφή «εκδημοκρατισμού» του κριτικού λόγου, όπου όλοι δικαιούνται να εκφέρουν γνώμη; Και αν όντως αυτό συμβαίνει, η φωνή των πολλών βοηθά να ανέβει ο ποιοτικός πήχης του θεάτρου; Όταν όλοι δηλώνουν κριτικοί, ποιος είναι τελικά ο κριτικός;
Όπως, κατ’ αναλογίαν, και στο θέατρο: Όταν όλοι δηλώνουν ηθοποιοί (ή θιασάρχες ή παραγωγοί), ποιος είναι ο ηθοποιός (ή ο θιασάρχης ή ο παραγωγός); Ανάμεσα στις εκατοντάδες παραγωγές, πώς διαχωρίζει κανείς την ήρα από το στάρι; Πώς διαμορφώνεται, εντέλει, ο διάλογος ανάμεσα στην κοινότητα των κριτικών και την κοινότητα των καλλιτεχνών, σε μια ιστορική στιγμή κατά την οποία έχουμε πολλαπλάσιους κριτικούς και καλλιτέχνες σε σχέση με το παρελθόν;
Αυτά τα θέματα θα απασχολήσουν την ημερίδα, όπως και η απουσία σοβαρών θεατρικών εντύπων που να φιλοξενούν εξίσου σοβαρές κριτικές. Δεν επιδιώκουμε οριστικές απαντήσεις. Θέλουμε, όμως, να δούμε τις προκλήσεις που μας περιμένουν, σε μια αλληλοεξαρτώμενη σχέση, κριτικούς και καλλιτέχνες.
Η Ανχέλικα Λίντελ (Angélica Liddell), δημιουργός υπεράνω ειδών και ορίων, επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών πέντε χρόνια μετά την παράσταση Όλος ο ουρανός πάνω στη γη (Το σύνδρομο της Γουέντυ). Στο έργο της Γένεσις 6, 6-7, τελευταίο μέρος της Τριλογίας του απείρου, συναντιούνται η ποίηση με το θέατρο και ο μύθος της Μήδειας με την Παλαιά Διαθήκη. Ο τίτλος αναφέρεται στο πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, και συγκεκριμένα στη στιγμή που ο Θεός μετανιώνει που δημιούργησε τον άνθρωπο και αποφασίζει να καταστρέψει τη ζωή στον πλανήτη: «καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἀπαλείψω τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἐποίησα, ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς, ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ ἀπό ἑρπετῶν ἕως πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι μετεμελήθην ὅτι ἐποίησα αὐτούς». Η επώδυνη σύνδεση μεταξύ σκηνικής αναπαράστασης και προσωπικών εμπειριών, που χαρακτηρίζει τη Λίντελ ως δημιουργό, αποτυπώνει εδώ έναν εξουθενωμένο κόσμο που αδυνατεί πλέον να κάνει υπομονή και επιθυμεί να εξαφανιστεί. Έναν κόσμο που αναζητά την (αυτο)καταστροφή προκειμένου να αγγίξει το ιερό. Έναν κόσμο που κηρύσσει πόλεμο στον εαυτό του με όπλα το ωραίο, το γκροτέσκο και το δαιμονικό. Έναν κόσμο που θα μας αφήσει άφωνους.
Σκηνοθεσία Angélica Liddell – Compañía Atra Bilis Teatro • Κείμενο – Σκηνικά – Κοστούμια – Φωτισμοί Angélica Liddell • Βοηθός φωτιστή Octavio Gómez • Παίζουν Juan Aparicio, Paula Vera, Aristides Rontini, Sindo Puche, Angélica Liddell, Yury Ananiev, Sarah Cabello Schoenmakers, Paola Cabello Schoenmakers, Borja López • Τεχνικός ήχου Sandra Vicente • Τεχνικός βίντεο Antonio Navarro • Τεχνικός φωτισμού Octavio Gómez • Διεύθυνση σκηνής Nicolás Chevalier • Τεχνική διεύθυνση Jean Huleu • Διεύθυνση παραγωγής Gurmesindo Puche • Βοηθός παραγωγής Borja López • Παραγωγή Fondazione Campania dei Festival - Napoli Teatro Festival Italia, Iaquinandi S.L. • Συμπαραγωγή Teatros del Canal (Μαδρίτη) και Humain trop humain - CDN Montpellier (Γαλλία) • Με τη στήριξη: Comunidad de Madrid – Ministerio de Educación, Cultura y Deporte- INAEM
nora chipaumire. #PUNK 30 - 31 Μαΐου & 1 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 A)
Στο #PUNK, πρώτο μέρος μια μουσικής τριλογίας, η χορογράφος Νόρα Τσιπομίρ (nora chipaumire), διεθνώς αναγνωρισμένη για το εικονοκλαστικό στυλ της, με τρία βραβεία Bessie και μια υποτροφία Guggenheim στο ενεργητικό της, αντλεί έμπνευση από τα παιδικά και νεανικά της χρόνια στη Ζιμπάμπουε τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Η λέξη «πανκ» αναφέρεται στο μουσικό ρεύμα της περιόδου εκείνης αλλά και σε έναν ασυμβίβαστο, αντικαταναλωτικό τρόπο ζωής, με εργαλεία την αυτάρκεια του «φτιάξ’ το μόνος σου». Η τσιπομίρ εμπνέεται από το προβοκατόρικο τραγούδι της Πάττι Σμιθ «Rock ‘n’ roll nigger» και μέσα από ξεχωριστά οπτικά και ηχητικά τοπία εστιάζει σε έννοιες όπως η αυτοαπεικόνιση, η βιογραφία, η απελευθέρωση, η ανεξαρτησία, υιοθετώντας μια χαρακτηριστικά πανκ ματιά πάνω στην έννοια «μέλλον»: δεν υπάρχει μέλλον, το μέλλον ενυπάρχει στο παρόν.
Mapa Teatro. Οι αγνοούμενοι (Los Incontados) - Τρίπτυχο 11 - 12 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)
Μετά τον Αποχαιρετισμό, που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο περσινό Φεστιβάλ Αθηνών, ο κολομβιανός θίασος Mapa Teatro, που διακρίνεται για τη χρήση πολλών διαφορετικών μέσων και αναφορών (θέατρο, βίντεο, εικαστικά, ιστορία, μύθος κλπ.), επανέρχεται με ένα τρίπτυχο που σκιαγραφεί τη ζωή στη σύγχρονη Κολομβία. Τρεις μικρόκοσμοι μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Τρία σκηνικά, το ένα εγκιβωτισμένο στο άλλο. Τρεις διακριτοί χώροι που συνθέτουν μια ανατριχιαστική αλληγορία για τη βία στην Κολομβία στο β΄ μισό του 20ού αιώνα. Στον καθένα από τους χώρους ξεδιπλώνεται μια παράξενη φιέστα που αποκαλύπτει την εύθραυστη ισορροπία μεταξύ γιορτής και βίας, η οποία χαρακτηρίζει τη σύγχρονη κολομβιανή ιστορία.
Σύλληψη – Δραματουργία – Σκηνοθεσία Heidi Abderhalden, Rolf Abderhalden • Σύμβουλοι δραματουργίας Antonio Orlando Rodríguez, Marta Ruiz, Darío Villamizar • Βοηθός σκηνοθέτη Santiago Sepúlveda • Παίζουν Heidi Abderhalden, Agnes Brekke, Andrés Castañeda, Julián Díaz, Jeihhco, Danilo Jiménez, Santiago Nemirowski, Santiago Sepúlveda και η φωνή του Nicolás Cancino • Έκτακτη συμμετοχή Carmenza de Sánchez Institute Martial Band (Felipe Castro, Orlando Duque, Kevin Hernández, Sebastián Méndez, Lesly Ramírez, Melanie Ramírez, Sofía Rodríguez, Mariana Saavedra, Darío Sinisterra, Sebastián Zúñiga) • Μουσική – Ήχος Juan Ernesto Díaz
Thom Luz. Το κορίτσι από το εργοστάσιο της ομίχλης (Girl From the Fog Machine Factory) 23 & 24 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)
Ένα σύγχρονο παραμύθι με μαγικό φινάλε, που συμπεριλήφθηκε από το φετινό Theatertreffen - Berliner Festspiele στον κατάλογο των 10 καλύτερων παραστάσεων της χρονιάς. Η νέα δημιουργία του ελβετού Τομ Λουτς (Thom Luz), που φημίζεται για τις γεμάτες μουσική και εντυπωσιακές εικόνες ατμοσφαιρικές παραστάσεις του, αγγίζει τις πλέον φευγαλέες κι εφήμερες πτυχές της ανθρώπινης εμπειρίας. Πώς μπορεί να κρατηθεί κανείς από κάτι που είναι διαρκώς ρευστό; Έχει θέση η ποίηση σ’ έναν κόσμο που κυριαρχείται ολοένα και περισσότερο από τους νόμους της αγοράς;
Σκηνοθεσία – Σκηνικά Thom Luz • Μουσική διεύθυνση Mathias Weibel • Σχεδιασμός ήχου Martin Hofstetter • Σχεδιασμός φωτισμού Thom Luz – Tina Bleuler • Κοστούμια Tina Bleuler, Katharina Baldauf• Παίζουν Mathias Weibel, Mara Miribung, Samuel Streiff, Sigurður Arent Jónsson, Fhunyue Gao • Επικοινωνία Ramun Bernetta • Διεύθυνση παραγωγής Gabi Bernetta• Παραγωγή ThomLuz και Bernetta Theaterproduktionen •Συμπαραγωγή Gessnerallee Zürich, Théâtre Vidy-Lausanne, Kaserne Basel, International Summer Festival Kampnagel (Αμβούργo), Theater Chur, Südpol Luzern • Υποστήριξη Zurich City of Culture, Canton of Zurich, service of culture, Pro Helvetia-Swiss Arts Council, Committee of Experts Theatre and Dance BS/BL, Stanley Thomas Johnson Stiftung, Look Solutions Fog Machines, Schiedmayer Celesta, Viadukt*3
Ένα εστιατόριο παγωμένο σ’ έναν μεταιχμιακό χωροχρόνο, κάπου ανάμεσα στη Σαϊγκόν της δεκαετίας του ’50 και το Παρίσι της δεκαετίας του ’90, με μουσική υπόκρουση βιετναμέζικη ποπ και γαλλικά chansons. Τα μονοπάτια έντεκα χαρακτήρων, γαλλικής, βιετναμέζικης ή γαλλοβιετναμέζικης καταγωγής, όπως ακριβώς και οι ηθοποιοί που τους υποδύονται, διασταυρώνονται επί σκηνής και μοιράζονται τοπία, πρόσωπα, τραγούδια και μια γλώσσα που, για ορισμένους από αυτούς, επιβιώνει μόνο στις αναμνήσεις τους. Συναντιούνται για φαγητό, πίνουν, χορεύουν, τραγουδάνε, ερωτεύονται, γιορτάζουν τη ζωή. Το 1956, ένας γάλλος στρατιώτης ετοιμάζεται να φύγει από την Ινδοκίνα και πείθει τη βιετναμέζα ερωμένη του να τον ακολουθήσει στη Γαλλία. Στο Παρίσι του 1996 επιτρέπεται για πρώτη φορά στους εξόριστους Βιετναμέζους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Πού βρίσκεται, όμως, πλέον η πατρίδα; Η Καρολίν Γκυγελά Ενγκυγέν (Caroline Guiela Nguyen), κόρη και η ίδια βιετναμέζου μετανάστη στη Γαλλία, δημιουργεί μια συγκινητική, πολυφωνική παράσταση, με αντρικές και γυναικείες φωνές που φέρουν μέσα τους τα τραύματα της ιστορίας. Η ΣΑΪΓΚΟΝ είναι μια πληγωμένη γη, πάντοτε κάποιος αγνοείται, πάντοτε υπάρχει κάποιος να τον κλάψεις.
Κείμενο Caroline Guiela Nguyen με τη συμμετοχή ολόκληρου του θιάσου • Σκηνοθεσία Caroline Guiela Nguyen • Καλλιτεχνική συνεργασία Claire Calvi • Σκηνικά Alice Duchange • Φωτισμοί Jérémie Papin • Σχεδιασμός ήχου και μουσικής Antoine Richard • Σύνθεση Teddy Gauliat-Pitois• Ερμηνεύουν Caroline Arrouas, Dan Artus, Adeline Guillot, Thi Truc Ly Huynh, Hoàng Son Lê, Phú Hau Nguyen, My Chau Nguyen Thi, Pierric Plathier, Thi Thanh Thu Tô, Anh Tran Nghia, Hiep Tran Nghia
Susanne Kennedy. Αυτόχειρες παρθένοι (The Virgin Suicides), Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Τζέφρυ Ευγενίδη 4 - 5 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)
Μια συντηρητική, θρησκευόμενη οικογένεια στη Βόρεια Αμερική. Πέντε αδελφές και οι καταπιεστικοί γονείς τους. Το σπίτι είναι ένας κλειστός κόσμος, χωρίς διαφυγή. Κάθε εφηβικό σκίρτημα, κάθε χειρονομία απόδρασης συνθλίβεται υπό το άγρυπνο βλέμμα των πουριτανών γονέων. Η ασφυξία που βιώνουν οι αδελφές Λίσμπον θα έχει τραγική κατάληξη. Από το απέναντι σπίτι, μια παρέα αγοριών κατασκοπεύει τα όσα διαδραματίζονται. Το υπνωτισμένο αντρικό βλέμμα μεταμορφώνει το δράμα των έγκλειστων αδελφών σε θέαμα προς κατανάλωση.
