Το βιβλίο του Α. Τσίπρα, σε συνδυασμό με τις πολιτικές θέσεις όλων των κομμάτων και κομματιδίων της αριστεράς, έρχεται να επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά την παγιωμένη θέση του και θέσεις τους
- CITY GUIDE
- PODCAST
-
14°
Ανδρέας Βασιλιάς
Σκιαθίτης στην καταγωγή, γεννήθηκε το 1956 στον Βόλο. Σπούδασε ψυχολογία στο πανεπιστήμιο Paris VIII στη Γαλλία όπου έκανε και το μεταπτυχιακό του στις παιδαγωγικές επιστήμες και ειδικότερα στον τομέα της ψυχοπαθολογίας. Το 1999 ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο καρπός της οποίας είναι το βιβλίο "Ενορμητική διαδικασία: έρωτας και θάνατος". Εργάσθηκε, από το 1982, ως κλινικός και ψυχοθεραπευτής στην Εταιρία Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας, στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας Καλλιθέας και στο Κοινοτικό Εργαστήρι Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Δήμου Αργυρούπολης. Εργάστηκε επίσης ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Υγείας του παιδιού. Στη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ψυχαναλυτικού προσανατολισμού ψυχοθεραπεία ψυχώσεων, την κοινοτική ψυχιατρική και την ενημέρωση της κοινότητας σε θέματα ψυχικής υγείας, την κακοποίηση και παραμέληση του παιδιού, την αιμομιξία, τη μελέτη του θεσμικού πλαισίου των φορέων κοινωνικής πρόνοιας. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά και συμμετέχει με ανακοινώσεις σε επιστημονικά συνέδρια. Είναι τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας και πλέον ελεύθερος επαγγελματίας.
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
«Δεν είμαι πασόκα δεν είμαι κουκουέ είμαι ότι είμαι κι ότι τραγουδώ για σε»
Ένα κεντρικό πολιτικό ζήτημα που αφορά τη χώρα συνολικά
Η κρίση της δημοκρατίας στον δυτικό κόσμο: οικονομία, ενσυναίσθηση και λαϊκισμός
Η ανάγκη ανανέωσης της σύγχρονης δημοκρατίας δυτικού τύπου
Παραδοσιακά κόμματα κυρίως του λεγόμενου προοδευτικού χώρου εξαφανίστηκαν και εμφανίστηκαν να κυριαρχούν κόμματα με ακραίες έως και αντιφατικές ιδεολογικές αναφορές
Το κεντρικό αποτέλεσμα είναι ο διαχωρισμός της κοινωνίας καθαυτής, σε «συστημικούς» και «αντισυστημικούς» με την ουσία να χάνεται στο απύθμενο χάος των αντιπαραθέσεων χωρίς ειρμό
Βαδίζουμε πια σ’ έναν τόπο όπου τα πάντα είναι σε αμφισβήτηση με σημαντικότερο το δημοκρατικό πλαίσιο, τόσο στο διεθνές όσο και στο εσωτερικό πεδίο
Τι μπορεί να σημαίνουν όλες αυτές οι «συμπτώσεις», που δεν είναι καθόλου συμπτώσεις;