Κατάφερε να ταράξει και άλλο τα-ήδη ανακατεμένα- νερά των 90s με τις σκληρές, ντοκουμενταρίστικες φωτογραφίες της. Ήταν η πρώτη που ανακάλυψε και ανέδειξε την Kate Moss, όταν αυτή ήταν μόλις 16 χρονών, ενώ συνέβαλε όσο λίγοι στη διαμόρφωση της 90s αισθητικής. Στις 27 Αυγούστου, η φωτογράφος Corinne Day πέθανε στα 45 της, αφού είχε διαγνωστεί με καρκίνο του εγκεφάλου από το 2009.
Ξεκίνησε την πορεία της στο χώρο της μόδας ως μοντέλο, αλλά εγκατέλειψε γρήγορα το όνειρο της πασαρέλας, όταν συνειδητοποίησε πως "δεν θα έμπαινε ποτέ σε εξώφυλλο της Vogue". Αυτοδίδακτη φωτογράφος και με μια πολύ προσωπική προσέγγιση του αντικειμένου της, χρησιμοποιώντας πολλές φορές αυτοβιογραφικά στοιχεία, η Corinne Day κατέγραφε για 20 χρόνια το πνεύμα της εποχής της με έναν αφοπλιστικά ειλικρινή τρόπο. Οι προσωπικές σχέσεις που ανέπτυσσε με τα περισσότερα από τα μοντέλα της είχαν σαν αποτέλεσμα πορτρέτα έντονα και άμεσα, με πιο διάσημο από όλα αυτό της δεκαεξάχρονης τότε Kate Moss για το 3rd Summer of Love editorial του the FACE magazine το 1990. Το 1993 την ξαναφωτογράφισε στο διαμέρισμά της, αυτήν τη φορά για το εξώφυλλο της βρετανικής Vogue, όπου έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της η διάσημη "heroin chic" αισθητική της. Συνεργάστηκε με τη βρετανική, την ιταλική και την ιαπωνική Vogue, ενώ έργα της έχουν εκτεθεί σε μουσεία και εκθεσιακούς χώρους σε όλο τον κόσμο (National Portrait Gallery, Victoria & Albert Museum, Tate Modern, Saatchi Gallery, The Science Museum, The design Museum, Photographers Gallery, Gimpel Fils London και στην The Andy Warhol exhibition στο Whitney Museum NY)
Εκτός από φωτογραφίσεις μόδας, η Corinne Day ασχολήθηκε πολύ με το ρεπορτάζ, εκδίδοντας το 2000 το πρώτο της βιβλίο, Diary, μία έντονα προσωπική, και πολλές φορές σοκαριστική καταγραφή της ζωής και των φίλων της.
Σε όσους την κατηγορούσαν κατά καιρούς ότι με τις φωτογραφίες της προωθούσε την ανορεξία και τη χρήση ναρκωτικών, η Corinne Day απαντούσε: "Φωτογραφία είναι να πλησιάζεις όσο μπορείς πιο κοντά στην αληθινή ζωή, δείχνοντας πράγματα που κανονικά δεν βλέπουμε. Αυτές είναι οι πιο οικείες στιγμές των ανθρώπων και κάποιες φορές η οικειότητα είναι θλιβερή"
15°