Η Σουζάννε Κέννεντυ (Susanne Kennedy), από τις σημαντικότερες ανερχόμενες παρουσίες του γερμανικού θεάτρου, διασκευάζει για τη σκηνή το αγαπημένο μυθιστόρημα του Τζέφρυ Ευγενίδη, που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τη Σοφία Κόππολα. Χρησιμοποιώντας την τεχνική της ασύγχρονης αφήγησης (voice over), η σκηνοθέτρια αναπαριστά την ιστορία των πέντε αδελφών Λίσμπον μέσα από τις αφηγήσεις των ενηλίκων πλέον αντρών, οι οποίοι πασχίζουν να ανασυνθέσουν τις λεπτομέρειες που οδήγησαν στον θάνατό τους. Το κοινό μοιράζεται το ηδονοβλεπτικό βλέμμα των αγοριών/αντρών και συμμετέχει στο νοερό τους ταξίδι. Η παράσταση, που αποτελεί συμπαραγωγή της Φόλκσμπυνε και της Münchner Kammerspiele, ακολουθεί τη δομή της Θιβιετιανής Βίβλου των Νεκρών και ενσωματώνει κείμενα του αμερικανού ψυχολόγου και γκουρού του LSD Τίμοθυ Λήρυ.
Σκηνοθεσία Susanne Kennedy • Αφήγηση Çiğdem Teke • Σκηνικά Lena Newton • Κοστούμια Teresa Vergho • Ήχος Richard Janssen • Βίντεο Rodrik Biersteker • Φωτισμοί Stephan Mariani • Δραματουργία Johanna Höhmann • Ερμηνεύουν Hassan Akkouch, Walter Hess, Christian Löber, Damian Rebgetz, Ingmar Thilo/Kristin Elsen. Παραγωγή Münchner Kammerspiele, σε συμπαραγωγή με Volksbühne Berlin
Romeo Castellucci. Η νέα ζωή (La vita nuova) 6 - 9 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Α)
Romeo Castellucci, «La vita nuova»4
Πέντε άντρες (τους ερμηνεύουν ερασιτέχνες ηθοποιοί αφρικανικής καταγωγής) συναντιούνται σ’ ένα μεγάλο, σκονισμένο πάρκινγκ. Είναι αδέλφια. Σκοπεύουν να ξεκινήσουν μαζί ένα ταξίδι προς μια καλύτερη ζωή. Νιώθουν αποκομμένοι από τον κόσμο, τις δουλειές τους, την πολιτική και την τέχνη. Δεν πιστεύουν πλέον στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Η πραγματικότητα φαντάζει φτωχή και αδιάφορη. Δεν υπάρχει περιθώριο να ανακαλυφθεί εκ νέου μια Εδέμ. Eξεγείρονται απέναντι στη δικτατορία των συνηθειών, τον κορεσμό των εμπειριών, την ασφυξία και την απώλεια των αισθήσεων. Δεν κυνηγούν ούτε το κενό ούτε την πληρότητα. Αντιπαθούν τους καλλιτέχνες, γιατί μιλούν ακατάπαυστα αντί να πράττουν. Τι πρέπει να γίνει;
Τα αδέλφια προτείνουν την «τέχνη του ζην» στη θέση του «ζην με τέχνη». Μια αίσθηση ότι κάτι φρέσκο γεννιέται πλανάται στον αέρα. Στέκονται ακίνητοι και αφουγκράζονται τη βιολογική πορεία των πραγμάτων αντί να στέκονται σε ουρές για να δουν εκθέσεις τέχνης. Και καταφεύγουν σε ό,τι υλικό έχουν εύκαιρο: στο εδώ και τώρα, στο πάρκινγκ με τα αμάξια και τη σκόνη. Τα σιωπηλά, ακίνητα αυτοκίνητα είναι ο σπόρος της υπόσχεσης για το μέλλον που τα αδέλφια, ως προφήτες μια νέας ζωής, καλούνται να φυτέψουν.
Ho Tzu Nyen. Ο μυστηριώδης Λάι Τεκ (The Mysterious Lai Teck)
Αρχηγός του Κομμουνιστικού Κόμματος της Μαλαισίας (1939-1947) και τριπλός πράκτορας των γαλλικών, βρετανικών και ιαπωνικών μυστικών υπηρεσιών, ο Λάι Τεκ, ο άνθρωπος με τα 50 ψευδώνυμα, υπήρξε μια αινιγματική μορφή της ιστορίας. Θραυσματικές και ανακριβείς, οι μαρτυρίες άλλων κατασκόπων, μυστικών πρακτόρων, προδοτών και βιογράφων για το άτομό του συνθέτουν μια στοιχειωμένη αφήγηση, γεμάτη κενά και αντιφάσεις, για μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που ελάχιστα διακρίνεται κάτω από τα πέπλα του μύθου.
Συνδυάζοντας τα ιστορικά γεγονότα με τη μυθοπλαστική επινόηση, ο διακεκριμένος εικαστικός Χο Τζου Νύεν από τη Σιγκαπούρη μας ταξιδεύει στον λαβυρινθώδη κοσμο των κατασκόπων της Νοτιοανατολικής Ασίας, σκιαγραφώντας μια χαρακτηριστική μορφή του. Μέσα σε ένα ευρηματικό σκηνικό, μια αινιγματική φιγούρα μάς αποκαλύπτει έναν άνθρωπο στο έλεος των μηχανισμών της ιστορίας. Η παράσταση ξεκινά ως αυτοβιογραφία του Λάι Τεκ και εξελίσσεται σε μια πολυφωνική αφήγηση για το άχθος της ύπαρξης, τον λάθος χρόνο των πραγμάτων και την προδοσία.
Σύλληψη - Σκηνοθεσία - Κείμενο - Μοντάζ Ho Tzu Nyen • Ερμηνεία Tay Kong Hui • Σύμβουλος έρευνας Marc Opper
ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ (Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη)
Θέατρο του Ήλιου – Robert Lepage. Kanata - Επεισόδιο 1ο - Η διαμάχη 12 - 16 Ιουλίου
Ένα ζευγάρι Γάλλων μετακομίζει στο Βανκούβερ. Η γυναίκα είναι ζωγράφος και γίνεται φίλη με μια αυτόχθονα που ζει σε μια φτωχογειτονιά της πόλης, αλλά κατόπιν δολοφονείται από έναν κατά συρροήν δολοφόνο. Το περιστατικό αυτό κινητοποιεί τη ζωγράφο, η οποία και αποφασίζει να ζωγραφίσει και να εκθέσει πίνακες με πρόσωπα δολοφονημένων αυτόχθονων γυναικών προκειμένου να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη.
Για πρώτη φορά, στα 54 χρόνια ζωής του Θεάτρου του Ήλιου, η Αριάν Μνουσκίν παραδίδει τα ηνία του θρυλικού θιάσου σ’ έναν προσκεκλημένο σκηνοθέτη, τον καναδό διεθνή μαέστρο της σκηνοθεσίας Ρομπέρ Λεπάζ (Robert Lepage), ο οποίος κατασκευάζει ένα ποιητικό, σκοτεινό και επικών διαστάσεων σύμπαν, ανατρέχοντας σε διακόσια χρόνια καναδικής ιστορίας, όπως φανερώνει άλλωστε και ο τίτλος της παράστασης: η λέξη «Kanata» σημαίνει χωριό στη γλώσσα των Ιροκουά και κατέληξε να γίνει η επίσημη ονομασία της χώρας.
Παίζουν οι ηθοποιοί του Θεάτρου του Ήλιου Shaghayegh Beheshti, Vincent Mangado, Sylvain Jailloux, Omid Rawendah, Ghulam Reza Rajabi, Taher Baig, Aref Bahunar, Martial Jacques, Seear Kohi, Shafiq Kohi, Duccio Bellugi-Vannuccini, Sayed Ahmad Hashimi, Frédérique Voruz, Andrea Marchant, Astrid Grant / Judit Jancso, Jean-Sébastien Merle, Ana Dosse, Miguel Nogueira, Saboor Dilawar, Alice Milléquant, Agustin Letelier, Samir Abdul Jabbar Saed, Arman Saribekyan, Ya-Hui Liang, Nirupama Nityanandan, Camille Grandville, Aline Borsari / Marie-Jasmine Cocito, Man Waï Fok, Dominique Jambert, Sébastien Brottet-Michel / Maixence Bauduin, Eve Doe Bruce, Maurice Durozier • Σκηνοθεσία Robert Lepage
ΧΟΡΟΣ
Κώστας Τσιούκας. Ζιζέλ 5 - 6 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)
Η Ζιζέλ, από τα πιο αγαπητά και δημοφιλή ρομαντικά μπαλέτα, αφηγείται μια ακαταμάχητη ερωτική ιστορία με λυτρωτικό, αν και τραγικό τέλος. Η Ζιζέλ είναι μια όμορφη χωριατοπούλα με αδύναμη καρδιά, που ερωτεύεται τον ευγενή Άλμπρεχτ. Καθώς αισθάνεται ότι ο αγαπημένος της δεν ανταποκρίνεται, η καρδιά της την προδίδει και πεθαίνει. Στο νεκροταφείο όπου τη θάβουν, αναπαύονται και άλλες γυναίκες με ανεκπλήρωτες ή ατυχείς ιστορίες, γυναίκες που τη νύχτα γίνονται στοιχειά, σηκώνονται και χορεύουν, και όποιος ένοχος άντρας βρεθεί εκεί, τον σέρνουν να χορέψει μέχρι τελικής πτώσης. Όταν ο μετανιωμένος Άλμπρεχτ επισκέπτεται τον τάφο της Ζιζέλ, για να της πει ότι την αγαπά και να ζητήσει συγγνώμη, ενώ το πνεύμα της τον συγχωρεί, τον περικυκλώνουν τα στοιχειά με την αρχηγό τους, Μύρτα, και τον καταδικάζουν. Όμως η Ζιζέλ τον προστατεύει, χορεύει μαζί του ως το πρωί, ώσπου τα πνεύματα να επιστρέψουν στο σκοτάδι κι εκείνος να φύγει ασφαλής.
Χορογραφία Κώστας Τσιούκας • Μέντορας Pierre Bal-Blanc • Βοηθός χορογράφου Αντώνης Αντωνόπουλος • Κοστούμια – Σκηνικά Ντόρα Οικονόμου • Ερμηνεύουν Λένα Μοσχά (Ζιζέλ), Λήδα Δάλλα (Μύρτα), Κώστας Τσιούκας (Άλμπρεχτ), Βίκυ Κυριακουλάκου (Μητέρα της Ζιζέλ), Larry Gus (Αφηγητής) και επιλεγμένοι εθελοντές (Στοιχειά Wilis) • Μουσικοί Larry Gus, Lowtronik, The Singing Head, Θοδωρής Καστέλης
Ανδρονίκη Μαραθάκη. It's not about if you will love me tomorrow_Μέρος 2 14 & 15 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)
Η Ανδρονίκη Μαραθάκη, μια από τις πιο δυναμικές παρουσίες της νέας γενιάς δημιουργών του χορού, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών, με το έργο It’s not about if you will love me tomorrow_Μέρος 2. Πρόκειται για ένα παιχνίδι σε δημόσια θέα. Ένα παιχνίδι που τοποθετεί ερωτήματα για τη σχέση του χορού και της θέασης, για τις εντάσεις και τις ισορροπίες που γεννά αυτή η παράδοξη σχέση.
Μπορεί να πεθάνει μια ολόκληρη πόλη, μαζί με την ιστορία, τις αξίες και τον πολιτισμό της; Θα μπορούσε ποτέ να αναβιώσει μια πόλη; Επί μία χιλιετία, ο μιναρές του Μεγάλου Τζαμιού στο Χαλέπι υψωνόταν περήφανος πάνω από τη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας. Σήμερα, στη θέση του μνημείου έχουν απομείνει ερείπια. Η παράσταση #minaret του λιβανέζου Ομάρ Ρατζέχ (Omar Rajeh), από τις πιο δυναμικές παρουσίες του σύγχρονου χορού στη Μέση Ανατολή, αποτελεί πράξη αντίστασης ενάντια στην καταστροφή μιας από τις αρχαιότερες πόλεις στον κόσμο, συνδυάζοντας τον σύγχρονο χορό με τις εικαστικές τέχνες και τη μουσική παράδοση του Χαλεπιού. Το #minaret μας μεταφέρει στην καρδιά της διαλυμένης πόλης, ανασκάπτοντας την πολιτισμική και καλλιτεχνική κληρονομιά της και φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με την έννοια της καταστροφής σήμερα, καθώς καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από εικόνες ισοπέδωσης ολόκληρων πόλεων, που απειλούν να μας βυθίσουν στην απάθεια. Ο δημιουργός αντλεί από τις μνήμες της καταστροφής της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Βηρυτού, ψάχνοντας το νήμα που συνδέει το Χαλέπι του σήμερα με τις κατεστραμμένες πόλεις του χθες.
