Κριτική του Κωνσταντίνου Καϊμάκη για την ταινία «Αρπακτικά πτηνά και η φαντασμαγορική χειραφέτηση της Χάρλεϊ Κουίν» με τη Μάργκο Ρόμπι.
Μετά από τον αναγκαστικό χωρισμό της με τον Τζόκερ, η Χάρλεϊ Κουίν ψάχνει να βρει τον μοναχικό της δρόμο στην Γκόθαμ Σίτι αλλά πέφτει πάνω σε διαβολικό μεγαλέμπορο ναρκωτικών που κυνηγάει ένα μικρό κορίτσι με πολύτιμα μυστικά.
H παρουσία –κι όχι τόσο η ερμηνεία– της Μάργκο Ρόμπι ως Χάρλεϊ Κουίν, που παίρνει πάνω της όλη σχεδόν την ταινία, είναι το ακαταμάχητο όπλο ενός καλοφτιαγμένου πρότζεκτ το οποίο ακολουθεί μεν πιστά τους κανόνες της μπλοκμπαστεριάς, ψυχαγωγεί και διασκεδάζει τον θεατή, αλλά δεν καταφέρνει να διατυπώσει μια νέα πρόταση στο είδος της κόμικ περιπέτειας. Η σέξι αυστραλέζα ηθοποιός αφήνει πίσω της την «Ομάδα αυτοκτονίας» για να συστήσει μια άτυπη παρέα από διαφορετικές γυναικείες φιγούρες που έχουν τα δικά τους κίνητρα στην κόντρα με τα βίαια αρσενικά. Το χιούμορ που πατάει σε γυναικεία μοτίβα –το λαστιχάκι για τα μαλλιά που δίνει η μια φίλη στην άλλη την ώρα του άγριου ξύλου– και οι αλά Ταραντίνο συστάσεις των δεύτερων ρόλων με ένα μικρό, φευγάτο βιογραφικό –οι μικρές λεπτομέρειες από το παρελθόν της Χάρλεϊ (που εξηγούν πολλά για την κατάστασή της)– δίνουν μια ενδιαφέρουσα χροιά σε τούτη την πρώτη solo προσπάθεια της αψυχολόγητης ηρωίδας των Dcomics, αλλά σε μεγάλο βαθμό η προσπάθεια δείχνει ανολοκλήρωτη και προφανέστατα διστακτική να περάσει σε ένα πιο risky επίπεδο ανίχνευσης του κόμικ σύμπαντος.
18°
