14°
Η Ελισάβετ Παπαδοπούλου είναι συγγραφέας.
Ζούσα χωρίς νύχτα. Και, εννοείται, αναγκαστικά χωρίς τη δροσιά που φέρνουν οι κήποι. Το προτιμούσα όμως. Ποτέ δεν νύχτωνε. Υπήρχε παντού κόσμος και φώτα.
Αν θέλουμε να μάθουμε πώς σκέφτονται, τι φοβούνται και τι επιθυμούν τα δεκαπεντάχρονα, ας τα ρωτήσουμε. Κι αφού πάρουμε ειλικρινείς απαντήσεις, ας το συζητήσουμε
Λεφτά δεν υπάρχουν, κι ας μοιάζει διαφορετικά καμιά φορά
Η μετεξέλιξη της φτώχειας σε εξαθλίωση, οι φρούδες υποσχέσεις της ανάπτυξης, και η ομορφιά γύρω μας που θα τη χάσουμε όλοι
Είναι η ευκαιρία μας να ξαναβρούμε τον πόνο στις αληθινές του διαστάσεις, βρίσκοντας ταυτόχρονα το συμπονετικό κομμάτι του εαυτού μας, πριν καταφέρουν να μας αποκτηνώσουν τελείως
Στη λούμπα του δόγματος έπεσαν όλοι: ελληνική κυβέρνηση, ουκρανική κυβέρνηση και αντιπολίτευση
Παλιά, οι μαθητικές παρελάσεις δεν είχαν σοβαροφάνεια, αλλά χαρά. Είχαν σεβασμό αλλά και αμφισβήτηση.
Θα συνεχίσουμε να μιλάμε και να γράφουμε και να καταδικάζουμε τον πόλεμο του Βλαντιμίρ Πούτιν όσο συνεχίζεται
Ο εθνικισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτό. Απώλεια της μεγάλης εικόνας. Μια μικρή, μικρότατη σμίκρυνση του κόσμου.
Αυτό που ήρθε και βρήκε την Κάρπαθο δεν είχε να κάνει με σεξουαλικό προσανατολισμό. Είχε να κάνει με τη βία, η οποία σε ό,τι κι αν μπει το διαστρεβλώνει