Omar Rajeh – Maqamat. #minaret
Σύλληψη – Χορογραφία Omar Rajeh • Ερμηνεύουν Antonia Kruschel, Charlie Prince, Mia Habis, Moonsuk Choi, Yamila Khodr, Omar Rajeh • Μουσική σύνθεση Mahmoud Turkmani – Pablo Palacio • Φωνή Naim Asmar • Ζωντανή μουσική Joss Turnbull (κρουστά), Mahmoud Turkmani (ούτι), Ziad El Ahmadie (ούτι), Pablo Palacio (διαδραστική ηχοποίηση)
arisandmartha. Lucy. tutorial for a ritual 27 &28 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Ε)
Το χορογραφικό δίδυμο arisandmartha (Άρης Παπαδόπουλος, Μάρθα Πασακοπούλου), έχοντας παρουσιάσει το πρώτο του έργο στην πλατφόρμα χορού Aerowaves 2018, υλοποιεί αυτή τη φορά την ιδέα ενός σύγχρονου, επινοημένου τελετουργικού και μας τοποθετεί σ’ έναν κόσμο μεταιχμιακό, όπου τα πάντα αποκτούν σημασία γιατί απλώς βρίσκονται εκεί. Το έργο Lucy. tutorial for a ritual δανείζεται τον τίτλο του από τον αμφιλεγόμενο, διάσημο σκελετό αυστραλοπίθηκου που ανακαλύφθηκε στην Αιθιοπία το 1974. Πρόκειται, στην ουσία, για μια «τελετουργική απόπειρα» σύνδεσης ετερόκλητων μεταξύ τους στοιχείων, ένα πείραμα για τα ασαφή χρονικά και χωρικά όρια του περάσματος από το ατομικό στο συλλογικό. Παίζοντας με τα στοιχεία της έκστασης αλλά και της συνειδητής παρατήρησης, της φαντασίας αλλά και της αναπόδραστης πραγματικότητας, της λησμονημένης ανάγκης για πίστη και της θεοποίησης του ψέματος, με τον «άνθρωπο-ζώο» και το «ανθρώπινο ζώο», το έργο μάς προτείνει να διευρύνουμε το αντιληπτικό μας πεδίο και να αναθεωρήσουμε τρόπους και τόπους τελετουργικών πρακτικών που διασώζονται μέσα στην καθημερινότητά μας. «Μήπως από το ψεύτικο φτάνουμε σε κάτι αληθινό;» αναρωτιούνται οι δημιουργοί.
Marco da Silva Ferreira. Brother 29 - 30 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)
Γιατί χορεύουμε μαζί; Ο ανερχόμενος πορτογάλος χορογράφος Μάρκο ντα Σίλβα Φερρέιρα (Marco da Silva Ferreira) εξερευνά τις ρίζες του συλλογικού χορού, του «όλοι μαζί σε κίνηση», από τις αρχαίες παραδόσεις μέχρι το street dance, αναζητώντας τα κοινά χαρακτηριστικά που επιβιώνουν από γενιά σε γενιά περνούν και στον σύγχρονο χορό. Το Brother είναι ένας χορός για τον άνθρωπο ως «ζώο κοινωνικό» που νιώθει την επείγουσα ανάγκη να μοιραστεί πράγματα, μια παράσταση που αναβιώνει την αρχέγονη ανθρώπινη κοινότητα στην καρδιά ενός σύγχρονου αστικού τοπίου. Η ένωση γεννάει ανταγωνισμούς, δεσμούς συναδέλφωσης και την επιθυμία για ηδονή. Συνδυάζοντας το Krump, είδος street dance, με τις αφρικανικές επιρροές, οι επτά χορευτές, με κινήσεις που παραπέμπουν σε τελετουργικό χορό, επιδίδονται σε μια έκρηξη μεταδοτικής ενέργειας, σε ένα συνεχές παιχνίδι μιμήσεων. Συγχωνεύονται σε σύνολο μέσω μιας αλχημικής διεργασίας που συνεχώς κινδυνεύει να ανατραπεί.
Marco da Silva Ferreira. Brother
Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Splendid Fusions 4 - 6 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ Δ)
Ο Γιάννης Μανταφούνης, ο Χρήστος Παπαδόπουλος και ο Αντώνης Φωνιαδάκης συναντούν τους χορευτές της ΚΣΟΤ. Μία παράσταση που αποτυπώνει τη μοναδική στιγμή, στην πορεία ενός χορευτή, αυτήν ακριβώς πριν από την «εκτίναξή» του στον επαγγελματικό στίβο με όλα τα εφόδια που του έχει δώσει η σπουδή του, μαζί με την ορμή και τη φρεσκάδα αυτής της ηλικίας, ιδανικά συνδυασμένη με την ωριμότητα των χορογράφων που διαπρέπουν στο διεθνή χώρο.
Με προεξάρχοντες τους Γιάννη Μανταφούνη, Χρήστο Παπαδόπουλο και Αντώνη Φωνιαδάκη, τρεις χορογράφους με διαφορετικό ύφος και τεχνοτροπία, υφαίνεται ο καμβάς της παράστασης όπου οι επιλεγμένοι νέοι χορευτές με επαγγελματισμό θα παρουσιάσουν τα έργα: για πρώτη φορά στην Ελλάδα το έργο Κόσμος του Αντώνη Φωνιαδάκη, ο οποίος σε αντίστιξη με τους φρενήρεις ρυθμούς της σύγχρονης πόλης, αναζητεί την ομορφιά, τη χαρά και τη δημιουργική δύναμη της ανθρώπινης συνύπαρξης. Επίσης, ειδικά για την ΚΣΟΤ, το έργο - σπουδή που ο Χρήστος Παπαδόπουλος έχει ετοιμάσει πάνω στη χωρική και χρονική συνύπαρξη του ατόμου μέσα σε ένα σύνολο που διαρκώς συγχωνεύεται στην ελάχιστη δυνατή μορφή του, τη μονάδα, ενώ οι μονάδες συγκροτούν στο εδώ και το τώρα, το όλο, το μαζί. Κι ακόμη, την τελείως διαφορετική site specific εμπειρία για όλους του Γιάννη Μανταφούνη One, one, one – εκδοχή της οποίας θα παρουσιαστεί και στο Άνοιγμα στην πόλη. Μια περφόρμανς που αποκτά νέα χαρακτηριστικά και νέα δυναμική μέσα από τη ματιά των νέων χορευτών, οι οποίοι «εισβάλλοντας» στον δημόσιο και τον προσωπικό χώρο των θεατών, τους προσφέρουν απρόσμενες εμπειρίες. Το πλήρες πρόγραμμα θα ανακοινωθεί αργότερα.
Ημέρα χορού 8 Ιουλίου
Η Πειραιώς 260 για μια ακόμα φορά «καταλαμβάνεται» από τον χορό. Μετά την πολύ επιτυχημένη πρώτη απόπειρα στο περσινό Φεστιβάλ, το εγχείρημα συνεχίζεται. Εναλλακτικές μορφές παρουσίασης, συλλογικές δράσεις, χορευτικές εμπειρίες και καλλιτεχνικά πειράματα δημιουργούν έναν χώρο συνάντησης, διαλόγου και συνύπαρξης καλλιτεχνών και κοινού.
Fondazione Nazionale della Danza / Aterballetto. Wolf – BLISS 10 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Η)
Fondazione Nazionale della Danza / Aterballetto. Wolf
Στην παράσταση-δίπτυχο που θα παρουσιάσουν στο Φεστιβάλ Αθηνών 2019 οι χορευτές της ομάδας συνεργάζονται με δύο σημαντικούς χορογράφους: τον Χόφες Σέχτερ στο α΄ μέρος, που δημιουργεί με τον Λύκο (Wolf) ένα σύμπαν ηλεκτρισμένης ενέργειας, και τον Γιόχαν Ίνγκερ στο β΄ μέρος, με την ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ (BLISS), που εμπνέεται από το Κοντσέρτο της Κολωνίας (The Köln Concert) του Κηθ Τζάρετ.
Fondazione Nazionale della Danza / Aterballetto. Wolf – BLISS
Boris Charmatz – Terrain. infini 11 - 14 Ιουλίου (ΚΗΠΟΣ)
Το νέο έργο του κορυφαίου γάλλου χορογράφου κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Αθηνών. Το infini (άπειρο) προσπαθεί να εντοπίσει μια αίσθηση απείρου μέσα στον χώρο. Το «άπειρο» είναι ο τρόπος μας να αγγίξουμε αυτό που βρίσκεται πέρα από εμάς και η σκηνή είναι ο χώρος που επιτρέπει μια τέτοια προσπέλαση. Το σώμα μοιάζει να είναι πεπερασμένo – η ανθρώπινη κίνηση, όμως, είναι πάνω απ’ όλα μια επ’ άπειρον δυνατότητα. Όπως δηλώνει ο δημιουργός: «Ανέκαθεν σιχαινόμουν να μετράω βήματα στον χορό. Προτιμούσα να αφήνω τη φαντασία μου ελεύθερη, να περιπλανιέται. Στη συγκεκριμένη παράσταση μετράμε, μιλάμε, τραγουδάμε και χορεύουμε, αλλά το κάνουμε με στόχο να περιπλανηθούμε...».
Bouchra Khalili. The Tempest Society 7 Ιουλίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Δ)
Το βίντεο The Tempest Society της μαροκινής Μπουχρά Καλιλί (Bouchra Khalili) έκανε πρεμιέρα στην Documenta 14 στην Αθήνα και παρουσιάζεται τώρα στην αρχική τοποθεσία όπου δημιουργήθηκε τον χειμώνα του 2016. Ο τίτλος αναφέρεται στην Τρικυμία (Al Assifa στα αραβικά), μια θεατρική ομάδα από βορειοαφρικανούς μετανάστες και γάλλους φοιτητές. Επί σκηνής, τρεις σύγχρονοι Αθηναίοι και οι επισκέπτες τους συλλογίζονται πάνω στην έννοια της πολιτειότητας, μεταμορφώνοντας τον θεατρικό χώρο σε δημόσιο χώρο διαλόγου. Ο άδειος χώρος για το κοινό αποτελεί συστατικό στοιχείο του έργου, καθώς οι θεατές καλούνται να γεμίσουν τις θέσεις που παραμένουν σχεδόν άδειες επί της οθόνης, «συμμετέχοντας» έτσι στον δημόσιο διάλογο.
Candice Breitz. Love Story ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 Α
Ποιες ιστορίες είμαστε διατεθειμένοι να ακούσουμε; Ποιες ιστορίες μας συγκινούν; Πώς γίνεται το κοινό να δακρύζει στο σινεμά, αλλά να μένει ασυγκίνητο όταν έρχεται αντιμέτωπο με τον πραγματικό ανθρώπινο πόνο; Η βίντεο-εγκατάσταση της νοτιοαφρικανής Κάντις Μπράιτς (Candice Breitz) διερευνά τους μηχανισμούς της ταύτισης και της ενσυναίσθησης. Η δημιουργός στρέφει την προσοχή μας σε προσωπικές μαρτυρίες άγνωστών μας προσφύγων, προσώπων που συνήθως μένουν στη σκιά, αντιδιαστέλλοντάς τες με τη γοητεία που μας ασκούν οι διασημότητες.
ΠΡΟΑΥΛΙΟ
9ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΡΙΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 13 Ιουνίου.
Ο Μάγειρας, ο Κλέφτης, η Γυναίκα του και ο Εραστής της του Π. Γκρήναγουεϊ. Διάρκεια 124΄
Για μια ακόμα χρονιά, το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου δίνει ραντεβού με το Athens Open Air Film Festival, φιλοξενώντας δύο αγαπημένες ταινίες, μία στην Πειραιώς 260 και μία στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. Στο προαύλιο της Πειραιώς 260 θα προβληθεί η κορυφαία δημιουργία του Πήτερ Γκρήναγουεϊ Ο μάγειρας, ο κλέφτης, η γυναίκα του και ο εραστής της, εικαστική, αποστομωτική και αδιαπραγμάτευτα προκλητική, με το αξέχαστο σάουντρακ του Μάικλ Νάιμαν.
ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ
Μαρκ Χατζηπατέρας. Building Hope 30 Μαΐου - 30 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΠΡΟΑΥΛΙΟ)
Το Building Hope, που ο διεθνής εικαστικός καλλιτέχνης Μαρκ Χατζηπατέρας − δημιουργός site-specific εγκαταστάσεων σε γκαλερί, μουσεία και δημόσιους χώρους στην Ευρώπη και την Αμερική (όπως το μετρό της Νέας Υόρκης, αλλά και η Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης)− εγκαθιστά στο προαύλιο της Πειραιώς 260, είναι ένα διαδραστικό έργο τέχνης και ταυτόχρονα ένα μεγάλο παιχνίδι.
Το έργο απαρτίζεται από τμήματα βασισμένα σε αρχέτυπες γεωμετρικές φόρμες, που συναντάμε στην αρχιτεκτονική και την τέχνη όλων των περιόδων και πολιτισμών και που υποδηλώνουν τις κοινές μας καταβολές. Είναι φτιαγμένο από μαξιλάρια με έντονα χρώματα και σε κλίμακα με τεχνικές προδιαγραφές που αρμόζουν σε μικρά παιδιά. Τα παιδιά και οι συνοδοί τους καλούνται να παίξουν δημιουργικά, συναρμολογώντας, οικοδομώντας και συνθέτοντας, μόνοι τους και συλλογικά, γέφυρες, κτήρια, πολιτείες και κάθε είδους περιβάλλοντα.
Η εγκατάσταση θα πλαισιώνεται από μπάνερς με τα έξι παζλ που δημιουργούνται μετά από τη συναρμολόγηση των τμημάτων και με εικόνες συνθέσεων που δημιουργήθηκαν στην παιδική χαρά του Ζαππείου, όπου το έργο είχε πρωτοπαρουσιαστεί το 2007 σε μικρότερη κλίμακα και με άλλα υλικά.
Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης
Πικάσο και αρχαιότητα. Γραμμή και πηλός Έκθεση: 20 Ιουνίου - 20 Οκτωβρίου
Ο μεγάλος καλλιτέχνης του 20ού αιώνα έχει δημιουργήσει καταπληκτικά έργα ζωγραφικής, αλλά λίγοι γνωρίζουν το σχεδιαστικό και το χαρακτικό του έργο, καθώς και αυτό της κεραμικής, ένα σύνολο που συνδέεται με την αρχαιότητα και εμπνέεται σε μεγάλο βαθμό από έργα του κρητομηκυναϊκού και του ελληνικού κόσμου αλλά και γενικότερα από τους πολιτισμούς της Μεσογείου.
Στην έκθεση Πικάσο και αρχαιότητα. Γραμμή και πηλός, σπάνια έργα του Πικάσο με θαλάσσια όντα, τετράποδα, ανθρώπινες μορφές, μυθολογικές σκηνές και άλλα εμπνευσμένα από αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες, συνδιαλέγονται θεματικά με αντίστοιχες αρχαιότητες, δημιουργώντας έναν ακόμη μοναδικό «Θεϊκό Διάλογο».
