​argh, Ο

Σημείο αφετηρίας υπήρξε της έκθεσης μια προβληματική γύρω από την πόλη ως σημείο εγκατάστασης ή ως πέρασμα, ως σύνολο τόπων όπου οι άνθρωποι έχουν ή δεν έχουν επαρκώς τη δυνατότητα να αυτοπραγματωθούν, αλλά και η διερεύνηση της ιδέας της εστίας ως του κατεξοχήν χώρου όπου νιώθει κανείς αποδεκτός και ασφαλής.

Οι χώρες και οι πόλεις, ως περάσματα και ως τόποι σύντομης ή μόνιμης διαμονής, αναπτύσσουν ένα ενεργειακό φορτίο που «ζητά» να μπολιαστούν διαφορετικές κουλτούρες, αξίες, τρόποι ζωής και θρησκευτικές πεποιθήσεις, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με την ελευθερία της ανοιχτότητας, με το αίσθημα ανεστιότητας και μετεωρισμού εξαιτίας της έλλειψης πατρίδας, θεού και ιερών χώρων.

Οι argh. οραματίζονται ένα δημόσιο οίκημα απαλλαγμένο από θρησκευτικά σύμβολα, που προορίζεται για μια νέα ατομική χρήση. Πρόκειται για μια γλυπτή εγκατάσταση σε ωοειδές σχήμα, με δύο ανοίγματα. Το ένα βρίσκεται κοντά στη γη και αποτελεί το σημείο εισόδου/εξόδου και το άλλο εμφανίζεται ψηλά, στο βάθος της κατασκευής, και προορίζεται για ενατένιση του ουρανού. Το αυγό, σύμβολο του τέλειου και του ωραίου, έχει κοσμογονικές αναφορές, δημιουργεί συνυποδηλώσεις συνάντησης των εννοιών ενός κατ’ εξοχήν δίπολου, του αρσενικού και του θηλυκού, και αποτελεί στοιχείο συνένωσης και ολοκλήρωσης.

Στόχος λοιπόν είναι η σύντομη φιλοξενία του περαστικού, που θα του χαρίσει λίγα λεπτά ημιαπομόνωσης μέσα στον αστικό χώρο για να πραγματοποιήσει μια «στάση» μέσα στη ρευστότητα, να αφουγκραστεί τον εαυτό του, να αισθανθεί ότι ανήκει σε κάτι μεγαλύτερο, να συγκεντρωθεί, να προσευχηθεί, να εξυψωθεί.

Η έκθεση αποτελείται από δύο τμήματα: στο πρώτο παρουσιάζεται ενδεικτικά η έρευνα των argh. και ένα μικρό τμήμα της παραπάνω συλλογής, ενώ στο δεύτερο προσφέρεται μια προσομοίωση της νοητικής και συναισθηματικής εμπειρίας που θα μπορούσε να προκαλέσει η σύντομη διαμονή στο απραγματοποίητο –ακόμα– γλυπτό.

Καλλιτέχνες: Αλεξάνδρα Αναγνωστοπούλου, Ηλέκτρα Σταμπούλου, Μαίρη Θηβαίου