Απ’ όλα τα ηλίθια ρητά αυτό είναι το ηλιθιότερο: «η φτήνια τρώει τον παρά». Έχω μείνει αλάλου. (Αλλά όχι για πολύ, δυστυχώς…).
Για λόγους που δεν έχουν σχέση με τη διεθνή κρίση, ψάχναμε για φθηνά παπούτσια μια μέρα: όταν λέω «φθηνά» εννοώ κάτω των 100 ευρώ και όχι πλαστικουίτες. Ξεκινάς με υψηλές προσδοκίες (κάτω των 50 ευρώ και όχι παντόφλες) κι όσο περνάει η ώρα έρχεσαι στα ίσια σου, ξαναβρίσκεις τα λογικά σου, συντονίζεσαι με την πραγματικότητα: σιγά μη στα κάνουν και δώρο. Σιγά μην είναι από δέρμα αρκούδας. Το ζητούμενο είναι κάτι φθηνό που να δείχνει αξιοπρεπές, να μην είναι σακούλα σουπερμάρκετ και να ’χει την trendy-ά του. Δεν θέλω να σας πληγώσω, αλλά σ’ αυτή την κατηγορία μερικές φορές χτυπάει κανείς και Mitsuko της προκοπής. Δηλαδή έχουν βγάλει μαύρες πλατφόρμες με πολύ cool, καθόλου Mitsuko-ειδή εμφάνιση, γύρω στα 60-65 ευρώ. Απλώς είμαστε προκατειλημμένες ότι θα φορέσουμε την κλασική Γόβα Θεούσας (μεσαίο τακούνι, απλή, προσηνής, τα-νεύρα-της) και δεν δίνουμε μια ευκαιρία στον Mitsuko της γειτονιάς μας.
Το μυστήριο των παπουτσιών που βλέπονται και ταυτόχρονα φοριούνται με τρεις κι εξήντα γίνεται σκοτεινότερο όσο κατεβαίνει κανείς (ή καμία) στα άδυτα της Ερμού, στα στενά κάτω από την Ευαγγελιστρίας και στα λοξά δρομάκια που συνδέουν την Αιόλου με την Αθηνάς ή τη Σταδίου ή την Πειραιώς. Οι βιτρίνες έχουν πινακίδες «Ο,ΤΙ ΠΑΡΕΤΕ 20 ΕΥΡΩ» και «Ο,ΤΙ ΠΑΡΕΤΕ 15 ΕΥΡΩ», ακόμα και «Ο,ΤΙ ΠΑΡΕΤΕ ΜΙΑ ΠΩΛΗΤΡΙΑ ΔΩΡΟ». Στην αρχή λες, δεν μπορεί, μου κάνουνε πλάκα. Μετά λες, δεν είναι δυνατόν, θα πρόκειται για κινέζικα/ρώσικα/μπακλαβαδωτά παπούτσια που ούτε καν η μέση Θεούσα δεν θα καταδεχόταν να φορέσει. Μετά αναρωτιέσαι αν έπεσες στα παπουτσάδικα των τραβεστί (όχι, αυτά είναι κάτω από την Αχαρνών), αλλά οι τραβεστογόβες δεν είναι τσέτουλα, έχεις ακούσει ότι γδέρνουνε επειδή βγαίνουν αναγκαστικά σε νούμερα φέρι-μπόουτ. Σε πιάνει ένας ζεμανφουτισμός και λες «ας δοκιμάσω, μωρέ, κάτι» και δοκιμάζεις. Με 9 ευρώ!!!;;; Δηλαδή το παίρνεις και το πετάς σε δυο μέρες, αν και δεδομένων των συνθηκών θα προτιμούσες να το πετάξεις σε ένα χρόνο. Στο Momo λοιπόν («Ο,ΤΙ ΠΑΡΕΤΕ 9 ΕΥΡΩ») βρήκα υπέροχες καστόρ γόβες με κεντημένες πεταλούδες και λοξό ημι-πλατφορμέ τακούνι στην άψογη τιμή των 17 ευρώ. Ναι, η βιτρίνα λέει 9, και υπάρχουν όντως κάμποσα παπούτσια με 9 ευρώ, αλλά οκέι: και 17 είναι εξαιρετική τιμή για οτιδήποτε πάνω από κάλτσα. Το Momo έχει μπότες, γόβες, μποτάκια, μπαλαρίνες και δεν είναι το μόνο – άλλα 30 μαγαζιά στην περιοχή ακολουθούν την ίδια λογική.