Επιμέλεια Καθηγητής Ν. Χρ. Σταμπολίδης – Olivier Berggruen
Στο πλαίσιο της έκθεσης Πικάσο και αρχαιότητα. Γραμμή και πηλός
Εκπαιδευτικό εργαστήρι για παιδιά. Μια συνεργασία του Φεστιβάλ Αθηνών με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης 8 - 9 Ιουνίου & 22 - 23 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΠΡΟΑΥΛΙΟ)
Μπορεί να υπάρξει διάλογος μεταξύ της αρχαίας και της σύγχρονης τέχνης; Και πώς μπορεί αυτό να αναδειχθεί μέσα από το βλέμμα των παιδιών; Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Πικάσο και αρχαιότητα. Γραμμή και πηλός» συνδέει την ομώνυμη έκθεση του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, η οποία θα εγκαινιαστεί στις 20 Ιουνίου, με το αφιέρωμα στα παιδιά του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών. Στόχο έχει να καλλιεργήσει τη δημιουργικότητα των παιδιών, εστιάζοντας στον διάλογο ανάμεσα στα αρχαία αντικείμενα από πηλό και στα σύγχρονα κεραμικά του Πικάσο. Συνδυάζοντας τις πλαστικές τέχνες με το σχέδιο και αντιστοιχίζοντας τα αρχαία έργα με τα μοντέρνα, τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν θραύσματα των έργων σαν αρχαιολόγοι, να φτιάξουν δικά τους έργα σαν καλλιτέχνες και να στήσουν μια έκθεση σαν επιμελητές.
Σχεδιασμός – υλοποίηση εργαστηρίου Δάφνη Κουρή – Χριστίνα Νάκου. Το πρόγραμμα υλοποιείται με την υποστήριξη της εταιρίας Ε.Ι. Παπαδόπουλος Α.Ε.
Over the rainbow – Δώρα Ανδρουλιδάκη. Drag Queen Story Hour - Αthens Chapter 29 - 30 Ιουνίου (ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260 ΠΡΟΑΥΛΙΟ)
To Drag Queen Story Hour είναι ένα πρωτότυπο εκπαιδευτικό και ψυχαγωγικό πρόγραμμα που ξεκίνησε στο Σαν Φρανσίσκο το 2015 από τη συγγραφέα και ακτιβίστρια Michelle Tea και στο οποίο ντραγκ καλλιτέχνες αφηγούνται ιστορίες με θέμα τη διαφορετικότητα. Στόχος του προγράμματος, που υλοποιείται σε σχολεία, βιβλιοθήκες και φεστιβάλ σε πολλές πόλεις ανά τον κόσμο, είναι η ανάπτυξη της ενσυναίσθησης, η ενδυνάμωση του ατόμου και η καταπολέμηση των κοινωνικών στερεοτύπων. Στο Αθηναϊκό Κεφάλαιο, το ουράνιο τόξο θα ενώσει το Βερολίνο με την Αθήνα και σε συνεργασία με έλληνες ντραγκ καλλιτέχνες θα διαμορφώσει ένα ωριαίο πρόγραμμα που θα χωρίζεται σε τρεις ενότητες. Στη πρώτη ενότητα, ντραγκ ερμηνευτές θα συστηθούν σε γονείς και παιδιά, θα μιλήσoυν και θα απαντήσουν σε ερωτήσεις για την τέχνη του ντραγκ. Στη δεύτερη ενότητα, θα ακολουθήσει αφήγηση μικρών ιστοριών μεταφρασμένων και πρωτότυπων, ειδικά γραμμένων για τις ανάγκες του προγράμματος. Στην τρίτη ενότητα, γονείς και παιδιά θα τραγουδήσουν και θα γιορτάσουν τη διαφορετικότητα παρέα με τους καλλιτέχνες.
Το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης στο Φεστιβάλ Αθηνών
Για πρώτη φορά το Φεστιβάλ Αθηνών συνεργάζεται με το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, ένα από τα ελάχιστα τέτοια μουσεία στον κόσμο.
Στην Πειραιώς 260 θα φιλοξενηθεί έκθεση με ζωγραφικά έργα παιδιών και τρισδιάστατες κατασκευές με αφετηρία τη θεατρική πρώτη ύλη, και ειδικότερα τις παραστάσεις του Φεστιβάλ που θα παρουσιαστούν το προσεχές καλοκαίρι στην Επίδαυρο. Στο πλαίσιο της έκθεσης, και σε ημερομηνίες που θα ανακοινωθούν, θα πραγματοποιηθούν απογευματινά ομαδικά εικαστικά δρώμενα για παιδιά και ενήλικες, με ζωγραφική παρέμβαση σε εξωτερικούς τοίχους των χώρων του Φεστιβάλ στην οδό Πειραιώς, με διοργάνωση του μουσείου και με τη συμμετοχή νέων εικαστικών καλλιτεχνών.
Παράλληλα, τα πρωινά του Σαββάτου από τα μέσα Ιουνίου έως και τα μέσα Ιουλίου, το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης θα φιλοξενήσει στην έδρα του εργαστήρια γνωριμίας και δημιουργίας για παιδιά και γονείς, με τίτλο «Στο Ηρώδειο με το ΜΕΠΤ». Η συμμετοχή θα είναι ελεύθερη, με σειρά προτεραιότητας και απαραίτητη προεγγραφή.
Επιμέλεια – Συντονισμός για το ΜΕΠΤ Ίρις Κρητικού – Αθανασία Σκληρού
ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ - ΑΘΗΝΑ Με τη στήριξη του Δικτύου Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων Athens Culture Net, με ιδρυτικό δωρητή το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος
ΘΕΑΤΡΟ Ποίηση & λογοτεχνία στην πόλη
Θανάσης Χαλκιάς. Σινε-παρμένη του Hernán Rivera Letelier 2 - 10 Ιουνίου (ΘΕΡΙΝΟΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ)
Η Σινε-παρμένη, site-specific παράσταση που θα παρακολουθήσουμε σε αγαπημένους θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας, βασίζεται στη νουβέλα Αφηγήτρια ταινιών του χιλιανού συγγραφέα Hernán Rivera Letelier (εκδόσεις Αντίποδες, μετάφραση Λένας Φραγκοπούλου). Είναι η ιστορία ενός μικρού και φτωχού κοριτσιού από τα νιτροχώρια της Χιλής, τους οικισμούς που έχτιζαν οι μεγάλες ξένες εταιρείες εξόρυξης νιτρικών αλάτων στην έρημο Ατακάμα. Το κορίτσι αποκτά ιδιαίτερη σχέση με τον κινηματογράφο, καθώς οι δικοί της, μην μπορώντας να πληρώσουν περισσότερα από ένα εισιτήριο, στέλνουν εκείνη να παρακολουθεί ταινίες, ώστε μετά να τους τις αφηγείται. Η θαυμαστή αφηγηματική και παραστατική ικανότητα που αναπτύσσει το κοριτσάκι μαγεύει σιγά-σιγά όλο το χωριό και γίνεται η πολύτιμη πέτρα στο φτηνό δαχτυλίδι της ζωής της.
Ζωή Ξανθοπούλου. Μάριος Χάκκας: «Κανένα ρετούς. Θέλω την πραγματικότητα»* 4 - 12 Ιουνίου
Ο Μάριος Χάκκας (1931 - 1972), από τους σημαντικότερους έλληνες λογοτέχνες, έζησε στην Καισαριανή και η περιοχή αυτή σημάδεψε τη ζωή του, τη συνείδηση και το έργο του. Η οπτική των διηγημάτων του είναι προσωπική, πολιτική και υπαρξιακή. Η παράσταση θα ζωντανέψει τον κόσμο του Χάκκα σε σύνδεση με την πόλη που αγάπησε και τα μέρη όπου έζησε. Παρουσιάζοντας αποσπάσματα από διηγήματα, ποιήματα και θεατρικά του έργα, η παράσταση, με την τεχνική της αφήγησης, μουσική επί σκηνής, και με τη συμμετοχή ανθρώπων της περιοχής, θα διατρέξει όλη τη συγγραφική του πορεία, διανθισμένη με βιογραφικά στοιχεία του σημαντικού λογοτέχνη.
* Από το θεατρικό έργο Αναζήτηση
Lotus eaters – Πάνος Δεληνικόπουλος. Amica mea 24 - 28 Ιουνίου (ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΥ)
Παραλαμβάνοντας γυναικείες μορφές του αρχαίου ελληνικού μύθου −όπως διαμορφώθηκαν από τα ομηρικά έπη και την τραγωδία−, ο Οβίδιος τις επανεπινοεί στις Ηρωίδες του, εγκαινιάζοντας ένα νέο λογοτεχνικό είδος: την επιστολογραφία. Οι επιστολές μιλούν για όσα πάντα αναπλάθουν οι μύθοι: την ανθρώπινη εμπειρία και τις ανθρώπινες σχέσεις• τον έρωτα, την απουσία και τον θάνατο• την προσδοκία της εκπλήρωσης. Μιλούν για τη δυνατότητα και τη διάψευσή της.
Πλατφόρμα: Διαφορετικότητα
Ηλίας Πούλος. Αυτό που δεν βλέπουμε μάς κοιτάζει Εικαστική εγκατάσταση για τους τοξικομανείς του Μεσοπολέμου
1 - 30 Ιουνίου
Για το κοινωνικό φαινόμενο της εξάρτησης στην Ελλάδα απουσιάζουν παντελώς οι αναφορές στο παρελθόν και στη μακρά ιστορική διαδρομή του, η οποία για πολλά χρόνια περνούσε αναγκαστικά μέσα από τα ψυχιατρικά ιδρύματα. Με την εικαστική εγκατάσταση Αυτό που δε βλέπουμε μάς κοιτάζει, ο εικαστικός Ηλίας Πούλος προσκαλεί τον επισκέπτη σε μια συνομιλία με το αποξενωμένο πρόσωπο του εξαρτημένου. Προσφέροντας μια πολυεπίπεδη προσέγγιση του θέματος, η εγκατάσταση προτρέπει το κοινό να υπερβεί τα «τείχη» του ασύλου και ταυτοχρόνως προκαλεί το άσυλο, μια «αποδιοπομπαία» συνιστώσα της πόλης, να ανοίξει τις πύλες του στην κοινωνία.
Επιμέλεια εικαστικής εγκατάστασης Ήρα-Ηλιάνα Παπαδοπούλου. Θα εκδοθεί αναλυτικός κατάλογος.
η μαγεία της*, το έργο της*, η επιθυμία της*, η δύναμή της*, η φροντίδα της*
Η πλατφόρμα Αφροδίτη* επικεντρώνεται στην κουίρ φεμινιστική τέχνη φέρνοντας σε επαφή τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, επιδιώκοντας ταυτόχρονα να προσεγγίσει νέα ακροατήρια στην Αθήνα. Το Αφροδίτη* εστιάζει σε θέματα που αφορούν στις μετααποικιακές πρακτικές εντός ευρωπαϊκού και ελληνικού πλαισίου, τον κουίρ ακτιβισμό, τον αντιρατσισμό και την καταπολέμηση της κουλτούρας του σεξισμού και του βιασμού. Τα έργα, οι δράσεις και τα εργαστήρια των καλλιτέχνιδων* και των συντελεστριών* του φεστιβάλ Αφροδίτη* πραγματεύονται τις πολιτικές της φροντίδας, τη μεταπορνογραφική πολιτική και την επιθυμία, την ποιητική της (κουίρ) γλώσσας, καθώς και τη σχέση γλώσσας και τρανς* σωμάτων. Το συνολικό εγχείρημα Αφροδίτη* εδραιώνει τις συνεργασίες μεταξύ του Athens Museum of Queer Arts και της κολεκτίβας Beaver στην Αθήνα, των Pembe Hayat Kuirfest στην Άγκυρα και της Cinenova στο Λονδίνο, και επεκτείνει τη συνεργασία του με νέες ομάδες, όπως το Φεστιβάλ Κινηματογράφου TransFormations στο Βερολίνο και η ομάδα Πολιτικά Χοντρέλες στην Αθήνα, ισχυροποιώντας έτσι τους διεθνείς δεσμούς της κουίρ φεμινιστικής δράσης και της πολιτισμικής παραγωγής.
* Στη σύγχρονη θεωρία του φύλου ο αστερίσκος υποδηλώνει τη διεύρυνση των ταυτοτήτων του φύλου
Βέρα Λάρδη – Αλεξάνδρα Βασιλείου. A New Era (?) 27 - 30 Ιουνίου (SIX DOGS)
Ιστορίες ζωής μελών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας ζωντανεύουν μέσα σε ένα ιδιόμορφο bar theatre. Βρισκόμαστε μέσα στο μαγικό κουκούλι ενός νυχτερινού μπαρ, μοιραζόμαστε την ψευδαίσθηση που δημιουργεί η νύχτα. Λόγος, μουσική, χορός, ντραγκ σόου μπλέκονται σ’ ένα παζλ αφηγήσεων και σκηνικών δράσεων.
Το A New Era (?) / Μια νέα εποχή (;), ανήκει σε ένα νέο είδος δημιουργίας, που συνδέει το θέατρο με την κοινωνική παρέμβαση. Οι αφηγητές, οι αφηγήτριες, οι ηθοποιοί και το κοινό, μέσα από παράλληλες διεργασίες σχετικά με το θέμα, συνδιαμορφώνουν μια βιωματική παράσταση βασισμένη σε πραγματικές αφηγήσεις, που σταδιακά οδηγεί τους θεατές να ανταποκριθούν συναισθηματικά και λεκτικά, μέσα από έναν ανοιχτό διάλογο. Στόχος του διαλόγου είναι να ακουστεί η φωνή του θεατή, με την ποικιλομορφία και τις πολλαπλές εμπειρίες που περιέχει.
