Βία με πολιτικά κίνητρα: συνήθως αναφέρεται σε πράξεις τρομοκρατίας, επανάστασης, εμφυλίου πολέμου, εξέγερσης, ανταρσίας, πραξικοπήματος κτλ. Γενικά, ορίζεται ως η χρήση βίαιων πράξεων από συγκεκριμένα άτομα ενάντια άλλων με σκοπό την αλλαγή στις πρακτικές ή στο πολιτικό σύστημα.
Ξεκίνησα με αυτό τον απλό ορισμό της βίας με πολιτικά κίνητρα γιατί δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε χάσει και την έννοια της βίας, αλλά και το μέτρο των πράξεων αυτών.
Είναι δύσκολο σε έναν λαό που έχει μάθει να βρίσκεται σε μετωπική σύγκρουση με την έννοια του κράτους, αλλά και με την πρακτική του, να μπορέσει να κατανοήσει ότι οι πολίτες αποτελούμε το κράτος, ειδικά σε μία Ευρωπαϊκή δημοκρατία, που οι κυβερνήσεις αναδεικνύονται μέσα από εκλογικές διαδικασίες.
Για να μπορέσει όμως κάποιος να αναφωνήσει l'etat, c'est moi θα πρέπει να είναι έτοιμος να αναλάβει και τις ευθύνες που του αναλογούν, οπότε προτιμά να είναι μόνιμα σε σύγκρουση και αδικημένος από το αόρατο αυτό κράτος.
Και όμως, όσο και αν δεν το θέλουμε, είμαστε το κράτος. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι «άλλοι» ενάντια στους οποίους στρέφονται οι τυφλές τρομοκρατικές πράξεις; Δεν είμαστε εμείς; Δεν συμμετέχουμε στην Ελληνική δημοκρατία; Δεν είμαστε πολίτες; Δεν έχουμε δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις από το Ελληνικό Σύνταγμα; Δεν θεωρούμε ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι το πολίτευμα της χώρας μας;
Καλώς ή κακώς, οι εκάστοτε κυβερνήσεις, αλλά και τα πολιτικά κόμματα είναι τα βασικά κομμάτια του πολιτικού συστήματος. Μπορούν να νομιμοποιηθούν και να από-νομιμοποιηθούν, ευτυχώς, μόνο μέσα από την συμμετοχή μας στις πολιτικές και εκλογικές διαδικασίες.
Άρα, κάθε τρομοκρατική ενέργεια η οποία υποτίθεται ότι στρέφεται ενάντια στο πολιτικό σύστημα, στρέφεται ενάντια στην ίδια την κοινωνία, στρέφεται ενάντια σε εμάς. Ποιοι είναι αυτοί οι αόρατοι κριτές που αποφασίζουν για τη ζωή μας; Ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι θεωρούν ότι έχουν στα χέρια τους την εξουσία ζωής και θανάτου; Δεν έχουν καμία ιδεολογία, δεν έχουν όμως και κανέναν δισταγμό.
Θέλουν να σκοτώσουν, και δεν φείδονται απωλειών από το άλλο στρατόπεδο. Και σε αυτό το άλλο στρατόπεδο είμαστε όλοι όσοι στηρίζουμε τη δημοκρατία. Όλοι όσοι πιστεύουμε ότι ο φόβος, από όπου και αν χρησιμοποιείται αυτός ως πολιτικό όπλο, μπορεί να φέρει μόνο συντηρητικοποίηση, και περιορισμό της ελευθερίας. Δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο από τραγική ειρωνεία η χαρά ή η αδιαφορία μας για το θάνατο συνανθρώπων μας. Όταν μία βόμβα μπορεί με τόση άνεση να σκάσει μέσα στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, τότε μπορεί να σκάσει παντού και να σκοτώσει τον καθένας μας. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό.
Πρέπει να το καταλάβουμε και να διεκδικήσουμε όχι τη διάλυση του κράτους και της δημοκρατίας, αλλά τη βελτίωση του κράτους, ώστε να μπορεί να παρέχει ασφάλεια σε όλους και παντού, και την εμβάθυνση και την ποιοτική ενίσχυση της δημοκρατίας μας, η οποία βρίσκεται στα χαμηλότερα όρια του ρεζερβουάρ του Dahl. Είναι και δική μας υπόθεση η πάλη ενάντια στην τρομοκρατία ή στο οργανωμένο έγκλημα όπως αυτή εμφανίζεται σήμερα στην Ελλάδα.
8°
