Κριτική για την ταινία «Γυναίκες Μαχήτριες - Η τριπλή απελευθέρωση» παραγωγής, σκηνοθεσίας, σεναρίου από τον Λεωνίδα Βαρδαρό και μοντάζ της Αγγελικής Χατζή.
Η ιστορία κάποιων γυναικών που έζησαν πολύχρονες διώξεις, φυλακίσεις και εξορίες από την εποχή της δικτατορίας του Μεταξά μέχρι τον Εμφύλιο και τη Χούντα των Συνταγματαρχών.
Το σινεμά του έμπειρου κινηματογραφιστή Λεωνίδα Βαρδαρού είναι ταγμένο δίπλα στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες του ελληνικού λαού στη διάρκεια του 20ού αιώνα. Μέσα από αυθεντικές μαρτυρίες 22 γυναικών που έδωσαν τον δικό τους αγώνα και τιμωρήθηκαν για αυτό, μαθαίνουμε τις προσωπικές ιστορίες τους και τις πιέσεις που τους ασκήθηκαν από τα αυταρχικά καθεστώτα. Αρκετές από αυτές είδαν τους άνδρες ή τους γονείς τους να παίρνουν τον δρόμο της φυλακής, της εξορίας, ακόμη και του εκτελεστικού αποσπάσματος και δεν δίστασαν να ακολουθήσουν την ίδια πορεία. Η ιστορική έρευνα ανήκει στις ιστορικούς Τασούλα Βερβενιώτη και Λη Σαράφη. Το κυριότερο ατού του φιλμ είναι ο αφτιασίδωτος λόγος των γυναικών που αποφεύγουν τις μεγάλες κουβέντες και δείχνουν ότι τα «κατορθώματά» τους δεν ήταν τίποτε περισσότερο από τον μοναδικό δρόμο που μπορούσαν να τραβήξουν.
18°