Παντελής Φλατσούσης. Κυψέλη - New Kids On the Block 1 Ιουλίου - 4 Ιουλίου (15ο ΛΥΚΕΙΟ ΚΥΨΕΛΗΣ)
Ο Παντελής Φλατσούσης έχει συνδέσει το τελευταίο διάστημα τη δημιουργική του πορεία με την Κυψέλη – το Λεόντιος και Λένα του Γκέοργκ Μπύχνερ που σκηνοθέτησε πρόσφατα στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Στο πλαίσιο του «Ανοίγματος στην πόλη», αναλαμβάνει ένα ξεχωριστό εγχείρημα, που συνδέεται με το ευρύτερο αφιέρωμα του φετινού Φεστιβάλ στα παιδιά. Με κύριο όχημα τις αφηγήσεις παιδιών που μένουν στην Kυψέλη, οι οποίες θα εμπλουτιστούν και με συνεντεύξεις ενήλικων κατοίκων, ο σκηνοθέτης θα επιχειρήσει να δώσει μια διαφορετική οπτική της καθημερινής πραγματικότητας, αλλά και της ιστορίας της γειτονιάς μέσα από παιδικά μάτια διαφόρων εθνικοτήτων. Η παράσταση, που θα φιλοξενηθεί στο ιστορικό κτήριο του 15ου Γενικού Λυκείου Αθηνών, δομείται πάνω στα ερωτήματα που θέτει: Πώς βλέπουν τα παιδιά τη ζωή τους στη γειτονιά; Πώς βιώνουν τον κόσμο των ενηλίκων και πώς επηρεάζονται από τις κοινωνικοπολιτικές εντάσεις, οι οποίες τα τελευταία χρόνια έχουν οξυνθεί; Παράλληλα προκύπτουν και ερωτήματα σχετικά με την ίδια τη θεατρική τέχνη: Ποια είναι τα όρια της; Πώς προκύπτει μια παράσταση ενήλικης θεματολογίας, απευθυνόμενη σε ενήλικο κοινό, αλλά με πρωταγωνιστές της παιδιά;
ΧΟΡΟΣ
Compagnie Pernette. Χορός Περνέτ (Bal Pernette) 21 Ιουνίου (ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ)
Εδώ και πολλά χρόνια, ο Θίασος Περνέτ (Compagnie Pernette) δημιουργεί παραστάσεις σε θέατρα αλλά και σε εξωτερικούς χώρους, για νέους (αλλά και για λιγότερο νέους), και έχει καταξιωθεί στη Γαλλία για το σημαντικό καλλιτεχνικό έργο του, τις περιοδείες και την εκπαιδευτική του δράση, που στοχεύει στην αλληλεπίδραση με το κοινό. Η χορογράφος και χορεύτρια Ναταλί Περνέτ έχει επινοήσει μορφές συλλογικού παιχνιδιού για κάθε είδος κοινού, με τη συμμετοχή τόσο επαγγελματιών χορευτών όσο και ερασιτεχνών.
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, ο Χορός Περνέτ έρχεται να μας ξεσηκώσει στο Πεδίον του Άρεως και μάλιστα στις 21 Ιουνίου, την Ημέρα της Μουσικής, με τη συνοδεία των Polkar, μιας αγαπημένης ελληνικής μπάντας!
Aterballetto. In/Finito 11 Ιουλίου
Έξι χορογραφίες από ισάριθμους νέους χορογράφους αντιδιαστέλλουν το σώμα που χορεύει –μια κίνηση εξ ορισμού εφήμερη– με τη φωτογραφική αναπαράσταση του, η οποία συλλαμβάνει μια στιγμή στον χρόνο και τη διατηρεί για πάντα. Η ιδέα για το συγκεκριμένο εγχείρημα γεννήθηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ευρωπαϊκής Φωτογραφίας 2018 από το Εθνικό Ίδρυμα Χορού Aterballetto (Fondazione Nazionale della Danza Aterballetto). Έξι χορευτές ανέλαβαν να ερμηνεύσουν τις σύντομες χορογραφίες, που πραγματοποιούνται σε αστικούς χώρους με ιστορική σημασία. Οι χορογραφίες μεταμορφώνουν τον χώρο στον οποίο φιλοξενούνται και την πρόσληψη αυτού του χώρου από τους θεατές. Συγχρόνως, ένας φωτογράφος τις απαθανατίζει σε φωτογραφίες, που κατόπιν θα εκτεθούν με στόχο να διαγράψουν τον δικό τους κύκλο ζωής.
Έλενα Αντωνίου. In situ
Με την περφόρμανς μακράς διάρκειας In situ, η χορεύτρια και χορογράφος Έλενα Αντωνίου επιχειρεί να δημιουργήσει ένα ζωντανό έκθεμα στο «εδώ» και το «τώρα» ενός μουσειακού χώρου. Τοποθετώντας το σώμα σ’ ένα βάθρο, η περφόρμερ αναπροσδιορίζει τη σχέση επισκέπτη/θεατή με το έργο τέχνης και τον χρόνο, και δημιουργεί νέες συνθήκες παρατήρησης για τους επισκέπτες του μουσείου, καθώς το πλαίσιο και το περιεχόμενο της δράσης διαρκώς εξελίσσονται. Μέσω της παραστασιακής αυτής χειρονομίας, η περφόρμερ επιχειρεί να αναγάγει την ανθρώπινη παρουσία σε αέναο έργο τέχνης.
Stereo Nero Dance Co. Φθογγικά πάθη
Η ομάδα σύγχρονου χορού Στέρεο Νερό (Stereo Nero Dance Co.) αποτυπώνει επί σκηνής τα πάθη της γυναικείας ύπαρξης μέσα από μια σόλο περφόρμανς. H ηρωίδα δίνει ένα one woman show ως καθολικό υποκείμενο που έρχεται να απαντήσει σε κοινωνικά και προσωπικά ερωτήματα χωρίς καμία συγκατάβαση και δημιουργεί τον προσωπικό της «εκκλησιασμό», αφουγκραζόμενη κάθε σταθμό της ζωής της, με απώτερο στόχο την προσωπική λύτρωση. Το σκηνικό υποκείμενο της παράστασης είναι μια φόνισσα που γεννάει μητέρες, δολοφόνους και θύματα και η οποία σε κάθε έκφανση των πράξεων και αποστροφή του λόγου της δηλώνει την ανάγκη της ελευθερίας. Είναι η ύπαρξη που κρατά φυλακισμένο τον πόθο, για να τον φανερώσει πανηγυρικά και να καταρρίψει την έξωθεν προκαθορισμένη τάξη και ηθική. Είναι η Μαντόνα των υπογείων, σε αναζήτηση της αρχής του νήματος που την όρισε δέσμια κανόνων και την τοποθέτησε μέσα σε στεγανά και σε καταπιεστικά σχήματα. Η ηρωίδα εξομολογείται και οι ρήσεις της είναι σπλαχνικές, αγγίζουν το βάθος της ανθρώπινης ανάγκης και υπόστασης και συμπιέζουν την κίνηση, γεννώντας, με τον τρόπο αυτό, φόρμες κινητικές που ακροβατούν ανάμεσα στο καταραμένο και στο θείο.
ΜΟΥΣΙΚΗ
Θοδωρής Οικονόμου. Ανάσα - solo piano 18 - 20 Ιουνίου (ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΠΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ – Τηλεσκόπιο Δωρίδη)
Ο Θοδωρής Οικονόμου, που έχει ξεχωρίσει για τη συνεργασία του με σπουδαίους ερμηνευτές, όπως ο Λούτσιο Ντάλλα και η Λάρα Φαμπιάν, και κορυφαίους σκηνοθέτες της διεθνούς σκηνής, όπως ο Μπομπ Γουίλσον, μας καλεί σ’ ένα αυτοσχεδιαστικό ταξίδι κάτω από τα αστέρια, μια μουσική σύνθεση ήχων που δημιουργεί απρόσμενα ηχητικά τοπία αντλώντας από τον μινιμαλισμό αλλά και από κλασικές, τζαζ και παραδοσιακές φόρμες. Η σύνθεση στηρίζεται στην αλήθεια της κάθε στιγμής και την απόλυτη ελευθερία κινήσεων και αποκτά δομή μέσα από την ίδια την εμπειρία της ερμηνείας.
Young Greek Classics 2019. Αφιέρωμα στο τσέλο – 6 τσελίστες 1, 3 & 4 Ιουλίου (ΩΔΕΙΟΝ ΑΘΗΝΩΝ – Αίθουσα «Άρης Γαρουφαλής»)
Για δεύτερη χρονιά συνεχίζεται η πλατφόρμα Young Greek Classics, που ξεκίνησε πέρυσι με αφιέρωμα στον Κλωντ Ντεμπυσσύ, 100 χρόνια από τον θάνατό του, με τη συμμετοχή 26 νέων σολίστ.
Αντλώντας έμπνευση και στήριξη από την παρουσία του κορυφαίου διεθνώς βιολοντσελίστα Γιο-Γιο Μα (Yo-Yo Ma), που θα εμφανιστεί στο Ηρώδειο στις 30 Ιουνίου, ο θεσμός Young Greek Classics παρουσιάζει νέους, ήδη διακεκριμένους έλληνες βιολοντσελίστες και ταλαντούχους συνεργαζόμενους μουσικούς, σε ένα ποικιλόχρωμο πρόγραμμα ιδιαίτερων απαιτήσεων και υψηλού καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Σε συνεργασία με την ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
28 Ιουνίου
Οι περιπέτειες του Βιλλάρ του Ζόζεφ Χεπ
Ζωντανή μουσική επένδυση Μηνάς Αλεξιάδης
29 Ιουνίου
Άνθρωποι την Κυριακή των Robert Siodmak, Edgar G. Ulmer, Rochus Gliese
Ζωντανή μουσική επένδυση Μηνάς Αλεξιάδης
30 Ιουνίου
Κοινωνική σαπίλα του Στέλιου Τατασόπουλου
Ζωντανή μουσική επένδυση Κ. ΒΗΤΑ
ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ
ΚΕΘΕΑ (ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΩΝ ΑΤΟΜΩΝ). Ιστορίες από μια παράλληλη πραγματικότητα. Ηχητικός περίπατος για τη ζωή μετά τα ναρκωτικά 23 Ιουνίου - 9 Ιουλίου
Άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών, πρώην εξαρτημένοι χρήστες ουσιών, μας «ξεναγούν» στον δημόσιο χώρο μέσα από ηχητικές αφηγήσεις και ντοκουμέντα, δημιουργώντας τη δική τους ιδιότυπη χαρτογράφηση της πόλης. Στα πλέον πολυσύχναστα, υποβαθμισμένα ή κοσμοπολίτικα σημεία της Αθήνας, οι θεατές του Φεστιβάλ θα φορέσουν ακουστικά για να ακούσουν ιστορίες από μια παράλληλη πραγματικότητα: για την πλάνη και τον χαμένο χρόνο, για την Ομόνοια και το Πεδίον του Άρεως, για την Αριστερά, τον καπιταλισμό, τον κινηματογράφο, τα rave πάρτυ, την εντατική, τα πανεπιστημιακά έδρανα και την αξία του χρήματος. Αφηγήσεις για το παρελθόν και το μέλλον, με χιούμορ, ποιητικότητα και αργκό γλώσσα, ειπωμένες από εκείνους που αποφάσισαν να δουν τη ζωή πέρα από τα ναρκωτικά.
Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού. Αθήνα - Τόποι μνήμης
Στη σειρά των εκδηλώσεων αυτών περιλαμβάνονται: περίπατος - ξενάγηση με τον καθηγητή Μανόλη Κορρέ στη Ρωμαϊκή Αγορά και τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού, περίπατος - ξενάγηση στα εμβληματικά κτήρια της οδού Πατησίων (Αρχαιολογικό Μουσείο, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Ακροπόλ κ.ά.), και λογοτεχνικός περίπατος στον Λυκαβηττό και στα Εξάρχεια με ανάγνωση κειμένων από τα «Χρωματιστά βιβλία» του Στρατή Μυριβήλη. Στόχος είναι τα δρώμενα να προβάλλουν διαφορετικές, πολύτιμες πλευρές της πόλης και της ιστορίας της, προκαλώντας το ενδιαφέρον των κατοίκων και των επισκεπτών της.
Αόρατες διαδρομές. Μια ιδιαίτερη αστική περιήγηση με το περιοδικό δρόμου Σχεδία
Για ορισμένους ανθρώπους, ο δρόμος σηματοδοτεί κάτι περισσότερο από μια απλή διαδρομή: σηματοδοτεί την απώλεια της στέγης και της ασφαλούς κατοικίας. Στις Αόρατες διαδρομές, πρωτοβουλία του περιοδικού δρόμου Σχεδία, οι περιπατητές θα έχουν την ευκαιρία να περιηγηθούν σε μερικές από τις σημαντικότερες κοινωνικές δομές του κέντρου της Αθήνας (συσσίτια, υπνωτήρια, κέντρα απεξάρτησης, κέντρα ημέρας), με οδηγούς νυν και πρώην άστεγους συμπολίτες μας, μέλη του δικτύου διανομής της Σχεδίας. Στα πρότυπα αντίστοιχων περιηγήσεων που οργανώνονται σε πόλεις του εξωτερικού (Μόναχο, Αμβούργο, Λονδίνο, Βαρκελόνη, Πράγα κ.ά.), οι περιπατητές θα ενημερωθούν για τις υπηρεσίες που παρέχει κάθε δομή, για το πώς οι συνάνθρωποί μας έχουν βιώσει ή εξακολουθούν να βιώνουν τη ζωή στον δρόμο, για τις προσπάθειες που γίνονται για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, με όχημα τις προσωπικές αφηγήσεις των οδηγών, που μεταδίδουν την εμπειρία τους αλλά και την πεποίθηση ότι «στην άκρη του δρόμου πάντα υπάρχει ελπίδα».