Και; Μετά πήρα ένα ρετάλι οργάντζα να το κάνω φόρεμα… όπως έλεγε η Kath στην Kim στην αυστραλέζικη σειρά “Kath & Kim”, δείχνοντας ένα ύφασμα σε κάποια βιτρίνα, “look at this orgasma!”... Ναι, θέλω να πω ότι κάθε φορά που βλέπω οργάντζα θυμάμαι την ατάκα. Επίσης, κάθε φορά που αγοράζω ρετάλι για να το κάνω φόρεμα δεν το κάνω τίποτα απολύτως. Η “Kath & Kim” ήταν τέλεια σειρά, με ένα ντουέτο μάνα-κόρη τελευταίας υποστάθμης και πολύ γέλιο. Η μάνα ήταν τρελή αλκοολικιά, η κόρη μπάζο και οι δύο trash εντελώς. Διασκευάστηκε στην αμερικάνικη τηλεόραση πρόσφατα με τη Selma Blair στο ρόλο της άσχημης κόρης. Για κάποιο λόγο η Selma Blair που είναι κουκλάρα και 45 κιλά, δεν με πείθει ότι θα δει μια οργάντζα και θα την περάσει για orgasma. Το ρετάλι μου πάντως είναι υπέροχο και το πήρα από το εξυπηρετικότατο ΔΕΝΤΕΣ ΠΟΛΑ στην Καλαμιώτου. Ήδη είχα τελειώσει τα ψώνια μου με λιγότερα από 30 ευρώ…
Πολύ όμορφο είναι το Pure Bliss, αν βρεθείτε όντως εκεί κάτω και θελήσετε να φάτε ή να πιείτε κάτι. Έχει υπότιτλο «εναλλακτικός πολυχώρος - χαρά της ζωής - πόση, βρώση, θεραπεία και γνώση. Ολιστικά και απολαυστικά», αλλά μην σας πιάνει σκεπτικισμός/ή/και φαγούρα, είναι ένα καλόγουστο, ιδιόρρυθμο, παράξενο και πραγματικά πολύ όμορφο καφέ-εστιατόριο-μπαρ, προσεγμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Θυμίζει Camden, για όσους έχουνε πάει Λονδίνο, και σερβίρει νόστιμα σνακς, για όσους πεινάνε. Γενικά είναι τέλειο όταν έχεις βρει, ΤΑ φθηνότερα παπούτσια του κόσμου που επιπλέον είναι με κεντημένες πεταλούδες (!!!), όταν βρέχει, όταν έχεις ραντεβού με φίλη που έχει χαθεί, όταν η φίλη σε παίρνει και οδύρεται επειδή δεν μπορεί να βγει από ανώνυμο στενό στο οποίο στούμπωσε κι όταν λες στωικά «αχ, ωραία, θα κατσικωθώ εδώ να περιμένω φορέβα». Η φίλη φοβάται πως «εδώ κάτω που την έφερες» θα της κλέψουν την τσάντα σπάζοντας το παράθυρο του αυτοκινήτου. Εσύ πίνεις μπίρα και δεν φοβάσαι τίποτα. Τι να φοβηθείς; Μη σου κλέψουν τα γοβάκια των 17 ευρώ ή το ρετάλι orgasma που με τόσο κόπο απέκτησες; Τσς. Σιγά μη σου κλέψουν και την αρκούδα…
9°