Οι πέτρες μιλούν
Επί τρεις μήνες (Ιούνιο, Ιούλιο, Σεπτέμβριο), ο λόγος αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων, ποιητών και πολιτικών θα παρουσιάζεται σε τρεις γλώσσες (ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά) με τη μορφή θεατρικών δρώμενων σε σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία της Αθήνας. Η παρακολούθηση είναι ελεύθερη, χωρίς εισιτήριο.
Ήρωες τραγικοί και κωμικοί, ιδέες και σύμβολα που η αρχαία Ελλάδα κληροδότησε στην ανθρωπότητα και καθόρισαν την ιστορία της σκέψης και της τέχνης ανά τους αιώνες θα ζωντανεύουν με τρόπο εύληπτο από όλους χάρη σε αποσπάσματα από την Οδύσσεια, την Αντιγόνη του Σοφοκλή, τον «Επιτάφιο» του Θουκυδίδη, το Συμπόσιο του Πλάτωνα, τη Ρητορική του Αριστοτέλη κ.ά.
ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ – ΠΕΙΡΑΙΑΣ Σε συνεργασία με το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Οι Ανθρωπότητες, πρόγραμμα δράσεων που οργανώνεται από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Νίκο Διαμαντή, διερευνούν και αναδεικνύουν, μέσα από καλλιτεχνικές δράσεις, το απόθεμα αξιών, βιωμένης ιστορίας και μαρτυριών που βρίσκεται αποθησαυρισμένο στις διαφορετικές κοινότητες της πόλης. Καλλιτεχνικές ομάδες από διαφορετικούς δημιουργικούς χώρους (θέατρο, λογοτεχνία, μουσική, εικαστικά, καλλιτεχνική εκπαίδευση) συνεργάζονται με κοινωνικές δομές της πόλης του Πειραιά, ώστε να προσεγγίσουν επιλεγμένες κοινωνικές ομάδες και, από κοινού με τους συμμετέχοντες, να σχεδιάσουν και να παρουσιάσουν ένα έργο το οποίο να εκφράζει τη «θέαση της ζωής» μέσα από τη δική τους οπτική.
Η Αγία Γραφή ως συνεκτικό περικείμενο
Ο σχεδιασμός του προγράμματος βασίζεται στις θεμελιώδεις ανθρώπινες αξίες, οι οποίες διαπερνούν όλους τους πολιτισμούς και στοιχειοθετούν την ηθική, οντολογική και υπαρξιακή κληρονομιά της ανθρωπότητας, πέρα από πολιτισμικούς, γεωγραφικούς, ιστορικούς και άλλους διαχωρισμούς. Στη Δύση, κεντρικό κείμενο διατύπωσης και κληροδοσίας των αξιών αυτών είναι η Αγία Γραφή. Γι’ αυτόν τον λόγο, κάθε δράση που εντάσσεται στο πρόγραμμα θα εμπλουτίζεται από ένα βιβλικό κείμενο, το οποίο θα εντάσσεται στο εκάστοτε έργο και θα φωτίζει το αξιακό του περιεχόμενο.
18 Ιουνίου
«Ζωή» − Η αντίληψη του κόσμου μέσα από το άγγιγμα Δομές: Μαργαρίτα, Εργαστήρι ειδικής αγωγής – Ειδικό Σχολείο Αυτιστικών Πειραιά
Ομάδα: Παιδιά με νοητική στέρηση και παιδιά στο φάσμα του αυτισμού
Οι θερμοκρασίες, οι υφές, τα σχήματα θα αποτελέσουν τις συνισταμένες ενός βιωματικού έργου και οι επισκέπτες θα προσεγγίσουν τον κόσμο μέσα από το άγγιγμα των παιδιών.
19 Ιουνίου
«Μοναξιά» − Η γενναιοδωρία του ανθρώπου που ζει ανέστιος Δομές: Περιοδικό δρόμου Σχεδία − Όμιλος για την Unesco Πειραιώς και Νήσων − ΚΟ.Δ.Ε.Π., Κοινωφελής Δημοτική Επιχείρηση Πειραιά
Ομάδα: Άστεγοι του Πειραιά
Εγκατάσταση και δράση σε επιλεγμένο δημόσιο χώρο και παράλληλη δράση που διερευνά και διερωτάται για την έννοια της «οικίας» όπως γίνεται αντιληπτή από τα πρόσωπα που έχουν απολέσει αυτό το αγαθό. Στόχος του έργου είναι να καταδειχθεί η ανθρώπινη ανάγκη για ασφάλεια, φιλία, αλληλεγγύη, φροντίδα, όχι μόνο στην υλική τους έκφραση αλλά και στη συναισθηματική.
20 Ιουνίου
«Τροφή» − Η ιστορία αποτυπωμένη στα δόντια της εργατικής τάξης Δομή: Μονάδες οδοντιατρικής φροντίδας του Πειραιά
Ομάδα: Κινητές δομές οδοντιατρικής φροντίδας στον Πειραιά
Σε επιλεγμένο δημόσιο χώρο και με τη συνδρομή κινητής ομάδας οδοντιατρικής φροντίδας θα δημιουργηθεί μια παράσταση με διαφορετικά αφηγηματικά στοιχεία (επιδημιολογικές μελέτες, μαρτυρίες επαγγελματιών, διηγήσεις ιστορικών περιστατικών κλπ.) γύρω από την πρόσφατη κοινωνικό-οικονομική ιστορία μέσω της στοματικής υγείας, που θα υπογραμμίζει τον διαρκή αγώνα για κοινωνική πρόοδο.
21 Ιουνίου
«Βοήθεια» − Η προσπάθεια για επικοινωνία μέσα από την ομίχλη της ψυχικής ασθένειας Δομή: «Πυξίδα», οικοτροφείο και μονάδα ψυχικής υγείας
Ομάδα: Οικότροφοι ψυχικά ασθενείς
Δράση και επίσκεψη στους χώρους της «Πυξίδας», κατά τη διάρκεια της οποίας οι οικότροφοι ασθενείς θα παρουσιάσουν επιστολές προς προσφιλή τους πρόσωπα. Μέσω των επιστολών, οι ασθενείς επιχειρούν να επικοινωνήσουν διαμέσου της «ομίχλης» της ψυχικής ασθένειας, καθώς και να μεταδώσουν τη δική τους –προσωπική– εικόνα του κόσμου, ως μέσο για την αποδοχή του «άλλου».
22 Ιουνίου
«Χαρά» − Η χαρά των παιδιών στους δρόμους της πόλης Δομή: Οικοτροφείο ανηλίκων «Ο καλός ποιμένας»
Ομάδα: Οικότροφοι ανήλικοι
Σε συνεργασία με μαθητές και μαθήτριες από τα καλλιτεχνικά και μουσικά σχολεία του Πειραιά θα οργανωθεί μια γιορτή με τη μορφή πομπής στους δρόμους της πόλης, κατά τη διάρκεια της οποίας τα παιδιά που φιλοξενούνται στο οικοτροφείο του «Καλού Ποιμένα» θα προσκαλέσουν τους διαβάτες να μοιραστούν την παιδικότητα της αυθόρμητης χαράς.
23 Ιουνίου
«Καρτερία» − Η ζωή και η αντοχή της, διαμέσου του χρόνου, στις εργατικές πολυκατοικίες Δομή: Εργατικές πολυκατοικίες της Κοκκινιάς
Ομάδα: Ένοικοι διαμερισμάτων
Περφόρμανς στον χώρο των πολυκατοικιών, όπου θα συνδυαστούν προσωπικές μαρτυρίες των κατοίκων με μουσικές μαρτυρίες περιστατικών που μιλούν για την ιστορία των εργατικών κατοικιών και την ανθρώπινη επιμονή στην αναζήτηση της ευτυχίας.
24 Ιουνίου
«Αγάπη» – Η φιλία και η αδελφοσύνη των παιδιών που ζουν κάτω από την ίδια στέγη Δομή: Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα Παιδικής Προστασίας
Ομάδα: Φιλοξενούμενα παιδιά
Οργάνωση ενός γεύματος με καλλιτεχνικό περικείμενο στους χώρους του ιδρύματος, κατά τη διάρκεια του οποίου τα παιδιά θα δεξιωθούν τους προσκεκλημένους. Η προσφορά, η φροντίδα και η ανταπόδοση είναι βασικά στοιχεία του δρώμενου.
25 Ιουνίου
Ημέρα παρουσίας στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Όλες οι δράσεις του προγράμματος Ανθρωπότητες θα εκπροσωπηθούν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, με τρόπο κατάλληλο για κάθε δράση και δομή και με την παρουσία συμμετεχόντων, ηχογραφήσεις, βίντεο, αναγνώσεις, παιχνίδι κλπ. Ζητούμενο δεν είναι να επαναληφθούν οι δράσεις, αλλά να παρουσιαστούν σ’ ένα πλαίσιο «γιορτής», αποφεύγοντας βαρυσήμαντες χειρονομίες.
18 - 25 Ιουνίου
Εικαστική έκθεση «Τα πετεινά»
Σε συνεργασία με την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά θα φιλοξενήσει έκθεση του ποιητή και φωτογράφου Κώστα Ζαφειρόπουλου. Στα πορτρέτα του αποτυπώνονται, με ποιητική ευαισθησία, τα εκφραστικά πρόσωπα ανθρώπων που βιώνουν δυσμενείς καταστάσεις, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο βλέμμα τους. Ένα βλέμμα που φανερώνει τα βιώματά τους, τον εσωτερικό πόνο, την αγωνία, δίχως να απαιτεί τη συναισθηματική συμμετοχή των άλλων, ενώ εμπεριέχει μια συνολική μεταφορική διατύπωση του ουμανισμού στον οποίο στοχεύουν οι Ανθρωπότητες.
ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
Ρόμπερτ Γουίλσον. Οιδίπους
21 & 22 Ιουνίου
Η αρχετυπική ιστορία του Οιδίποδα ξεδιπλώνεται μέσα από τα εκπληκτικά, χαρακτηριστικά tableau vivant του Ρόμπερτ Γουίλσον. Ο κορυφαίος δημιουργός ακολουθεί την ιστορία του Οιδίποδα χρονολογικά, χωρίς να συμβαδίζει απολύτως με τον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή, από τη γέννησή του και την εγκατάλειψή του ως βρέφος μέχρι τη στιγμή της τύφλωσής του, αφού έχουν προηγηθεί οι φρικτές αποκαλύψεις – από το πρώτο φως της ζωής στο τελευταίο φως που αντικρίζει. Δύο «μάρτυρες», ένας άντρας και μια γυναίκα, μας μεταφέρουν αυτά που βλέπουν, τον βίο και την πολιτεία του Οιδίποδα, σαν να μιλάνε διαμέσου των αιώνων.
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Ορέστεια του Αισχύλου 28 & 29 Ιουνίου
Μια καινοτόμα πρόταση από το Εθνικό Θέατρο: Τρεις σκηνοθέτιδες πρωτοεμφανιζόμενες στην Επίδαυρο παρουσιάζουν σε ενιαία παράσταση την Ορέστεια, τη μοναδική σωζόμενη τριλογία του αρχαίου δράματος, με την ίδια δημιουργική ομάδα ηθοποιών και συντελεστών. Τον Αγαμέμνονα σκηνοθετεί η Ιώ Βουλγαράκη, τις Χοηφόρες η Λίλλυ Μελεμέ και τις Ευμενίδες η Γεωργία Μαυραγάνη.
Ιώ Βουλγαράκη. Αγαμέμνων
Το πρώτο έργο της τριλογίας της Ορέστειας αφηγείται την επιστροφή του βασιλιά Αγαμέμνονα στο Άργος, μετά το τέλος του Τρωικού πολέμου. Ο Αγαμέμνων μπαίνει θριαμβευτικά στην πόλη και στο παλάτι, φέρνοντας μαζί του, αιχμάλωτη, την τρωαδίτισσα πριγκίπισσα, ιέρεια του Απόλλωνα και μάντισσα Κασσάνδρα. Η Κλυταιμνήστρα υποδέχεται τον σύζυγό της με στόμφο και τιμές, ωστόσο πολύ γρήγορα αποκαλύπτεται πως η ενθουσιώδης υποδοχή της υποκρύπτει ένα οργανωμένο σχέδιο εκδίκησης για τον φόνο της κόρης τους Ιφιγένειας, που ο Αγαμέμνονας θυσίασε στην Αυλίδα προκειμένου να ξεκινήσουν τα πλοία της εκστρατείας, δέκα χρόνια πριν. Το κόκκινο χαλί που στρώνει η Κλυταιμνήστρα για να τον δεχτεί, οδηγεί σ’ ένα λουτρό αίματος όπου, με τη συνέργεια του εραστή της, Αίγισθου, θα πνιγούν και ο βασιλιάς και η ερωμένη του.
Λίλλυ Μελεμέ. Χοηφόρες
Στο δεύτερο έργο της τριλογίας κυριαρχεί η φιγούρα της Ηλέκτρας, που πενθεί τον δολοφονημένο πατέρα της προσμένοντας εμμονικά, ως μόνο φως σωτηρίας, την επιστροφή του αδερφού της, Ορέστη, για να σχεδιάσουν μαζί την εκδίκηση. Στο ξεκίνημα του έργου η Ηλέκτρα θρηνεί πάνω απ’ τον τάφο του πατέρα της και οι Χοηφόρες, οι γυναίκες του χορού που τη συντροφεύουν, μεγεθύνουν τον θρήνο της ενώ προσφέρουν τις χοές τους. Εκεί την αντικρίζει πρώτη φορά ο αδερφός της, που έχει επιστρέψει μετά από χρόνια για να εκδικηθεί τον φόνο του πατέρα του μαζί με τον πιστό σύντροφό του Πυλάδη, μεταμφιεσμένοι σε ξένους, για μην τους αναγνωρίσουν. Βλέποντάς την να θρηνεί, συνειδητοποιεί ότι θα την έχει σύμμαχο στο ιερό αυτό έργο και της αποκαλύπτει την ταυτότητά του. Η δράση κατόπιν εξελίσσεται καταιγιστικά: Ορέστης και Πυλάδης, με την κάλυψη της Ηλέκτρας, προφασίζονται ότι είναι δύο ξένοι που φέρνουν τις στάχτες του πεθαμένου Ορέστη στην Κλυταιμνήστρα. Η Κλυταιμνήστρα υποδέχεται τον Ορέστη και τότε εκείνος, αφού της αποκαλύπτει την ταυτότητά του, την εκτελεί, ενώ κατόπιν εκτελεί και τον εραστή και συνένοχό της, Αίγισθο. Η τραγωδία κλείνει με τις Ερινύες να καταφθάνουν, για να εκδικηθούν τη μητροκτονία.
Γεωργία Μαυραγάνη. Ευμενίδες
Το τρίτο μέρος της αισχύλειας τριλογίας έχει ως θέμα την καταδίωξη του Ορέστη από τις Ερινύες και την ιερή δοκιμασία που θα πρέπει να περάσει προκειμένου να εξευμενιστούν και να μετατραπούν σε Ευμενίδες. Σε αυτό το θεωρούμενο καταστατικό έργο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας εμφανίζεται να θεσμοθετείται για πρώτη φορά ο Άρειος Πάγος.
Γεωργία Μαυραγάνη
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ – ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΥΠΡΟΥ
Στάθης Λιβαθινός. Ικέτιδες του Ευριπίδη 5 & 6 Ιουλίου
Οι μητέρες των αργείων στρατηγών που έχασαν τη ζωή τους στη Θήβα, πολεμώντας στο πλάι του Πολυνείκη, προσπέφτουν ικέτιδες στον βωμό της Δήμητρας στην Ελευσίνα. Μαζί τους ο βασιλιάς του Άργους, Άδραστος. Ζητούν τη βοήθεια του βασιλιά της Αθήνας, Θησέα, γιατί οι Θηβαίοι κρατούν τους νεκρούς και δεν επιτρέπουν την ταφή τους. Ο Θησέας, ανταποκρινόμενος στο δίκαιο αίτημα, ετοιμάζεται να στείλει μήνυμα στον βασιλιά της Θήβας, Κρέοντα, όμως τον προλαβαίνει η άφιξη θηβαίου κήρυκα, που φέρνει το δικό του μήνυμα στον Θησέα: Του ζητά να διώξει τον Άδραστο και τις μητέρες, διαφορετικά θα τους επιτεθούν. Ο Θησέας οδηγεί τον στρατό της Αθήνας ενάντια στους Θηβαίους και φέρνει τους νεκρούς στρατηγούς στην Ελευσίνα, όπου και τους καίουν. Η Ευάδνη, σε παραλήρημα, ορμά στη φωτιά και καίγεται μαζί με τον άνδρα της, Καπανέα. Μητέρες και παιδιά παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής, με τις στάχτες των αγαπημένων τους.
Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Οιδίπους Τύραννος του Σοφοκλή 12 & 13 Ιουλίου
Το τελειότερο έργο του Σοφοκλή και, κατά γενική ομολογία, η πλέον υποδειγματική αρχαία τραγωδία ξεκινά με ένα μυστήριο. Η πόλη της Θήβας πλήττεται από λοιμό και ο βασιλιάς Οιδίποδας ζητά να εξακριβώσει τον λόγο. Ο χρησμός του Απόλλωνα παραγγέλνει ότι, για να καθαρίσει η πόλη, πρέπει πρώτα να τιμωρηθεί ο φόνος του Λάιου. Ο Οιδίπους αποφασίζει να εξιχνιάσει το αίνιγμα και ξετυλίγει ένα κουβάρι φρικτών αποκαλύψεων.
ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
Γιάννης Καλαβριανός. Ιφιγένεια η εν Αυλίδι του Ευριπίδη 19 & 20 Ιουλίου
Η τραγωδία εστιάζει στην απόφαση του Αγαμέμνονα, αρχιστράτηγου των Αχαιών, να θυσιάσει την κόρη του Ιφιγένεια, ώστε να μπορέσει να αποπλεύσει για την Τροία ο ελληνικός στόλος, που έχει ακινητοποιηθεί λόγω άπνοιας στην Αυλίδα. Αυτό είναι το θέλημα της θεάς Άρτεμης, όπως αποκαλύπτει με τον χρησμό του ο μάντης Κάλχας. Έτσι, ο Αγαμέμνονας καλεί την Ιφιγένεια στην Αυλίδα, με το πρόσχημα του γάμου της με το πρωτοπαλίκαρο των Αχαιών, τον Αχιλλέα, προτού αναχωρήσουν για τον πόλεμο. Παρά το φρικτό δίλημμα που αντιμετωπίζει, αφού καλείται να επιλέξει μεταξύ της κόρης και της πατρίδας του, ο Αγαμέμνονας υπακούει στην «ανάγκη» και αποφασίζει να προχωρήσει στη θυσία, αγνοώντας τις ικεσίες της Κλυταιμνήστρας, της Ιφιγένειας, του Αχιλλέα, ακόμα και του Μενέλαου. Η ευγενική Ιφιγένεια τελικά συμφιλιώνεται με την τραγική μοίρα της και αποδέχεται να θυσιαστεί υπέρ της πατρίδας. Στο τέλος του έργου, ένας αγγελιοφόρος ανακοινώνει στην Κλυταιμνήστρα ότι η Ιφιγένεια εξαφανίστηκε από τον βωμό προτού δεχτεί το θανάσιμο χτύπημα.
Σ’ αυτό το κορυφαίο δράμα του, όπου οι χαρακτήρες εξελίσσονται από επεισόδιο σε επεισόδιο, ο Ευριπίδης, βαθιά σοφός και ώριμος, αναδιευθετεί το επικό υλικό και, απευθυνόμενος στους διχασμένους Έλληνες της εποχής του, γίνεται ο κήρυκας της φιλοπατρίας.
Κομεντί Φρανσαίζ / Comédie-Française. Ίβο βαν Χόβε. Ηλέκτρα / Ορέστης του Ευριπίδη 26 & 27 Ιουλίου
Για πρώτη φορά, ο πιο παλιός θίασος εν ενεργεία στον κόσμο θα παίξει στο μοναδικό Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.
Διευκρινίζοντας ότι όλες του οι συνεργασίες γεννιούνται από «κεραυνοβόλο έρωτα» για ένα κείμενο, ο Ίβο βαν Χόβε, που άνοιξε και το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών 2018 με την πολύ δυνατή σκηνική μεταφορά των έργων του Μπέργκμαν Περσόνα / Μετά την πρόβα, συναρθρώνει εδώ δυο κείμενα του Ευριπίδη τα οποία αφηγούνται την ιστορία της Ηλέκτρας και του Ορέστη στη συνέχειά της ή το πώς τα δυο αδέρφια ξαναβρέθηκαν και συμμάχησαν για να εκδικηθούν τη μητέρα τους, Κλυταιμνήστρα, και τον εραστή της, Αίγισθο. Η παράσταση σηματοδοτεί την υποδοχή της Ηλέκτρας του Ευριπίδη στο ρεπερτόριο της Κομεντί Φρανσαίζ, ενώ η τελευταία παρουσίαση του Ορέστη στην Αίθουσα Ρισελιέ χρονολογείται από το 1923.
Δημήτρης Καραντζάς. Νεφέλες του Αριστοφάνη 2 & 3 Αυγούστου
Ένας ηλικιωμένος, απαίδευτος Αθηναίος, ο Στρεψιάδης, καταχρεωμένος από τις σπατάλες και τις ασωτείες του κακομαθημένου γιου του, Φειδιππίδη, προσπαθεί να τον πείσει να πάει στο φροντιστήριο του Σωκράτη, για να μάθει τη διαφορά μεταξύ δίκαιου και άδικου λόγου και να μπορεί να υπερασπίζεται καλύτερα τον εαυτό του στο δικαστήριο, απέναντι στους δανειστές του.
Σταύρος Σ. Τσακίρης. Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου 9 & 10 Αυγούστου
Ο Προμηθέας τιμωρείται από τον Δία επειδή έδωσε τη φωτιά στους ανθρώπους. Ο Ήφαιστος έχει αναλάβει να τον δέσει σφιχτά με αλυσίδες πάνω σε απόκρημνους βράχους. Το Κράτος και η Βία επιθεωρούν τον απρόθυμο Ήφαιστο. Στον βράχο καταφθάνουν οι κόρες του Ωκεανού, οι Ωκεανίδες, θρηνώντας για το μαρτύριο του ήρωα. Κι ενώ ο Προμηθέας και ο Ωκεανός μιλούν για τη σκληρότητα του Δία, επί σκηνής εμφανίζεται ένα ακόμη πλάσμα που υποφέρει από την εκδικητικότητα των θεών: Είναι η Ιώ, ερωμένη του Δία, που εκείνος μεταμόρφωσε σε δαμάλα για να τη γλιτώσει από τη ζήλεια της Ήρας, χωρίς όμως να το καταφέρει, καθώς η πανούργα εκείνη έχει στείλει τον Οίστρο, μια ενοχλητική βοϊδόμυγα, να βασανίζει την Ιώ, ακολουθώντας την ανελέητα ως τα πέρατα του κόσμου. Ο Προμηθέας προφητεύει το μέλλον της, που συνδέεται και με τη δική του μοίρα, αφού κάποιος απόγονός της, πολλά χρόνια μετά, θα τον απελευθερώσει. Προφητεύει επίσης την πτώση του Δία, αρνείται όμως πεισματικά να φανερώσει στον απεσταλμένο του, Ερμή, το πώς θα γίνει αυτή. Η τραγωδία τελειώνει με τους κεραυνούς του Δία να πέφτουν ενάντια στον κρατούμενο με την ελεύθερη συνείδηση, που αντιστέκεται.
9ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΡΙΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Δεσμώτης του ιλίγγου (Vertigo, 1958) του Άλφρεντ Χίτσκοκ 22 Ιουνίου
Στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου θα παρακολουθήσουμε τον Δεσμώτη του ιλίγγου του Άλφρεντ Χίτσκοκ, το αριστούργημα ολόκληρης της καριέρας του, αλλά και μια υποβλητική διασκευή στον μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης. Με τον μυσταγωγικό συνδυασμό μυστηρίου και σασπένς που ονομάζεται Δεσμώτης του ιλίγγου, και με οδηγό τις αλησμόνητες μουσικές παρτιτούρες του Μπέρναρντ Χέρμαν, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ αφηγείται την ιστορία ενός πρώην αστυνομικού που αφήνει τα σκοτεινά μυστικά μιας μοιραίας γυναίκας να τον παρασύρουν σ’ ένα παιχνίδι ψύχωσης, ζωής και θανάτου.
Μουσικό θέατρο της πρωτοπορίας και αρχαίοι μύθοι. Έργα Ξενάκη, Χρήστου, Κουμεντάκη 28 & 29 Ιουνίου
Το αρχαίο δράμα υπήρξε αστείρευτη πηγή έμπνευσης για δύο από τις πιο εμβληματικές μορφές της μουσικής του 20ού αιώνα, τον Ιάννη Ξενάκη και τον Γιάννη Χρήστου. Έχοντας και οι δύο συνθέσει, στην αρχή της καριέρας τους, μουσική για παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου στην Επίδαυρο, εμπνεύστηκαν έργα σύγχρονου μουσικού θεάτρου που αντλούν την πρώτη ύλη τους από το αρχαίο δράμα. Τόσο η Κασσάνδρα του Ιάννη Ξενάκη (το τελευταίο χρονολογικά κομμάτι που συνέθεσε για την Ορέστειά του), όσο και το έργο Αναπαράστασις Ι: Ο βαρύτονος του Γιάννη Χρήστου έχουν ως σημείο εκκίνησης τον Αισχύλο, ενώ και τα δύο έργα χρησιμοποιούν ατόφιο το αρχαίο κείμενο.
Πρωτότυπο κείμενο, όχι του Αισχύλου, αλλά του Ομήρου, χρησιμοποιεί και ο Γιώργος Κουμεντάκης στη σύντομη, νεανική όπερά του Έσσεται ήμαρ..., ένα έργο στο οποίο βρίσκονται κατασταλαγμένες οι κατακτήσεις της αβάν-γκαρντ των προηγούμενων δεκαετιών, σε ένα υψηλών μουσικών και φωνητικών απαιτήσεων έργο.
Και στα τα τρία αυτά έργα ελληνικής παραγωγής μουσικού θεάτρου της πρωτοπορίας, το υλικό της αρχαιότητας είναι το εφαλτήριο μιας κατάδυσης στο αρχετυπικό αλλά και ενός χωρίς προϋποθέσεις ανοίγματος στο μέλλον.
Στην πρώτη αυτή παρουσία της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ στη Μικρή Επίδαυρο συμβάλλουν ο αναγνωρισμένος σκηνοθέτης Έκτορας Λυγίζος, ο οποίος έχει δύο φορές παρουσιάσει δουλειά του στην Επίδαυρο, ο ανερχόμενος αρχιμουσικός Γιώργος Ζιάβρας, με σημαντικές διεθνείς επιτυχίες, και σημαντικοί ερμηνευτές, όπως ο Γιάννης Στάνκογλου, στην πρώτη αναμέτρησή του με το σύγχρονο μουσικό θέατρο, και οι πρωταγωνιστές της ΕΛΣ Διονύσης Σούρμπης και Μυρσίνη Μαργαρίτη. Τη σκηνοθετική επιμέλεια των πρώτων δύο έργων του προγράμματος έχει αναλάβει ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ, Αλέξανδρος Ευκλείδης. Συμμετέχει το Ergon ensemble, ένα από τα πλέον καταξιωμένα σύνολα σύγχρονης μουσικής, με σημαντική παρουσία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Την απαιτητική παρτιτούρα των κρουστών στην Κασσάνδρα ερμηνεύει ο κορυφαίος μουσικός της Ορχήστρας της ΕΛΣ Μαρίνος Τρανουδάκης.
Η Ορέστεια του Ξενάκη δημιουργήθηκε το 1966 και ολοκληρώθηκε το 1987 με την προσθήκη της σκηνής της Κασσάνδρας. Δεν πρόκειται για μεταγραφή του λόγου του Αισχύλου, αλλά για μια ιδιοσυγκρασιακή αντίδραση στην ποιητική δύναμη του κειμένου και τον σημαντικότερο, ίσως, καρπό της βαθιάς σχέσης του συνθέτη με την αρχαιότητα. Η δημιουργία της σκηνής της Κασσάνδρας, μαζί με τον μονολόγο της Αθηνάς, επίσης γραμμένο για τον βαρύτονο Σπύρο Σακκά, υπήρξε η μοναδική περίπτωση που ο Ξενάκης επέστρεψε σε παλιότερο έργο του για να το συμπληρώσει. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια σπουδή πάνω στην προσωδία του αρχαίου κειμένου, την οποία με φανατισμό χρησιμοποιεί ως βάση της συνθετικής του προσέγγισης ο Ξενάκης, εξωθώντας τον τραγουδιστή σε ακραίες φωνητικές ακροβασίες, με τη συνοδεία μόνο σολιστικών κρουστών και ενός ψαλτηρίου (εικοσάχορδου νυκτού οργάνου) που παίζεται από τον βαρύτονο.
Αναπαράστασις Ι: Ο βαρύτονος του Γιάννη Χρήστου Σκηνοθετική επιμέλεια Αλέξανδρος Ευκλείδης.Σολίστ Γιάννης Στάνκογλου
Το έργο γράφτηκε το 1968. Το κείμενο είναι οι στίχοι 1-7 από την τραγωδία του Αισχύλου Αγαμέμνων, με τον εξουθενωμένο και ανήσυχο φρουρό να περιμένει έναν ολόκληρο χρόνο στη στέγη του παλατιού στο Άργος το σημάδι που θα σημάνει την πτώση της Τροίας στα χέρια των Αχαιών. Στόχος δεν είναι να υποδυθεί ο σολίστας με ακρίβεια τον φρουρό, ούτε να μεταφερθούμε στο σκηνικό της αισχύλειας τραγωδίας. Το κείμενο χρησιμοποιείται περισσότερο ως όχημα, με τον σολίστα να πασχίζει να ξεστομίσει τις λέξεις σαν να έχουν μαγικές ιδιότητες. Αντίστοιχα, το σύνολο δεν τον συνοδεύει, αλλά συμμετέχει ενεργά στην ιεροτελεστία.
Η όπερα Έσσεται ήμαρ... (ο τίτλος υποδηλώνει ότι «θα έρθει η μέρα της καταστροφής με το ζόφο του πολέμου»), με επεξηγηματικό υπότιτλο «Μίμηση πράξεως σε έξι επεισόδια», έχει γραφτεί δυο φορές: το 1986, για να παιχτεί στο Ηράκλειο, και το 1995, για το φεστιβάλ του Άργους. Η πρώτη γραφή δεν περιλάμβανε χορωδιακά μέρη, τα οποία προστέθηκαν (κείμενο και μέλος) στη δεύτερη γραφή. Κεντρικό θέμα η πτώση της Τροίας χάρη στο τέχνασμα του Δούρειου Ίππου και την ψυχραιμία του Οδυσσέα, όπως αυτά παρουσιάστηκαν από τον Μενέλαο και την Ελένη στον Τηλέμαχο στη δ΄ ραψωδία της Οδύσσειας. Στην αρχική της εκδοχή, η όπερα περιλαμβάνει έξι επεισόδια: «Πόλεμος και θάνατος στο Ίλιον», «Προφητεία για την πτώση της Τροίας», «O θάνατος του Έκτορα», «O Δούρειος Ίππος», «H καταστροφή της Τροίας», «Έξοδος. Η ανθρώπινη μοίρα». Από αυτά, τα τέσσερα (πρώτο, δεύτερο, τρίτο και πέμπτο) αντλούν το περιεχόμενό τους εξ ολοκλήρου από την Ιλιάδα, το τέταρτο από την Οδύσσεια, ενώ το έκτο και από τα δύο ομηρικά έπη.
Σοφία Πάσχου. Θεογονία, ένα μεγάλο γλέντι 5 & 6 Ιουλίου
Το φαντασμαγορικό σύμπαν της Θεογονίας, γεμάτο ερωτικές ενώσεις, γάμους και γεννήσεις, συγκρούσεις και κατορθώματα, αποτυπώνει πάνω απ’ όλα ένα παιχνίδι διαδοχής, τη διαδικασία μετάβασης της εξουσίας από τη μια γενιά στην άλλη: από τη Γη στον Ουρανό, στον Κρόνο και τελικά στον Δία, ο οποίος παρουσιάζεται ως η νομοτελειακή κατάληξη των πραγμάτων, το σημείο όπου η εξουσία βρίσκει την απόλυτη δικαίωσή της. Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, ο Δίας παρουσιάζεται ως ο σοφός και δίκαιος πατέρας-ηγεμόνας που απολαμβάνει τη στήριξη των υπηκόων του. Οι ήπιες γυναικείες θεότητες που τον πλαισιώνουν μοιάζουν να έχουν πάρει τη θέση των απειλητικών θηλυκών μορφών των πρώιμων χρόνων.
Η ομάδα griffon της Ιωάννας Πορτόλου επιστρέφει στην Επίδαυρο με την παράσταση Kaos, κλείνοντας έτσι τον κύκλο της ερευνητικής και καλλιτεχνικής διαδικασίας του εργαστηρίου Χάος & Τάξη που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του Λυκείου Επιδαύρου 2018. Η παράσταση εστιάζει στην αδιάκοπη ανθρώπινη προσπάθεια να δημιουργήσει μια έννομη τάξη ορίων, αρμονίας και συλλογικοτήτων μέσα από την πάλη με το χάος. Βιβλικές εικόνες προτείνουν επί σκηνής τους δικούς της πρωτόπλαστους, που περιπλανώνται ακούραστα στη γη μιας σύγχρονης Βαβέλ.
Δημήτρης Μπογδάνος. Δάφνις + Χλόη του Λόγγου. Un amore bucolicο 19 & 20 Ιουλίου
Από τις πιο διάσημες και αρχετυπικές ιστορίες αγάπης όλων των εποχών, το βουκολικό ειδύλλιο Δάφνις και Χλόη αποτελεί ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ και το μοναδικό σωζόμενο έργο του Λέσβιου συγγραφέα Λόγγου, για τη ζωή του οποίου γνωρίζουμε ελάχιστα. Κυριαρχεί η εξιδανικευμένη και γεμάτη ευαισθησία περιγραφή της φύσης της Λέσβου και η εναλλαγή των τεσσάρων εποχών, με τις ανατροπές της πλοκής –τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουν οι δυο εραστές προτού τελικά καταφέρουν να είναι μαζί– να παίζουν δευτερεύοντα ρόλο. Η κάθε εποχή του χρόνου συμπίπτει και με ένα διαφορετικό κεφάλαιο στον έρωτα των δύο νέων και αντικατοπτρίζει τις συναισθηματικές καταστάσεις που βιώνουν.
Η κλασική τραγωδία του Ρακίνα Φαίδρα, αριστούργημα του γαλλικού 17ου αιώνα, που αντλεί τις πηγές της από τον Πλούταρχο και τον Βιργίλιο και εμπνέεται το θέμα της από τα έργα Ιππόλυτος του Ευριπίδη και Φαίδρα του Σενέκα, παρουσιάζεται στο θέατρο της της Μικρής Επιδαύρου, πολύ κοντά στην Τροιζήνα, όπου διαδραματίζεται η πλοκή.
Νατάσα Τριανταφύλλη. Οι Δαναΐδες του Ανδρέα Κάλβου 2 & 3 Αυγούστου
Επιστέγασμα της λογοτεχνικής πορείας του Ανδρέα Κάλβου, η τραγωδία Οι Δαναΐδες, η μόνη που κατάφερε να ολοκληρώσει και να εκδώσει ο ίδιος ο δημιουργός (1818), αποτελεί υπόδειγμα κλασικιστικού έργου, το οποίο αναπαράγει αλλά και επικαιροποιεί τη φόρμα του αρχαίου προτύπου, ενώ συγχρόνως αποτίνει φόρο τιμής στην τραγική παράδοση και στη διαμόρφωση της τραγωδίας ως θέατρο της πολιτικής κοινότητας, δημιουργώντας ένα σύμπαν δραματικών αντιθέσεων, συναισθηματικών αντιφάσεων και μοιραίων επιλογών.
Θεματική 2019: Επανεφευρίσκοντας το αρχαίο δράμα στη σύγχρονη σκηνή 2 - 16 Ιουλίου
Η φετινή θεματική, Επανεφευρίσκοντας το αρχαίο δράμα στη σύγχρονη σκηνή, θα προσφέρει στους σπουδαστές του Λυκείου, μέσα από τις δράσεις του προγράμματος, τη δυνατότητα να εξασκηθούν βιωματικά σε τεχνικές και γνώσεις που αντανακλούν τους διαφορετικούς τρόπους σκηνικής ανάγνωσης του αρχαίου δράματος μέχρι σήμερα, καθώς και την αλληλεπίδραση του είδους με ποικίλες άλλες μορφές τέχνης, εστιάζοντας στο πώς αυτές συμβάλλουν στην ανάδειξη της επικαιρότητάς του σήμερα.
Εκπαιδεύοντας το κοινό στο αρχαίο δράμα
To πρόγραμμα «Εκπαιδεύοντας το κοινό στο αρχαίο δράμα» πραγματοποιείται για τρίτη χρονιά στην Αργολίδα, με την υποστήριξη του Δήμου Ναυπλιέων, σε σύμπραξη με το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Οι δράσεις του προγράμματος (Διάλογοι, Παίζοντας με το αρχαίο δράμα, Ενεργοί θεατές - ενεργοί πολίτες και Εκπαιδεύοντας το διεθνές κοινό) απευθύνονται σε κατοίκους της Αργολίδας, όλων των ηλικιών, αλλά και σε ομάδες απ’ όλο τον κόσμο που πραγματοποιούν εκπαιδευτικές επισκέψεις στην Επίδαυρο, και υλοποιούνται από έμπειρους θεατροπαιδαγωγούς, θεατρολόγους, σκηνοθέτες και καλλιτέχνες του θεάτρου.
Οι θεατροπαιδαγωγικές δράσεις του προγράμματος σε σχολεία της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για το 2019 έλαβαν έγκριση από τη Διεύθυνση Υποστήριξης Προγραμμάτων και Εκπαίδευσης για την Αειφορία του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.
Δημιουργική Απασχόληση για Παιδιά στην Επίδαυρο
Ένα καλλιτεχνικό και εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά, που θα πραγματοποιηθεί φέτος για τέταρτη χρονιά, κατά τη διάρκεια των παραστάσεων στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Ενώ οι μεγάλοι παρακολουθούν τις παραστάσεις απερίσπαστοι, τα παιδιά απασχολούνται δημιουργικά, προσεγγίζοντας το περιεχόμενο των ίδιων έργων. Το πρόγραμμα συντονίζει ομάδα θεατροπαιδαγωγών και δασκάλων μουσικοκινητικής και αισθητικής αγωγής.
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ & ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ ΜΕ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ONASSIS AIR ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΩΝΑΣΗ
Το Onassis AiR είναι το νέο διεθνές πρόγραμμα φιλοξενίας και έρευνας καλλιτεχνών και επιμελητών από το Ίδρυμα Ωνάση, που απαντά δημιουργικά στην απομόνωση και την εσωστρέφεια των καλλιτεχνών μεταξύ παραστατικών και εικαστικών τεχνών στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. Στο πλαίσιο του προγράμματος 2019 Pilot Collaborations (Πιλοτικές Συνεργασίες), το Onassis AiR και το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου έχουν σχεδιάσει έναν κύκλο εργαστηρίων που απευθύνεται σε έλληνες σκηνοθέτες και χορογράφους των οποίων νέα έργα εντάσσονται στο επίσημο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών 2019.
Έξι επιλεγμένοι καλλιτέχνες, των οποίων τα ερευνητικά ενδιαφέροντα ή έργα στηρίζονται σε διεπιστημονικές πρακτικές, έχουν προσκληθεί να συμμετάσχουν σε τρεις εντατικούς κύκλους εργαστηρίων, υπό την καθοδήγηση της επιμελήτριας και χορογράφου Satu Herrala, του δραματουργού και καλλιτέχνη Peter Stamer και της παραγωγού και επιμελήτριας Silke Bake.
Οι τρεις κύκλοι εργαστηρίων θα πραγματοποιηθούν στην Αθήνα στις 25-30 Μαρτίου 2019, με σκοπό την ανάπτυξη των υπό διαμόρφωση παραστάσεων που θα παρουσιαστούν στο Φεστιβάλ το καλοκαίρι, εξετάζοντας την κάθε παράσταση από τη σκοπιά της δραματουργίας, της επιμέλειας και της παραγωγής.
22°
Romeo Castellucci, «La vita nuova»4
